| Criptón ← Rubidiu → Estronciu |
|---|
|
|
|
Tabla completa • Tabla enantada |
Platiáu ablancazáu |
| Información xeneral |
|---|
| Nome, símbolu, númberu |
Rubidiu, Rb, 37 |
|---|
| Serie química |
Alcalinos |
|---|
| Grupu, periodu, bloque |
1, 5, s |
|---|
| Masa atómica |
85,4678 u |
|---|
| Configuración electrónica |
[Kr]5s1 |
|---|
| Durez Mohs |
0,3 |
|---|
| Electrones per nivel |
2, 8, 18, 8, 1 (imaxe) |
|---|
| Propiedaes atómiques |
|---|
| Radiu mediu |
235 pm |
|---|
| Electronegatividá |
0,82 (Pauling) |
|---|
| Radiu atómicu (calc) |
265 pm (Radiu de Bohr) |
|---|
| Radiu covalente |
211 pm |
|---|
| Radiu de van der Waals |
303 pm |
|---|
| Estáu(aos) d'oxidación |
1 |
|---|
| Óxidu |
Base fuerte |
|---|
| 1ª enerxía d'ionización |
403,0 kJ/mol |
|---|
| 2ª enerxía d'ionización |
2633 kJ/mol |
|---|
| 3ª enerxía d'ionización |
3860 kJ/mol |
|---|
| 4ª enerxía d'ionización |
5080 kJ/mol |
|---|
| 5ª enerxía d'ionización |
6850 kJ/mol |
|---|
| 6ª enerxía d'ionización |
8140 kJ/mol |
|---|
| 7ª enerxía d'ionización |
9570 kJ/mol |
|---|
| 8ª enerxía d'ionización |
13120 kJ/mol |
|---|
| 9ª enerxía d'ionización |
14500 kJ/mol |
|---|
| 10ª enerxía d'ionización |
26740 kJ/mol |
|---|
| Propiedaes físiques |
|---|
| Estáu ordinariu |
Sólidu |
|---|
| Densidá |
1532 kg/m³ |
|---|
| Puntu de fusión |
312,46 K (39 °C) |
|---|
| Puntu de bullidura |
961 K (688 °C) |
|---|
| Entalpía de vaporización |
72,216 kJ/mol |
|---|
| Entalpía de fusión |
2,192 kJ/mol |
|---|
| Presión de vapor |
1,56·10-4 Pa a 312,6 K |
|---|
| Varios |
|---|
| Estructura cristalina |
Cúbica centrada nel cuerpu |
|---|
| Nᵘ CAS |
7440-17-7 |
|---|
| Nᵘ EINECS |
231-126-6 |
|---|
| Calor específica |
363 J/(K·kg) |
|---|
| Conductividá llétrica |
7,79·10⁶ S/m |
|---|
| Conductividá térmica |
58,2 W/(m·K) |
|---|
| Velocidá del soníu |
1300 m/s a 293,15 K (20 °C) |
|---|
| Isótopos más estables |
|---|
|
Artículu principal: Isótopos del rubidiu |
|
|
| Valores nel SI y condiciones normales de presión y temperatura, sacante que se diga lo contrario. |
| [editar datos en Wikidata] |
El rubidiu[1] ye un elementu químicu de la tabla periódica que'l so símbolu ye'l Rb y el so númberu atómicu ye 37.
Carauterístiques principales
El rubidiu ye un metal alcalín blandu, de color platiáu blancu brillosu qu'avafa rápido al aire, bien reactivu. Ye'l segundu elementu alcalín menos electronegativu y puede atopase líquidu a temperatura ambiente. Al igual que los demás elementos del grupu 1 pue amburar bonalmente n'aire con llapada de color violeta amarellentáu, reaiciona violentamente col agua desprendiendo hidróxenu y forma aleación col mercuriu. Pue formar aleaciones con oru, los demás metales alcalinos, y alcalinotérreos, antimoniu y bismutu.
Al igual que los demás metales alcalinos presenta un únicu estáu d'oxidación (+1) y reaiciona con dióxidu de carbonu, hidróxenu, nitróxenu, azufre y halóxenos.
Aplicaciones
El rubidiu pue ionizase con facilidá polo que estudióse'l so usu en motores iónicos pa naves espaciales, magar que'l xenón y cesiu demostraron una mayor eficacia pa esti propósitu. Utilízase principalmente na fabricación de cristales especiales pa sistemes de telecomunicaciones de freba óptico y equipos de visión nocherniega. Otros usos son:
En munches aplicaciones puede sustituyise pol cesiu (o'l compuestu de cesiu correspondiente) pola so semeyanza química.
Historia
El rubidiu (del llatín rubĭdus, roxu) afayóse en 1861 por Robert Bunsen y Gustav Kirchhoff na lepidolita utilizando un espectroscopiu —inventáu un añu enantes— al detectar les dos rayes coloraes carauterístiques del espectru d'emisión d'esti elementu y que son la razón del so nome. Son poques les aplicaciones industriales d'esti elementu qu'en 1920 empezó a usase en célules fotoeléctriques usándose sobremanera n'actividaes d'investigación y desenvolvimientu, especialmente n'aplicaciones químiques y electróniques.
Referencies
Enllaces esternos
