Дзмітрый Рыгоравіч Паўлаў
Дата нараджэння	23 кастрычніка 1897(1897-10-23)
Месца нараджэння	Паўлава[d], Сухаверхаўскае сельскае паселішча[d], Калагрыўскі раён, Шар’інская акруга[d], Горкаўскі край[d], РСФСР
Дата смерці	22 ліпеня 1941(1941-07-22) (43 гады)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Расстрэльны палігон «Камунарка»
Альма-матар	Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	Расійская імперыя СССР
Род войскаў	Кавалерыя, танкавыя войскі, пяхота
Званне
Камандаваў	Заходні фронт і Беларуская ваенная акруга
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна Другая сусветная вайна Грамадзянская вайна ў Расіі басмацтва Канфлікт на Кітайска-Усходняй чыгунцы[d] грамадзянская вайна ў Іспаніі Баі на Халхін-Голе савецка-фінляндская вайна Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дзмі́трый Рыго́равіч Па́ўлаў (руск.: Дмитрий Григорьевич Павлов; 4 лістапада 1897, в. Паўлава Калагрыўскага р-на, Кастрамская вобласць, Расія — 22 ліпеня 1941) — савецкі ваенны дзеяч, Герой Савецкага Саюза (1937), генерал арміі (1941).

Нарадзіўся ў 1897 годзе.

У расійскай арміі з 1914 года, удзельнік Першай сусветнай вайны. У Чырвонай арміі з 1919 года, удзельнік грамадзянскай вайны.

Скончыў 24‑ю пяхотную Омскую імя III Камуністычнага Інтэрнацыянала школу каманднага састава (1922), Ваенную акадэмію РСЧА імя М. В. Фрунзэ (1928), акадэмічныя курсы пры Ваенна-тэхнічнай акадэміі РСЧА (1931).

У 1931—1933 гадах камандзір механізаванага палка ў Гомелі, у 1934—1936 — асобнай механізаванай брыгады ў Бабруйску. Член ЦВК БССР у 1935—1936 гадах.

Удзельнік вайны ў Іспаніі ў 1936—1937 гадах, камандзір танкавай брыгады.

З 1937 года начальнік Аўтабранятанкавага ўпраўлення РСЧА, арганізатар стварэння танка Т-34. Удзельнік савецка-японскага ўзброенага канфлікту на р. Халхін-Гол (Манголія) у 1939 годзе, савецка-фінляндскай вайны 1939—1940 гадоў.

3 7 чэрвеня 1940 года камандуючы войскамі Беларускай асобай ваеннай акругі (з 11 ліпеня 1940 года — Заходняя асобая ваенная акруга). Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР з 1940 года. Сумесна з камісіяй ЦК КП(б)‌Б распрацоўваў меры па павышэнні пільнасці і мабілізацыйнай гатоўнасці ў прыгранічных раёнах, прынятыя 17 мая 1941 года Бюро ЦК КП(б)‌Б. Аднак Іосіф Сталін забараніў іх ажыццявіць^[1].

З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны з 22 чэрвеня да 2 ліпеня 1941 года камандуючы войскамі Заходняга фронту.

Пасля цяжкіх паражэнняў сваіх войск быў арыштаваны і Ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР адхілены ад пасады. Абвінавачаны спачатку ў ваенным загаворы і дзяржаўнай здрадзе, потым — у халатнасці і невыкананні службовых абавязкаў. 22 ліпеня 1941 года прысуджаны да пакарання смерцю і расстраляны.

Рэабілітаваны 31 ліпеня 1957 года.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 11. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0198-2 (Т. 11).

• ПАЎЛАЎ Дзмітрый Рыгоравіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларуская энцыклапедыя»