Ο Ιοβιανός Φλάβιος Κλαύδιος (Flavius Claudius Iovianus, 331 - 17 Φεβρουαρίου364) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 363 έως το 364. Μετά το θάνατο του Ιουλιανού το 363, και ενώ ο Ιοβιανός βρισκόταν σε εκστρατεία, ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από το στρατό[1].
Βιογραφία
Νόμισμα του Ιοβιανού, περ. 363
Γεννήθηκε περίπου το 331 στην Άνω Μοισία, στην περιοχή που βρίσκεται το σημερινό Βελιγράδι. Ο πατέρας του, Βαρρωνιανός, ήταν διοικητής της αυτοκρατορικής φρουράς του Κωνστάντιου Β΄. Νυμφεύτηκε την κόρη του Λουκιλλιανού, αρχηγού του στρατού.
Με την ιδιότητα του διοικητή της αυτοκρατορικής φρουράς ακολούθησε τον Ιουλιανό το 363 στην εκστρατεία του εναντίον του Πέρση Σαπώρ Β' στη Μεσοποταμία. Μετά το θάνατο του Ιουλιανού, ο Σαλούστιος αρνήθηκε την πρόταση να τον διαδεχτεί κι έτσι ανέβηκε στο θρόνο ο Ιοβιανός.
Το χαρακτηριστικότερο σημείο της παρουσίας του ως αυτοκράτορα είναι ότι αναίρεσε άμεσα όλα τα αντιχριστιανικά διατάγματα του προκατόχου του και επέτρεψε να επιστρέψουν από την εξορία οι επιφανείς επίσκοποι ΡώμηςΛιβέριος, ΑλεξανδρείαςΑθανάσιος και ΑντιοχείαςΜελέτιος.
Πέθανε κατά την επιστροφή του από τη Συρία προς την Κωνσταντινούπολη στις 17 Φεβρουαρίου364, στα Δαδάστανα της Βιθυνίας, χωρίς να προλάβει να ασκήσει ουσιαστική διοίκηση. Σύμφωνα με τον ιστορικό Αμμιανό Μαρκελλίνο, πιθανότερες αιτίες του θανάτου του ήταν δηλητηρίαση από μανιτάρια, αναθυμιάσεις ξυλάνθρακα ή δηλητηρίαση από εχθρούς του. Σε διάφορα βιβλία αναφέρεται ότι τον σκότωσε ο πεθερός του Λουκιλλιανός με την κόρη του[εκκρεμεί παραπομπή]. Ετάφη στον ναό των Αγίων Αποστόλων.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε τη Χαριτώ, κόρη του Λουκιλλιανού στρατιωτικού διοικητή στο Σίρμιον· είχε τέκνα:
