Γιώργος Νταλάρας
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Γιώργος Νταλάρας (Ελληνικά)
Γέννηση	Γιώργος Νταράλας 29 Σεπτεμβρίου 1949 (1949-09-29) (75 ετών) Κοκκινιά
Εθνικότητα	Έλληνας
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα, Κύπρος
Ιδιότητα	τραγουδιστής, μουσικός, συνθέτης, οργανοπαίκτης, ενορχηστρωτής, μουσικός ηχογραφήσεων και μουσικός παραγωγός
Εν ενεργεία	1967–σήμερα
Σύζυγος	Άννα Νταλάρα (ν. 1982)
Τέκνα	Γεωργιάννα Νταλάρα
Γονείς	Λουκάς Νταράλας
Συγγενείς	Ελένη Νταράλα
Όργανα	φωνή, έγχορδο όργανο, κιθάρα, μπουζούκι, ούτι, Μπαγλαμάς, Τζουράς, κρουστό μουσικό όργανο και φυσαρμόνικα
Είδος τέχνης	παραδοσιακή μουσική, Σμυρνέικο, ρεμπέτικο, λαϊκό τραγούδι, βυζαντινή μουσική, έντεχνο, ποπ μουσική, ροκ, λατινοαμερικάνικη μουσική, κλασική μουσική, συμφωνική μουσική και όπερα
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Γιώργος Νταλάρας (όνομα γέννησης: Γιώργος Νταράλας, Κοκκινιά 29 Σεπτεμβρίου 1949)^[1] είναι διακεκριμένος Έλληνας τραγουδιστής, μουσικός και συνθέτης, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει αξιοσημείωτες συνεργασίες με πολλές από τις σημαντικότερες διεθνείς συμφωνικές ορχήστρες.^[2][3][4][5] Για το έργο του, τον Οκτώβριο 2006, ανακηρύχθηκε "Πρεσβευτής Καλής Θέλησης" της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNESCO).^[6]

Με μουσικά ακούσματα από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, γιος του ρεμπέτη, Λουκά Νταράλα και εγγονός του δεξιοτέχνη του βιολιού, Χρήστου,^[7] ο Νταλάρας έκανε τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα στο ρεμπέτικο, το σμυρνέικο και το λαϊκό τραγούδι.^[8] Παράλληλα, έχει ερμηνεύσει και πολλά άλλα είδη (σε διάφορες γλώσσες), όπως δημοτικά, βυζαντινούς ύμνους, λυρικά, σύγχρονα έντεχνα, ποπ, ροκ, λάτιν, σεφαραδίτικα, όπερα, συμφωνικά έργα κλπ.

Έχει συνεργαστεί με πλήθος Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών (συνθέτες, ποιητές, μουσικούς, σκηνοθέτες) και είναι ο Έλληνας καλλιτέχνης που έχει πραγματοποιήσει τις μεγαλύτερες συναυλίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ενώ έχει εμφανιστεί σε σημαντικά θέατρα και συναυλιακούς χώρους παγκοσμίως. Έχει λάβει διάφορες τιμητικές διακρίσεις, μεταξύ άλλων την κυπριακή υπηκοότητα και το διεθνές βραβείο, "John F. Kennedy".

Μέχρι σήμερα έχει ηχογραφήσει περίπου 90 προσωπικούς δίσκους (που έχουν ξεπεράσει τα 18.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο^[9][10]), ενώ συμμετέχει (ως ερμηνευτής, μουσικός, παραγωγός) σε περισσότερους από 150 δίσκους άλλων καλλιτεχνών. (Αναλυτικός κατάλογος της δισκογραφίας του εδώ)

Μερικοί δίσκοι-σταθμοί στην πορεία του Νταλάρα είναι: "Μικρά Ασία", "Στα ψηλά τα παραθύρια", "50 Χρόνια Ρεμπέτικο", "Οι Μάηδες οι ήλιοι μου", "Τα Τραγούδια μου", "Latin", "Ζωντανή Ηχογράφηση στο Αττικόν", "Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά Οδό I-II", "George Dalaras & The Israel Philharmonic Orchestra", "Αφιέρωμα στο Βασίλη Τσιτσάνη", "Μεσόγειος"

Η κυκλοφορία του δίσκου "Μικρά Ασία" (1972) αποτελεί σταθμό για την ελληνική δισκογραφία, καθώς με 50.000 πωλήσεις θεωρείται ως ο πρώτος “χρυσός δίσκος” στην Ελλάδα.^[11] Ο δίσκος "50 Χρόνια Ρεμπέτικο" (1975) μέσα σε λίγους μόνο μήνες από την κυκλοφορία του, καθιέρωσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον όρο "πλατινένιος δίσκος" με περισσότερες από 500.000 πωλήσεις. Προφανώς αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πουλούσαν οι παλαιότεροι δίσκοι άλλων καλλιτεχνών (Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Τσιτσάνη κλπ). Ωστόσο μέχρι τότε δεν είχαν καθιερωθεί οι απονομές των πλατινένιων.

Το ρεκόρ πωλήσεων κατέχει ο δίσκος "Τα Τραγούδια μου" (1983) με περισσότερες από 700.000 πωλήσεις, ο οποίος εξακολουθεί να πουλάει ακόμα, καθιστώντας τον έναν από τους πιο επιτυχημένους εμπορικά δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας όλων των εποχών.^[12] Ακολουθεί ο δίσκος "Λάτιν (Latin)" (1987) με 650.000 πωλήσεις κι ο δίσκος "Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς" (1989) ο οποίος ξεπέρασε πολύ γρήγορα τις 270.000 πωλήσεις.^[13][14]

Κατά καιρούς, ο Γ. Νταλάρας έχει γράψει αρκετά δικά του τραγούδια και ορχηστρικά. Τα περισσότερα εκ των οποίων, δεν έχουν δισκογραφηθεί ποτέ. Τα χρησιμοποίησε μόνο σε συγκεκριμένες ζωντανές εμφανίσεις, αλλά και σε συγκεκριμένες ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εκπομπές. Συνθέσεις του ίδιου στη δισκογραφία είναι τα τραγούδια:

• "Ορχηστρικό", από τον δίσκο "Ζωντανές ηχογραφήσεις" (1987).
• "Στο ίδιο έργο θεατές", σε στίχους Αντώνη Ανδρικάκη και τραγουδούν ο Γ. Νταλάρας με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, από το δίσκο "Ζωντανή ηχογράφηση στο Αττικόν" (1991).
• "Καλωσόρισμα", σε στίχους του Πάνου Κατσιμίχα, από το δίσκο "Υπάρχει λόγος" (1992). Στο τραγούδι τραγουδάει ο Γ.Νταλάρας με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα.
• "Για τα τραγούδια και εγώ φταίω", σε στίχους του Γιάννη -Μπαχ- Σπυρόπουλου από τον ομώνυμο δίσκο (1993). Το τραγουδάει μόνος του και κατά κάποιο τρόπο οι στίχοι του αναφέρονται στην καριέρα του ίδιου του Γιώργου Νταλάρα.
• "Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν", σε μουσική του ίδιου και του Μάνου Ξυδού και σε στίχους του Μάνου Ξυδού από το δίσκο "Νυχτερινός περίπατος στην Ιερά Οδό" (1996). Το τραγούδι το ερμηνεύει ο ίδιος μαζί με τους Πυξ Λαξ, ενώ έχει συμπεριληφθεί και σε άλλους δίσκους ηχογραφημένο ζωντανά.
• "Φτερωτό μου τραγουδάκι", σε στίχους του Κώστα Φασουλά. Το τραγουδάει μόνη της η Ελένη Τσαλιγοπούλου στο δίσκο "Στην εποχή του ονείρου" (1998).
• "Όλα γραφτήκανε για σένα", σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου από το δίσκο-βιβλίο "Σπάει το ρόδι" (2006). Το τραγουδάει ο Γιώργος Νταλάρας μαζί με τη Χαρούλα Αλεξίου.
• "Τα τραγούδια που 'χω γράψει", σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου από το δίσκο-βιβλίο "Πάντα κάτι μένει" (2008). Το τραγουδάει ο Χρήστος Θηβαίος.
• "Για τους χαμένους", σε στίχους του Λευτέρη Χαψιάδη από το δίσκο "Αλμπουμ" (2019). Το τραγουδάει ο Χάρης Μακρής.
• "Ο όρκος", σε στίχους του Μάκη Ψαραδέλλη από το δίσκο "Εκεί που η πέτρα μαύρισε ανθίσαν μενεξέδες" (2023). Το τραγουδάει ο Γιώργος Νταλάρας.
• "Στον Άγιο Ιλαρίωνα", σε στίχους του ποιητή Πόλυ Κυριάκου από το δίσκο "Κύπρος Νυν και Αεί" (2024). Το τραγουδάει ο Γιώργος Νταλάρας.

Επίσης, έχει γράψει ένα μικρό στιχάκι μαζί με τον Πολύκαρπο Κυριακού στο τραγούδι "Cyprus", σε μουσική του Αλ Ντι Μέολα στον δίσκο "Orange and Blue" (1994).

Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 25/01/2022)

Ο Γιώργος Νταλάρας έχει αναλάβει πολλές φορές την παραγωγή δίσκων σε αρκετούς καλλιτέχνες.^[15]
Το 2003, ίδρυσε στη MINOS-EMI τη δική του δισκογραφική ετικέτα με το ιστορικό όνομα: "Odeon Parlophone".^[16] Η ετικέτα Parlophone ήταν η ετικέτα με την οποία έβγαιναν οι δίσκοι του Μάρκου Βαμβακάρη. Ο Νταλάρας ανέλαβε την ευθύνη να "αναστήσει" την ιστορική ετικέτα αυτή. Από το 2003 και έπειτα, όλοι οι προσωπικοί δίσκοι του Νταλάρα είναι παραγωγής της ετικέτας Parlophone της MINOS-EMI. Σπουδαιότερο όμως από την έκδοση των προσωπικών του δίσκων είναι ότι ο Νταλάρας μέσω της ετικέτας Parlophone ανέλαβε την παραγωγή δίσκων και άλλων νέων καλλιτεχνών.
Το 2006 ο Γ. Νταλάρας και ο Μιχάλης Κουμπιός ίδρυσαν μία κοινή δισκογραφική ετικέτα στην Universal με όνομα Καμπανάκι. Η πρώτη δουλειά της ετικέτας αυτής είναι η έκδοση μιας σειράς δίσκων με όνομα "Άξιος λόγος". Κάθε δίσκος της σειράς αυτής, είναι αφιερωμένος σε κάποιον καταξιωμένο στιχουργό, ενώ οι μουσικές είναι γραμμένες κυρίως από νέους συνθέτες.^[17]

Οι παραγωγές του Γ. Νταλάρα σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών είναι:

• "Κάθε βράδυ τραγουδάω". Ήταν ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Γιούλης Τσίρου σε μουσική του Γιώργου Ζήκα και σε στίχους Βάσως Αλαγιάννη. Κυκλοφόρησε το 1988.
• "Τ΄ Αηδόνια της Ανατολής". Προσωπικός δίσκος του Χρόνη Αηδονίδη που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1990. Ήταν ο πρώτος σημαντικός δισκογραφικός σταθμός στην καριέρα του Χρόνη Αηδονίδη. Ο Γ. Νταλάρας ανέλαβε ο ίδιος την παραγωγή του δίσκου αυτού, διότι η εταιρεία ΜΙΝΟΣ τότε δεν έπαιρνε το ρίσκο για μια παραγωγή με δημοτικά τραγούδια.^[18]
• "Το τραγούδι της Αρετής". Το 2002 ανακαλύπτει την Αρετή Κετιμέ. Την επόμενη χρονιά (2003) ο Γ. Νταλάρας αναλαμβάνει την παραγωγή του πρώτου δίσκου της Αρετής. Ο δίσκος αυτός ήταν και ο πρώτος δίσκος παραγωγής της ετικέτας Odeon Parlophone που ίδρυσε.
• "Smyrne". Ήταν ο δίσκος σταθμός με τον οποίο η ορχήστρα Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας έγινε γνωστή στον κόσμο. Κυκλοφόρησε το 2003 και ήταν ένα αφιέρωμα στη Σμύρνη. Είναι ο πρώτος studio δίσκος της Εστουδιαντίνας έπειτα από 5 χρόνια από την ίδρυση της. Στον δίσκο συμμετέχουν 14 Έλληνες τραγουδιστές.
• "Δάκρυ στο γυαλί". Είναι ο δεύτερος δίσκος της Εστουδιαντίνας. Κυκλοφόρησε το 2006 και στον δίσκο συμμετέχουν 9 Έλληνες τραγουδιστές κυρίως νέοι στον χώρο.
• "Σπάει το ρόδι". Στα μέσα Νοεμβρίου 2006 κυκλοφόρησε ο πρώτος μίας σειράς δίσκων με τίτλο "Άξιος Λόγος", στην οποία στο επίκεντρο βρίσκεται ο λόγος. Κεντρικός συντελεστής δηλαδή θα είναι κάθε φορά ένας καταξιωμένος στιχουργός. Η αρχή έγινε με τον δίσκο "Σπάει το ρόδι" ο οποίος περιέχει 13 καινούργια τραγούδια με ανέκδοτους -ως τότε- στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
• "Οι τροβαδούροι της καρδιάς μου". Ο δεύτερος δίσκος της σειράς "Αξιος λόγος" ο οποίος κυκλοφόρησε το 2007 σε στίχους του Αλκη Αλκαίου.
• "Πάντα κάτι μένει". Ο τρίτος δίσκος της σειράς "Άξιος Λόγος", ο οποίος κυκλοφόρησε το 2008, σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου.
• "Viva!". Ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Νάγιας Δρακιά (Γιώτα Δρακιά), ο οποίος κυκλοφόρησε το 2010, σε στίχους και μουσική δική της.
• "Φεύγουν τα τραγούδια". Ο τέταρτος δίσκος της σειράς "Άξιος Λόγος", ο οποίος κυκλοφόρησε το 2011, σε στίχους του Ηλία Κατσούλη.
• "Κύπρος Νυν και Αεί". Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 2024, με αφορμή τη μαύρη επέτειο της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την εισβολή στην Κύπρο. Βασίζεται στους στίχους του ποιητή Πόλυ Κυριάκου, μελοποιημένοι από 12 συνθέτες και ερμηνευμένοι από 14 τραγουδιστές. Ο Γιώργος Νταλάρας υπογράφει την παραγωγή και την καλλιτεχνική επιμέλεια.

Ο Γιώργος Νταλάρας από την αρχή της καριέρας του, στους δίσκους του συμμετέχει πάντα και ως μουσικός. Παίζοντας κυρίως κιθάρες, μπουζούκι, τζουρά, μπαγλαμά, ούτι, φυσαρμόνικα, κρουστά κλπ. Συχνά συμμετέχει κι ως ενορχηστρωτής.

Δισκογραφικά έχει συμμετάσχει και σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών μόνο ως μουσικός. Οι δίσκοι που συμμετέχει μόνο ως μουσικός είναι:

• Ο ορχηστρικός δίσκος "Περιοδεία πρώτη" το 1978 του Γιάννη Μαρκόπουλου, στον οποίο παίζει δωδεκάχορδη κιθάρα και τζουρά.
• Ο δίσκος "Ανέκδοτες ηχογραφήσεις" το 1991 της Ελένης Καραϊνδρου, στον οποίο παίζει μπουζούκι σε 4 τραγούδια.
• Ο ορχηστρικός δίσκος "Μακρινές αποστάσεις" το 1992, στον οποίο παίζει κιθάρες μαζί με τον παιδικό του φίλο Θανάση Μπίκο. Σε ένα τραγούδι κάνει κάποια φωνητικά.

Ο Γιώργος Νταλάρας έδειξε από νωρίς ενδιαφέρον για τις μεγάλες ορχήστρες και το συμφωνικό ήχο. Το 1973, στο νυχτερινό χώρο "Νέα Δειλινά" έκανε τα πρώτα του πειράματα και συνεργάστηκε με μία ορχήστρα 46 οργάνων, με τη βοήθεια του Νίκου Λαβράνου και του Τέλη Αποστολάτου. Το 1978, συνεργάστηκε πάλι με μεγάλη ορχήστρα, προσεγγίζοντας με συμφωνική ενορχήστρωση ορισμένα τραγούδια του δίσκου "Οι Μάηδες οι ήλιοι μου".

Το 1988, συνεργάστηκε με την Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα, παρουσιάζοντας το "Άξιον Εστί" του Μίκη Θεοδωράκη, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Το 1994, συνεργάστηκε με τη μικρή Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών στην παράσταση "...και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως", σε σκηνοθεσία του Κώστα Γαβρά.

Το 1995 ξεκίνησε μία σειρά συνεργασιών με κορυφαίες συμφωνικές ορχήστρες και χορωδίες απ' όλο τον κόσμο.^[19][20]

• Το 1995, η περίφημη Metropole Orchestra της Ολλανδίας είναι η πρώτη μεγάλη ορχήστρα με την οποία συνεργάστηκε ο Γιώργος Νταλάρας. Μία καλλιτεχνική συνάντηση που έγινε το φθινόπωρο του 1995 στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, υπό τη διεύθυνση του Dick Baker. Οι δύο μουσικές παραστάσεις, που ήταν ένα αφιέρωμα στον διεθνή κινηματογράφο και τον Μίκη Θεοδωράκη, ηχογραφήθηκαν ζωντανά και κυκλοφόρησαν σε διπλό δίσκο 100 Χρόνια Σινεμά από την "EMI Classics" σε δεκαπέντε χώρες.
• Το 1996, συνεργάστηκε με μία από τις σημαντικότερες και μακροβιότερες χορωδίες της Ευρώπης, τη Deutsche Oper Berlin, όταν ερμήνευσε στην Όπερα του Βερολίνου τη λειτουργία του Ariel Ramirez Misa Criolla.
• Τον Ιούνιο του 1997, συνεργάστηκε με την Καμεράτα - Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ, καθώς και τη χορωδία Fons Musicalis υπό τη διεύθυνση του Κωστή Κωνσταντάρα, παρουσιάζοντας το έργο του Σταύρου Κουγιουμτζή "Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων", στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
• Το 1997, συνεργάστηκε με την Israel Philharmonic Orchestra, στο Mann Auditorium του Τελ Αβίβ, υπό τη διεύθυνση του Ηλία Βουδούρη. Οι παραστάσεις ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν σε δίσκο στη διεθνή αγορά το 1999, από την EMI CLASSICS, με τίτλο "GEORGE DALARAS AND THE ISRAEL PHILHARMONIC ORCHESTRA"
• Το 1999, συνεργάστηκε με την Osipov State Russian Folk Orchestra, υπό τη διεύθυνση του Nikolai Kalinin. Οι παραστάσεις πραγματοποιήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Αρχαίο Ωδείο Πάτρας, στη Θεσσαλονίκη, στην Κύπρο, στο Queen Elizabeth Hall του Λονδίνου, στη Μόσχα τον Νοέμβριο του 2000.
• Τον Οκτώβριο του 1999, συνεργάστηκε με την Montreal Symphony Orchestra μία από τις μεγαλύτερες ορχήστρες παγκοσμίως, υπό τη διεύθυνση του Charles Dutoit. Οι παραστάσεις πραγματοποιήθηκαν στη φημισμένη εκκλησία Notre-Dame Basilica του Μόντρεαλ.
• Το Σεπτέμβριο του 2000, συνεργάστηκε με την BBC Concert Orchestra, υπό τη διεύθυνση του Nick Davies και με τη συμμετοχή της Jocelyn B. Smith. Οι παραστάσεις πραγματοποιήθηκαν στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και στο Royal Festival Hall του Λονδίνου.
• Το 2000, συνεργάστηκε με την Moscow State Symphony Orchestra του Κρεμλίνου, υπό τη διεύθυνση του Pavel Ovsianikov και με τη συμμετοχή της Μαργαρίτας Ζορμπαλά. Οι παραστάσεις πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο και στο Grand Kremlin Palace του Κρεμλίνου.
• Τον Ιούνιο του 2001, συνεργάστηκε πάλι με την Osipov State Russian Folk Orchestra, υπό τη διεύθυνση του Nikolai Kalinin και με τη συμμετοχή της Jocelyn B. Smith.
• Τον Αύγουστο του 2001, συνεργάστηκε με την περίφημη Philadelphia Orchestra στη Σαραγόσα των ΗΠΑ, υπό τη διεύθυνση του Charles Dutoit. Είναι ο πρώτος Έλληνας καλλιτέχνης, που συμμετείχε στο περίφημο διεθνές Φεστιβάλ Κλασσικής Μουσικής της Σαραγόσα.
• Το Σεπτέμβριο του 2001, συνεργάστηκε με την Armonia Atenea, με ενενήντα μουσικούς συνολικά και τη χορωδία Fons Musicalis, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Συμμετείχε η Emma Shapplin.
• Το 2002 και το 2003, συνεργάστηκε με την Cyprus Symphony Orchestra της Κύπρου, στο Λονδίνο, στην Κοπεγχάγη και στο Παρίσι.
• Το 2003, συνεργάστηκε με το American Ballet Theatre, στη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης.
• Το 2005, συνεργάστηκε με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού. Οι συναυλίες πραγματοποιήθηκαν στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, με τη συμμετοχή της Dulce Pontes.
• Το 2010, συνεργάστηκε με την CityMusic Cleveland, στο Lincoln Center της Νέας Υόρκης, υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ.
• Τον Ιούνιο και τον Σεπτέμβριο του 2011, συνεργάστηκε πάλι με την Osipov State Russian Folk Orchestra, στην Κύπρο και στο Ισραήλ, υπό τη διεύθυνση του Vladimir Andropov.
• Τον Ιούλιο του 2011, συνεργάστηκε με την Istanbul State Symphony Orchestra, στην Κωνσταντινούπολη, υπό τη διεύθυνση του Hakan Şensoy.
• Τον Νοέμβριο του 2011, παρουσίασε στη Βιέννη το έργο " The Kavafis Project ", επιλεγμένα ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη μελοποιημένα από τον Αλέξανδρο Καρόζα. Η παράσταση πραγματοποιήθηκε στο Konzerthaus, Vienna, σε συνεργασία με τη συμφωνική ορχήστρα Vienna Chamber Orchestra και τη χορωδία Wiener Singakademie, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Κουντούρη και τη συμμετοχή του Bruno Ganz.^[21]
• Το 2012, συμμετείχε σε συναυλία της Sarajevo Philharmonic Orchestra, στο Σαράγιεβο, υπό τη διεύθυνση του Oğuzhan Balci.
• Το 2013, συνεργάστηκε πάλι με τη Konzerthaus, Vienna και τη Wiener Singakademie, στο Gasteig του Μονάχου, υπό τη διεύθυνση του Stefan Vladar και τη συμμετοχή του Lambert Hamel.
• Τον Μάιο του 2014, συνεργάστηκε πάλι με την Israel Philharmonic Orchestra, στο Mann Auditorium του Τελ Αβίβ, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού και με τη συμμετοχή της Μαρία Φαραντούρη.
• Τον Ιούνιο του 2014, συνεργάστηκε με τη Bursa State Symphony Orchestra και τη State Polyphonic Choir, στην Προύσα της Τουρκίας, με τη συμμετοχή του Okan Bayülgen
• Τον Οκτώβριο του 2017, συνεργάστηκε με την İzmir State Symphony Orchestra, στην πόλη της Σμύρνης, υπό τη διεύθυνση του Hakan Şensoy,
• Τον Ιούνιο του 2019, συνεργάστηκε πάλι με την İzmir State Symphony Orchestra, υπό τη διεύθυνση του Hakan Şensoy. Οι δύο συναυλίες πραγματοποιήθηκαν στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Επίσης έχει συνεργαστεί με την Κρατική Ορχήστρα Βορείου Ελλάδος, τη Δημοτική Συμφωνική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, την Κλασσική Ορχήστρα Δωματίου της Μουσικής Ακαδημίας Μπακού, την Avanti Crossover Symphonic Orchestra και με τα Μουσικά Σύνολα ΕΡΤ.^[22]

Μεταξύ άλλων, η συνεργασία του με τις μεγάλες ορχήστρες εστιάζεται και στη διασκευή ελληνικών λαϊκών τραγουδιών. Το θέμα της ενορχήστρωσης λαϊκών τραγουδιών με συμφωνικό ήχο το είχε συζητήσει με τον Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος μάλιστα του τόνιζε, ότι τα τραγούδια του θα μπορούσαν να έχουν μία άλλη προέκταση και να προσεγγιστούν με ένα διαφορετικό μουσικό παίξιμο. Κάτι που έκανε πράξη ο Γιώργος Νταλάρας.

Πολλοί Έλληνες συνθέτες, ποιητές, στιχουργοί, τραγουδοποιοί κλπ συvαvτήθηκαv μαζί του κατά τη διάρκεια της μουσικής του διαδρομής. Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Γιάννης Μαρκόπουλος, Σταύρος Ξαρχάκος, Απόστολος Καλδάρας, Σταύρος Κουγιουμτζής, Μάνος Λοΐζος, Γιάvvης Σπανός, Χρήστος Νικoλόπoυλoς, Άκης Πάvoυ, Μιχάλης Γενίτσαρης, Στέλιος Βαμβακάρης, Θάvoς Μικρούτσικος, Ελένη Καραΐνδρου, Μάριος Τόκας, Γιώργος Ζήκας, Βασίλης Δημητρίου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Αντώνης Μιτζέλος, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Στέφανος Κορκολής, Νότης Μαυρουδής, Νίκος Αντύπας, Γιώργος Καζαντζής, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάvoς Ελευθερίου, Άκος Δασκαλόπουλος, Πυθαγόρας, Γιάννης Ρίτσος, Νίκος Γκάτσος, Μιχάλης Γκανάς, Κώστας Τριπολίτης, Άλκης Αλκαίος, Ηλίας Κατσούλης, Λίνα Νικολακοπούλου, είναι μερικοί μόνο από τους δημιουργούς που τoυ εμπιστεύτηκαν τα τραγούδια τους.

Επίσης έχει συνεργαστεί και με πολλούς καλλιτέχνες από το διεθνή χώρο όπως τους Γκόραν Μπρέγκοβιτς, Στινγκ, Jethro Tull, Πάκο ντε Λουθία, Al di Meola, Μπρους Σπρίνγκστιν, Sezen Aksu, Peter Paul and Mary, Dulce Pontes, Εmma Shapplin, Joan Faulkner, Jocelyn B. Smith, Deborah Myers, Eddy Napoli, Noa, Yasmin Levy, Zulfü Livaneli, Chico & the Gypsies κ.α.

Πολλά είναι και τα συγκροτήματα με τα οποία έχει συνεργαστεί κατά καιρούς. Μερικά από τα συγκροτήματα είναι η Εστουδιαντίνα, οι Τερμίτες, οι Πυξ Λαξ, οι Άγαμοι Θύτες, οι Όναρ, τα Υπόγεια Ρεύματα, οι Συνήθεις Ύποπτοι, οι Ποδηλάτες (Μανώλης Φάμελλος), οι Οπισθοδρομικοί, οι Νέοι Επιβάτες (Δημήτρης Ζερβουδάκης), οι Raza De Cobre, οι Ronda Al Alba, οι Megavat, και οι Ίασις.

Στηv πορεία του πρωτοπαρουσίασε και στήριξε τη δουλειά πολλώv νέων συνθετώv, τραγουδοποιώv και τραγουδιστών, όπως τη Χαρούλα Αλεξίου, τους Χάρη και Πάvo Κατσιμίχα, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Μιχάλη Τερζή, τον Αvτώvη Βαρδή, τον Δημήτρη Λάγιo, τον Λαυρέvτη Μαχαιρίτσα, τους Άγαμους Θύται, τον Τάκη Μπoυρμά, τη Μελίνα Ασλανίδου, την Αρετή Κετιμέ, τον Ανδρέα Κατσιγιάννη αλλά και την ορχήστρα της Εστουδιαντίνας της Ν.Ιωνίας του Βόλου.

Αξιοσημείωτες είναι και οι συνεργασίες του σε συναυλίες και μουσικές παραστάσεις με πολλούς ξεχωριστούς Έλληνες σκηνοθέτες, όπως οι Κώστας Γαβράς, Μιχάλης Κακογιάννης, Παντελής Βούλγαρης, Κώστας Φέρρης, Νίκος Κούνδουρος κ.α.

Σημείο - σταθμός στην πορεία του Γιώργου Νταλάρα ήταν η συνεργασία του με τον Σταύρο Κουγιουμτζή. Όπως ο ίδιος ο Νταλάρας έχει τονίσει σε κατά καιρούς συνεντεύξεις,^[23] χρωστά μεγάλο μέρος της επιτυχίας του στον Σταύρο Κουγιουμτζή. Η γνωριμία τους έγινε όταν ο Νταλάρας έκανε σε ηλικία 18 ετών τα πρώτα επαγγελματικά βήματα στο τραγούδι. Η σχέση του Νταλάρα με το Σταύρο Κουγιουμτζή υπήρξε πολύ φιλική μέχρι και τον ξαφνικό θάνατο του συνθέτη από καρδιακή ανακοπή, το Μάρτιο του 2005.

Μαζί κάνανε αρκετούς και σημαντικούς δίσκους. Οι δίσκοι με τραγούδια και έργα που έκανε ο Σ.Κουγιουμτζής με τον Γ.Νταλάρα είναι:

• Να 'τανε το 21 (1970)
• Όταν ανθίζουν πασχαλιές (1971)
• Ηλιοσκόπιο (1973)
• Μικρές πολιτείες (1974)
• Στα ψηλά τα παραθύρια (1975)
• Τρελοί και άγγελοι (1986)
• Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων (1998)
• Έβρεχε ο κόσμος (2000)

Μερικά τραγούδια του Σ.Κουγιουμτζή υπάρχουν και στους δίσκους:

• Γιώργος Νταλάρας (1969)
• Ο μέτοικος (1971)

Δισκογραφικά συναντάμε και άλλους δίσκους που περιέχουν τραγούδια του Σ.Κουγιουμτζή με τον Γ.Νταλάρα αλλά πρόκειται για ζωντανές ηχογραφήσεις και όχι αποτέλεσμα κάποιας συνεργασίας των δύο καλλιτεχνών.

Όλα τα τραγούδια που κυκλοφόρησαν στους δίσκους του Γ.Νταλάρα ήταν σε πρώτη εκτέλεση εκτός από τα τραγούδια:

• "Πού'ναι τα χρόνια": Η πρώτη εκτέλεση είναι του Γρηγόρη Μπιθικώτση.
• "Έρημος μες στην ερημιά": Η πρώτη εκτέλεση είναι του Φώτη Δήμα.
• "Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά": Η πρώτη εκτέλεση είναι του Μανώλη Καναρίδη.
• "Μη μου θυμώνεις μάτια μου": Η πρώτη εκτέλεση είναι με τη Χορωδία Φ.Ε.Μ (Φίλων Ελληνικής Μουσικής) και το τραγούδι είχε τίτλο "Αποχαιρετισμός" ενώ υπήρχε και μία μικρή διαφορά στους στίχους. Δεύτερη εκτέλεση είναι με τον Γιάννη Πουλόπουλο.
• "Τι σημαίνει αγάπη": Η πρώτη εκτέλεση είναι με την Αιμιλία Κουγιουμτζή

ενώ το "Ο ουρανός φεύγει βαρύς" ηχογραφήθηκε παράλληλα με τον Γιώργο Γερολυμάτο στη Lyra.

Τον Σεπτέμβριο του 2008, στα πλαίσια των εκδηλώσεων "Παρα θιν' αλός" του δήμου Καλαμαριάς, στον οποίο ο Σταύρος Κουγιουμτζής πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, διοργανώθηκε αφιέρωμα προς τιμήν του συνθέτη, στο οποίο εκτός από τον Γιώργο Νταλάρα τραγούδησαν και οι Ανδρέας Καρακότας, Μανώλης Χατζημανώλης, Μαρία Κουγιουμτζή και Δέσποινα Παγιούλα. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στον χώρο του στρατοπέδου "Κόδρα". Το αφιέρωμα επαναλήφθηκε, αυτή τη φορά υπό την επιμέλεια του Γιώργου Νταλάρα και στο Ηρώδειο λίγες μέρες μετά. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε παρακάτω στην ενότητα "Συναυλίες στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού".

Η παρακάτω λίστα είναι μία καταγραφή με τις σημαντικότερες συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα με τραγούδια και έργα αποκλειστικά του Σταύρου Κουγιουμτζή.

Έτος	Ημερ/μηνία	Χώρος Συναυλίας
1983	20&21/8/1983	Θέατρο Λυκαβηττού.
1991	20/5/1991	Παλαί ντε σπορ
1992	Νοέμβριος	Παλαί ντε σπορ
1997	13&14/6/1997	"Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων" - MMA
1998	13-4-1998	"Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων" - Παλαί ντε σπορ
2005	13/6/2005	Στη μνήμη του Σ.Κουγιουμτζή, στο Θέατρο Γης
2008	5/9/2008	Αφιέρωμα στον Σταύρο Κουγιουμτζή - Καλαμαριά
2008	17&18/9/2008	Αφιέρωμα στον Σταύρο Κουγιουμτζή - Ηρώδειο

Σημαντική για την ελληνική μουσική ήταν η συνεργασία του με τον Μίκη Θεοδωράκη. Δισκογραφικά συναντήθηκαν για πρώτη φορά στον δίσκο "18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας" το 1974. Η ηχογράφηση του δίσκου έγινε κάτω από δύσκολες συνθήκες καθώς ο συνθέτης ήταν στο Παρίσι. Δύο χρόνια μετά, το 1976, ηχογραφούν δύο τραγούδια ("Κόκκινο τριαντάφυλλο" και "Εκείνος ήταν μόνος") στη μνήμη του Αλέκου Παναγούλη. Τα τραγούδια αυτά κυκλοφόρησαν σε δισκάκι 45 στροφών, αλλά αργότερα συμπεριληφθήκαν και σε μεγάλους δίσκους. Έπειτα από λίγα χρόνια, το 1981 συναντήθηκαν ξανά στο στούντιο για την ηχογράφηση του δίσκου "Ραντάρ" με νέα πολιτικά και κοινωνικά τραγούδια σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη. Ο δίσκος "Ραντάρ", έρχεται σε μία περίοδο ύφεσης του πολιτικού τραγουδιού. Τα ΜΜΕ στην ουσία αγνοούν το "Ραντάρ" και δεν δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στη διαφορετικότητα αυτού του πολιτικού λόγου.^[24] Παρόλα αυτά, ο δίσκος είχε τεράστια απήχηση και διεισδυτικότητα στον κόσμο και ιδιαιτέρα στη νεολαία. Τέλος, ακολουθούν τρεις δίσκοι με ζωντανές ηχογραφήσεις έργων του Μίκη Θεοδωράκη. Το 1988 κυκλοφόρησε ο δίσκος με τη ζωντανή ηχογράφηση του "Άξιον Εστί" στο Ηρώδειο, το 1995 κυκλοφόρησε ο δίσκος αφιέρωμα στον Μ.Θεοδωράκη και στα κινηματογραφικά τραγούδια του και το 2006 κυκλοφόρησε διπλός δίσκος με ζωντανή ηχογράφηση της "Ρωμιοσύνης" και του "Άξιον Εστί" από τις συναυλίες στο ΜΜΑ. Η "Ρωμιοσύνη" ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια. «Κανείς δεν τόλμησε να την αγγίξει. Όχι μόνο γιατί ο Μπιθικώτσης είχε βάλει τον πήχυ πολύ ψηλά αλλά και γιατί το έργο έχει τρομακτικές ερμηνευτικές δυσκολίες. Πολύ σωστά περίμενε ο Νταλάρας τόσα χρόνια ώστε να είναι έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα.», «Πρέπει να υπογραμμίσω την ωριμότητα της ερμηνείας και την πληρότητα της φωνής του Γιώργου Νταλάρα, που μπορεί σήμερα πια να είναι βέβαιος ότι πήγε αυτά τα δύο "μνημειακά" έργα ένα βήμα πιο μπροστά.» δήλωσε ο Μίκης Θεοδωράκης.^[25] Δισκογραφικά, μερικά ακόμα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη έχουν συμπεριληφθεί και σε άλλους δίσκους του Γ.Νταλάρα, κυρίως από ζωντανές ηχογραφήσεις. Σημαντική ήταν η συμμετοχή του, το 1981, στη μουσικο-θεατρική παράσταση "Τραγούδι του νεκρού αδελφού" όπου τραγούδησε τα λαϊκά τραγούδια του έργου. Την άνοιξη του 1990 ο Γ.Νταλάρας με τον Μ.Θεοδωράκη στη διεύθυνση, τη συμμετοχή της Μαρίας Δημητριάδη και της χορωδίας της Δρέσδης, πραγματοποίησαν μεγάλη περιοδεία, υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστείας, στην Ευρώπη, από τηv Ισπανία μέχρι τις Σκανδιναβικές χώρες. Στις 22 αυτές συναυλίες ερμήνευσε τα «μετασυμφωvικά» έργα τoυ μεγάλου συνθέτη (Κατάσταση Πολιορκίας, Raven, Επιζών, Επιφάνεια Αβέρωφ). Τέλος, σημαντική ήταν και η συμμετοχή του στην όπερα του Μ.Θεοδωράκη "Λυσιστράτη" τον Απρίλιο του 2002.

Η παρακάτω λίστα είναι μία καταγραφή με τις σημαντικότερες συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα (συμμετοχή ή προσωπική συναυλία) με τραγούδια και έργα αποκλειστικά του Μίκη Θεοδωράκη. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν παρών σε όλες τις συναυλίες.

Έτος	Ημερ/μηνία	Συναυλία
1974	Οκτώβριος & Νοέμβριος	Ιστορικές συναυλίες του Μ.Θεοδωράκη στο γήπεδο του Παναθηναϊκού και στο στάδιο Καραϊσκάκη.
1981	Ιούλιος & Αύγουστος	Περιοδεία στην Κούβα και στη Νικαράγουα.
1980	-	Το τραγούδι του νεκρού αδερφού
1981	19/9/1981	Συναυλία "μαμμούθ" 3,5 ωρών με τραγούδια του Μίκη. (Γήπεδο Χαριλάου, Θεσσαλονίκη)
1983	28/8/1983	Νταμάρια Νίκαιας (Κατράκειο Θέατρο)
1988	29/6/1988	Αρχαίο Ωδείο Πάτρας
1988	Σεπτέμβριος	Άξιον Εστί (Ηρώδειο), (Κατράκειο Θέατρο, Νίκαια)
1989	Μάιος	Επιτάφιος (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)
1990	Άνοιξη	Περιοδεία στην Ευρώπη με τα μετασυμφωνικά έργα τoυ Μίκη Θεοδωράκη.
1995	2-3/9/1995	Αφιέρωμα στα 70 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη με τα κινηματογραφικά του. (Metropole Orchestra - Ηρώδειο)
1995	18/9/1995	Συναυλία - γιορτή για τα 70 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη. (Παναθηναϊκό Στάδιο)
1997	22/6/1997	Συναυλία για τον Ανδρέα Παπανδρέου (Άξιον Εστί - ΜΜΑ)
1997	20/9/1997	Τραγούδια της θάλασσας (Πειραιάς)
1997	19/10/1997	Θάλασσα και τέχνη (Πάτρα)
1998	27/5/1998	Εγκαίνια ανοιχτού θεάτρου "Μίκης Θεοδωράκης" (Ρέντη, Πειραιάς)
1998	15/6/1998	Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. (Στοά του Βιβλίου)
1998	27/6/1998	Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. (Φεστιβάλ Κασσάνδρας - Θέατρο Κασσάνδρας)
1998	18-19/11/1998	Old Mutual Hall - Νότιος Αφρική
1999	30/5/1999	Αφιέρωμα στους Γρηγόρη Λαμπράκη, Βασίλη Βασιλικό, Κ.Γαβρά και Μίκη Θεοδωράκη (Μαρούσι Αττικής)
1999	15-16/6/1999	Ποίηση και μουσική εν αιθρία (Στοά του Βιβλίου)
2001	23/6/2001	Πρώτη Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. (Ossipov Russion Orchestra - Αρχαίο Στάδιο των Δελφών).
2002	10/4/2002	Συναυλία Αλληλεγγύης του Παλαιστινιακού λαού (Σύνταγμα)
2002	14/6/2002	Τραγούδια για τα παιδιά της Παλαιστίνης (Κατράκειο)
2002	Απρίλιος	Λυσιστράτη (Όπερα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών)
2003	16-17/8/2003	Δημητσάνα, Εξαμίλια Κορινθίας
2003	30-11-2003	Κινηματογραφικά Κρατικά Βραβεία Ποιότητας 2003 (ΜΜΘ)
2004	7/8/2004	Συναυλία εγκαίνια για τη Γέφυρα Ρίου - Αντιρίου με τραγούδια του Μίκη
2005	31/7/2005	Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. (Στάδιο Χανίων)
2005	9/10/2005	Τα συμφωνικά του Μίκη. (Ηρώδειο)
2005	11/10/2005	Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. (Λευκωσία - Τάφρος Ντ' Αβίλα)
2005	10-11/11/2005	Ρωμιοσύνη - Άξιον Εστί (ΜΜΑ)
2006	21-22/3/2006	Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. (Κολλέγιο Αθηνών)
2006	26/8/2006	Άξιον Εστί (Άγιος Αχίλλειος - Πρέσπες)
2007	7/3/2007	Τελετή ανακήρυξης των Πρεσβευτών του Ελληνισμού 2007 από τη Νομαρχία Αθηνών (Ρωμιοσύνη - ΜΜΑ)
2014	18-19/3/2014	Η Ποίηση Στη Μουσική Του Μίκη Θεοδωράκη (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών)
2015	9/9/2015	Για τα 90 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη από τη ΔΕΘ

Έως το 1969 εμφανιζόταν σε διάφορα λαϊκά μαγαζιά στα οποία έπαιζε κιθάρα, συνόδευε τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες και έλεγε τις "παραγγελίες". Η πρώτη φορά που ανέβηκε σε μεγάλη πίστα, ήταν το 1970 όταν τον πήρε να τραγουδήσει δίπλα της στο "Stork" η Μαρινέλλα. Το σχήμα ήταν πετυχημένο έτσι επαναλήφθηκε για δύο ακόμα σεζόν. Τις επόμενες χρονιές (1972-1974) εμφανιζόταν στα "Δειλινά" με διάφορα σχήματα και με ονόματα όπως ο Στράτος Διονυσίου, ο Γιάννης Πάριος, η Χαρούλα Αλεξίου, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Δάκης, η Λιζέτα Νικολάου, ο Πασχάλης και άλλοι.

Μετά από τα διάφορα λαϊκά μαγαζιά που εμφανίστηκε μέχρι το 1974 ο Νταλάρας δεν ξαναεμφανίστηκε σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης και μετέφερε τις παραστάσεις του σε μπουάτ και θέατρα.

Έπειτα το 1975, πήγε στην Πλάκα, στις μπουάτ, όπου ήρθε σε επαφή με το καινούργιο ρεύμα του τραγουδιού. Στις μπουάτ τραγουδούσε κυρίως πολιτικά, ρεμπέτικα, βαλκανικά αλλά και δημοτικά τραγούδια. Τραγούδια του Κουγιουμτζή, του Λοίζου και του Θεοδωράκη. Έτσι ξεκίνησε μία νέα εποχή στην καριέρα του Γ.Νταλάρα. Η εποχή των μπουάτ. Η εποχή στο "Θεμέλιο" (1975-1976) και στη "Διαγώνιο" (1976-1980). Η επιτυχία στις μπουάτ ήταν πολύ μεγάλη και κάνουν τρία προγράμματα την ημέρα. Στην μπουάτ "Θεμέλιο" εμφανιζόταν με τη Χαρούλα Αλεξίου, την Άννα Βίσση, και τον Αντώνη Βαρδή. Στην μπουάτ "Διαγώνιος" είχε κάνει εμφανίσεις για τέσσερις σαιζόν. Το 1976 με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και την Άννα Βίσση και το 1976-1977 με τη Χαρούλα Αλεξίου, την Άννα Βίσση, τη Λιζέττα Νικολάου και τον Χ.Γαργανουράκη. Το 1977 κάνει μία παύση και στις εμφανίσεις του αλλά και δισκογραφικά. Πεθαίνει ο πατέρας του Λουκάς Νταράλας σε ηλικία 50 ετών από κίρρωση του ήπατος και παθαίνει έμφραγμα η μητέρα του. Από το Νοέμβριο του 1978 έως και τον Ιανουάριο του 1979 ο Γιώργος Νταλάρας παρουσιάζει στη "Διαγώνιο" την καινούρια του δουλειά με τον μεγάλο συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο. Ο δίσκος "Σεργιάνι στον κόσμο" θα κυκλοφορήσει μετά το τέλος των παραστάσεων. Αμέσως μετά, από τις 5 εως τις 23 Σεπτεμβρίου πραγματοποιεί εμφανίσεις στο θέατρο "Κατερίνα" της Θεσ/νίκης με τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και τη Βασιλική Λαβίνα. Ήταν η πρώτη φορά που έκανε κοινές εμφανίσεις με τη Βίκυ Μοσχολιού και όπως φάνηκε ήταν και η μοναδική. Τελευταία φορά που εμφανίστηκε στην "Διαγώνιο" ήταν τη σεζόν 1979-1980 οπου εμφανίστηκε πάλι με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την Τάνια Τσανακλίδου, την Αλκηστη Πρωτοψάλτη και τον Λουκιανό Κηλαηδόνη.

Οι εμφανίσεις του στις μπουάτ κράτησαν μέχρι το 1980. Το κοινό του εξάλλου είχε αρχίσει να αυξάνεται. Έτσι, ο Γιώργος Νταλάρας κάνει μία προσπάθεια να πάει τη μουσική του στα θέατρα και στα σινεμά και ξεκινάει έτσι μία νέα εποχή στην καριέρα του. Την εποχή των θεάτρων και των σινεμά. Στη συνέχεια στο "Super Star" από τα Χριστούγεννα του 1981 εως τον Ιανουάριο του 1982, στο οποίο εμφανίστηκε με τη Γλυκερία και τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Παντελή Βούλγαρη. Έπειτα εμφανίστηκε στο θέατρο "Ορφεάς" το 1983 για 15 μόνο παραστάσεις. Οι παραστάσεις αυτές ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν σε δίσκο ο οποίος σήμερα έχει ξεπεράσει τις 700.000 πωλήσεις. Την επόμενη χρονιά (Μάιο & Ιούνιο) εμφανίστηκε με τη Χαρούλα Αλεξίου στο θέατρο "Τέντα" (1984) της Λεωφόρου Συγγρού για 40 παραστάσεις. Η επιτυχημένη συνεργασία τους συνεχίστηκε με μία περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, την Αμερική και τον Καναδά. Ήταν η τελευταία φορά που το κοινό είδε τη Χαρούλα Αλεξίου να κάνει κοινές εμφανίσεις με τον Γιώργο Νταλάρα. Επόμενη στάση ήταν στο θέατρο "Περοκέ", όπου ξαναζωντάνεψε τον ιστορικό αυτό χώρο μαζί με τους αδελφούς Κατσιμίχα το χειμώνα του 1985. Τη σκηνοθεσία είχε αναλάβει ο σκηνοθέτης του "Ρεμπέτικου", Κώστας Φέρρης. Έπειτα έκανε εμφανίσεις σε χώρους σινεμά όπως στο σινεμά "Ρεξ" στη Θεσσαλονίκη (1989) με την Αφροδίτη Μάνου και την Ελένη Τσαλιγοπούλου, και στο σινεμά "Αττικόν" στο οποίο εμφανίστηκε τρεις χρονιές. Από τις 9 έως τις 16 Φεβρουαρίου 1990 με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Διονύση Θεοδόση, το 1991 με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το 1993 με τους Άγαμους Θύτες. Τον Μάρτιο του 1990 εμφανίστηκε στο κινηματοθέατρο "Ράδιο Σίτυ" της Θεσσαλονίκης με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τον Διονύση Θεοδόση και τον Φεβρουάριο και Μάρτιο του1991, στον ίδιο χώρο, έκανε εμφανίσεις με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Τα Χριστούγεννα του 1991 παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη όπου παρουσίασε το πρόγραμμά του με του Κατσιμιχαίους στο σινεμά "Ολύμπιον" μέχρι τον Ιανουάριο του 1992. Το ίδιο πρόγραμμα το παρουσίασε την ίδια χρονιά και στην Αθήνα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά το Πάσχα και αμέσως μετά στο θέατρο "Ακροπόλ". Η εποχή των συναυλιών σε θέατρα και σινεμά, που ξεκίνησε 13 χρόνια νωρίτερα τελειώνει με εμφανίσεις στο ιστορικό κινηματοθέατρο "Παλλάς" το 1995 με τους Οπισθοδρομικούς, την Αναστασία Μουτσάτσου και την Αθηνά Μόραλη. Η κίνηση του Νταλάρα να μεταφέρει τις παραστάσεις σε θέατρα και σινεμά, σε κλειστούς δηλαδή χώρους όπου ο θεατής δεν καταναλώνει αλκοόλ αλλά προσέχει πραγματικά τη μουσική ήταν ριζοσπαστική για την εποχή της. Μετέφερε το κοινό σε χώρους όπου τον πρώτο λόγο είχε η μουσική και το τραγούδι και όχι το ποτό και το κοινό ανταποκρίθηκε με τεράστια επιτυχία.

Ο Γιώργος Νταλάρας επιστρέφει στη νύχτα το 1996. Ένας νέος χώρος - η Ιερά Οδός - δημιουργείται ειδικά γι' αυτόν από τον Ηλία Μαρασούλη και διαμορφώνεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Γ.Νταλάρα, δημιουργώντας αίσθηση στη νυχτερινή Αθήνα. Ο χώρος της Ιεράς Οδού κατασκευάστηκε σαν μία μεγάλη μουσική σκηνή (σχεδόν 2.000 θέσεων) και όχι σαν μία νυχτερινή πίστα. Ο ίδιος διευκρίνισε: «Η προσδοκία του χώρου δεν είναι να αποκτήσουμε άλλο ένα νυχτερινό κέντρο. Ο χώρος αυτός πρέπει να λειτουργήσει ως χώρος εμφάνισης νέων ανθρώπων από όλα τα είδη του ελληνικού τραγουδιού και όχι μόνον...».^[26] Ο Γιώργος Νταλάρας θα παραμείνει για τρεις συνεχόμενες σεζόν στο χώρο αυτό, ως το 1999, και θα συνεργαστεί με τους Πυξ Λαξ, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, το Μάριο Φραγκούλη, τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς, τον Γιάννη Βαρδή αλλά και νέα συγκροτήματα όπως τους Συνήθεις Υπόπτους, τους Ποδηλάτες και τα Υπόγεια Ρεύματα. Ως καλλιτεχνικός διευθυντής αυτού του νέου χώρου, προσπάθησε στη συνέχεια να διατηρήσει το χώρο ως μουσική σκηνή που θα φιλοξενούσε σημαντικούς καλλιτέχνες απ' όλο τον κόσμο αλλά και νέους ταλαντούχους μουσικούς διαφόρων ειδών μουσικής. Η εξέλιξη όμως του χώρου τελικά ήταν διαφορετική. Το 2001 επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στην Πλάκα, και για τα επόμενα 3 χρόνια θα παρουσιάσει μουσικά προγράμματα στο Ζυγό, κάνοντας αναδρομή στο παλιό λαϊκό τραγούδι αλλά και σε latin τραγούδια που είχε πει παλιότερα. Τελευταία εμφάνιση του σε νυχτερινό μαγαζί αποτελούν οι παραστάσεις που έδωσε στο Αθηνών Αρένα τη σεζόν 2004-05 με τον Αντώνη Ρέμο. Το σχήμα προκάλεσε αίσθηση και συζητήθηκε ευρέως θετικά και αρνητικά. Ήταν μια κίνηση του Νταλάρα να απευθυνθεί σ' ένα διαφορετικό και πιο νεανικό κοινό αλλά και η διάθεση του να ανακαλύψει ξανά τη νύχτα 30 χρόνια μετά.

Ο παρακάτω πίνακας είναι μία καταγραφή με όλες εμφανίσεις του Γ. Νταλάρα σε νυχτερινά κέντρα, μπουάτ, μουσικές σκηνές και θέατρα από την αρχή της καριέρας του ως μουσικός στο κέντρο "Στου Στελλάκη" (1965).

Σεζόν	Χώρος	Σχήμα
1965-66	Νυχτ.Κέντρο "Στου Στελλάκη"	Με τον Στελιο και τον Βαγγέλη Περπινιάδη.
1967	Νυχτ.Κέντρο "Χάντρες"	Με την Καίτη Γκρέυ.
1967	Νυχτ.Κέντρο "Ταβάνια"	Με την Καίτη Γκρέυ και τον Γιάννη Ντουνιά.
1968	Νυχτ.Κέντρο "Άττικα"	Με τον Σπύρο Ζαγοραίο, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μάριο, Γιώτα Γιάννα και Χρήστο Νικολόπουλο.
1968	Νυχτ.Κέντρο "Βεντέτα"	Με τον Πάνο Γαβαλά, Ρία Κούρτη, Μπάμπη Τσετίνη, Λαύκα, Γιώργο Κοινούση.
1969	Νυχτ.Κέντρο "Ο Περικλής"	Με τον Μητσάκη,τον Νίκο Δημητράτο και την Καίτη Αμπάβη.
1969-70	Νυχτ.Κέντρο "Stork"	Με τη Μαρινέλλα και τον Μάριο.
1970-71	Νυχτ.Κέντρο "Stork"	Με τη Μαρινέλλα, Μάριο, Έλενα Κυρανά και Χρήστο Νικολόπουλο.
1971-72	Νυχτ.Κέντρο "Δειλινά"	Με τον Στράτο Διονυσίου, τον Γιάννη Πάριο, τον Δάκη και τη Λιζέτα Νικολάου.
1972	Νυχτ.Κέντρο "Δειλινά"	Με τον Στράτο Διονυσίου, τη Χαρούλα Αλεξίου, Π.Αστεριάδη, τον Πασχάλη, Ελπίδα, Milly.
1972-73	Νυχτ.Κέντρο "Δειλινά"	Με τη Χαρούλα Αλεξίου, τον Γιάννη Πάριο, Λιζέτα Νικολάου, τον Πασχάλη.
1973-74	Νυχτ.Κέντρο "Νέα Δειλινά"	Με τη Χαρούλα Αλεξίου, τον Γιάννη Πάριο και τη Δήμητρα Γαλάνη.
1974	Νυχτ.Κέντρο "Δειλινά" Θεσ/νίκης	Με τον Στράτο Διονυσίου, τον Γιάννη Πάριο, τη Χαρούλα Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη.
1975-76	Μπουάτ "Θεμέλιο"	Με τη Χαρούλα Αλεξίου, την Άννα Βίσση, τον Αντώνη Βαρδή και τον Π.Λαμπρόπουλο.
1976	Μπουάτ "Θεσσαλονικιά" Θεσ/νίκης	Με τη Χαρούλα Αλεξίου, την Άννα Βίσση, τον Αντώνη Βαρδή και τον Π.Λαμπρόπουλο.
1976-77	Μπουάτ "Διαγώνιος"	Με τη Χαρούλα Αλεξίου, την Άννα Βίσση, τη Λιζέττα Νικολάου και τον Χ.Γαργανουράκη.
1978-79	Μπουάτ "Διαγώνιος"	Με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, την Ελένη Βιτάλη, τη Γλυκερία και τον Δημήτρη Κατοίκο.
1979	Θέατρο "Κατερίνα" Θεσ/νίκης	Με τη Μοσχολιού, τον Β.Παπακωνσταντίνου, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και τη Β. Λαβίνα.
1979-80	Μπουάτ "Διαγώνιος"	Με τον Β.Παπακωνσταντίνου, την Τ.Τσανακλίδου, την Α.Πρωτοψάλτη και τον Λ.Κηλαηδόνη.
1981	Μουσική σκηνή "Zoom"	Με τη Δήμητρα Γαλάνη, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τον Γιάννη Κούτρα και τη Γλυκερία
1981-82	Θέατρο "Super Star"	Με τη Γλυκερία και τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά.
1983	Θέατρο "Ορφέας"	Με Ελένη Δήμου, Μιχάλη Δημητριάδη και την Κατερίνα Στανίση.
1984	Θέατρο "Τέντα"	Με τη Χαρούλα Αλεξίου και τον Χρήστο Νικολόπουλο.
1985-86	Θέατρο "Περοκέ"	Με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα και τη Ροζαλία.
1987-88	Μουσικό Κέντρο "Σείριος"	Μουσική παράσταση σε διεύθυνση Μάνου Χατζιδάκι.
1989	Σινεμά "Ρεξ" Θεσ/νίκης	Με την Αφροδίτη Μάνου και την Ελένη Τσαλιγοπούλου.
1990	Σινεμά "Αττικόν"	Με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Διονύση Θεοδόση.
1990	Σινεμά "Ράδιο Σίτυ" Θεσ/νίκης	Με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τον Διονύση Θεοδόση.
1990-91	Σινεμά "Αττικόν"	Με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
1991	Σινεμά "Ράδιο Σίτυ" Θεσ/νίκης	Με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
1991-92	Σινεμά "Ολύμπιον" Θεσ/νίκης	Με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα.
1992	Δημοτικό Θέατρο Πειραιά	Με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα.
1992	Θέατρο "Ακροπόλ"	Με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα.
1993	Σινεμά "Αττικόν"	Με τους Άγαμους Θύτες.
1995	Κινηματοθέατρο "Παλλάς"	Με τους Οπισθοδρομικούς, την Αναστασία Μουτσάτσου και την Αθηνά Μόραλη.
1996-97	Μουσική σκηνή "Ιερά Οδός"	Με τους Πυξ Λαξ.
1997-98	Μουσική σκηνή "Ιερά Οδός"	Με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Μάριο Φραγκούλη, την Καλ.Βέττα, τα Υπόγεια Ρεύματα, τους Συνήθεις Υπόπτους και τους Ποδηλάτες.
1998-99	Μουσική σκηνή "Ιερά Οδός"	Με τον Goran Bregovic και τον Γιάννη Βαρδή.
1999	Μουσική σκηνή "Fix" Θεσ/νίκης	Με τον Goran Bregovic και τον Γιάννη Βαρδή.
2000-01	Μουσική σκηνή "Ζυγός"	Με τον Μπάμπη Στόκα και τον Πάνο Κατσιμίχα.
2001	Μουσική σκηνή "Fix" Θεσ/νίκης	Με τον Μπάμπη Στόκα και τον Πάνο Κατσιμίχα.
2002	Μουσική σκηνή "Ζυγός"	Με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, τη Μελίνα Ασλανίδου και την Αρετή Κετιμέ.
2002-03	Μουσική σκηνή "Ζυγός"	Με τον Στέλιο Βαμβακάρη, τη Μελίνα Ασλανίδου και το latin συγκρότημα Ronda Al Alba.
2004-05	Πολυχώρος "Αθηνών Αρένα"	Με τον Αντώνη Ρέμο, την Ανδριάνα Μπάμπαλη, τον Μάνο Πυροβολάκη και τον Γρηγόρη Πετράκο.
2007-08	Θέατρο "Παλλάς"	Με τους Δέσποινα Ολυμπίου, Ζαχαρία Καρούνη, Ασπασία Στρατηγού και Μανώλη Πασχαλίδη.
2009-10	Polis Theatre	Με την Πίτσα Παπαδοπούλου, τον Μιχάλη Τζουγανάκη και την Ασπασία Στρατηγού.
2012	Μουσική σκηνή "Gazarte"	Με την Ανδριάνα Μπάμπαλη και σολίστα το Νίκο Αντύπα
2014-15	Μουσική σκηνή "Ιερά Οδός"	Με την Ελένη Βιτάλη και τη Γλυκερία.
2016-17	Μουσική σκηνή "Ακτή Πειραιώς"	Με τον Γιάννη Κότσιρα, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Γιάννη Ζουγανέλη και την Idra Kayne.
2023-24	Θέατρο "Παλλάς"	Με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη
2024-25	Μουσική σκηνή "VOX"	Με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τον Οδυσσέα Ιωάννου

Σημείωση: Όπου δεν αναφέρεται η πόλη, θεωρείται η Αθήνα.

Από το 1974, τη μεταπολίτευση, μέχρι το 1979, τραγούδησε σε περισσότερες από 700 συναυλίες, σε κοινωνικές και πολιτικές συναυλίες αλλά και σε χώρους δουλειάς. Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει χιλιάδες συναυλίες στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

Από τις άκρες της Ελλάδας

Έχει πραγματοποιήσει δεκάδες καλοκαιρινές περιοδείες στις οποίες ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα και έχει εμφανιστεί κυριολεκτικά σχεδόν σε κάθε θεατρικό και συναυλιακό χώρο της Ελλάδας. Έχει πραγματοποιήσει δεκάδες αφιλοκερδείς συναυλίες σε απομακρυσμένες περιοχές της Ελλάδος όπως στο χωριό Κέλλη της Φλώρινας κοντά στα σύνορα (2006), στην Κάλυμνο (2001), στη Σύμη (1999), στην Κάρπαθο (2006), στη Χάλκη (1984), στο τριεθνές των Πρεσπών, ενώ πραγματοποίησε πολιτιστικές αποστολές στο Καστελόριζο (1996) και στην Τήλο (1997) εκδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την αγάπη του για την ακριτική Ελλάδα. Το 1996 πραγματοποίησε μία ιστορική συναυλία για τους εναπομείναντες Έλληνες στο Σχοινούδι στην Ίμβρο, απέναντι από τα γκρεμισμένα σπίτια.

Στις άκρες του Ελληνισμού και σε κάθε γωνιά της Γης

Από τις αρχές της δεκαετίας 1980, έχει βοηθήσει στην προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό τραγουδώντας σε περισσότερες από 850 συναυλίες στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου αλλά και σε πολλά μέρη του κόσμου που είναι χαμένοι οι 'Έλληνες όπως στηv Γεωργία (Τυφλίδα), στηv Ουκραvία (Οδησσός), στην Ιταλία (Συρακούσες), στη Γερμανία (Μόναχο, Φρανκφούρτη, Ντίσελντορφ, Αμβούργο, Στουτγκάρδη, Βερολίνο), στη Ουγγαρία (Βουδαπέστη), στην Αυστραλία (Μελβούρνη, Σίδνεϊ), στη Νέα Ζηλανδία (Ουέλλινγκτον), Γαλλία (Παρίσι), στην Αγγλία (Λονδίνο, Μάντσεστερ, Νιούκασλ), στη Δανία (Κοπεγχάγη), στην Ολλανδία (Χάγη, Άμστερνταμ, Ρότερνταμ), στην Ελβετία (Ζυρίχη), στην Αυστρία (Βιέννη), στη Φινλανδία (Ελσίνκι), στο Βελγίο (Βρυξέλλες), στη Νότια Αφρική (Γιοχάνεσμπουργκ), στη Ρουμανία (Βουκουρέστι), στη Βουλγαρία (Σωζόπολη), στηv Γιoυγκoσλαβία (Βελιγράδι), στην Αργεντινή (Μπουένος Άιρες), στην Ουρουγουάη (Μοντεβιδέο), Ισραήλ (Τελ Αβίβ, Ιερουσαλήμ), Καππαδοκία (Καισάρεια), Τουρκία (Κωνσταντινούπολη, Προύσα), Αίγυπτος (Αλεξάνδρεια, Κάιρο), στη Ρωσία (Μόσχα), στη Βραζιλία, στο Μεξικό, στην Κούβα (Αβάνα), στον Καναδά (Τορόντο, Μόντρεαλ), σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ και πολλές άλλες συναυλίες σε κάθε γωνιά της γης.

Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα πολιτιστικά και ανθρωπιστικά φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως στηv Κούβα το 1981 και το 1998, στις Βρυξέλλες για τα "Ευρωπάλια" το 1982, στο Φεστιβάλ Ειρήνης στη Βιέννη το 1983, στη Μόσχα στo Φεστιβάλ Νεολαίας το 1985, στη συναυλία Aid to Africa στην Αθήνα το 1986, στο Φεστιβάλ Μαγιόρκας το 1989, στο Poznan Jazz Festival της Πολωνίας το 1999, στην Παλαιστίνη στο Φεστιβάλ «Βηθλεέμ 2000», στο Crossing Border Festival στο Αμστερνταμ το 2001. Σταθμό απoτελεί η συμμετoχή τoυ στη μεγάλη συναυλία Human Rights Now! της Διεθνούς Αμνηστίας στην Αθήνα που έγινε στο Ολυμπιακό Στάδιο στις 3/10/1988, όπου τραγούδησε με τους Peter Gabriel, Sting, Bruce Springsteen, Tracy Chapman και Youssou N’Dour.

Από την αρχή της καριέρας του και σχεδόν κάθε χρονιά πραγματοποιεί περιοδείες σε όλη την Ελλάδα με πολλούς σταθμούς κάθε φορά. Ενδεικτική είναι η καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα το 1998 με περισσότερες από 30 συναυλίες σε 28 πόλεις. Σημαντικές είναι και οι περιοδείες του και στο εξωτερικό. Από το 1977 πραγματοποιεί συστηματικά κάθε δύο-τρία χρόνια περιοδείες σε πολλές πόλεις του εξωτερικού καλύπτοντας όλες τις ηπείρους.

Έχει τραγουδήσει στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους παγκοσμίως (Royal Albert Hall, Metropolitan Opera, Olympia, Roy Thompson Hall, Meadowlands Arena, Sydney Opera House, Hammerstein Ballroom, Madison Square Garden, Wembley Arena, Rosemont Theatre, Trump Taj Mahal, The Wang Theatre, Place des Arts, Wiener Konzerthaus, Palais des Congrès κ.α.) και θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της ελληνικής μουσικής διεθνώς. "Ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδάει ελληνικά, η μουσική του όμως μιλάει σε όλο τον κόσμο", έγραφε για τον Έλληνα ερμηνευτή η γαλλική Le Figaro το 1993.

ΟΑΚΑ: Στις 30 Σεπτεμβρίου και 3 Οκτωβρίου 1983, ο Γιώργος Νταλάρας πραγματοποίησε δύο συναυλίες στο Ολυμπιακό Στάδιο Αθηνών (Ο.Α.Κ.Α.), συγκεντρώνοντας συνολικά περισσότερους από 160.000 θεατές. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μουσική διοργάνωση που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Ελλάδα.^[27] "Η ελληνική μουσική εισέρχεται στο χώρο των μεγάλων σταδίων" σχολίασε το περιοδικό Rolling Stone, με αφορμή το ρεκόρ του Έλληνα τραγουδιστή.^[28] Στις συναυλίες συμμετείχαν σαν έκπληξη φιλικά με λίγα τραγούδια, ο Γιάννης Πάριος, η Χαρούλα Αλεξίου κι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Στην πρώτη συναυλία συμμετείχε κι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ενώ από τις κερκίδες την παρακολούθησαν ο Βασίλης Τσιτσάνης και η Μελίνα Μερκούρη. Τα έσοδα της δεύτερης συναυλίας δόθηκαν -μεταξύ άλλων- σε υποτροφίες φοιτητών. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1987, πραγματοποίησε και τρίτη προσωπική συναυλία στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο.^[29]

WEMBLEY ARENA: Στις 27 Ιουνίου 1992, πραγματοποίησε μία συναυλία στο κλειστό Wembley Arena του Λονδίνου, γεμίζοντάς το ασφυκτικά.^[30] Πρόκειται για τη μεγαλύτερη διοργάνωση ελληνικής μουσικής που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στη Μεγάλη Βρετανία. Η συναυλία ήταν προσωπική πρωτοβουλία του Γ. Νταλάρα, για την προβολή και την ανάδειξη του Κυπριακού. Μεταξύ άλλων, συμμετείχαν φιλικά ο Ζώρζ Μουστακί και η Vanessa Redgrave.

MEADOWLANDS ARENA: Στις 9 Απριλίου 1994, πραγματοποίησε μία συναυλία στο κατάμεστο στάδιο Meadowlands Arena του Νιου Τζέρσεϋ, την οποία παρακολούθησαν περίπου 22.000 θεατές.^[31] Όπως στο Wembley Arena, σκοπός της συναυλίας ήταν η ανάδειξη και η προβολή του Κυπριακού σε όλο τον κόσμο. Όλα τα έσοδα των συναυλιών δόθηκαν για την ενίσχυση του κυπριακού αγώνα (προβολή, άμυνα κλπ), ενώ με αφορμή τη συγκεκριμένη συναυλία μαζεύτηκαν δεκάδες χιλιάδες υπογραφές για το θέμα των εγκλωβισμένων της Κύπρου, που στάλθηκαν στον Λευκό Οίκο και τα Ηνωμένα Έθνη. Η συναυλία εμφανίστηκε πρώτη σε εισπράξεις εκείνη την περίοδο, σύμφωνα με την επίσημη σειρά τoυ περιοδικού Billboard.^[32] Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συναυλία που έχει πραγματοποιήσει ποτέ Έλληνας καλλιτέχνης στο εξωτερικό.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1973 γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα στη Χιλή. Ο Σαλβαδόρ Αγιέντε, ο εκλεγμένος πρόεδρος δολοφονείται και ο στρατηγός Αουγούστο Πινοσέτ εγκαθιδρύει δικτατορία. Λίγο καιρό μετά (12 Απριλίου 1975) διοργανώθηκε στην Ελλάδα η ιστορική συναυλία αλληλεγγύης προς το χιλιανό λαό που πραγματοποιήθηκε στο γήπεδο του Πανιωνίου. Η συναυλία διοργανώθηκε από την τη Λήδα Χαλκιαδάκη (κόρη της Δανάης Στρατηγοπούλου) μαζί με την επιτροπή αλληλεγγύης προς τον χιλιανό λαό, στην οποία συμμετείχαν μεταξύ άλλων η Μελίνα Μερκούρη, η Αμαλία Φλέμινγκ και η Δανάη. Στη συναυλία παρευρέθηκε η γενική γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής Γκλάντις Μαρίν καθως και η χήρα του Αγιέντε. Είχαν πάρει μέρος δύο χιλιανά συγκροτήματα και από Έλληνες καλλιτέχνες συμμετείχαν ο Μάνος Λοϊζος, ο Χρήστος Λεοντής, ο Αντώνης Καλογιάννης, ο Νίκος Ξυλούρης και ο Γιώργος Νταλάρας. Τα έσοδα της συναυλίας διατέθηκαν στις οικογένειες των πολιτικών κρατουμένων της Χιλής. Ήταν από πρώτες φορές που ο Γιώργος Νταλάρας συμμετείχε σε συναυλίες με τραγούδια διαμαρτυρίας.^[33]

Στις 27 Μαρτίου 1997 πραγματοποίησε μία συναυλία στο Rod Laver Arena της Μελβούρνης εγκαινιάζοντας τις εκδηλώσεις για την 100ή επέτειο της παρουσίας της Ελληνο-Ορθόδοξης Κοινότητας της Μελβούρνης και της Βικτώριας. Τη συναυλία αυτή παρακολούθησαν περισσότεροι από 6.000 θεατές. Δύο ημέρες αργότερα πραγματοποίησε συναυλία για τις εκδηλώσεις του μεγαλύτερου υπαίθριου Ελληνοαυστραλιανού Πολιτιστικού Φεστιβάλ της Αυστραλίας στους Αντίποδες, στη Μελβούρνη, τραγουδώντας για 100.000 περίπου θεατές. Τη συναυλία παρακολούθησαν ο τότε κυβερνήτης της πολιτείας της Βικτώριας Τζεφ Kένετ, ο πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας Γκοφ Γουίτλαμ και ο γενικός γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού Σταύρος Λαμπρινίδης. Τις επόμενες ημέρες πραγματοποίησε συναυλία στο Ουέλλινγκτον της Nέας Ζηλανδίας, όπου κατοικούν συνολικά 4.000 Έλληνες. Οι εμφανίσεις τελείωσαν με δύο μεγάλες συναυλίες (2 & 3 Απριλίου 1997) στη φημισμένη Opera House του Σίδνεϊ.^[34]

Τον Οκτώβριο του 1998 πραγματοποίησε μία συναυλία στην Κούβα, στο ιστορικό θέατρο Karl Marx Theatre στην Αβάνα. Τη συναυλία παρακολούθησαν περισσότεροι από 5.500 Κουβανοί, γεμίζοντας ασφυκτικά το θέατρο.

Στις 8 Απριλίου 1999, την περίοδο που το Βελιγράδι βομβαρδίζεται, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μαζί με 5 μουσικούς πραγματοποίησαν μεγάλη αντιπολεμική συναυλία συμπαράστασης, στην κεντρική πλατεία της Δημοκρατίας, μπροστά στο μουσείο στο κέντρο του Βελιγραδίου. «Ήρθαμε γιατί σας αγαπάμε, σαν φίλοι. Δεν ήρθαμε να στηρίξουμε πρόσωπα ή καθεστώτα. Ήρθαμε για την ειρήνη, να σταματήσει ο πόλεμος», δήλωσε ο Γιώργος Νταλάρας. Και αμέσως μετά ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είπε: «Είμαι περήφανος που υπηρετώ αυτή την τέχνη εδώ στο Βελιγράδι. Μα πάνω από όλα είμαι περήφανος γιατί εγώ, ένας καλλιτέχνης της κατεχόμενης Κύπρου, τραγουδώ μαζί σας». Ήταν απόγευμα όταν πραγματοποιήθηκε η συναυλία. Το ίδιο βράδυ βομβαρδίστηκε το κτίριο της τηλεόρασης του Βελιγραδίου.^[35]

Το 1999 πραγματοποίησε μία μεγάλη συναυλία στο γήπεδο της Ξάνθης για τους σεισμούς της Τουρκίας μαζί με τον Θανάση Γκαϊφύλλια. Η συναυλία μεταδόθηκε από τηλεοπτικούς σταθμούς της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Τον Ιούνιο του 2000, πραγματοποίησε συναυλία στην Παλαιστίνη. Στα πλαίσια του φεστιβάλ εκδηλώσεων που οργανώθηκε στη Βηθλεέμ, μέρος του προγράμματος της UNESCO με τίτλο "Βηθλεέμ 2000", για τον εορτασμό της ιστορικής επετείου των 2.000 ετών Χριστιανισμού. Το πρόγραμμα αυτό έχει χαρακτηρισθεί από τον γενικό γραμματέα της UNESCO Φεντερίκο Μαγιόρ «Ορόσημο στον δρόμο για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή». Ο Γ.Νταλάρας πήρε μέρος στις εκδηλώσεις "Βηθλεέμ 2000" με μία συναυλία που έδωσε την Παρασκευή 23 Ιουνίου του 2000. Συνοδευόμενος από τους ήχους της δεκαμελούς μπάντας του και τη νεαρή τραγουδίστρια Γιώτα Δρακιά πραγματοποίησε συναυλία στην πιο κεντρική πλατεία της πόλης, στην Πλατεία Manger (όπου βρίσκεται και η περίφημη εκκλησία της Γέννησης), μπροστά σε 3.000 θεατές. Ήταν η πρώτη φορά που Έλληνας καλλιτέχνης πραγματοποιούσε συναυλία στα μέρη της Παλαιστίνης.^[36]

Στις 20 Μαΐου 2003 η Πολιτιστική Ολυμπιάδα σε συνεργασία με το American Ballet Theater, στη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης παρουσίασε την παράσταση του Γ.Νταλάρα «Ολα γύρω είναι Φως» - (All Around Is Light), μπροστά σε περίπου 3.000 θεατές. Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Κώστας Γαβράς και έλαβαν μέρος η Σαβίνα Γιαννάτου, η Μελίνα Ασλανίδου, η ηθοποιός Λυδία Κονιόρδου, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Λουκάς Καρυτινός, το ποντιακό συγκρότημα "Αργοναύται-Κομνηνοί" και η Αρχιεπισκοπική Μητροπολιτική Χορωδία Νέων της Νέας Υόρκης. Μεταξύ άλλων, το πρόγραμμα περιλάμβανε παγκόσμια πρεμιέρα του μπαλέτου "Άρτεμις", καθώς επίσης και προβολή μικρού μήκους ταινίας με τίτλο "Παρθενών" σε σκηνοθεσία του Κώστα Γαβρά και σε μουσική του Μίνωα Μάτσα. Η παράσταση «Όλα γύρω είναι φως», όπως γράφει στον εθνικό μας ύμνο ο Διονύσιος Σολωμός -απ' όπου και ο τίτλος- αποτέλεσε ένδειξη τιμής και αναγνώρισης της προσφοράς της Ελλάδας στον παγκόσμιο πολιτισμό. Το ελληνικό τραγούδι καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος με τους τραγουδιστές να ερμηνεύουν μια επιλογή από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια των μεγαλύτερων Ελλήνων δημιουργών. Τα τραγούδια ήταν ενορχηστρωμένα για συμφωνική ορχήστρα, την οποία διηύθυνε ο Λουκάς Καρυτινός. Παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, περί τους 900 ξένους διπλωμάτες και πρέσβεις, μέλη των αντιπροσωπειών των χωρών-μελών στον ΟΗΕ, η αναπληρώτρια Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Λουίζ Φρεσέτ, ο διαμεσολαβητής Αλβάρο ντε Σότο, ο επιθεωρητής του ΟΗΕ Χανς Μπλιξ, ο αρχιτέκτονας Σ. Καλατράβα, ο Ελληνας υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος και εκπρόσωποι των ελληνικών πολιτιστικών ιδρυμάτων της Νέας Υόρκης.^[37]

• "Άξιον Εστί"

Το "Άξιον Εστί" του Οδυσσέα Ελύτη αποτελεί ένα μνημείο της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1988 κουβαλώντας στις πλάτες του το βάρος της πρώτης ερμηνείας του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ο Γιώργος Νταλάρας, ερμήνευσε το "Άξιον Εστί". Συμμετείχε το πολυμελές Αθηναϊκό Χορωδιακό Σύνολο, η Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα, ο βαρύτονος Ανδρέας Κουλουμπής και ο Νικήτας Τσακίρογλου στον ρόλο του αφηγητή. Η συναυλία δόθηκε στο Ηρώδειο, το χώρο που, πριν από 23 χρόνια (1965), οι κρατικοί υπεύθυνοι είχαν αρνηθεί να δώσουν για το "'Άξιον Εστί". Τη συναυλία αυτή διεύθυνε ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης. Πρέπει να τονιστεί ότι ήταν η πρώτη φορά που ο Μίκης Θεοδωράκης διεύθυνε στο Ηρώδειο, διότι ως αριστερός δεν είχε το δικαίωμα ως τότε. Η συναυλία ήταν υπέρ της ανεγέρσεως ενός καινούργιου μουσείου της Ακρόπολης. Ο Νταλάρας ερμήνευσε το "Άξιον Εστί", με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση θεατή. Σημαντική στιγμή της συναυλίας ήταν στο τέλος, όταν σηκώθηκε και τραγούδησε ο ίδιος ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα.

• "Ες Γην Εναλίαν... Κύπρος, 20 Χρόνια Μετά"

Τον Ιούλιο του 1994 σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο μία μεγάλη, ιστορική συναυλία αφιερωμένη στη Κύπρο με αφορμή τη μαύρη επέτειο των 20 χρόνων κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου. Συμμετείχε η Μελίνα Κανά, ο Δώρος Δημοσθένους και το μουσικοχορευτικό σύνολο «Διάσταση» της Κύπρου. Τη μουσική διεύθυνση είχε ο Κύπριος μουσικοσυνθέτης Μιχάλης Χριστοδουλίδης. Την παράσταση μεταξύ άλλων είχε παρακολουθήσει και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης.

• "Αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη"

Στις 2 και 3 Σεπτεμβρίου 1995, η Metropole Orchestra της Ολλανδίας υπό τη διεύθυνση του Dick Bakker και με σολίστ τον Γ.Νταλάρα, πραγματοποίησαν δύο συναυλίες για δύο σημαντικές επετείους. Η πρώτη επέτειος είναι τα 100 χρόνια της κινηματογραφικής τέχνης και η δεύτερη τα 70 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη. Το πρώτο μέρος περιλάμβανε ορχηστική μουσική κινηματογραφικών ταινιών, σε συνθέσεις των Νίνο Ρότα, Λέοναρντ Μπερνστάιν, Βαγγέλη Παπαθανασίου και άλλων πολλών. Το δεύτερο μέρος ήταν αφιερωμένο στην κινηματογραφική μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, με τον Γ.Νταλάρα να ερμηνεύει τραγούδια από το "Σέρπικο" του Σίντνεϊ Λουμέτ ως το "Ζ" του Κώστα Γαβρά. Την ενορχήστρωση είχε κάνει ο Κώστας Γανωσέλης, ενώ στην ορχήστρα συμμετείχαν οι σολίστες του μπουζουκιού Λάκης Καρνέζης και Κώστας Παπαδόπουλος. Οι συναυλίες ηχογραφήθηκαν ζωντανά και κυκλοφόρησαν σε διπλό δίσκο από την "EMI Classics" σε δεκαπέντε χώρες.

• "Συναυλία για το νέο μουσείο της Ακρόπολης"

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2000 ο Γιώργος Νταλάρας συνάντησε, για πρώτη φορά, την BBC Concert Orchestra, μία από τις σημαντικότερες βρετανικές ορχήστρες. Την 80μελή ορχήστρα διεύθυνε ο Nick Davis. Ο Γ. Νταλάρας ερμήνευσε κλασικά τραγούδια Ελλήνων συνθετών αλλά και μπαλάντες της Μεσογείου, φλαμένκο και ιταλικά κομμάτια, ενώ για δεύτερη φορά ένωσε τη φωνή του με τη σπουδαία Αμερικανίδα τραγουδίστρια της τζαζ Τζόαν Φώκνερ (η πρώτη ήταν το 1995 στην παλαιά όπερα της Φρανκφούρτης). Η συναυλία εντασσόταν στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων του υπουργείου Πολιτισμού και τα έσοδα της διατέθηκαν για την ανέγερση του νέου μουσείου της Ακρόπολης. Η συναυλία επαναλήφθηκε στο Royal Festival Hall του Λονδίνου στις 18 Οκτωβρίου 2000.

• "Συναυλία για τους πρόσφυγες"

Στις 27 & 28 Σεπτεμβρίου του 2001, ο Γιώργος Νταλάρας και η Emma Shapplin έδωσαν δύο συναυλίες στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, που αποτέλεσαν κορυφαίες εκδηλώσεις της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες. Οι δύο αυτές φιλανθρωπικού χαρακτήρα συναυλίες διοργανώθηκαν από το υπουργείο Πολιτισμού και πραγματοποιήθηκαν με την ευκαιρία της πεντηκοστής επετείου της ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, με στόχο τη συγκέντρωση πόρων για τα προγράμματά της, για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Τους καλλιτέχνες συνόδευε η Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής με ενενήντα συνολικά μουσικούς, εμπλουτισμένη με όργανα μιας συμφωνικής ορχήστρας υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ, καθώς και η χορωδία Fons Musicalis υπό τη διεύθυνση του Κωστή Κωνσταντάρα. Η Έμα Σάπλιν ερμήνευσε τραγούδια από το πλατινένιο στην Ελλάδα δίσκο της «Carmine Meo» και ο Γιώργος Νταλάρας τα έργα του Αργεντινού Ariel Ramirez, "Misa Criolla" και "Navidad nuestra" καθώς και διάφορα ελληνικά τραγούδια σπουδαίων δημιουργών. Ένα μήνα μετά τη συναυλία, παραδόθηκε στην Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες επιταγή 80.000.000 δραχμών από τα έσοδα της συναυλίας.^[38]

• "Αφιέρωμα στη Μικρά Ασία"

Τριάντα ένα χρόνια μετά την κυκλοφορία του δίσκου «Μικρά Ασία», έργο ζωής του Απόστολου Καλδάρα, ο Γ. Νταλάρας μαζί με την με τη Γλυκερία στο πλευρό, την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας και τη συμμετοχή της Αρετής Κετιμέ, παρουσίασαν 21 Ιουνίου 2003 στο Ηρώδειο, συναυλία-αφιέρωμα στη Μικρά Ασία. Το πρόγραμμα περιλάμβανε παραδοσιακά μικρασιατικά τραγούδια, τραγούδια από τη «Μικρά Ασία» και τον «Βυζαντινό εσπερινό» του Απόστολου Καλδάρα αλλά και με τραγούδια νεότερων Ελλήνων συνθετών (Μαρκόπουλος, Μούτσης, Σαββόπουλος, Τάτσης κ.ά.), εμπνευσμένων θεματολογικά ή μουσικά από τη Μικρά Ασία. Η συναυλία έγινε υπό την αιγίδα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και της UNESCO για την αναστήλωση της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. Τη σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης είχε ο Πάνος Παπαδόπουλος. Η παράσταση κυκλοφόρησε και σε DVD από την ΕΜΙ.

• "30ος – 40ος Παράλληλος, Μουσικό ταξίδι στη Μεσόγειο"

Το 2004 ο Γ. Νταλάρας διοργάνωσε δύο συναυλίες στο Ηρώδειο με τη συμμετοχή πολλών τραγουδιστών από πολλά μέρη της Μεσογείου. Ήταν ένα μουσικό ταξίδι στη Μεσόγειο ανάμεσα στον 30ό και στον 40ό παράλληλο, με τραγούδια και μουσικές από Ναπολιτάνικο έως ρεμπέτικο και από φλαμένκο έως τις γνωστότερες μπαλάντες της Μεσογείου, τραγούδια που αποδεικνύουν πως υπάρχει απόλυτη μουσική επικοινωνία μεταξύ των λαών των περιοχών αυτών. Στη σκηνή του Ηρωδείου, μαζί με τον Γ. Νταλάρα βρέθηκε η σπουδαία τραγουδίστρια των φάντος Dulce Pontes, ο Ναπολιτάνος Eddy Napoli, η Reyes Martin με το φλαμένκο συγκρότημά της, η Παλαιστίνια τραγουδίστρια Mira Anwar Awad και οι Τούρκοι μουσικοί Χαλήλ Μουσταφά και Μεχμέτ Μουσταφά (μέλη του συγροτήματος Balkanatolia). Στις συναυλίες συμμετείχε και ο Στέφανος Κορκολής ως σολίστ, η ορχήστρα Fons Musicalis υπό τη διεύθυνση του Κωστή Κωσταντάρα και η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού. Οι συναυλίες πραγματοποιήθηκαν στις 2 & 3 Αυγούστου 2004, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Τα έσοδα των συναυλιών διατέθηκαν για τους σκοπούς της "Ελπίδας" -του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με Καρκίνο. Η συναυλία κυκλοφόρησε σε CD και DVD από την EMI.

• "Η θάλασσα κι εμείς"

Ένα χρόνο μετά τη συναυλία της Μεσογείου τον Αύγουστο του 2004 στο Ηρώδειο, η συναυλία επαναλήφθηκε αλλά αυτή το φορά τη σκηνή του Ηρωδείου μοιράστηκε ο Γ. Νταλάρας με την Dulce Pontes. Η σύμπραξη των δύο καλλιτεχνών θεωρήθηκε πολύ επιτυχημένη, έτσι το κοινό παρακολούθησε άλλο ένα διήμερο (31 Μαΐου & 1 Ιουνίου 2005) στο Ηρώδειο. Στις συναυλίες συμμετείχε και ο Στέφανος Κορκολής, η ορχήστρα Fons Musicalis και η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού. Τα έσοδα διατέθηκαν για την ανέγερση του νοσοκομείου για παιδιά με καρκίνο.

• "Όταν συμβεί στα πέριξ" - "Τραγούδια για τσίλιες και μια νύχτες"

Τον Ιούλιο του 2007 πραγματοποιήθηκαν στο Ηρώδειο δύο συναυλίες αφιερωμένες σε τραγούδια που περιγράφουν τη χρήση ψυχοτρόπων ουσιών, σε επιμέλεια του Παναγιώτη Κουνάδη. Συμμετείχαν επίσης οι Χρήστος Θηβαίος, Μπάμπης Τσέρτος, Μάρθα Φριντζήλα, Νίνα Λοτσάρη, Χαρά Κεφαλά, Θέμης Σερμιέ, Στέλιος Βαμβακάρης, Ζαχαρίας Καρούνης και η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Μαγνησίας. Η συναυλία ηχογραφήθηκε και μαγνητοσκοπήθηκε. Κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2008 σε διπλό CD και DVD από τη Universal.

• "Αφιέρωμα στο Σταύρο Κουγιουμτζή"

Στις 17 και 18 Σεπτεμβρίου 2008 πραγματοποιήθηκαν, στα πλαίσια του Ελληνικού Φεστιβάλ, δύο συναυλίες-αφιερώματα στο συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή. Στις συναυλίες εκτός από τον Γιώργο Νταλάρα, έλαβε μέρος ο Κώστας Μακεδόνας, η Δέσποινα Ολυμπίου, η Μελίνα Ασλανίδου και η Μαρία Κουγιουμτζή, κόρη του συνθέτη. Μέρος των εσόδων από τις δύο συναυλίες δόθηκαν στην ένωση "Μαζί για το παιδί". Η συναυλία ηχογραφήθηκε και μαγνητοσκοπήθηκε. Κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2010 σε διπλό CD και τον Ιανουάριο του 2011 σε DVD από την EMI.

• "Σμύρνη - Νέα Σμύρνη: Γέφυρες πολιτισμού"

Στις 19 και 20 Ιουνίου 2019, ο Γιώργος Νταλάρας συνεργάστηκε στο Ηρώδειο με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης (İzmir State Symphony Orchestra), υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Hakan Sensoy, Οι βραδιές περιλάμβαναν μπαλάντες της Μεσογείου, παραδοσιακά τραγούδια, επιλογή τραγουδιών Ελλήνων συνθετών, καθώς και ένα ειδικό αφιέρωμα με τραγούδια από τη «Μικρά Ασία» του Απόστολου Καλδάρα. Συμμετείχαν η Ασπασία Στρατηγού και η χορωδία «Μελωδοί» υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Ζιάκα. Η σύμπραξη του Γιώργου Νταλάρα με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης, εντάχθηκε στην πολιτιστική συνεργασία των Δήμων Σμύρνης και Νέας Σμύρνης, με τίτλο «Σμύρνη - Νέα Σμύρνη: Γέφυρες πολιτισμού».

• "Αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα"

Στις 18 Ιουνίου 2022, πραγματοποιήθηκε στο Ηρώδειο ένα μουσικό αφιέρωμα στο έργο του Απόστολου Καλδάρα. Η συναυλία ήταν στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή και την επέτειο γέννησης του συνθέτη. Συμμετείχε η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου, η οποία συνέπραξε με δεξιοτέχνες μουσικούς, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Ασπασία Στρατηγού και ο Κώστας Τριανταφυλλίδης.^[39]

Ο Γ. Νταλάρας έχει παρουσιάσει μερικές πολύ σημαντικές παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής. Εκτός από τις προσωπικές του συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, έχει πραγματοποιήσει και αρκετές συμμετοχές σε συναυλίες ή παραστάσεις άλλων καλλιτεχνών. Η πρώτη φορά που εμφανίστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ήταν στις παραστάσεις με τίτλο «Μουσικά Παραμύθια» τον Δεκέμβριο του 1991, όπου είχε συμμετάσχει στην παράσταση με το μουσικό παραμύθι «Ο Φερδινάνδος» του Munro Leaf σε μουσική ο R. Liberman. Παρακάτω αναφέρονται οι προσωπικές συναυλίες του Γ.Νταλάρα στο Μέγαρο Μουσικής.

• "...Και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως"

Ιδιαιτέρως σημαντική ήταν η παράσταση τo 1994 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο "...Και με φως και με θάvατov ακαταπαύστως". Ήταv μία αναδρομή στηv ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, από τηv αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη Ελλάδα. Ήταν η μεγαλύτερη και η πιo πολυπρόσωπη παράσταση του ΜΜΑ που έγινε ποτέ [3][4] με 250 άτομα επί σκηνής και με τη σκηνoθετική καθοδήγηση του Κώστα Γαβρά. Στην παράσταση έλαβε μέρος η Λυδία Κονιόρδου, η Σαββίνα Γιαννάτου, η χορωδία Fons Musicalis υπό τη διεύθυνση του Κωστή Κωνσταντάρα, η παιδική χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου, η μικρή συμφωνική ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ, ορχήστρα παραδοσιακής μουσικής και λαϊκή ορχήστρα. Οι παραστάσεις επαναλήφθηκαν, κατ' απαίτηση του κoιvoύ, στοv ίδιο χώρο τηv επόμενη χρονιά (1995). Συνολικά δόθηκαν 10 παραστάσεις. Τo βίvτεo της παράστασης κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και σε όλο τov κόσμο και διανεμήθηκε στις βιβλιοθήκες ξένων Πανεπιστημίωv.

• "Ύμνοι Αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων"

Μία ακόμα αξιοσημείωτη μουσική στιγμή είναι η συναυλία "Ύμνοι Αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων" που πραγματοποιήθηκε στο ΜΜΑ στις 13 και 14 Ιουνίου του 1997. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής μελοποίησε εκκλησιαστικά τροπάρια και ψαλμούς από τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση και με προτροπή του Γιώργου Νταλάρα παρουσιάστηκε το έργο αυτό στο ΜΜΑ. Ένα έργο ωριμότητας του συνθέτη που ερμήνευσε ο Γιώργος Νταλάρας. Συμμετείχε η Αιμιλία Κουγιουμτζή, η χορωδία Fons Musicalis και η Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ.^[40] Η παράσταση επαναλήφθηκε στις 13 Απριλίου του 1998 στο Παλαί ντε σπορ της Θεσσαλονίκης.

• "Στο φως του έρωτα και του φεγγαριού"

Στις 10 και 11 Ιουνίου 1998 ο Γ.Νταλάρας μαζί με το συγκρότημα «Ίασις» πραγματοποίησαν δύο συναυλίες στο ΜΜΑ με τίτλο "Στο φως του έρωτα και του φεγγαριού". Ο Γ.Νταλάρας πραγματοποίησε μία μουσική περιπλάνηση από το παραδοσιακό στο λαϊκό και από το ρεμπέτικο στο σύγχρονο τραγούδι. Οι συναυλίες αυτές ήταν μία προσφορά υπέρ των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης. Η ίδια παράσταση είχε παρουσιαστεί και την περασμένη χρονιά (25 & 26 Ιουνίου 1997) στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου.

• "Ό,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ"

Από τις 14 έως 18 Φεβρουαρίου του 2001 πραγματοποίησε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ένα αφιέρωμα το οποίο το είχε υποσχεθεί προσωπικά στον Βασίλη Τσιτσάνη. Το αφιέρωμα στον Β.Τσιτσάνη είχε τίτλο "Ό,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ". Η ορχήστρα αποτελούταν από 18 μουσικούς και 10 μπουζούκια ερμήνευαν τα τραγούδια. Οι ενορχηστρώσεις ήταν του Κώστα Γανωσέλη και η σκηνοθεσία των παραστάσεων ήταν του Σταμάτη Φασουλή. Στις παραστάσεις συμμετείχε η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, η Γιώτα Δρακιά και ο διεθνούς φήμης πρωτοψάλτης Γρηγόρης Νταραβάνογλου. Την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2001 η ίδια παράσταση επαναλήφθηκε στο Κατράκειο Θέατρο της Νίκαιας με τους ίδιους συντελεστές αλλά με σκοπό διαφορετικό αυτή τη φορά, αφού τα έσοδα διατέθηκαν για τη στεγαστική αποκατάσταση του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος παιδικής προστασίας που είχε πληγεί από τον σεισμό του 1999. Η παράσταση παρουσιάστηκε και στην Κύπρο στις 15 Οκτωβρίου 2001. Με αφορμή τη συμπλήρωση των 20 χρόνων απουσίας του συνθέτη, οι παραστάσεις επαναλήφθηκαν τον Ιανουάριο του 2004 στο ΜΜΑ και ξανά τον Οκτώβριο του 2004 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

• "Μαζί"

Το Νοέμβριο του 2002 τραγουδούν ξανά "Μαζί" με τη Μαρινέλλα έπειτα από 30 χρόνια.Οι παραστάσεις απέσπασαν θερμότατες κριτικές από τον τύπο, ο οποίος έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην επανένωση των δύο καλλιτεχνών. Λόγω της μεγάλης ζήτησης που είχαν οι πέντε συναυλίες του Νοεμβρίου 2002, και ύστερα από απαίτηση του κοινού, οι συναυλίες επαναλήφθηκαν τον Φεβρουαρίο του 2003 στο ΜΜΑ και στο ΜΜΘ. Οι συναυλίες επαναλήφθηκαν και σε ανοιχτούς χώρους στην Ελλάδα και ακολούθησαν συναυλίες εκτός Ελλάδος σε Κύπρο, Αμερική, Καναδά, Αγγλία και Αυστραλία. Οι συναυλίες στην Αμερική αναφέρθηκαν εκτενώς και σε μεγάλα έντυπα. "Dalaras, sells out arenas in Europe" έγραψαν οι N.Y.Times σε εκτενές άρθρο τον Απρίλιο του 2003.^[41]

• "Ρωμιοσύνη - Άξιον Εστί"

Στiς 10 και 11 Νοεμβρίου του 2005 πραγματοποιήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών δύο συναυλίες με τα έργα του Μίκη Θεοδωράκη "Ρωμιοσύνη" και "Άξιον Εστί" σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου και Οδυσσέα Ελύτη αντίστοιχα. Στις συναυλίες πήραν μέρος εκτός του Γιώργου Νταλάρα, ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, ο Γιώργος Κιμούλης, η Λαϊκή Ορχήστρα "Μίκης Θεοδωράκης", η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του Ανδρέα Πυλαρινού, η χορωδία της ΔΕΗ, του Δήμου Αθηναίων και η Νεανική Χορωδία Λεοντείου Λυκείου Νέας Σμύρνης. Οι συναυλίες ηχογραφήθηκαν και εκδόθηκαν το Δεκέμβριο του 2006 σε διπλό CD. Τα έσοδα του δίσκου θα διατεθούν στο Σύλλογο Επανένταξης Εθισμένων "Η Επιστροφή", ο οποίος ήταν και υπεύθυνος για την οργάνωση της συναυλίας.

• "Θα πιω απόψε το φεγγάρι"

Στις 1,2,3 Ιουνίου 2006 πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα στιχουργό-ποιητή Λευτέρη Παπαδόπουλο με τίτλο ένα από τα τραγούδια του, το "Θα πιω απόψε το φεγγάρι" Στο αφιέρωμα συμμετείχαν εκτός από τον Γιώργο Νταλάρα και οι: Κώστας Μακεδόνας, Γλυκερία, Μελίνα Ασλανίδου, Μαρινέλλα και το συγκρότημα «ΟΝΑΡ». Στις τρίωρες αυτές παραστάσεις ακούστηκε ένα εξαιρετικά αντιπροσωπευτικό δείγμα από τη δουλειά του πολυγραφότατου Ελληνα στιχουργού που ταξίδεψε το κοινό σε παλιότερες εποχές του Ελληνικού τραγουδιού. Τότε που τα λόγια του Λευτέρη Παπαδόπουλου έπαιρναν για πρώτη φορά ζωντανή μορφή μέσα από μουσικές μεγάλων Ελλήνων συνθετών όπως ο Μ.Θεοδωράκης, ο Μ.Λοϊζος, ο Α.Καλδάρας, ο Σ.Κουγιουμτζής, ο Σ.Ξαρχάκος, ο Δ.Μούτσης, ο Χ.Νικολόπουλος, ο Μ.Πλέσσας και πολλοί άλλοι. Οι παραστάσεις επαναλήφθηκαν και στο ΜΜΘ τον Μάϊο του 2007.

• "Συναυλία για τους πρόσφυγες"

Στις 29 & 30 Ιανουαρίου του 2007, πραγματοποιήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών δύο συναυλίες για τους Πρόσφυγες. Στις συναυλίες αυτές, ο Γιώργος Νταλάρας ερμήνευσε μαζί με τη Martha Moreleon τα μεγάλα έργα του Ariel Ramirez "Misa Criolla" και "Navidad Nuestra", καθώς επίσης και τραγούδια με θέμα την προσφυγιά. Στις συναυλίες συμμετείχε και ο Μιχάλης Τζουγανάκης.

• "Σαν τραγούδι μαγεμένο"

Τον Φεβρουάριο του 2008 (11, 12, 14, 15, 16, 18, 19, 20 & 21/2) πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μια σειρά παραστάσεων αφιερωμένων στο Ρεμπέτικο, σε μια αναδρομή από τη Σμύρνη (1907) μέχρι τον Εμφύλιο (1953). Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Σωτήρης Χατζάκης. Μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα τραγούδησαν οι Σοφία Παπάζογλου, Μπάμπης Στόκας, Ζαχαρίας Καρούνης και Ασπασία Στρατηγού. Η παράσταση επαναλήφθηκε με την ίδια ακριβώς δομή και σύνθεση, και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 10 και 11 Μαίου του 2008 καθώς επίσης και στο θέατρο Βράχων στις 2 Ιουνίου 2008 και στο Βόλο στις 4 Ιουνίου 2008.

• "Απόκρυφη Ιστορία"

Στις 16 Νοεμβρίου 2008 πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μία συναυλία με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για τον διαβήτη με τίτλο "Απόκρυφη Ιστορία". Στο πρώτο μέρος της συναυλίας ακούστηκαν ποιήματα της διακεκριμένης Ελληνίδας καθηγήτριας Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ, μελοποιημένα από τον συνθέτη Νίκο Πλάτανο. Μερικά από αυτά τα ποιήματα, για πρώτη φορά ακούστηκαν μελοποιημένα από τον Γιώργο Νταλάρα σε σύνθεση Νίκου Πλάτανου, διαβάστηκαν από τη Μέμη Σπυράτου και συζητήθηκαν με την Ελένη Αρβελέρ κατά τη διάρκεια παράστασης στο θέατρο REX τον Νοέμβρη του 2004. Στο δεύτερο μέρος ακούστηκαν διάσημα ποιήματα τα οποία έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες και έχουν γίνει έτσι περισσότερο δημοφιλή στο κοινό. Χαρακτηριστική είναι η φράση η οποία περιέγραφε αυτό το κομμάτι της συναυλίας: "Ποιήματα που έγιναν τραγούδια, τραγούδια που έμειναν ποιήματα".

• ''Η ποίηση στη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη''

Στις 18 & 19 Μαρτίου 2014, πραγματοποιήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών δύο συναυλίες με μελοποιημένη ποίηση από τον Μίκη Θεοδωράκη.^[42] Μία σύγχρονη προσέγγιση των τραγουδιών του κορυφαίου Έλληνα συνθέτη, σε στίχους Γιάννη Ρίτσου, Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργου Σεφέρη, Μανώλη Αναγνωστάκη, Τάσου Λειβαδίτη, Μιχάλη Κατσαρού, Γιάννη Θεοδωράκη μέχρι του Pablo Neruda. Μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα τραγούδησαν οι Ελεονώρα Ζουγανέλη και Μίλτος Πασχαλίδης. Επίσης συμμετείχε η Νεανική Χορωδία Λεοντείου Λυκείου Νέας Σμύρνης, υπό τη διδασκαλία της Κατερίνας Βασιλικού. Οι συναυλίες ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν αργότερα σε δίσκο με τον τίτλο ''Κράτησα τη ζωή μου''.

• "Το Τραγούδι του Νεκρού Αδερφού"

Το "Τραγούδι του νεκρού αδελφού" είναι ένα μουσικό-θεατρικό έργο, μία λαϊκή τραγωδία, όπου η κεντρική ιδέα του είναι η συμφιλίωση και η ειρήνη. Το έργο είναι εμπνευσμένο από τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο, σε κείμενα, ποίηση και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη (εκτός από το "Νανούρισμα", σε ποίηση Κώστα Βίρβου). Γράφτηκε το 1961 στο Παρίσι και την επόμενη χρονιά παρουσιάστηκε στο αθηναϊκό κοινό από το θίασο του Μάνου Κατράκη με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση στο τραγούδι. Το έργο ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1963, κομμένο όμως, καθώς η επιτροπή λογοκρισίας επενέβη και απαγόρευσε το τραγούδι "Αλυσίδα". Το 1980 το έργο ανέβηκε για δεύτερη φορά στο θερινό «Αθήναιον» σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού και τον Γιώργο Νταλάρα, τον Πέτρο Πανδή, τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά και τον Γιάννη Κούτρα στο τραγούδι. Στον ρόλο της μάνας η Ελένη Ζαφειρίου. Στην παράσταση αυτή ακούστηκε και η "Αλυσίδα" που είχε λογοκριθεί ενώ ο Μίκης Θεοδωράκης προσέθεσε και κάποια νέα τραγούδια αρκετά σημαντικά όπως είναι το "Μοιρολόι", "Το τανγκό του εφιάλτη", το ποίημα του αδελφού του Γιάννη Θεοδωράκη "Τραγούδι κόκκινο θα πω" κ.α. Η παράσταση είχε ηχογραφηθεί για να κυκλοφορήσει αλλά, λόγω κάποιων οικονομικών διαφωνιών ο επιχειρηματίας της θεατρικής παράστασης δεν έδωσε την άδειά του.^[43]

• "Λυσιστράτη"

Τον Απρίλιο του 2002 ο Μίκης Θεοδωράκης παρουσίασε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την λυρική κωμωδία "Λυσιστράτη" η οποία συμπληρώνει την τετραλογία του συνθέτη πάνω σε θέματα δανεισμένα από το αρχαίο δράμα. Η "Λυσιστράτη" του Μίκη Θεοδωράκη βασίζεται στο έργο του Αριστοφάνη και το λιμπρέτο ανήκει στο συνθέτη. Ο Γιώργος Νταλάρας στο ρόλο του ποιητή και σχολιαστή των γεγονότων μετείχε γιά πρώτη φορά σε όπερα. Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Γιώργος Μιχαηλίδης και τη μουσική διεύθυνση επιμελήθηκε ο Νίκος Τσούχλος μαζί με το Βασίλη Χριστόπουλο.

• "Οιδίπους Τύραννος"

Το καλοκαίρι του 2005 ο Γιώργος Κιμούλης παρουσίασε το έργο του Σοφοκλή "Οιδίπους Τύραννος". Ο ίδιος σκηνοθέτησε την παράσταση και ήταν ο πρωταγωνιστής έχοντας πλάι του τη Νόνικα Γαληνέα. Ο Γιώργος Νταλάρας είχε το ρόλο του Κορυφαίου του Χορού ενώ τη μουσική επένδυση την είχε αναλάβει ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς και τους στίχους των χορικών η Λίνα Νικολακοπούλου. Τη μετάφραση υπέγραψε ο Κ.Χ. Μύρης. Στην παράσταση συμμετείχε και η Αρετή Κετιμέ. Τους βασικούς ρόλους είχαν οι Γιώργος Κιμούλης, Νόνικα Γαληνέα, Τάσος Χαλκιάς, Άρτο Απαρτιάν, Χρήστος Ευθυμίου, Γιώργος Τζιόβας, Γιάννης Κοτσαρίνης, Νίκος Αναστασόπουλος. Το Χορό τον αποτελούσαν 12 ηθοποιοί. Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στις 1 & 2 Ιουλίου 2005 στο θέατρο της Επιδαύρου και επαναλήφθηκε αρκετές φορές σε ανοιχτά θέατρα σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, με τους ίδιους συντελεστές.

Ο Γιώργος Νταλάρας ξεκίνησε το 1965 σε ηλικία 15 χρονών, παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας στο πάλκο "Στου Στελλάκη", με τον βετεράνο Στέλιο Περπινιάδη και τον γιο του Βαγγέλη στο Χαϊδάρι.

Ο Βαγγέλης Περπινιάδης, φίλος του πατέρα του Λουκά Νταράλα, βλέποντας τα φωνητικά χαρίσματα του έφηβου ακόμα Γιώργου, προσπάθησε να τον βοηθήσει να μπει στη δισκογραφία. Του έγραψε μάλιστα και δύο τραγούδια και του πρότεινε να τα ηχογραφήσουν σ΄ ένα στούντιο στα Εξάρχεια. Ο 17χρονος Γ. Νταλάρας καθώς πηγαίνει στο στούντιο την ημέρα που θα ηχογραφούσαν τα τραγούδια, δύο άρματα μάχης είχαν σταθμεύσει προς το μέρος της Στουρνάρη. Προς την άλλη κατεύθυνση επικρατούσε η ίδια εικόνα. Ήταν Παρασκευή 21 Απριλίου 1967, η ημέρα που η στρατιωτική χούντα κατέλαβε την εξουσία, γεμίζοντας το κέντρο της Αθήνας με τανκς. Έτσι λοιπόν δεν κατάφερε να πάει στο στούντιο. Η ηχογράφηση ματαιώθηκε και δεν γράφτηκαν ποτέ αυτά τα τραγούδια.^[44][45] Από την αυτοβιογραφία του Βαγγέλη Περπινιάδη ^[46] μαθαίνουμε ότι αυτά τα δύο τραγούδια ήταν το "Μπροστά στα σκαλοπάτια σου" ένα κανταδορίστικο χασάπικο και το "Πάντα σε φίλους πίστευα" ένα ζεϊμπέκικο.

Πέντε μήνες αργότερα ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι από την εταιρία "Αυλός" του Γ. Περγαντή. Η "Προσμονή" σε μουσική του Βασίλη Αρχιτεκτονίδη και σε στίχους Παναγιώτη Καλαποθαράκου ηχογραφήθηκε το 1967 σε ένα μικρό στούντιο στην οδό Μασσαλίας, που είναι πάροδος της Σόλωνος. Το τραγούδι αυτό κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών, αλλά κόπηκε αμέσως και όχι τυχαία από τη λογοκρισία των συνταγματαρχών.^[47] Οι στίχοι ήταν καθαρά πολιτικοί:
"Πότε η καμπάνα του λαού / του γερο-Μακρυγιάννη / λεύτερο χώμα κι ουρανό / για όλους θα σημάνει"

Όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος,^[48] το όνομα του πατέρα του διευκόλυνε σημαντικά τα πρώτα του βήματα και του άνοιξε πόρτες. Άρχισε να εμφανίζεται σε διάφορα λαϊκά μαγαζιά παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας με ονόματα όπως την Καίτη Γκρέυ, τον Νίκο Καλλέργη και άλλους. Λίγο αργότερα, ο Σπύρος Ζαγοραίος, αδελφικός φίλος του πατέρα του, καλεί το Μάκη Μάτσα στο μαγαζί του στην Πλάκα για να ακούσει τον Νταλάρα. Ο Μάτσας ενθουσιάζεται και ο Γιώργος υπογράφει την ίδια εβδομάδα το πρώτο του συμβόλαιο συνεργασίας στη "ΜΙΝΟΣ".^[45] Ένα συμβόλαιο και μία συνεργασία που κράτησε από το 1968 έως το 2005.

Το 1969, μετά από κάποιες συμμετοχές σε δίσκους με τραγούδια των Λοΐζου, Μητσάκη κ.α., ηχογραφεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τραγούδια των Σταύρου Κουγιουμτζή, Λουκιανού Κηλαηδόνη, Γρηγόρη Φούντα, Γιώργου Μητσάκη σε στίχους Κουγιουμτζή, Άκου Δασκαλόπουλου, Δημήτρη Ιατρόπουλου και Κώστα Βίρβου.

Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του πρώτου δίσκου, τον οποίο ηχογράφησε σε ηλικία 20 χρόνων, ήταν το "Πού ΄ναι τα χρόνια" και το "Ο ουρανός φεύγει βαρύς" τα οποία ακούγονται μέχρι σήμερα. Αμέσως μετά την κυκλοφορία του πρώτου αυτού δίσκου συνεργάστηκε με την ήδη καταξιωμένη τότε Μαρινέλλα στο "Στορκ" για 3 χρόνια. Με αυτό τον τρόπο η Μαρινέλλα σύστησε στο κοινό τον Γ. Νταλάρα.^[49]

Το 1970 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Να ΄τανε το 21", εξ ολοκλήρου με τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή. Από αυτόν το δίσκο ξεχώρισαν κομμάτια όπως το "Νά ΄τανε το 21", "Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά", "Μ΄ έκοψαν, με χώρισαν στα δυο" και "Κάπου νυχτώνει".

Ακολούθησε η συνεργασία με τον Μάνο Λοΐζο, που μεταξύ άλλων απέδωσε τραγούδια όπως το "Αχ χελιδόνι μου", το "Έχω ένα καφενέ", το "Πάνε να πεις", το "Μάνα δεν φυτέψαμε", το "Δέκα παλικάρια", όλα σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Μακρά υπήρξε επίσης και η συνεργασία του με τον Απόστολο Καλδάρα. Χαρακτηριστικά δείγματα της δουλειάς τους είναι οι δίσκοι "Μικρά Ασία", που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1972 και ο "Βυζαντινός Εσπερινός" το 1973, στους οποίους συμμετείχε και η Χάρις Αλεξίου, αλλά και μερικά σκόρπια λαϊκά τραγούδια όπως η "Φαντασία" και το "Αχ ο μπαγλαμάς". Η κυκλοφορία του δίσκου "Μικρά Ασία" συνέπεσε με την επέτειο των 50 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή.

Το 1973, ηχογράφησε κρυφά κατά τη διάρκεια της χούντας το δίσκο "18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας", σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη με λαϊκή ενορχήστρωση, πάνω στην ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου. Ο δίσκος κυκλοφόρησε επισήμως τον Αύγουστο του 1974, γνώρισε τεράστια επιτυχία και συνδέθηκε άρρηκτα με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ορισμένα τραγούδια όπως "Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις", "Εδώ το φως", "Κουβέντα με ένα λουλούδι", "Το κυκλάμινο", "Καρτέρεμα", ξεχώρισαν και θεωρούνται σταθμοί. Το 1976, συνεργάστηκε πάλι με τον Μίκη Θεοδωράκη, ηχογραφώντας δύο νέα τραγούδια ("Κόκκινο τριαντάφυλλο" και "Εκείνος ήταν μόνος") αφιερωμένα στη μνήμη του Αλέκου Παναγούλη. Τα συγκεκριμένα τραγούδια κυκλοφόρησαν αρχικά σε δισκάκι 45 στροφών, ωστόσο αργότερα συμπεριλήφθηκαν και σε μεγάλους δίσκους.

• Με πρωτοβουλία του ίδιου, οργανώθηκε η μεγαλύτερη συναυλία για το Κυπριακό το 1994 στο Brendan Byrne Arena της Νέας Υόρκης. Μετά την επική συναυλία, ο Γιώργος Νταλάρας βρέθηκε στην Ουάσινγκτον για να παραλάβει από τον γερουσιαστή Έντουαρντ Κέννεντυ μία από τις πιο έγκυρες και τιμητικές διακρίσεις, το Διεθvές Βραβείο "Kennedy" σε αναγνώριση του ανθρωπιστικού του έργου. Το βραβείο έφερε τον τίτλο: "Μη ρωτάς τι κάνει η πατρίδα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για την πατρίδα σου" ^[50].
• Τον Ιανουάριο του 1997 τιμήθηκε από τους Έλληνες της Ίμβρου, με αφορμή τη συναυλία που διοργάνωσε στο χωριό Σχοινούδι του νησιού, τον Αύγουστο του 1996.^[51] Επίσης τον Ιούνιο του 2011, ο Σύλλογος Ιμβρίων αναγόρευσε τον Γιώργο Νταλάρα σε επίτιμο μέλος, ως αναγνώριση της πολυετούς του προσφοράς στο νησί.^[52]
• Σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο "Σπίτι της Κύπρου" στην Αθήνα στις 2 Ιουνίου του 1998, ο Γιώργος Νταλάρας ανακηρύχθηκε επίτιμος πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραλαμβάνοντας και το κυπριακό διαβατήριο, ως αναγνώριση της συνεισφοράς του στην επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.^[53] Στην τελετή παραβρέθηκε ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Λυκούργος Κάππας, ο πρέσβης της Κύπρου στην Αθήνα κ. Χριστόδουλος Πασιαρδής, ο Μάριος Τόκας, ο Μιχάλης Χριστοδουλίδης και άλλοι πολλοί φίλοι του. Με την εκδήλωση αυτή ολοκληρώθηκαν και οι εκδηλώσεις για τα δεκάχρονα του "Σπιτιού της Κύπρου". Έτσι με την ευκαιρία αυτή ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου επέδωσε το μετάλλιο των δέκα χρόνων του "Σπιτιού της Κύπρου" στον -Κύπριο πλέον- τραγουδιστή.^[54]
• Τον Αύγουστο του 1998 το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού τίμησε την καλλιτεχνική και κοινωνική προσφορά του Γιώργου Νταλάρα σε μια ξεχωριστή εκδήλωση στην Ολυμπία με την παρουσία προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο. "Η λέξη γενναιοδωρία είναι αυτή που χαρακτηρίζει τον Γιώργο και με τα δύο συνθετικά της. Ο Γιώργος είναι γενναίος και το τραγούδι του είναι δώρο στον πολιτισμό". Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Κώστα Γαβρά.^[55]
• Στις 25 Απριλίου του 1999 σε τελετή που έγινε στα γραφεία του Δήμου Αμμοχώστου στη Λεμεσό, ο Γιώργος Νταλάρας αναγορεύθηκε σε επίτιμο δημότη της Αμμοχώστου και απονεμήθηκε το σπασμένο κλειδί, σύμβολο της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής της πόλης της Αμμοχώστου, καθώς και τιμητικό δίπλωμα, ως δείγμα αναγνώρισης κι εκτίμησης της συνεχούς και ανιδιοτελούς προσφοράς του στον αγώνα της Κύπρου.^[56]
• Στις 9 Ιουνίου 2001 στη Νέα Υόρκη, του απονεμήθηκε το 11o Βραβείο Ελευθερίας από τον Παγκύπριο Σύνδεσμο σε μια εκδήλωση εκτίμησης για την προσφορά του καλλιτέχνη στον αγώνα για το κυπριακό.^[57]
• Στις 8 Οκτωβρίου 2001 στο αμφιθέατρο της ΑΤΗΚ στη Λευκωσία, η ΑΤΗΚ τίμησε τον Γιώργο Νταλάρα για την προσφορά του στην Κύπρο και στον Ελληνικό Πολιτισμό. Ο Γενικός Διευθυντής της ΑΤΗΚ παρέδωσε στον καλλιτέχνη ένα μοναδικό γλυπτό, το οποίο κατασκευάστηκε ειδικά γι’ αυτόν.^[58]
• Κατά καιρούς έχει τιμηθεί με αρκετές ακόμα διακρίσεις. Ορισμένες τιμές που του έχουν γίνει είναι:

Βραβείο Έλληνα Πατριώτη Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, Βραβείο Μπελογιάννης, Βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού Γιουγκοσλαβίας, Βραβείο Δήμου Βελιγραδίου (στη διάρκεια των βομβαρδισμών), Βραβείο Κυπριακής Πρεσβείας, Βραβείο από ΤΕΔΚΝΑ (Τοπική Ένωση Δήμων και κοινοτήτων Αττικής), Βράβευση από Εργατικό Κέντρο Πειραιά, χρυσό παράσημο του Αποστόλου Βαρνάβα, Βραβείο Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων Κύπρου, Βραβείο Δώρου Λοΐζου και άλλες πολλές διακρίσεις που αποτελούν μοναδική τιμή για τον άνθρωπο-πολίτη Γιώργο Νταλάρα.

• Την Πέμπτη, 5 Οκτωβρίου 2006, με την έγκριση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, κ.Κόφι Ανάν και του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες κ. Antonio Guterres, ο Γιώργος Νταλάρας ανακηρύχθηκε ως ένας από τους επτά Πρεσβευτές Καλής Θέλησης για τους πρόσφυγες της Ύπατης Αρμοστείας παγκοσμίως. Η ανακήρυξή του έγινε σε ειδική τελετή στην Παλαιά Βουλή, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.^[59] [5]

• Το πατρικό του επώνυμο είναι Νταράλας. Τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσής του, το άλλαξε επισήμως (όχι ψευδώνυμο) σε Νταλάρας.^[60][61]
• Γεννήθηκε στην Κοκκινιά του Πειραιά. Ο πατέρας του Λουκάς Νταράλας, ήταν τραγουδιστής και συνθέτης στο χώρο της ρεμπέτικης μουσικής, ενώ ο παππούς του Χρήστος (πατέρας του Λουκά) ήταν δεξιοτέχνης του βιολιού. Η μητέρα του ονομαζόταν Μαρίνα Σουλτάνα (Τάνια) Χριστοδούλου, με καταγωγή από τη Μικρά Ασία. Η οικογένειά της ήρθε από τη Σμύρνη κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ο Λουκάς και η Τάνια παντρευτήκαν και έκαναν δύο παιδιά, τον πρωτότοκο Χρήστο και τον Γιώργο.^[1][8][62]
• Λόγω της απουσίας του πατέρα του από το σπίτι, ο Γ. Νταλάρας δούλευε από 7 χρονών έως και 15 χρονών ταυτόχρονα με το σχολείο του. Η πρώτη του δουλειά ήταν η μεταφορά πάγου. Συνολικά στα παιδικά του χρόνια έκανε 23 διαφορετικά επαγγέλματα, όπως βοηθός καφενείου (στο πρωτοδικείο της Αθήνας στην οδό Φειδίου), βοηθός σε βιβλιοδετείο/τυπογραφείο, τεχνικός αυτοκινήτων, γρασαδόρος σε πλυντήρια αυτοκινήτων, εργάτης σε οικοδομή, βοηθός επισκευών σκαπτικών μηχανημάτων, οξυγονοκολλητής, βοηθός χρυσοχόου κλπ.
• Του αρέσει πάρα πολύ η θάλασσα και πολλά καλοκαίρια τα περνάει στη Σύρο ψαρεύοντας. Μάλιστα, όταν ήταν παιδί ήθελε να γίνει μηχανικός στα καράβια από την αγάπη που έχει στις μηχανές αλλά και στη θάλασσα. Έτσι, όταν τελείωσε το δημοτικό σχολείο παρακολούθησε μαθήματα για να γίνει μηχανικός στην τεχνική σχολή «Γαλιλαίος» της οδού Πειραιώς.^[48]
• Το 1964, σε ηλικία 15 ετών, είχε φτιάξει κάποια συγκροτήματα με φίλους του. Κάποια από αυτά ήταν οι "Electronics" και οι "Crazy Boys" στα οποία παίζανε μουσική επηρεασμένη από τους Beatles, τους Animals κλπ. Με το συγκρότημα "Crazy Boys" είχαν κερδίσει ένα βραβείο σε ένα διαγωνισμό του REX.^[63]
• Τη Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 1966 πήρε μέρος στο φεστιβάλ τραγουδιού που είχε διοργανώσει το περιοδικό "Το Μοντέρνο Τραγούδι", (το μπίλμπορντ της εποχής), και πήρε το πρώτο χρυσό βραβείο.^[64]
• Το 1970, την ίδια περίοδο που εμφανιζόταν στο κέντρο "Stork" με τη Μαρινέλλα, τα απογεύματα τραγουδούσε στην επιθεώρηση "Έρχονται δεν έρχονται" με τον θίασο της Ρένας Βλαχοπούλου και του Σταύρου Παράβα στο Κηποθέατρο του Βασιλικού Κήπου. Στις παραστάσεις αυτές τραγουδούσε το "Να 'τανε το '21" που έγινε μεγάλη επιτυχία εκ των υστέρων.^[65]
• Το τραγούδι "Να 'τανε το '21" έχει τη δική του ιστορία. Ηχογραφήθηκε πρώτα με τον Γ.Νταλάρα το 1970 και στο ρεφρέν είχε τους στίχους: "Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα / και το σπαθί μου να βγάζει φωτιά / και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα / μια τουρκοπούλα αγκαλιά". Στη συνέχεια ηχογραφήθηκε και με τον Γρ.Μπιθικώτση πάλι με το ίδιο ρεφρέν. Οι στίχοι όμως της Σ.Τσώτου θεωρήθηκαν προσβλητικοί και το Τουρκικό προξενείο στην Αθήνα διαμαρτυρήθηκε και έπειτα από διάβημα του αποσύρθηκαν οι δίσκοι 45 στροφών με το τραγούδι αυτό. Έτσι, το τραγούδι ξαναηχογραφήθηκε και από τους δύο, αυτή τη φορά όμως με τη λέξη "ομορφούλα" στο ρεφρέν (αντί "τουρκοπούλα") και κυκλοφόρησαν πάλι σε νέους δίσκους 45 στροφών. Στη συνέχεια ξαναηχογραφήθηκε από τον Γ.Νταλάρα για το μεγάλο δίσκο με το γενικό τίτλο "Να 'τανε το '21".
• Στον δίσκο "Μικρά Ασία" (1972) έκανε την πρώτη ουσιαστική εμφάνισή της η Χάρις Αλεξίου.
• Το τραγούδι "Ο τραγουδιστής" που είπε ο Νταλάρας το 1983, ήταν να το πρωτοπεί ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1977 σε ένα δίσκο που θα έκανε με τον Χρήστο Νικολόπουλο. Τελικά ο δίσκος αυτός του Καζαντζίδη με τον Νικολόπουλο δεν ηχογραφήθηκε ποτέ, παρ'όλα αυτά, ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1989 ηχογράφησε στο δίσκο "Ό,τι δεν είπα" το τραγούδι "Ο τραγουδιστής".
• Πολλοί συνάδελφοι του Γ.Νταλάρα τον αποκαλούν "θείο". Το παρατσούκλι αυτό είχε ξεκινήσει σαν αστείο, όταν ο Γ.Νταλάρας είχε κάνει μία φορά δώρο ένα κασετόφωνο στον Χάρη Κατσιμίχα και από τότε ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας τον φωνάζουν θείο. Έπειτα έγινε γνωστό και άρχισαν και άλλοι συνάδελφοι και φίλοι του να τον αποκαλούν θείο, ο καθένας για δικούς του λόγους.
• Το 1992 είχε πάρει μέρος σε μία συναυλία με τους Jethro Tull στην οποία είπε δύο τραγούδια ντουέτο με τον Ίαν Άντερσον. Το πρώτο ήταν το παραδοσιακό τραγούδι "John Barleycorn" το οποίο μπήκε και στο δίσκο A little light music (1992) και το δεύτερο ήταν το Ruby Tuesday του Mick Jagger, το οποίο ήταν να μπει και αυτό στον δίσκο αλλά τελικά δεν μπήκε.[6][7].
• Το 1997 ξεκίνησε μία δικαστική διαμάχη με τον Τζίμη Πανούση, η οποία έλαβε τέλος σχεδόν 7 χρόνια αργότερα. Το 1997 σε μία παράστασή του ο Τζίμης Πανούσης εμφάνιζε τον Γ. Νταλάρα να τραγουδά σε βιντεοκλίπ και με ειδική μίξη εικόνας εμφανιζόταν να τρέχουν χρήματα από το στόμα του. Επίσης σατίριζε τον Γ. Νταλάρα ότι εκμεταλλευόταν την ευαισθησία του κυπριακού λαού και ότι οι συναυλίες υποστήριξης της Κύπρου δεν γίνονταν τόσο αφιλοκερδώς όσο παρουσιαζόταν στο κοινό. Ο Νταλάρας του έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και παράλληλα ζήτησε με αίτηση ασφαλιστικών μετρων να απαγορευτεί στον Πανούση με δικαστική απόφαση να αναφέρει το όνομά του δημοσίως. Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων έγινε δεκτή και από τότε ο Πανούσης χρησιμοποιεί τη λέξη «ακατονόμαστος», υπονοώντας προφανώς τον Γ. Νταλάρα. Στο ποινικό σκέλος της υπόθεσης στην απολογία του στο δικαστήριο ο Τ.Πανούσης υποστήριξε ότι δεν γνωρίζει εάν όντως ο Νταλάρας πήρε χρήματα για τις συναυλίες του και ότι κάτι τέτοιο δεν τον ενδιαφέρει, γιατί σκοπός της σάτιρας ήταν το κατεστημένο και όχι προσωπικά ο Γ. Νταλάρας. Τελικά, το 2004 έπειτα από αλλεπάλληλες δίκες (στις οποίες ο μηνυτής Γ. Νταλάρας πάντα κέρδιζε) το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου δεν δέχτηκε τον ισχυρισμό του Τζ. Πανούση ότι καλυπτόταν από τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της τέχνης και επιβεβαίωσε την καταδίκη του από το Εφετείο για εξύβριση κατ’ εξακολούθηση (όπως στο μεταξύ είχε μετατραπεί η κατηγορία). [8][9][10]
• Στις 11 Ιουλίου του 2001 σε συναυλία του Sting στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, ο Sting μοιράστηκε τη σκηνή μαζί με τον Γ.Νταλάρα για να πούνε μαζί ντουέτο το "Mad about you". Ο Γιώργος Νταλάρας είχε συμπράξει με τον Sting για πρώτη φορά το 1988, στη συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας, ξανά στο Ολυμπιακό Στάδιο. Τα επόμενα χρόνια συναντήθηκαν άλλες δύο φορές στο Open Air Φεστιβάλ του Αμβούργου και στη Γαλλία.^[66]
• Τον Φεβρουάριο του 2007, στην γκαλερί «Αιγόκερως» στο Κολωνάκι, πραγματοποιήθηκε έκθεση με τίτλο «Ρόδι και κόκκινο στον αστερισμό της Αγάπης». Τραγουδιστές, ποιητές, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, σκηνογράφοι, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, αρχιτέκτονες, ζωγράφισαν και προσφέραν τα έργα τους για τις ανάγκες της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών. Μεταξύ των δημιουργών, ο Γιώργος Νταλάρας, ζωγράφισε ένα ρόδι (εμπνευσμένο από τον τίτλο της έκθεσης) και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, φωτογράφισε τη χειμωνιάτικη Σαντορίνη. Η έκθεση ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του πρόωρα χαμένου Πάρι Πρέκα, ενός ποιητή ζωγράφου.^[67]
• Τον Φεβρουάριο και το Μάρτιο του 2012 με πρωτοβουλία του Γ.Νταλάρα διοργανώθηκαν συναυλίες αλληλεγγύης με ελεύθερη είσοδο στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Τις συναυλίες αυτές τις στήριξαν αρκετοί ακόμα καλλιτέχνες και εκατοντάδες κόσμου αγκάλιασαν την προσπάθεια αυτή. Χαρακτηριστικές ήταν όμως και οι αποδοκιμασίες τμήματος του κοινού στη συναυλία του Ιλίου και στη συναυλία της Δάφνης. Ειδικά στη συναυλία της 5ης Μαρτίου 2012 στο γυμναστήριο του Ίλιου, μερίδα συγκεντρωμένων εκτόξευσε αντικείμενα εναντίου του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος όμως συνέχισε να τραγουδά. Σε συνέντευξή του, στις 7 Μαρτίου, ο τραγουδιστής δήλωσε ότι δεν τον φοβίζουν οι αποδοκιμασίες, καθώς αυτά τα έχει "ξαναζήσει στη χούντα".^[68] Οι υπόλοιπες συναυλίες της περιοδείας στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά τελικά αναβλήθηκαν υπό τον φόβο εντονότερων επεισοδίων.

• Dalaras Internet Community - http://www.dalaras.com
• Επίσημη Ιστοσελίδα Γιώργου Νταλάρα
• Music Corner
• MusicHeaven
• Ελληνική Θεαμάτων Ελληνική Θεαμάτων
• Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
• Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
• Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου Αρχειοθετήθηκε 2021-04-13 στο Wayback Machine.
• Αρχείο ΕΡΤ
• Ogdoo
• TO BHMA

• Επίσημη Ιστοσελίδα
• Ανεπίσημη Ιστοσελίδα
• Γιώργος Νταλάρας (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
• Γιώργος Νταλάρας (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
• ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΡΑΔΥΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
• ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
• «Γιώργος Νταλάρας: Όπως δεν τον ξέρει κανείς», άρθρο στον ιστότοπο της εφημερίδας «Το Βήμα», 7 Ιανουαρίου 2013. (Αποθηκευμένο Αρχειοθετήθηκε 2017-01-28 στο Wayback Machine.)