Станіслаў Нарушэвіч
польск.: Stanisław Naruszewicz
Герб «Вадвіч»
Вялікі рэферэндар літоўскі 1639 — 1650
Папярэднік	Крыштаф Гасеўскі
Пераемнік	Цыпрыян Павел Бжастоўскі
Вялікі пісар літоўскі 1630 — 1650
Староста лідскі 1629 — 1646
Папярэднік	Крыштаф Стэфан Сапега
Пераемнік	Аляксандр Крыштаф Нарушэвіч
Нараджэнне	1610
Смерць	27 мая 1650(1650-05-27) Вільня, Віленскі павет, Віленскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Род	Нарушэвічы
Бацька	Крыштаф Нарушэвіч
Маці	Альжбета Шымковіч
Жонка	Ганна Сапега
Дзеці	Яна Тэадора, Канстанцыя

Станіслаў Нарушэвіч (? — 27 мая 1650) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч.

У 1622 вучыўся ва ўніверсітэце Інгальштата (Германія). Служыў пры двары Жыгімонта III.

Староста лідскі ў 1629—1646, навадворскі з 1630. Вялікі пісар літоўскі з 1630, адначасова рэферэндар вялікі літоўскі ў 1642—1650. Пасол на соймы 1632 (удзельнічаў у элекцыі Уладзіслава IV), 1633, 1637, 1648, 1649. Быў даверанай асобай Сапегаў на каралеўскім двары.

Паходзіў з роду Нарушэвічаў герба «Вадвіч». Сын Крыштафа, падскарбія ВКЛ, і яго жонкі Альжбеты Шымковіч, брат Яна і Аляксандра Крыштафа.

Ажаніўся з Ганнай (каля 1615 — 1668), дачкой аршанскага старосты Аляксандра Сапегі.

Пакінуў дачок Канстанцыю, якая была замужам за Уладзіславам Карэнгам, і Яну Тэадору, якая выйшла спачатку за смаленскага кашталяна Яна Ісайкоўскага, а потым за польнага гетмана літоўскага Яна Агінскага.

Яна Тэадора атрымала значныя маёнткі (Круглае, Бешанковічы і іншыя) пасля сваёй маці (тая стала адной са спадкаемніц памерлага ў 1656 свайго родзіча Казіміра Льва Сапегі) і ўнесла іх у род Агінскіх.

• Пазднякоў В. Нарушэвічы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 349. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.