Millî liberalizm, liberal politikaları ve meseleleri milliyetçilik unsurlarıyla birleştiren liberalizmin bir çeşididir.[1][2] Ulusal veya milliyetçi liberalizm olarak da isimlendirilir.
Millî liberalizm, öncelikle 19. yüzyılın bir ideolojisi ve hareketiydi.[3] Bir dizi "millî liberal" sîyâsî parti, ideolojisi veya sadece ismiyle, özellikle 19. yüzyılda Avrupa'da Orta Avrupa, Kuzey ülkeleri ve Güneydoğu Avrupa gibi çeşitli millî bağlamlarda etkindi.
Millî liberal hedefler, bireysel ve ekonomik özgürlüğün yanı sıra millî egemenliğin peşindeydi.[4]Macaristan'ın komünizm sonrası ilk Başbakanı olarak görev yapan tarihçi ve Hristiyan demokratJózsef Antall, millî liberalizmi 19. yüzyıl Avrupa'sında "ulus devletin ortaya çıkışının bir parçası ve parseli" olarak nitelendirdi.[5]
Oskar Mulej'e göre, "hem ideolojiler hem de sîyâsî parti gelenekleri açısından, Orta Avrupa topraklarında on dokuzuncu yüzyıl boyunca bu bölgeye özgü farklı bir liberalizm türünün geliştiği iddia edilebilir" ve Maciej Janowski'den alıntı yaparak, " 'millî' kelimesi aşağı yukarı 'liberal' ile eşanlamlı olarak işlev gördü" ("millî" tek başına liberal dernekler hakkında şüphe uyandırmak için yeterliydi"). Ayrıca Mulej'e göre, Güneydoğu Avrupa'da "'millî liberaller' merkezî roller olmasa da görünür bir rol oynadılar, ancak onları Orta Avrupa'daki benzerlerinden önemli ölçüde ayıran oldukça farklı, bölgeye özgü özelliklerle oynadılar."[6]
Michael Lind, Up From Conservatism adlı kitabında, millî liberalizmi The Progressive'ın tarihçi Arthur M. Schlesinger Jr.'ın "Hayâtî Merkez" ifadesini kullanması olarak tanımladığı şekilde tanımlar. Lind'in kendisi, millî liberalizmi "ılımlı sosyal muhafazakârlığı ılımlı ekonomik liberalizmle" birleştirmek olarak tanımlar.[7]
Karşılaştırmalı Avrupa siyasetinin önde gelen akademisyenlerinden Gordon Smith, millî liberalizmi, milliyetçi hareketlerin ulus devletler yaratmadaki başarısı, liberal bir idealin, partinin veya politikacının artık "millî" olduğunu belirtmeyi gerekli kılmadığında popülerliğini yitiren sîyâsî bir kavram olarak anlar.[8]
^Lind, Michael (2013). Up from Conservatism. Simon and Schuster. p. 32. ISBN978-1476761152.
^Between Left and Right: The Ambivalence of European Liberalism," pp. 16–28, in Liberal Parties in Western Europe, Emil J. Kirchner, ed., Cambridge University Press, 1988, ISBN0521323940.