Νίκος Κούνδουρος

Νίκος Κούνδουρος
Γέννηση15  Δεκεμβρίου 1926[1]
Άγιος Νικόλαος Λασιθίου[2]
Θάνατος22  Φεβρουαρίου 2017[1][3]
Αθήνα
Τόπος ταφήςΠρώτο Νεκροταφείο Αθηνών
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΑνωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών[2]
Ιδιότητασκηνοθέτης κινηματογράφου, σεναριογράφος και μοντέρ
ΓονείςΙωσήφ Κούνδουρος
ΑδέλφιαΡούσσος Ι. Κούνδουρος
Σημαντικά έργαΟ Δράκος και Μικρές Αφροδίτες
ΒραβεύσειςΑργυρή Άρκτος καλύτερου σκηνοθέτη (1963)
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Νίκος Κούνδουρος (15 Δεκεμβρίου 1926 – 22 Φεβρουαρίου 2017) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και μοντέρ, θεωρούμενος ευρέως ως μία από τις σπουδαιότερες μορφές του ελληνικού κινηματογράφου.[4][5][6] Σε μια καριέρα που διήρκεσε περισσότερα από πενήντα χρόνια, ο Κούνδουρος σκηνοθέτησε δώδεκα κινηματογραφικές ταινίες, από τις οποίες η γνωστότερη είναι ο Ο Δράκος (1956), που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα αριστουργήματα του ελληνικού σινεμά.[7][8] Άλλες ταινίες του, όπως οι Μαγική πόλη (1954), Οι παράνομοι (1958) και Μικρές Αφροδίτες (1963), 1922 (1978) επίσης απέσπασαν διακρίσεις σε εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ. Επιπλέον, έχουν κατά καιρούς εκδοθεί αρκετά ημερολόγια και αυτοβιογραφικά βιβλία του, όπως επίσης και ο θεατρικός μονόλογος Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου.

Βιογραφία

Ο Νίκος Κούνδουρος καταγόταν από μεγαλοαστική οικογένεια της Κρήτης και ήταν γιος του δικηγόρου και πολιτικού Ιωσήφ Κούνδουρου, ο οποίος χρημάτισε Υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου.[9] Γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1926 στην Αθήνα, αλλά οι γονείς του, προκειμένου να μην πολιτογραφηθεί Αθηναίος, τον μετέφεραν στην Κρήτη, τυλιγμένο σε μία πάνα, ώστε να γραφτεί στα δημοτολόγια του Αγίου Νικολάου.[10]

Φοίτησε στο Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών. Ακολούθως σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από την οποία και αποφοίτησε το 1948. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εντάχθηκε στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και πολέμησε στα Δεκεμβριανά στον λόχο σπουδαστών «Λόρδος Βύρων». Μετά τον πόλεμο εξορίστηκε στη Μακρονήσο, λόγω των αριστερών φρονημάτων του.[10] Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης με τη Μαγική Πόλη (1954), όπου συνδύασε τις επιρροές του από το νεορεαλισμό με την εικαστική του ματιά. Με το σύνθετο και πρωτοποριακό έργο Ο Δράκος (1956), ο Νίκος Κούνδουρος καθιερώνεται. Ακολούθησαν Οι παράνομοι (1958), Το ποτάμι (1959), Μικρές Αφροδίτες (1963), Το πρόσωπο της Μέδουσας (1967), Τα τραγούδια της φωτιάς (1974), 1922 (1978) κ.ά.

Κατά τα ξημερώματα της 21 Οκτωβρίου του 2010, έπεσε θύμα ληστείας στο σπίτι του στο Μετς, από 3 μασκοφόρους τους οποίους η αστυνομία δεν κατάφερε να εντοπίσει, ενώ ο ίδιος μεταφέρθηκε στην εντατική μονάδα του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γιώργος Γεννηματάς». Υπήρξε θύμα ανάλογης ενέργειας και 2 μήνες νωρίτερα.

Διακρίσεις

Ο Κούνδουρος αντιπροσώπευσε τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1956,[11] στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, 1963 και 1967. Έχει επίσης τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και Βερολίνου το 1963 για την ταινία Μικρές Αφροδίτες.[12] Τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ταινία του Το ποτάμι το 1959 και την ταινία του 1922 το 1978. Ειδικότερα, η ταινία 1922 απέσπασε εννέα βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 1978 (α’ καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, α’ γυναικείου ρόλου, β’ ανδρικού ρόλου, σκηνογραφίας, τιμητική διάκριση ερμηνείας, τιμητική διάκριση για το μακιγιάζ και ΕΚΚ σεναρίου) ενώ το 1982 η ίδια ταινία απέσπασε τα βραβεία καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κέιπ Τάουν.[13] Για την ταινία Μικρές Αφροδίτες τιμήθηκε και με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του 1982. Η δε ταινία του Ο Δράκος χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ελληνική ταινία στη δεκαετία του 1950–1960. Τόσο η ελληνική όσο και η γαλλική και αγγλική τηλεόραση έχουν προβάλει κατ' επανάληψη ταινίες του Κούνδουρου. Σημειώνεται επίσης πως αντίγραφα (κόπιες) πολλών ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ταινιοθήκη καθώς και στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης.

Ο Νίκος Κούνδουρος μιλούσε επίσης Γαλλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.

Ο Νίκος Κούνδουρος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών, την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα.[14]

Φιλμογραφία

ΕΤΟΣ ΤΙΤΛΟΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
1954 Μαγική πόλις
1956 Ο δράκος
1958 Οι παράνομοι
1960 Το ποτάμι
1963 Μικρές Αφροδίτες
1967 Vortex ή Το πρόσωπο της Μέδουσας
1975 Τραγούδια της φωτιάς
1978 1922
1985 Μπορντέλο
1992 Μπάυρον, Η Μπαλάντα ενός Δαιμονισμένου
1998 Οι φωτογράφοι
2011 Ένα πλοίο για την Παλαιστίνη

Τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ

Έτος Τίτλος
1991 Ιφιγένεια εν Ταύροις
1994 Εγώ, Η Αντιγόνη
1974 Ελληνιστί Κύπρος

Συγγραφικό Έργο

Βιβλία του ιδίου

ΕΤΟΣ ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ISBN13
1993 Περιπλάνηση Εξάντας 9789602561485
1998 Stop carré Καστανιώτη 9789600322965
2004 Οι ζωγραφιές της Διαλεχτής Καστανιώτη 9789600339093
2009 Ονειρεύτηκα πως πέθανα Ίκαρος 9789608399785
2009 Ο Νίκος Κούνδουρος θυμάται… Bond-us music 9789608963481
2011 Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου Αιγόκερως 9789603224204
2016 Γράμματα από την Κριμαία Άγρα 9789605051983
2016 Μνήμη απειθάρχητη Άγρα 9789605052522

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Discogs. 2686513. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Νίκος Κούνδουρος: Ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης ξετυλίγει σαν ταινία την ιστορία της 86χρονης ζωής του». Ο Φιλελεύθερος. 12  Δεκεμβρίου 2013.
  3. ↑ «Le cinéaste grec Nikos Koundouros est mort».
  4. ↑ Γεωργακοπούλου, Βένα (23 Φεβρουαρίου 2017). «Το ελληνικό σινεμά έχασε τον άρχοντά του». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2019. CS1 maint: Unfit url (link)
  5. ↑ Πατσαβός, Θανάσης. «Νίκος Κούνδουρος, ετών 90, το τέλος». flix.gr. 2017-02-22. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2019. 
  6. ↑ Propaganda | Σαν Σήμερα (15 Δεκεμβρίου 2018). «Στις 15 Δεκεμβρίου του 1926 γεννιέται ο Νίκος Κούνδουρος». popaganda.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Δεκεμβρίου 2018. 
  7. ↑ Γιάννης, Ζουμπουλάκης (2 Ιανουαρίου 2015). «Ντίνος Ηλιόπουλος: Ο αέρινος και συνεσταλμένος υπηρέτης της τέχνης του». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2019. 
  8. ↑ Βροντή, Σελάνα (2014-12-22). «Οι πιό αγαπημένες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών». Η Καθημερινή. http://www.kathimerini.gr/796926/article/politismos/kinhmatografos/oi-pio-agaphmenes-ellhnikes-tainies-olwn-twn-epoxwn. Ανακτήθηκε στις 2018-03-29. 
  9. ↑ Γιάννης, Ζουμπουλάκης (24 Φεβρουαρίου 2017). «Νίκος Κούνδουρος (1926-2017): «Είμαστε ερασιτέχνες της ζωής»». Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2019. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Ακριβάκης, Ηλίας (12 Δεκεμβρίου 2013). «Νίκος Κούνδουρος: Ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης ξετυλίγει σαν ταινία την ιστορία της 86χρονης ζωής του». www.philenews.com. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2015. 
  11. ↑ «ΔΡΑΚΟΣ (Ο) - Φιλμογραφία - Φιλμογραφία | Ταινιοθήκη Της Ελλάδος». www.tainiothiki.gr (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2017. 
  12. ↑ «ΜΙΚΡΕΣ ΑΦΡΟΔΙΤΕΣ - Ψηφιοποιημένες ελληνικές ταινίες μυθοπλασίας - Φιλμογραφία | Ταινιοθήκη Της Ελλάδος». www.tainiothiki.gr (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2017. 
  13. ↑ «1922 - Φιλμογραφία - Φιλμογραφία | Ταινιοθήκη Της Ελλάδος». www.tainiothiki.gr (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2017. 
  14. ↑ Ief | Πολιτισμός (22 Φεβρουαρίου 2017). «Έφυγε» σε ηλικία 90 ετών ο Νίκος Κούνδουρος». iefimerida.gr. 

Πηγές

  • Ε«Who's Who 1979», σ. 315

Εξωτερικοί σύνδεσμοι