Art pop, geniş tanımlı bir pop müzik türü[1] olup birçok müzik-dışı sanat etkinliğini içine alır: pop art, sinema, avangart edebiyat, güzel sanatlar, sanat okulu çalışmaları ve moda.[3][5] Sanatçılar bu kapsamda yüksek ve alçak kültür arasındaki çökmüş sınıra vurgu yaparlar[6] ve bunu yaparken rock müzik veya geleneksel pop dinleyicilerinin normlarından uzaklaşmaya çalışırlar.[7] Ustalık, tarz veya ironi kavramları, türle ilişkilendirilmiş sanatçıların genel olarak odağındadır.[8]
Art pop, işaretlerin kişisel dışavurum üzerine manipüle edilmesini vurgular. Romantik müzik ve özerk art rock (ya da diğer adıyla progresif rock) geleneğinden farklı olarak gündelik ve kullan-at hayatın estetiği üzerinden ilham alır.[9][nb 1]SosyomüzikologSimon Frith, sanatın pop müziğe olan tahsisini, rock müziğe olanınkinden ayırarak, pop müzikte sanatın tarz, jest ve tarihî dönemlerin/tarzların ironik kullanımı gibi daha özel kaygılar taşıdığını vurgular.[11] Frith, postmodernizm akımının yüksek/alçak kültür sınırlarını yıkma prensibine yönelik, art pop sanatçılarının sosyolojik yorumlama ve tarihî doğruluk kavramlarını bulandırarak bunun yerine ustalık kavramını sorguladığını ve vurguladığını belirtir.[8][nb 2] Tarzın en odaklanılan noktaları, bir yapım ve ustalık işi olarak öz ile beraber[7] terim, imaj, süreç ve duygulanım icatları ile meşgul olmaktır.[12] Kültür teorisyeni Mark Fisher, art popun gelişiminin pop, sanat ve modanın üçgenleştirilmesiyle evrildiğini yazmıştır.[7] Frith'e göre art pop, "üç aşağı beş yukarı" Pop art'tan esinlenir.[2][3][nb 3]
Eleştirmen Stephen Holden'a göre art pop, kasten klasik müziğin ve şiirin biçimsel değerlerini amaç edinen fakat bu işleri saygı duyulan kültür varlıklarına yönelik olmaktan ziyade, sıklıkla ticari kaygılarla pazarlayan herhangi bir pop tarzıdır.[1]The Independent ve Financial Times yazarları, art pop müziğin, kendi dinleyicileriyle geniş pop müzik kitleleri arasında belli bir mesafe tutmaya çalıştığını belirtir.[14][15]The Independent yazarı Nick Coleman ise şunları yazmıştır: "Art-pop kısmen tarz ve duruşla alakalıdır; ancak özünde sanatla alakalıdır. Yani, pop bağlamında, saf biçimciliği toplum tarafından kabul edilebilir hale getirmektir.[16]
Geriye dönüp bakınca net bir şekilde görülüyor ki ... ilk kuşak sanat okulu müzisyenleri, Londra'nın taşralı R&B müzisyenleri Bohem duruşu alarak onu progresif rock'a taşıdılar; ikinci bir başka kuşak ise bu "sanat" teorilerini pop müzik yapımına uyguladılar
20. yüzyılın ikinci yarısında sanat ve pop müzik arasındaki sınır gittikçe bulanıklaştı.[18] 1960'larda John Lennon, Syd Barrett, Pete Townshend, Brian Eno ve Bryan Ferry gibi pop müzisyenleri, öncesinden edindikleri sanat okulu çalışmalarından ilham almaya başladılar.[3] Frith'e göre, Britanya'da sanat okulu "parlak işçi sınıfı çocukları için geleneksel bir kaçışı temsil ediyordu ve The Beatles gibi genç gruplar için bir kuluçka ortamı oluşturuyordu".[8] Kuzey Amerika'da art pop, Bob Dylan ve Beat Kuşağı'ndan ilham alıyordu ve folk müziğin şarkıcı-söz yazarı akımından etkilenerek daha edebî bir hal aldı.[1] 1970'ler başında progresif/art rock türü Britanya'nın en çok ticari başarı gösteren türleri olmadan önce, 1960'lardaki psychedelic hareket, sanatı ve ticareti bir araya getirerek kitlesel bir ortamda "sanatçı" olmanın ne anlama geldi sorusunu ön plana çıkardı.[19]Progresif müzisyenler, sanat statüsünün kişisel özerkliğe dayandığını düşündüler ve dolayısıyla "progresif" rock grupları için genel strateji kendilerini pop etkinliğinin de "üzerinde" icracı ve besteci olarak sunmaktı.[20]
Art pop'un gelişimi üzerindeki bir diğer başat ilham kaynağı Pop art hareketiydi.[1] "Pop art" terimi ilk defa kitleler için üretilen ürünlerin estetik değerini tanımlamak üzere ortaya çıktı ve bu tanımıyla o sırada devam eden (erken dönem Pop art ikonlarından olan Elvis Presley de dahil) rock and roll fenomenine uygulanabilir durumdaydı.[21] Frith'e göre: "[Pop art] sanatçılar olmadan bir sanat olarak Romantisizm'in sonunu işaret ediyordu. Progresif rock, bohemlerin son iddiasıydı ... Böyle bir bağlamda kilit rol üstlenenler, Pop art teorisyeni [Richard] Hamilton veya kitle pazarındaki çıkarları için Pop art'ın sadece akademik hayranları olarak kalan Britanyalı sanatçılar değildi; Andy Warhol'du. Warhol için en kayda değer konu 'yüksek' ve 'alçak' sanatın karşılaştırmalı meziyetleri değildi; ona göre asıl konu tüm sanat ile 'ticaret' arasındaki ilişkiydi."[22] Warhol'un Factory evinden Amerikalı bir grup olan The Velvet Underground, Warhol'un sanat/pop sentezine öykünüyor, onun sadeliğe olan vurgusunu yankılandırıyor; art rock'a sanatsal sunumda yansıyan geleneksel hiyerarşileri ihmal eden modernist avangart bir yaklaşım getirerek öncülük yapıyordu.[23]
Gazeteci Peter Doggett, "Strawberry Fields Forever"i bir art pop eseri olarak nitelendirdi. Şarkı ona göre "bilinçli olarak ... kitlesel dinleyiciyi ihmal ediyordu".[15]
Dinlerken sorun mu yaşıyorsunuz? Medya yardımı alın.
Holden, art pop'un kökenini Phil Spector ve The Beach Boys grubundan Brian Wilson (ikisi de Amerikalı) gibi müzisyenlerin sözde-senfonik dokuları pop kayıtlarına yamadığı; The Beatles'ın yaylı çalgılar dörtlüsü kullanmaya başladığı 1960'lar ortasına dayandırır.[1][nb 4] Yazar Matthew Bannister'a göre Wilson ve Spector, "kendilerini yaptıkları sanattan uzaklaştırdıkları stüdyolarında inzivaya çekiliyorlar"dı ve Warhol'a benzer bir şekilde Spector'ın da "süreçte sadece bir isim olarak değil, medya yüzünün de arkasında bütün süreçleri organize edip kontrol altında tutan prensipler bütünü şeklinde görev aldığını" öne sürdü. "Her iki isim de büyük ticarî başarılar elde etti ve her ikisi de kendi yaratılarında aynı anda hem var hem de yoktular."[28] Yazar Erik Davis, Wilson'ın art pop'unu "müzik tarihinde tek" olarak addetti,[29] iş ortağı Van Dyke Parks ise Wilson'ı Warhol ile sanatçı Roy Litchenstein'nın çağdaş işleriyle karşılaştırdı ve Wilson'ın sıradan gündelik malzemeyi alıp "yüksek sanat" konumuna ulaştırma yeteneğine değindi.[30] The Beach Boys'un "California Girls" (1965), "God Only Knows" (1966) ve "Good Vibrations" (1966) teklileri, müzik eleştirmeni Thor Christensen tarafından art pop "vahiy"leri olarak kabul edilmektedir.[31][nb 5]
Pop müziğin baskın formatı teklilerden albümlere evrildiğinde,[nb 6] birçok rock grubu sanatsal ifade barındırmaya dönük işler yapmaya başladı ve böylece art rock filizlendi.[1] Wilson'ın 1966–67 aralığında kaydedilip yayımlanmayan Smile albümü "büyük art pop albümü"[34] yapmaya ve "seçkin psychedelic pop sanatı ifadesi" ortaya koymaya dönük bir girişim olarak tasvir edilegeldi.[35]The Who, menajerleri tarafından "ilk pop art grubu" olarak etiketlenmişti ve grubun üyesi Pete Townshend şunları dedi: "Pop art kıyafetler, pop art müzik ve pop art davranışları temsil ediyoruz … sahne dışında değişmiyoruz; pop art yaşıyoruz."[36] Frith, grubun The Who Sell Out (1967) albümünü "muhtemelen pop art şaheseri" olarak addetti ve The Who'yu ticaretin kendi "diriliği"ni kullanmakla ilişkilendirdi. Bu son taktik, Roy Wood'un The Move ve Kevin Godley ile Lol Creme'in 10cc oluşumları tarafından da takip edilecekti.[36] Townshend'in fikirleri, ticarete dönük vurgular nedeniyle kayda değerdir: "[onun] Pop art söylemini kullanışı ... öz-dışavurum gibi bilinen bir müzik-yapımına yönelik değildi; paketleme, satış, tanıtım, popülerlik ve yıldızlık sorunlarına dönük ticarî bir müzik-yapımına dönüktü."[36]Colin Larkin, The Beatles'ın 1967 albümü Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band'ı "[Albüm] sadece bir pop albümü değildi, aynı zamanda bir kültür ikonuydu ve 60'ların genç kültürünün bileşenlerini kucaklıyordu: pop art, gösteriş modası, uyuşturucu, hızlı mistisizm ve ebeveyn kontrolünden özgürleşmek," şeklinde tanıttı.[37][nb 7] Yazar Michael Johnson, art pop müziğin The Beatles'a ardıl olarak hep devam ettiğini fakat onların popüler başarısının hiçbir zaman yakalanamadığını yazdı.[26]
Müzik yazarı Paul Lester, "maharetin altın çağı, akıllı art-pop, pop camiasında 'postmodern' terimi duyulmadan çok önce, 10cc, Roxy Music ve Sparks'ın birbirleri içinde farklı tarzlar ve çağlarla karışıp eşleştiği zamanlarda çoktan yaşanıyordu."[38] 1970'lerin erken dönem glam rock perdesi, yine sanat okulu hassasiyetlerine yüzünü dönmüştü.[8] Glam, tuhaf kostümleri, teatral performansları, kullan-at pop kültürüne dönük kinayeleriyle bütünleştirerek, rock müzikte beliren en görsel akımlardan biri oldu.[39] Roxy Music, David Bowie ve eski Velvet Underground üyesi Lou Reed gibi sanatçılar, art rock'ın modernist avangart koluyla ilişkili etkinliklerine devam etti.[10][nb 8] Eski bir sanat okulu öğrencisi ve ressam olan Bowie,[8] sanatının merkezine aldığı görselliğe paralel olarak görsel sunumlar üretti[42] ve bunu yaparken kullandığı art pop konseptini, Warhol ve The Velvet Underground'dan ilham aldı.[43] Frith'e göre Roxy Music, "prototipik bir art pop grubu"ydu.[8] Grubun asıl ismi Bryan Ferry, akıl hocası olan pop art öncüsü Richard Hamilton'dan aldığı ilhamı kullanırken,[39][44] aynı şekilde synthesizer müzisyeni Brian Eno, teorisyen Roy Ascott'tan sibernetik ve sanat çalışmaları konusunda esinlenmekteydi.[45][nb 9]
Frith, Ferry ve Bowie'yi "Britanya pop'unun en göze çarpan ilham kaynakları" olarak gösterdi ve bu konuda her ikisinin de "ticari bir sanat olarak pop" ile ilgilendiğini yazdı. Buna ek olarak ikisinin de Gary Glitter'ın aşırılığından farklı olarak, glam rock'ı ciddiye alınacak bir sanat formuna dönüştürdüğünü belirtti. Bu durum, etkili bir şekilde progresif rock'ı yeniden tanımlanırdı ve medya şöhreti konusunda Romantik sanatçı fikrini yeniden canlandırdı.[47] Armond White'a göre, Roxy Music'in pop art uygulamalarıyla ilgili oluşu, etkili bir biçimde "pop'ta yüzeysel havailik ve derin zevklerin etkili ve meşru amaçlar olduğunu" gösteriyordu.[12] Grubunu terk ettikten sonra Eno, art pop tarzlarını bir seri deneysel solo albümle keşfe çıkarak[48][nb 10] Warhol'un argümanlarını kendi çağdaşlarından daha farklı bir yöne ilerletti. Eno, 1970'ler pop müziğinin her alanında yer alan bir sanatçı olunca, Bowie'nin, Talking Heads'in ve diğer birçok punk ve post-punk kayıtların (John Cale ile beraber) arkasındaki önemli isim oldu.[47]
Kültür teorisyeni Mark Fisher'a göre, Bowie ve Roxy Music'in İngiliz tarzı art pop'u, Britanyalı grup Japan ile zirveyi gördü.[5]The Quietus, Japan'in 1979 albümü Quiet Life ile (Bowie'nin 1977 albümü Low'a benzer bir şekilde) "mesafeli, cinsel olarak muğlak ve düşünceli Avrupa tarzı bir art pop" tanımladığını ifade etti.[50] Fisher, Alman elektronik müzik grubu Kraftwerk'i[51] ve diğer bazı 1970'ler sonu post-punk, endüstriyel müzik ve synthpop sanatçılarını/gruplarını art pop gelenekleri içine dahil etti.[4] Amatör punk kültürünü izleyen süreçte, daha önce Bowie ve Roxy Music tarafından el atılmış sanat okulu geleneğine bir dönüşü işaret eden post-punk dönemi görüldü.[52][4] Bu yeni akımdan sanatçılar, modernist edebiyattan, modernist sanattan, sinemadan, eleştirel teoriden ilham alarak yüksek ve alçak sanat arasındaki sınırı reddettiler.[53][54][nb 11]Çokluortam performansına ve görsel sanatlara olan vurgu yaygın hale geldi.[54]
Fisher, sonraki dönemlerde Grace Jones gibi sanatçıları ve 1980'lerin Yeni Romantik gruplarını art pop çizgisi üzerinde konumlandırdı.[7] Ona göre, art pop'un değişimi, geleneksel rock müzik enstrümantasyonunun ve yapısının reddini ve synthesizer eşliğinde yeni dans müziği tarzlarının yaygınlaşmasının savunulmasıyla oldu.[7] Eleştirmen Simon Reynolds, Britanyalı şarkıcı Kate Bush'u "art-pop'un kraliçesi" olarak öne sürdü ve sanatçının 1970'ler ve 1980'ler boyunca ticarî pop başarısından vazgeçmeksizin parıltılı, kavramsal ve yenilikçi tutumunu örneklendirdi.[57] Reynolds, sonraki dönem sanatçılarından Grimes, Julia Holter ve FKA twigs'in Bush'la analog bir bölgede çalıştığını ifade etti.[57][nb 12]
Kanye West'in 2013'teki Yeezus Tour adlı turnesi Forbes tarafından "en iyi 'artpop' olarak tanımlandırılabilen günümüzün kitlesel kültür fenomeni" şeklinde arz edildi.[59]
İzlandalı şarkıcı Björk, art pop[60] türünün öncü bir ismi olup çok farklı sanat ve popüler kültür biçimlerini birbiriyle entegre etmesiyle bilinir.[61] 1990'lar boyunca ticarî anlamda art pop'un en başarılı sanatçısı oldu.[62] 2015'te Björk üzerine yazan The Guardian yazarı Jason Farago şunları söyledi:
Sanat tarihindeki son 30 yılı genel anlamda iş birlikçi teşebbüslerin, yüksek sanat ve alçak sanatın çökmüş sınırının ve medya arasındaki bölümlenmenin bitişinin bir hikayesidir. Pek az kültürel figür, İzlandalı şarkıcı Björk'ün yaptığı gibi farklılıkların anlamsız olduğunu böylesine vurgulayabildi. Björk, trip hop ile 12-tonu birleştirerek, bu iki şey de yok olmadan önce avangardı MTV'ye taşımış oldu.[63]
Spin dergisinden Julianne Escobedo Shepherd, çağdaş müzikte Amerikalı hip hop sanatçısı Kanye West önderliğinde, görsel sanatların zenginliğe, abartıya ve yaratıcı keşiflere gönderme yaptığı "yeni bir art-pop çağı"na işaret etti.[64]Fact dergisi West'in 2008 albümü 808s & Heartbreak'i bir "art-pop şaheseri" olarak gösterdi ve ardılı olan hip hop müziğine, tarzın günümüzdeki ego tatmini ve gösteriş vurgularının da ötesinde yeni bir etki bırakacağını belirtti.[65]The New York Times yazarı Jon Caramanica, West'in "düşünceye sevk eden büyük ölçekli işleri"nin, "ister orta sınıf değerleri, ister yüksek-moda/sanat hayalleri olsun, türünün kapılarını genişlettiği"ni ifade etti.[66]
^"Eğer postmodernizm yüksek/alçak kültür sınırlarını yıkmak anlamına geldiği kadar, tarihî bir efsanenin bitişi anlamına da gelmektedir – art-pop müzisyenleri gelir, müziğin ne anlama geldiği hakkında sosyolojik okumaları karmaşıklaştırır, kendi özgünlüğünü ve ustalığını konuşturarak bunu ortaya koyar.”[6]
^Müzikolog Allan Moore, "pop müzik" teriminin kökeni de bizzat Pop art'tır.[13]
^İlham veren çalışmaları sayesinde, Wilson ve The Beatles'ın yapımcısı George Martin, beste sürecinde kayıt stüdyosunun da bir müzik aleti olarak kullanılabileceği fikrini yaymaya başladı.[25] Yazar Michael Johnson, The Beach Boys'un Pet Sounds (1966) ve The Beatles'ın Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (1967) albümlerini, rock and roll'un ilk belgelenmiş "miracı" olarak atfetti.[26] Gazeteci Richard Williams, Spector'ı, bir performans sanatı olarak rock müziği, sadece kayıt stüdyosunda var olabilen bir sanata evrimleştiren isimler arasında göstererek, onun gibilerin "art rock'a ön ayak olduğunu" belirtti.[27]
^Biyografi yazarı Peter Ames Carlin'e göre The Beach Boys'un görsel olarak kültürel avangartla bağı kopuktu ve Wilson dışında "bir dünya fikir olarak adlandırılabilecek havuza fark edilir bir merak göstermiyordu."[32]
^The Beatles, The Beach Boys, Phil Spector ve Frank Zappa gibi müzisyenlerin tümü uzun-çalar formattaki kayıtlardan daha yaratıcı bir formata evrilmenin işaretlerini verdi. 1960'lar boyunca bu sanatçıların birbirlerinin işlerine misilleme yaparcasına farklılaştığı gelişmeler gözlendi.[33]
^Akademisyen Philip Auslander, Brill Building ve Spector'ın Wall of Sound'u gibi eski tarzlardan ve müzisyenlerden olur olmaz aşıran sanatçı modelini öne sürdü.[40] Yapımcı Tony Visconti, 1970'lerdeki anılarında, Bowie ve T. Rex'ten Marc Bolan ile beraber "sarhoş olup Beach Boys ve Phil Spector albümlerini dinlediklerini, Beach Boys hayranlığının onlar arasında ortak bir yan olduğunu" belirtti.[41]
^Eno'nun ilk müzik idolleri klasik avangarttan geliyordu: John Cage'in belirsizliği, La Monte Young'ın minimalizmi ve The Velvet Underground — özellikle gruptan John Cale.[46]
^Eno'nun 1970'lerde yaptığı işler, müzikolog Leigh Landy tarafından "kendi deneysel pop sektörünü yaratırken deneysel sektördeki gelişmeleri uygulayan" pop müzisyeni prototipini vurgulamaktadır.[49]
^Post-punk sanatçılarının ilham kaynakları arasında William S. Burroughs ve J.G. Ballard gibi postmodern romancılar ile Durumcu/Dadaist gibi avangart siyasî akımlar yer almaktadır.[55] Ek olarak, bazı yerlerde post-punk müziği yaratımı; sanat üretiminde, çokluortam performanslarda, müzik fanzinlerinde önemli bir rol oynayan tesirli altkültürlerin gelişimiyle yakından ilgilidir. Simon Reynolds bununla ilgili şunu yazdı: "Müzisyenlerin ötesinde, tüm bir katalist/kültür savaşçısı, (etiketler çıkartan, gruplar yaratan, yenilikçi yapımcılar olan, fanzinler yayınlayan, hipster kayıt dükkânı işleten, konserler tanıtıp festivaller organize eden) seçilir-kılanlar/ideologlar kadrosu vardı."[56]
^Grimes'ın müziği özel olarak Montreal Gazette'de, "süreçte bir sanat eseri olan pop yıldızı cazibesinin uzun geleneği" kapsamında incelendi. İncelemde Grimes'ın işlerinde dijital platformları kullanışı üzerinde özel bir vurgu yapıldı.[58]
^Himes, Geoffrey. "Surf Music"(PDF). teachrock.org. Rock and Roll: An American History. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından(PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2016.
^Richardson, Mark (2 Kasım 2011). "The Smile Sessions review". Pitchfork. 6 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2013.
^Staton, Scott (22 Eylül 2005). "A Lost Pop Symphony". The New York Review of Books. 31 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2013.
^Hermes, Will (23 Ocak 2015). "Vulnicura Album Review". Rolling Stone. Wenner Publishing. 25 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2016.
Acceso al Puerto de Marín PO-11 Acceso ao Porto de Marín (en gallego) Pontevedra, Marín, España España Acceso al puerto de MarínDatos de la rutaNombre anterior Identificador Tipo Autovía urbanaNumeración PK 1,3 al PK 5,8Ancho de calzada 2 carriles por sentidoLongitud 4,5 kmAdministraciónAdministración Autoridad Portuaria de Marín y Ría de Pontevedra[1] (pkm 3,63 a pkm 4,25) Gobierno de España (pkm 1,26 a pkm 3,63 y p...
American legislative district New Jersey's 16th legislative districtSenatorAndrew Zwicker (D)Assembly membersRoy Freiman (D)Sadaf Jaffer (D)Registration36.5% Democratic24.6% Republican38.0% unaffiliatedDemographics59.0% White5.0% Black/African American0.3% Native American23.7% Asian0.0% Hawaiian/Pacific Islander4.3% Other race7.7% Two or more races10.7% HispanicPopulation233,626Voting-age population183,325Registered voters180,724 New Jers...
Australian author (1937–2015) Colleen McCulloughAOBornColleen Margaretta McCullough(1937-06-01)1 June 1937Wellington, New South Wales, AustraliaDied29 January 2015(2015-01-29) (aged 77)Burnt Pine, Norfolk IslandOccupationNovelistneuroscientistGenreFictionfantasydramaNotable worksThe Thorn BirdsThe Ladies of MissalonghiSpouse Ric Robinson (m. 1984) Colleen Margaretta McCullough AO (/məˈkʌlə/; married name Robinson, previously Ion-Robinson;[1] 1...
هذه المقالة يتيمة إذ تصل إليها مقالات أخرى قليلة جدًا. فضلًا، ساعد بإضافة وصلة إليها في مقالات متعلقة بها. (مارس 2016) فينيسيوس دا سيلفا معلومات شخصية الاسم الكامل فينيسيوس دا سيلفا ساليس الميلاد 30 أكتوبر 1982 (العمر 41 سنة)ريبيراو بريتو، الطول 1.84 م (6 قدم 1⁄2 بوصة) مرك
This is a list of defunct airlines of Malaysia, including British Borneo.[1][2] Airline Image IATA ICAO Callsign Commenced operations Ceased operations Notes Adorna Airways 1997 2003 Aero Malaysiana 2002 2002 Amrose Air 2007 2007 Athena Air Services 2003 2016 Borneo Airways 1957 1965 Acquired by Malaysian Airways to form Malaysia–Singapore Airlines Eaglexpress 9A EZX EAGLEXPRESS AIR 2012 2016 Fly Asian Xpress D7 XFA 2006 2007 Rebranded as AirAsia X Flying Fox Airways 2013 20...
Опис файлу Опис Вибухова доставка руди Джерело не вказано Час створення не вказано Автор зображення не вказано Ліцензія див. нижче Ліцензування: Дозволено копіювати, розповсюджувати та/або модифікувати цей документ на умовах ліцензії GNU FDL, версії 1.2 або більш пізньої,...
2018 single by GFriend Memoria / 夜 (Time for the Moon Night)Digital and Type A edition coverSingle by GFriendfrom the album Fallin' Light B-side夜 (Time for the Moon Night)ReleasedOctober 10, 2018 (2018-10-10)Genre J-pop dance Length15:56LabelKingSongwriter(s)Carlos K.Producer(s) Carlos K. JOE GFriend singles chronology Sunny Summer (2018) Memoria / 夜 (Time for the Moon Night) (2018) Sunrise (2019) Music videoMemoria on YouTube Memoria is a song recorded by South Korean gi...
Djantoeng HatiPosterSutradara Njoo Cheong Seng Produser Fred Young SI Liem Ditulis oleh Njoo Cheong Seng Pemeran Rr Anggraini Ariati Chatir Harro Penata musikR KoesbiniSinematograferThe Teng ChunPerusahaanproduksiMajestic PicturesTanggal rilis 1941 (1941) (Hindia Belanda) Negara Indonesia Bahasa Melayu Djantoeng Hati adalah film Hindia Belanda tahun 1941 yang disutradarai Fred Young. Film ini dibintangi A Sarosa, Rr Anggraini, dan Ariati, dan merupakan sebuah peringatan tragedi...
Wakil Bupati Minahasa TenggaraPetahanaDrs. Jesaja Joke Oscar Legisejak 25 September 2018Masa jabatan5 tahunDibentuk2008Pejabat pertamaDrs. Jeremia DamongilalaSitus webmitrakab.go.id Berikut ini adalah daftar Wakil Bupati Minahasa Tenggara dari masa ke masa. No Wakil Bupati Mulai Jabatan Akhir Jabatan Prd. Ket. Bupati 1 Drs.Jeremia Damongilala 2008 2013 1 Telly Tjanggulung 2 Ronald Kandoli 24 September 2013 15 Februari 2018 2 [Ket. 1][1] James SumendapS.H. Jabatan k...
Laura Theresa Alma-Tadema Retratro de Laura Theresa pintado por su maridoInformación personalNombre de nacimiento Laura Theresa EppsNacimiento 16 de abril de 1852Londres ()Fallecimiento 15 de agosto de 1909 (57 años)Hindhead, Surrey ()Sepultura Cementerio de Kensal Green Nacionalidad BritánicaFamiliaPadres George Napoleon Epps Charlotte Bacon Cónyuge Lawrence Alma-TademaInformación profesionalÁrea Pintura de géneroDistinciones Medalla de oro en la Exposición Internacional de Arte de B...
De Priestercongregatie van het Heilig Hart van Jezus (Latijn: Congregatio Sacerdotum a Corde Iesu, afgekort S.C.I., veelal ook afgekort als S.C.J. of s.c.j.) is een congregatie in de Katholieke Kerk die in 1877 door de Franse priester Leo Dehon te Saint-Quentin werd gesticht. De congregatie heeft een speciale verering voor het Heilig Hart van Jezus en stond in de tijd van het Rijke Roomse Leven in België en Nederland bekend vanwege hun onderwijs, zielzorg, retraites en volksmissies.[1 ...
59°56′6″N 30°20′15.9″E / 59.93500°N 30.337750°E / 59.93500; 30.337750 Malaya Sadovaya Street Malaya Sadovaya Street (Russian: Малая Садовая Улица, meaning 'Little Garden Street') is a pedestrian street of cafes, terraces and fountains in the heart of Saint Petersburg, Russia. It runs between Italyanskaya Street (Italian Street) and the Nevsky Prospect. Spanning a single block, at about 175 metres (574 ft), it is known as Saint Petersbu...
New Order discographyNew Order performing at Southside Festival in Neuhausen ob Eck, Germany in 2005Studio albums10Live albums6Compilation albums12Video albums12Music videos40EPs5Singles45 The discography of New Order, an English rock band, consists of 10 studio albums, 12 compilation albums, six live albums, five extended plays (EPs), 45 singles, 12 video releases, 40 music videos and a number of soundtrack appearances. New Order were formed in 1980 by singer, guitarist and keyboardist Berna...
Greek philosopher (c. 460–c. 370 BC) DemocritusBornc. 460 BCAbdera, ThraceDiedc. 370 BCEraPre-Socratic philosophyRegionWestern philosophySchoolAtomismMain interestsNatureNotable ideasAtoms and the void as the fundamental constituents of the physical world[a] Democritus (/dɪˈmɒkrɪtəs/, dim-OCK-rit-əs; Greek: Δημόκριτος, Dēmókritos, meaning chosen of the people; c. 460 – c. 370 BC) was an Ancient Greek pre-Socratic philosopher from Abder...
Dragon Ball franchise fictional character This article is about the Dragon Ball Super character. For the historical city in Ethiopia, see Jiren. Fictional character JirenDragon Ball characterJiren as he appears in the Dragon Ball Super anime.First appearanceDragon Ball Super episode #85: The Universes Go Into Action -- Each With Their Own Motives (2017)Created byAkira ToriyamaToyotarouVoiced byJapanese:Eiji HanawaEnglish:Patrick SeitzIn-universe informationAliasJiren the Gray Jiren (ジレン...
British TV drama series BaptisteGenre Psychological drama Mystery thriller Created by Harry Williams Jack Williams Written by Harry Williams Jack Williams Kelly Jones Catherine Moulton Directed by Börkur Sigþórsson Jan Matthys Thomas Napper Hong Khaou Starring Tchéky Karyo Tom Hollander Jessica Raine Clare Calbraith Trystan Gravelle Anastasia Hille Alec Secăreanu Nicholas Woodeson Theme music composerDominik ScherrerComposerDominik ScherrerCountry of originUnited KingdomOriginal language...
Cyrillic letter used in Bashkir and Wakhi Cyrillic letter Cyrillic letter Ze with descenderPhonetic usage:[ð], [d͡z]The Cyrillic scriptSlavic lettersАА̀А̂А̄ӒБВГҐДЂЃЕЕ́ЀЕ̄Е̂ЁЄЖЗЗ́ЅИІЇЇ́ꙆЍИ̂ӢЙЈКЛЉМНЊОО̀О̂ŌӦПРСС́ТЋЌУУ̀У̂ӮЎӰФХЦЧЏШЩꙎЪЪ̀ЫЬѢЭЮЮ́Ю̀ЯЯ́Я̀Non-Slavic lettersӐА̊А̃Ӓ̄ӔӘӘ́Ә̃ӚВ̌ԜГ̑Г̇Г̣Г̌Г̂Г̆Г̈ҔҒӺҒ̌ӶД́Д̌Д̈Д̣Д̆ӖЕ̃Ё̄Є̈ҖӜӁЖ̣ҘӞЗ̌З̣З̆...
LXX beralih ke halaman ini. Untuk tahun dalam angka Romawi, lihat 70. Bagian dari seriAlkitab Kanon Alkitabdan kitab-kitabnya Tanak(Taurat · Nevi'im · Ketuvim)Kanon Alkitab Kristen · Alkitab IbraniPerjanjian Lama (PL) · Perjanjian Baru (PB) Deuterokanonika · Antilegomena Bab dan ayat dalam Alkitab Apokrifa:(Yahudi · PL · PB) Perkembangan dan Penulisan Penanggalan Kanon Yahudi Perjanjian Lama Kanon Perjanjian Baru Sura...
Afrikaans singer Bok van BlerkBirth nameLouis Andreas PeplerBorn (1978-03-30) 30 March 1978 (age 45)Pretoria, South AfricaOriginPretoria, South AfricaGenresPop rockYears active2005–presentLabelsMozi-rekords; Coleske ArtistsWebsitewww.bokvanblerk.co.zaMusical artist Bok van Blerk (born Louis Andreas Pepler; 30 March 1978) is a South African singer-songwriter who sings in Afrikaans. He became famous in 2006 for his rendition of De la Rey by Sean Else and Johan Vorster.[1] Though ...
_-_TopPop_1973_3.png)
