Belediye başkanı, bir şehir veya kasabanın belediye hükûmetindeki en üst düzey yetkili olarak görev yapar. Dünya genelinde, bir belediye başkanının yetkileri ve sorumlulukları ile bir belediye başkanının seçimi veya diğer şekillerde görevlendirilmesi konusunda yerel yasalar ve adetler arasında geniş bir farklılık bulunmaktadır. Seçilen sistemlere bağlı olarak, bir belediye başkanı belediye hükûmetinin baş yürütme görevlisi olabilir, sadece bağımsız gücü olmayan çok üyeli bir yönetim kurulunu yönetebilir veya sadece sembolik bir rol oynayabilir. Bir belediye başkanının görev ve sorumlulukları, belediye yöneticilerini ve çalışanlarını atamak ve denetlemek, seçmenlere temel hükûmet hizmetleri sağlamak ve bir belediye yönetim organı tarafından kabul edilen yasaları ve yönetmelikleri uygulamaktır (veya bir devlet, bölgesel veya ulusal yönetim organı tarafından zorunlu kılınır). Bir belediye başkanının seçilme seçenekleri, halk tarafından doğrudan seçilme veya seçilmiş bir yönetim kurulu veya kurul tarafından seçilme gibi seçenekleri içerebilir.

Modern İngiltere ve Galler'de belediye başkanının pozisyonu, feodal lord'un mülkiyet görevlisi veya vekili (bkz. borough) tarafından türetilir. Londra'nın baş mahkemesi portreeve unvanını, Norman Fethi'nden sonra bir asırdan daha fazla bir süre taşımıştır. Bu görevli, Kral John'dan elde edilen bir ayrıcalık olan halkın seçimiyle göreve gelirdi. 12. yüzyılın başlarına gelindiğinde, portreeve unvanı, Londra'nın baş görevlisi olarak kullanımdan kalktı ve yaklaşık 1190 yılında Winchester'da da aynı unvan kullanılmaya başlandı. Diğer kasabalar daha sonra bu unvanı benimsedi.

19. yüzyılda, Birleşik Krallık'ta 1882 Belediye Şirketleri Yasası, 15. Bölüm, belediye başkanlarının seçimini düzenlemiştir. Belediye başkanı, bir yıl boyunca görev yapacak nitelikli bir kişinin, aldermanlardan veya meclis üyelerinden veya buna uygun kişilerden oluşan belediye konseyi tarafından yıllık olarak 9 Kasım'da seçilmesi gerekiyordu. Görev süresi bir yıldı, ancak yeniden seçilme hakkı vardı. Hastalık veya uzaklık durumunda bir vekil atayabilirdi ve bu vekilin ya alderman ya da meclis üyesi olması gerekiyordu. Belediye başkanı, iki aydan fazla süreyle kasabadan ayrı kaldığında niteliksiz hale gelir ve görevini boşaltmak zorunda kalırdı. Belediye başkanı, görev yaptığı yıl ve takip eden yıl boyunca ex officio bir barış hakimi olarak görev yapardı. Aldığı ücret, konseyin makul gördüğü şekilde belirlenirdi. Bu hükümler şu anda yürürlükten kaldırılmıştır.

Orta Çağ'da Galler'de, Hywel Dda Kanunları, belediye başkanını (Latince: maior; Galce: maer) kralın topraklarının kölelerini yönetmekle görevli bir pozisyon olarak kodlamıştır. Bağımlılığını ve taça olan bağlılığını korumak için, bu pozisyon, klan gruplarının liderlerine yasaklanmıştır.^[1] Ayrı bir belediye başkanı olan "inek gübresi belediye başkanı" (Galce: maer biswail), kraliyet sığırlarının denetiminden sorumluydu. İskoçya ve İrlanda mahkemelerinde benzer görevler vardı.^{[kaynak belirtilmeli]}

Modern İngiltere ve Galler belediyelerinde ve kasabalarında belediye başkanlığı makamı, 20. yüzyılda önemli idari görevleri içermemekte ve genellikle yerel başarı, konseyde uzun süreli hizmet veya geçmiş hizmetler için bir onur olarak kabul edilmekteydi. Belediye başkanının, çoğunlukla sivil, törensel ve temsilî işlevlere ve kamu refahının ilerletilmesi için toplantıların yönetimine zamanını ayırması beklenirdi. Belediye başkanlarının idari görevleri arasında parlamento seçimlerinde dönüş görevini üstlenmek ve konsey toplantılarını yönetmek yer alırdı.

Bir kasaba konseyinin başkanı resmi olarak "kasaba belediye başkanı" olarak bilinir (ancak halk arasında genellikle kasaba kelimesi atlanır). Bu kişi, cinsiyete bakılmaksızın "belediye başkanı" olarak adlandırılır; bir belediye başkanının eşi bazen "belediye başkanı eşi" olarak bilinir. 1974 yerel yönetim reformlarından bu yana, İngiltere'nin belediye statüsü olan yerel yönetim bölgelerine belediye başkanları da atanmaktadır. Bu, ayrı belediye başkanları bulunan kasabaları içeren bölgelerde belediye başkanlarının olmasına yol açar. Belediye statüsü olmayan bölgelerde, sivil liderlik rolü, belediye başkanlığı statüsü olan bir bölgenin belediye başkanıyla aynı işlevleri üstlenen konsey başkanı tarafından yerine getirilir.

İngiltere'deki bazı şehirlerde bir Lord belediye başkanı bulunmaktadır.

İskoçya'da görev sahipleri, yerel otoriteye bağlı olarak convenors, provostlar veya lord provostlar olarak bilinir.

2000 yılında yapılan reformlarla, birçok İngiliz yerel yönetimi, "sivil" belediye başkanı rolünü konseyin lideri olarak birleştiren ve her ikisinden de önemli ölçüde daha fazla yetkiye sahip olan doğrudan seçilen belediye başkanlarına sahip olmuştur.

Şu anda doğrudan seçilen belediye başkanlarının bulunduğu alanlar arasında şehirler, birkaç kasaba ve kırsal alanı kapsayan yerel yönetim bölgeleri ve 2014 yılından bu yana iki veya daha fazla yerel yönetim bölgesini içeren birleşik yetki alanları bulunmaktadır.^[2]

Orta Çağ Frank belediye başkanları veya majordomoları, Galya'nın Austrasya, Burgonya ve Neustria bölgelerindeki Merovingian Hanedanı etrafındaki kral topraklarını yöneten lordlar olarak görev yapmaktaydı. Paris belediye başkanlığı Pippinid ailesine kalıtsal hale geldi ve daha sonra Karolenj hanedanını kurdu.

Modern Fransa'da, Devrim'den bu yana bir belediye başkanı ve bir dizi yardımcı belediye başkanı, belediye konseyi tarafından kendi aralarından seçilmektedir. Çoğu idari iş onların sorumluluğunda bırakılırken, tam konsey toplantıları nispeten seyrek olarak gerçekleşmektedir. Bu model, Britanya'nın belediye başkanları, İtalya'nın sindacos'u, Almanya eyaletlerinin çoğunun belediye başkanları ve Portekiz'in belediye odalarının başkanlarıyla birlikte Avrupa genelinde taklit edilmiştir.

Orta Çağ İtalya'sında, bağımsız prenslik veya dükalık olarak kendini görmeyen şehir devletleri podestàlar tarafından yönetiliyordu.

Belediye başkanının Yunanca karşılığı demarch'tır.

Danimarka'da tüm belediyeler borgmester adı verilen bir siyasi yetkili tarafından yönetilir, yani 'belediye başkanı'. Ancak Kopenhag belediye başkanına overborgmester, yani 'lord belediye başkanı' denir. Bu şehirde diğer belediye başkanları, Danca: borgmestre (çoğul), farklı görevlerle lord belediye başkanına bağlıdır, bir başbakanın bakanları gibi. Danimarka'daki diğer belediyelerde ise sadece bir belediye başkanı bulunur.

Norveç ve İsveç'te belediye başkanı unvanı olan "borgermester" Norveç'te 1937 yılında kaldırıldı ve yerine (şehir) belediyelerin politik olmayan üst düzey yöneticisi için Norveççe "rådmann" (azaplık veya yargıç) unvanı kullanılmaya başlandı ve hala Norveç belediyelerinin üst düzey yöneticileri için kullanılmaktadır. Öte yandan, Norveç'in belediyelerinde en üst düzeyde seçilen yetkiliye "ordfører" unvanı verilmektedir, bu aslında "kelime taşıyıcı" anlamına gelir, yani "başkan" veya "başkanlık" anlamına gelir ve İsveç dilindeki "ordförande" kelimesine eşdeğerdir.

İsveç'te "borgmästare" unvanı, şehirlerin mahkemelerinin kıdemli yargıcı olan görevliye verilen bir unvandı. Bu mahkemelere İsveççe "rådhusrätt" denirdi, kelimenin tam anlamıyla "şehir salonu mahkemesi" olarak çevrilebilir ve İngilizce magistrates' court'a benzerdi. Bu mahkemeler 1971 yılında kaldırıldı. 1965 yılına kadar, bu borgmästare yargıçlar aynı zamanda tarihi nedenlerle magistrat kurulunda bazı idari görevleri de yerine getiriyorlardı. 1965 yılına kadar, magistrat veya borgmästare olmayan daha küçük şehirlerde bu tür politik olmayan idari rolleri olan "kommunalborgmästare" unvanına sahip belediye başkanları da bulunuyordu. Bu makam, 20. yüzyılın bir icadıydı çünkü İsveç'teki daha küçük şehirler, 20. yüzyılın ilk yarısında kendi mahkemelerini ve yargıçlarını kaybetmeye başlamışlardı.

İsveç'te 16. yüzyılda Kral Gustav Vasa hükûmeti önemli ölçüde merkezileştirdi ve belediye başkanlarını doğrudan atadı. 1693 yılında Kral Charles XI, Yurttaşlar Meclisinin yıllarca süren tekrarlayan dilekçeleri üzerine bir uzlaşma kabul etti ve kralın belediye başkanı atamalarına karşı çıktı. Uzlaşma şuydu: bir şehirdeki yurttaşlar genellikle yerel valinin denetimi altında bir belediye başkanı adayı belirleyebilirdi. Aday daha sonra krala sunulacak ve kral tarafından atanan kişi olacaktı, ancak kral istisnai durumlarda doğrudan belediye başkanı atayabilirdi. Bu, 1720 yılında yürürlüğe giren Devlet Yönetimi Hükmü'nde kodifiye edildi ve aynı yılın 8 Temmuz'unda Riksrådet ("Devlet Meclisi"), Yurttaşlar Meclisinin dilekçesi üzerine, adayların sadece şehir tarafından sunulabileceğine, kral veya başka birinin değil, karar verdi. Böylece, yerel valinin denetimi altındaki ve doğrudan kral tarafından atanan belediye başkanları, 1720'den sonra (sözde Özgürlük Çağı) sona erdi. 16 Ekim 1723 tarihinde, bir dilekçe sonucunda, şehrin üç aday sunması ve kralın (veya Devlet Meclisinin) birini ataması kararlaştırıldı. Bu, o tarihten itibaren tüm sonraki düzenlemelerde bir kural olarak korundu ve aynı zamanda 1809 Devlet Yönetimi'nde de bir gelenek olarak devam etti ve 1965 yılına kadar sürdü.^[3]

Finlandiya'da Tampere ve Pirkkala'da iki belediye başkanı bulunmaktadır. Genellikle Finlandiya'da en üst düzey yürütme yetkilisi demokratik olarak seçilmez, şehir konseyi tarafından bir kamu görevine atanır ve basitçe "şehir müdürü" veya "belediye müdürü" olarak adlandırılır; bu, belediyenin kendisini bir şehir olarak tanımlamasına bağlı olarak değişir. "Belediye başkanı" olan Fince "pormestari" terimi, tarihsel olarak İsveççe "borgmästare"den gelir ve karışıklık yaratır çünkü İsveç'teki gibi kayıt dairesinde ve şehir mahkemelerinde (1993 yılında kaldırılan) en üst düzey görevliyi değil, şehir müdürünü ifade eder. Ayrıca, "pormestari" unvanı, şehir müdürü görevindeki başarılı hizmetlerden dolayı verilebilen bir onur unvanıdır. Helsinki'nin şehir müdürüne "ylipormestari" denir, bu da tarihsel nedenlerle "başkan" anlamına gelir. Ayrıca, "şehir müdürü" terimi "belediye başkanı" olarak da çevrilebilir.

Alcalde makamı, Reconquista sürecinde León ve Castilla krallıklarının genişleyen topraklarıyla birlikte yeni yerleşimlerin kurulmasıyla evrim geçirdi. Douro ve Tagus nehirleri arasındaki bölgede tahkimli yerleşimler gerçek şehir merkezlerine dönüştükçe, feodal beylerinden veya León ve Castilla krallarından, meclislerin olmasına izin verme hakkını kazandılar. Bu meclislerin sahip olduğu haklardan biri, belediye mahkemesini (Latince: iudex) veya İspanyolcada "juez" olarak adlandırılan bir yargıcı seçmekti. Bu yargıçlar, görevlerinde çeşitli yardımcı yargıçlar olan "alcaldes" tarafından desteklenirdi ve bu yardımcı yargıçların sayısı, kasabanın sahip olduğu mahalle sayısına bağlıydı. "Alcalde" unvanı, Arapça "al-qaḍi"den (Arapça: قاضي) ödünç alınmış olup "yargıç" anlamına gelmektedir.^[4][5]

Türkiye'de, batılı anlamda yerel yönetimlerin kuruluşu 20. yüzyılın başında gerçekleşmiştir. Bu durum, farklı toplumsal yapılar ve tarihsel gerçekliklerden kaynaklanan nedenlerle henüz yeni sayılmaktadır. Ancak Tanzimat Reformları ve ülkenin modernleşme sürecine girmesiyle birlikte, birçok yeni yasa ve idari düzenlemelerin yapılmaya başlandığı gözlemlenmiştir.^[6][7]

Osmanlı İmparatorluğu döneminde yerel yönetim örgütlenmesi, başlangıçta askeri alanda başlayan yenileşme hareketlerinin zamanla yönetsel ve toplumsal alana yayılmasıyla görülmüştür. Yerel yönetim geleneği modern anlamda ancak Tanzimat'ın ilanıyla başlamıştır. Ancak Selçuklu ve Osmanlı devletleri, adem-i merkeziyetin bazı unsurlarını içermekteydi. Örneğin, Anadolu Selçuklu Devleti'nde vilayetler yerinden yönetim esasına göre teşkilatlandırılmış ve tamamen özerk olarak yönetilmişlerdir. Ancak zamanla vilayetlerin bağımsız beyliklere dönüşmesi Selçuklu Devleti'nin parçalanmasına yol açmıştır. Bu nedenle Osmanlı İmparatorluğu'nda mutlakıyetçilik ve merkeziyetçilik kökleşmiş bir siyasal sistem olmuştur.^[7][8]

Osmanlı İmparatorluğu'nda yerel yönetimlerin yerine getirdiği hizmetler klasik kurumlar tarafından yapılmıştır. Ancak bu kurumlar merkezi hükûmete karşı özerklikleri bulunmayan kurumlardır. Yerel hizmetleri yerine getiren sorumlular halk tarafından değil merkezi yönetim temsilcileri veya geleneksel kurumlar tarafından atanmıştır. Kadı, muhtesip, vali, vakıf ve loncalar gibi kurumlar bu sorumlular arasında yer almaktadır.^[7][9]

Osmanlı'da yerel yönetimlerin görevleri arasında yargı, şehir yönetimi, asayiş, esnaf loncalarının denetimi, pazar yerlerinin kontrolü, fiyat kontrolü, vakıfların denetimi, okul ve cami yönetimi, imar nizamı, temizlik ve altyapı hizmetleri yer almaktadır. Ancak bu hizmetlerin yerine getirilmesinde yerel halkın doğrudan etkisi veya yetkisi bulunmamaktadır. Bu hizmetlerin sorumluları merkezi yönetim temsilcileri veya geleneksel kurumlar tarafından atanmıştır.^[7]

Osmanlı İmparatorluğu'nda modern anlamda bir yerel yönetim yapısının oluşması Tanzimat dönemiyle başlamıştır. 1854-1856 Kırım Savaşı yıllarında İstanbul'da ilk belediye idaresi çalışmaları başlamış ve 1855 yılında şehremaneti kurulmuştur. Daha sonra 1869'da İstanbul Şehreminliği örgütü kurulmuş ve 1876 Anayasası ile belediyelerin seçimle iş başına gelecek meclisler tarafından yönetilmesi öngörülmüştür.^[7][10]

Osmanlı İmparatorluğu döneminde yerel yönetim örgütlenmesi, modern anlamda yerel yönetim yapısının oluşması Tanzimat dönemiyle başlamıştır. 1869'da çıkarılan Dersaadet İdare-i Belediye Nizamnamesi ile belediye örgütü, İstanbul'un Beyoğlu ve Galata dışındaki bölgelerine yaygınlaştırılmış ve İstanbul Şehreminliği örgütü kurulmuştur. Bu örgüt, alt düzeyde çeşitli semtlerin yerel yönetimlerinden sorumlu 14 daire ve üst düzeyde Şehremini, Şehremaneti Meclisi ve 14 belediye dairesinden oluşan federatif bir yapıya sahipti.^[7][11]

1870 tarihli İdare-i Umumiye-i Vilayet Nizamnamesi ile vilayet, sancak ve kaza merkezlerinde birer belediye teşkilatı kurulmasına karar verildi. 1876 Anayasası ise İstanbul ve diğer şehirlerde kurulacak belediyelerin seçimle iş başına gelecek meclisler tarafından yönetilmesini ve kuruluş, görevler ve meclis üyelerinin seçimine dair usulün kanunla belirtilmesini öngördü. Aynı dönemde hazırlanan Vilayet Belediye Kanunu ile her vilayet ve kasabada birer belediye örgütü kurulması hedeflendi. İstanbul'daki özel sorunlara çözüm bulmak amacıyla ise 1877'de Dersaadet Belediye Kanunu çıkarıldı.^[7][12]

1912'de ise Dersaadet Teşkilat-ı Belediyesi Hakkında Kanun ile belediye daireleri kaldırıldı ve yerine belediye şubeleri kuruldu. Bu yapı 1930 yılına kadar varlığını sürdürdü. Osmanlı'da belediyecilik genel anlamda hizmetlerin yürütülmesinde kurumsallaşan bir yapı olarak faaliyet gösterdi. Merkeziyetçi devlet felsefesinin hâkim olduğu dönemde bu kurumlar, şehir hizmetlerinin yürütülmesinden öte yerel komünal özelliklere sahip olamadılar.^[7][13]

İl özel yönetimleri ise 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren gelişmeye başladı. 1864 tarihli Vilayet Nizamnamesi ile valinin başkanlık ettiği il genel yönetimi ve her sancaktan seçilen üyelerden oluşan İl Genel Meclisi kuruldu. 1870 yılında çıkarılan Genel İdare Vilayet Nizamnamesi aynı sistemi korudu. 1913'te kabul edilen İdare-i Umumiye-i Vilayat Geçici Kanunu ile il özel yönetimi yeniden düzenlendi.^[7][14]

Cumhuriyet döneminde yerel yönetimlerle ilgili ilk düzenleme, 1924 yılında kabul edilen 442 sayılı Köy Kanunu'dur. Bu kanun, köylerin Osmanlı Devleti'nden bu yana bağımsız birimler olarak var olduğunu ve köylerin sosyal, idari ve siyasi ihtiyaçların bir sonucu olarak ortaya çıktığını belirtmektedir.^[7]

Daha sonra, 1924 yılında Ankara için özel bir yönetim biçimi getiren 417 sayılı Ankara Şehremaneti Kanunu çıkarılmıştır. 1930 yılında ise nüfusu 2000'i geçen yerlerde belediye kurulabilmesini sağlayan 1580 sayılı Belediye Kanunu kabul edilmiştir. Bu kanun, Osmanlı döneminin sonlarından gelen deneyimlerin aktarıldığını ve uzun süre beklentilere cevap verebildiğini gösteren önemli bir niteliğe sahiptir.^[7]

Yerel yönetimlerde önemli adımların atıldığı dönem ise 1980'lerdir. Büyükşehir belediyelerinin kurulmasını öngören 3030 sayılı kanunun 1984 yılında çıkarılması, belediyelerin gelirlerinde artış sağlayan yasal düzenlemeler ve 1987'de kabul edilen İl Özel İdaresi Kanunu (3360 sayılı kanun) bu dönemde gerçekleşmiştir.^[7]

Daha sonra 2004 ve 2005 yıllarında yapılan düzenlemelerle belediyeler ve il özel idaresi alanında önemli değişiklikler yapılmıştır. 2004 yılında kabul edilen 5272 sayılı Belediye Kanunu, anayasaya aykırılığı gerekçesiyle iptal edilmiş, ancak aynı düzenlemeler 2005 yılında 5393 sayılı kanunla yeniden kabul edilmiştir. İl özel idaresi alanında ise 1987'de çıkarılan İl Özel İdaresi Kanunu, 2005 yılında 5302 sayılı kanunla değiştirilmiştir.^[7]

Bu düzenlemelerin ardından 2012 yılında 6360 sayılı 14 ilde Büyükşehir ve 27 İlçe Kurulması Hakkında Kanun kabul edilmiştir, bu kanun hala yürürlüktedir. Bu reformlar genellikle belediyeleri hedef almış olsa da, köylerle ilgili düzenlemelerin de artık değişen koşullara uygun olarak yapılması gerektiği vurgulanmaktadır. Bu nedenle, hala yürürlükte olan 442 sayılı Köy Kanunu'nun güncellenmesi gerekmektedir.^[7][15]

Ermenistan'da belediye başkanları, belediye yönetiminin yürütme organının başıdır. Belediye başkanları genellikle ilgili şehir konseyi tarafından seçilir ve beş yıllık bir dönem için görev yapar. Belediye başkanı, toplum yönetimini yönetir, yönetim üyelerini çeşitli görevlere aday gösterir ve belediye bütçesini denetler.^[16]

Avustralya belediyelerinde, belediye başkanı genellikle resmi işlevlerde sembolik bir figür olarak hareket eden, aynı zamanda belediye yetkilerini toplantılar arasında temsil eden bir konsey üyesidir. Toplantılar arasında alınan belediye başkanlığı kararları, konsey tarafından onaylanır veya gerektiğinde iptal edilebilir. Avustralya'da belediye başkanları, yerel yönetim seçiminde doğrudan belediye başkanı pozisyonu için oy kullanılarak seçilebileceği gibi, aynı zamanda konsey içinde yapılan bir toplantıda da seçilebilir.

Yerel yönetimin resmi törenlerinde, belediye başkanı genellikle cübbe, bir belediye başkanlık zinciri ve bir asa takabilir. Belediye başkanı bu görevi sırasında "Sayın" unvanını taşır.

Partileri temsil eden konsey üyelerinin seçildiği belediyelerde, belediye başkanı genellikle konseyde en çok sandalye kazanan parti lideridir. Queensland'da, lord belediye başkanı ve belediye başkanları, genel konsey seçiminde halk oylamasıyla seçilir.

Brezilya'da her belediye, dört yıllık bir süre için bir belediye başkanı (Portekizce: prefeito/prefeita) ve bir yardımcı belediye başkanı (Portekizce: vice-prefeito/vice-prefeita) seçer. Belediye başkanı, yasama yetkilerine sahip olan belediye meclisiyle birlikte icra yetkilisi olarak hareket eder. Belediye başkanı tekrar seçilebilir ve iki ardışık dönem boyunca şehri yönetebilir.

Brezilya'da belediye başkanlığı seçimleri iki farklı şekilde gerçekleşir: 200.000'den fazla nüfusa sahip belediyelerde, oylama, cumhurbaşkanlığı ve valilik seçimlerinde olduğu gibi iki tur sistemine göre yapılır. 200.000'den az nüfusa sahip belediyelerde ise oylama, göreceli çoğunluk sistemiyle (yalnızca bir tur) gerçekleşir.^{[17][18][19][20]}

Dominik Cumhuriyeti'ndeki bir belediyenin başkanına, İspanyolcada "alcalde" veya "síndico" denir. İkinci ad, benzer şekilde seslendiğinden dolayı "alcaide" (hapis müdürü) unvanıyla karıştırılmamak için tercih edilir. Bu kişi, belediye kasabasının doğrudan oylama ile dört yıllık bir süre için seçtiği belediyenin valisidir. Belediye başkanının günlük görevleri yerel yönetimle sınırlıdır ve bu nedenle atık toplama koordinasyonundan, kamu alanlarının (parklar, geliştirilmemiş kentsel parseller, sokaklar, şehir süslemeleri, trafik ışıkları, kanalizasyon ve çoğu kamu hizmeti) bakımına kadar sorumludur. Uygulamada, görevlerinin çoğu küçük sokak onarımlarına odaklanmıştır (yeni veya büyük yol projeleri, üstgeçitler, köprüler, yaya geçitleri vb. gibi işler Merkezi Hükûmetin doğrudan kontrolü altında olan Ulaştırma Bakanlığı (Şablon:Lang-es) tarafından ele alınır. Çöp toplama ve yönetimi, kamu alanlarının kullanımının denetlenmesi ve mahalle arazi kullanımı anlaşmazlıklarının çözümü, Milli Mülkiyet Dairesi tarafından kontrol edilir ve belediye başkanlığı tarafından yönetilir. Su, elektrik tedariki ve toplu taşıma koordinasyonu, birkaç merkezi hükûmet birimi tarafından yürütülür ve bu nedenle belediye başkanının kontrolü altında değildir.

Fransa'da belediye başkanları, altı yıllık bir süre için belediye meclisi tarafından seçilir. Belediye meclisi üyeleri, her altı yılda bir yapılan yerel seçimlerde doğrudan evrensel oy kullanma ile seçilir.

Almanya'da yerel yönetim, eyalet yasaları tarafından düzenlenmektedir. Günümüzde sadece üç şehir-eyaletin (Berlin, Hamburg ve Bremen) belediye başkanları hala ilgili şehir-eyalet parlamentoları tarafından seçilmektedir. Diğer tüm eyaletlerde belediye başkanları artık o bölgede yaşayan AB vatandaşları tarafından doğrudan seçilmektedir. Belediye başkanlığı görevi, bir profesyonel olarak nitelendirilebilir, belediye başkanı yerel yönetimin başı olup, nitelikli olabilmek için idari eğitim gerektirmektedir. Büyük şehirlerde (ayrıntılar eyalet yasaları tarafından düzenlenir) resmi unvan Almanca: Oberbürgermeister (belediye başkanı)'dir. Bu şehirlerde "basit" bir belediye başkanı sadece belirli bir görevden sorumlu bir yardımcıdır (örneğin, refah veya inşaat işleri). Büyük şehirler genellikle kreisfrei (bölge-serbest) olarak kabul edilir. Bu, şehir meclisinin aynı zamanda bir kırsal ilçe meclisinin yetki ve görevlerine sahip olduğu anlamına gelir. Bir kırsal ilçe meclisinin liderine Almanca: Landrat ('ilçe danışmanı') denir. Bu durumda, baş belediye başkanının da bir Almanca: Landrat'ın yetki ve görevlerine sahip olması gerekmektedir.

Ayrıca, bazı Alman eyaletlerinde daha küçük şehirlerin de bir Oberbürgermeister'e sahip olmasına izin verilmektedir. Örneğin, Saarland'da 35.000'den fazla nüfusu olan her şehirde bir başkan bulunurken, Saxony-Anhalt'ta 25.000'den fazla nüfusa sahip her şehirde bir başkan bulunmaktadır. Almanca: Oberbürgermeister terimi üç şehir-eyaletinde kullanılmamaktadır; burada belediye başkanları aynı zamanda devlet hükûmetlerinin başıdır ve Almanca: Regierender Bürgermeister (Berlin'in Yürütme Belediye Başkanı), Almanca: Erster Bürgermeister (Hamburg şehir-eyaletinin Birinci Belediye Başkanı) ve Almanca: Präsident des Senats und Bürgermeister (Bremen Senatosu Başkanı ve Belediye Başkanı) terimleri kullanılmaktadır. Bununla birlikte, Almanca: Oberbürgermeister terimi Batı Berlin devlet hükûmetinin başı için 1951'e kadar kullanılmış ve ayrıca 1948'den 1991'in Ocak ayına kadar Doğu Berlin'de kullanılmıştır.

Yunanistan'da belediye başkanları (Yunanca: δήμαρχοι, dēmarchoi, tekil Yunanca: δήμαρχος, dēmarchos), devletin bölündüğü çeşitli belediye hükûmetlerinin başıdır ve önceden dört yılda bir yapılan yerel seçimlerde seçilirdi. 2014 yılından itibaren belediye başkanları beş yıllık bir süre için seçilmektedir. Yeni birleşik belediyeler ve periferiler için yerel yönetim seçimleri bundan sonra Avrupa Parlamentosu seçimleriyle birlikte yapılacaktır.

Yunanistan'da yerel yönetim yakın zamanda iki aşamalı kapsamlı bir reform sürecinden geçti: 1997 yılında uygulanan ve genellikle Kapodistrias Planı olarak adlandırılan ilk aşama, ülkenin birçok belediyesini ve topluluğunu yaklaşık 1000'e kadar birleştirdi. İkinci aşama olan başlangıçta Kapodistrias II olarak adlandırılan ancak sonunda Kallikratis Planı olarak adlandırılan süreç 2010 yılında uygulandı, belediyeleri 370'e kadar birleştirdi ve ülkenin 54 ilini, daha büyük 13 bölge lehine dağıttı. Kallikratian belediyeleri çeşitli yönergeler doğrultusunda tasarlandı; örneğin, her adanın (Girit hariç) tek bir belediyeye dahil edildiği, küçük kasabaların çoğunun ise ortalama 25.000 belediye nüfusuna sahip olacak şekilde birleştirildiği şeklindeydi.

İrlanda Cumhuriyeti'nde bir belediye kuruluşunun başı, Belediye Kuruluşları (İrlanda) Yasası 1840'a kadar "belediye başkanı" olarak adlandırılırdı. Belediyeler, Yerel Yönetim Reform Yasası 2014 tarafından kaldırılana kadar bu şekilde varlıklarını sürdürdü. 2001 Yerel Yönetim Yasası, ilçe konseylerine başkanlarını "belediye başkanı" olarak adlandırma yetkisi verdi ve bazıları bunu yapıyor. Şehir konseyi başkanları "belediye başkanı" (veya Dublin ve Cork vakalarında "lord belediye başkanı") olarak adlandırılır. 2000 yılından bu yana Dublin Metropol Bölgesi'nde doğrudan seçilen bir belediye başkanı için öneriler bulunmaktadır.

İtalya'da, belediye başkanı İtalyanca: sindaco veya gayri resmi olarak İtalyanca: primo cittadino ('ilk vatandaş') olarak adlandırılır. Her belediyenin yerel yönetimi temsil eden bir belediye başkanı vardır. Belediye başkanı, belediyenin sakinleri tarafından beş yılda bir seçilir; belediye başkanı, üst üste en fazla iki dönem hizmet edebilir, ancak 3.000'den az nüfusa sahip belediyelerde herhangi bir dönem sınırlaması bulunmaz.^[21]

Japonya'da, 1947 yılındaki Yerel Yönetim Yasası, II. Dünya Savaşı'ndan sonra güçlendirilen Japon yerel yönetimlerinin yapısını belirler. Bu yasa, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki büyük şehirlerdeki güçlü belediye başkanları gibi, yerel siyasette belediye başkanına güçlü bir yürütme yetkisi verir. Hükûmetler tarafından belediye başkanı olarak tercüme edilen unvanlar, şehirlerin başkanları olan shichō (市長), kasabaların başkanları olan chōchō (町長), köylerin başkanları olan sonchō (村長) ve Tokyo'nun özel semtlerinin başkanları olan kuchō (区長)'dir (Tokyo prefektörlüğünün başı ise Vali (知事 Chiji)'dir).

Bir belediye başkanı, dört yılda bir yapılan doğrudan halk oylarıyla seçilir. Bir belediye başkanı, halk girişimiyle görevden alınabilir, ancak prefektörlük ve ulusal hükûmetler bir belediye başkanını görevden alamaz. Belediye meclisine karşı belediye başkanı bütçeleri hazırlar, yerel yasalar önerir ve meclis tarafından onaylanan yerel yasaları veto edebilir, ancak bu veto kararı meclisin üçte ikilik desteğiyle geçersiz kılınabilir. Bir belediye başkanı, meclis güvenoyu verirse veya belediye başkanı meclisin güvenini kaybettiğini düşünüyorsa meclisi feshedebilir.

Hollanda'da, belediye başkanı, belediye yürütmesi olan "mayor and aldermen" (Burgemeester en Wethouders College) kolejinin lideridir. Hollanda'da belediye başkanları fiilen ulusal kabine tarafından, hukuken ise hükümdar tarafından atanır. Atama genellikle belediye meclisi ve kraliyet komiseri (il yürütmesinin başı) tarafından yapılan bir seçim süreci ve aday gösterme işleminden önce gelir ve aday gösterme nadiren atama olmadan sonuçlanır. Belediye başkanları hem belediye yürütmesinde hem de yasama organında (gemeenteraad) başkanlık eder, ancak eski durumda oy kullanabilirken, ikincisinde oy kullanamazlar. Unvan, makamın seçilmiş olmaktan ziyade atanan niteliğini vurgulamak için bazen "burgomaster" olarak tercüme edilir. Atama prosedürü, 2000'li yılların başında tartışmaya açıldı çünkü parlamentoda temsil edilen bazı siyasi partiler prosedürü demokratik bulmamaktaydı. Genellikle, Hollanda'da belediye başkanları kurumsal siyasi partilerden seçilir, ancak 2010'lu yılların sonlarından itibaren siyasi bağlantısı olmayan belediye başkanları daha yaygın hale gelmiştir. Önerilen alternatifler, belediye başkanının doğrudan halk tarafından seçilmesi veya resmi olarak belediye meclisi (gemeenteraad) tarafından atanmasıdır. Buna izin vermek için anayasal bir değişiklik Mart 2005'te Senatodan geçmedi, ancak 2018'de başarılı oldu.^[22]

Portekiz ve birçok diğer Portekizce konuşan ülkede, bir belediyenin başkanı Portekizce: Presidente da Câmara Municipal ('Belediye Meclisi Başkanı') olarak adlandırılır.

Romanya'da bir köyün, kasabanın veya şehrin başkanına Rumence: primar denir. Rumence: primar, dört yıllık bir süre için seçilir. Sorumluluklarını yerine getirirken seçilmiş bir yerel konsey (Rumence: consiliu local) tarafından yardımcı olunur. Bükreş'te bir genel belediye başkanı (Rumence: primar general) ve her bir sektör için altı sektör belediye başkanı (Rumence: primar de sector) bulunur. Belediye başkanının ve yerel konseyin sorumlulukları, Romanya Parlamentosu'nun 215/2001 sayılı yasası tarafından belirlenmiştir.^[23]

Sırbistan'da belediye başkanı bir şehrin veya kasabanın başıdır. Belediye başkanı şehir adına hareket eder ve icraat görevini yerine getirir. Belgrad belediye başkanlığı pozisyonu önemlidir çünkü başkent ekonomi, kültür ve bilim alanlarında Sırbistan'ın en önemli merkezidir. Ayrıca, Belgrad belediye başkanının görevi, başbakan ve cumhurbaşkanıdan sonra hükûmetteki üçüncü en önemli pozisyondur.

İsveç'teki İsveççe: borgmästare (başkan) unvanı, 1971'deki mahkeme reformuyla birlikte İsveç'teki kasabalar resmi olarak kaldırıldığında ortadan kaldırıldı.

İsviçre'de başkanlık görevi ve unvanı, kantonlara göre değişiklik gösterir. Genel olarak, belediyeyi yöneten birkaç üyeden oluşan bir yürütme kurulunun başında olan başkan görev yapar.

Unvanlar şunlardır:

1. İtalyanca: sindaco (Ticino), İtalyanca: podestà (Grigioni)
2. Fransızca: maire (Cenevre, Jura, Bern), Fransızca: syndic (Vaud, Fribourg), Fransızca: valais eyaletinde: président du conseil municipal, Neuchâtel'de: président du conseil communal
3. Almanca: Örneğin Almanca: Stadtpräsident, Almanca: Stadtammann, Almanca: Gemeindepräsident, Almanca: Gemeindeammann

Çin Cumhuriyeti'nde, belediye başkanı, şehrin hükûmetinin ve şehir konseyinin başıdır ve yasama işlerinden sorumludur. Belediye başkanı ve şehir konseyi, şehir sakinleri tarafından ayrı ayrı seçilir.

Türkiye'de belediye başkanları, beş yıl süreyle halk oylamasıyla seçilir ve belediye meclisiyle birlikte görev yapar. Genel olarak, tüm il merkezlerinde ve ilçe merkezlerinde belediyeler bulunur ve aslında 2.000'nin üzerinde nüfusu olan köyler de kasaba statüsündedir. Bununla birlikte, 1983 yılından itibaren Türk idari sisteminde yeni bir belediye seviyesi tanıtılmıştır. Büyük şehirlerde, büyükşehir belediyeleri kurulmuştur. (Türkiye'deki büyükşehir belediyelerine bakınız) Bir büyükşehir belediyesinde birkaç ilçe belediyesi (ve dolayısıyla belediye başkanları) olabilir. Belediye başkanları yerel seçimlerde seçilir. Belediye örgütleri çoğunlukla Belediye Meclisi adı altında oluşturulan bir yasama ve denetleme meclisi içermektedir.^[24] Belediye başkanı bazı sistemlerde bu belediye meclisinin de başkanı olarak görev yapar. Belediye başkanı ayrıca belediye meclisinin verdiği kararları ve yaptığı yasaları uygulamakla yükümlüdür.

Bazı ülkelerde, yerel özerkliğin olmadığı durumlarda, belediye başkanları genellikle ulusal veya bölgesel hükûmetin bir kol tarafından atanır. Bazı şehirlerde, Paris, Montreal ve Meksiko Şehri'nin arrondissementleri gibi, bölgelerin kendi belediye başkanları olabilir. Belçika'da Brüksel, idari olarak ülkenin üç bölgesinden biri olup, diğer bölgelerin il düzeyindeki hiyerarşisi olmadan, 19 oldukça küçük belediyeye ayrılır ve bunlardan biri olan Brüksel Şehri, krallığın başkenti olup her biri seçilmiş -formal olarak atanan- bir burgomastera (yani belediye başkanına) sahiptir. Antwerp, diğer büyük metropol alanı, bir büyük şehre (eski belediyelerin birleştirildiği ilçelerin daha düşük seviye seçimi ile sınırlı yetkiye sahip) ve birkaç daha küçük çevre belediyeye sahiptir, her biri Brüksel'deki gibi normal bir burgomastere sahiptir.

Çin Halk Cumhuriyeti'nde belediye başkanı (Çince: 市長), herhangi bir belediyenin, il düzeyi, prefektörlük düzeyi veya ilçe düzeyindeki idari başı olabilir. Belediye başkanı genellikle şehirlerde en tanınmış yetkili olsa da, bu pozisyon yerel Komünist Parti sekreterinden sonra sorumlu olan ikinci en yüksek rütbeli yetkilidir. İlkelerde, belediye başkanı (aynı zamanda şehirdeki yardımcı Komünist Parti sekreteri olarak da hizmet eder) şehir yönetiminden sorumlu iken, Komünist Parti sekreteri genel politikadan ve parti bürokrasisinin yönetiminden sorumludur, ancak uygulamada roller karışır ve sıkça çatışmalara neden olur.

Belediye başkanvekili veya geçici belediye başkanı, bazı belediye yönetimlerinin tüzüklerinde oluşturulan geçici bir görevdir.

Birçok şehir ve kasabada, anayasa veya benzeri temel belge, görevdeki belediye başkanının ölümü, hastalığı, istifası veya görevden alınması durumunda başka bir yetkilinin geçici olarak belediyeyi yöneteceğini belirtir. Bu süre, yargı yetkisine bağlı olarak belirli bir gün veya ay süresi olabilir ve özel bir seçim yapılana veya görevden ayrılan belediye başkanının seçildiği orijinal sürenin sonuna kadar devam edebilir.

Bazı şehirler, görevdeki belediye başkanı geçici olarak uygun olmadığı durumlarda, örneğin sağlık sorunları veya şehir dışı seyahatler nedeniyle, geçici olarak "geçici belediye başkanı" olarak atanan bir yardımcı belediye başkanını da öngörebilir, ancak görevin sorumluluklarını yerine getirmeye devam eder ve görevin görevlerine geri dönmesi beklenir. Bu durumda, geçici belediye başkanının rolü, düzenli belediye başkanının yokluğunda şehir hükûmet işlerinin devamını sağlamaktır ve geçici belediye başkanının aslında belediye başkanlığı görevinde bulunduğu kabul edilmez. Bununla birlikte, bazı yargı yetkilerinde, bir belediye başkanı görevinden istifa eder veya görevde ölürse, belediye başkanının halefi, geçici bir belediye başkanı olarak kabul edilmez, kendi haklarıyla tamamen belediye başkanı olarak kabul edilir.

Geçici belediye başkanı pozisyonu, belediye başkanı meclis formunda yerel yönetimde, belediye başkanının günlük liderlik görevlerini yerine getirdiği için genellikle daha önemlidir, belediye yöneticisi veya yerel konseyin komiteleri gibi bir komite sistemi veya yönetimci sisteminde ise, şehir yönetimi ve belediye başkanının görevi büyük ölçüde veya tamamen törensel bir niteliktedir.

• Muhtar
• Kaymakam
• Vali
• Belediye meclisi üyesi

Notlar

Bilbiyografya

• A. Shaw, Municipal Government in Continental Europe
• J – A. Fairlie, Municipal Administration
• S. and B. Webb, English Local Government
• Redlich and Hirst, Local Government in England
• A. L. Lowell, The Government of England.