Øyvind Berg (ur. 10 marca1971 w Løken[1]) – norweski skoczek narciarski, mistrz świata w drużynie z Falun (1993), wicemistrz i brązowy medalista mistrzostw świata juniorów w drużynie, ośmiokrotny medalista mistrzostw Norwegii, olimpijczyk z Albertville (1992) i Lillehammer (1994).
Biografia
W grudniu 1987 wystąpił w zawodach Pucharu Europy w Sankt Moritz i zajął w nich 44. miejsce w stawce 90 zawodników[2].
W marcu 1989 zdobył brązowy medal mistrzostw świata juniorów w drużynie w Vang/Hamar, startując w drużynie z Erlendem Schumannem, Henningem Woldem i Kentem Johanssenem[6]. Indywidualnie uplasował się na 35. miejscu[7].
W marcu 1990 ponownie startował w Pucharze Świata, jednak plasował się na odległych miejscach (w piątej i szóstej dziesiątce)[5]. W marcu stanął jednak po raz pierwszy w karierze na podium Pucharu Europy, zajmując drugie miejsce w Kuopio i przegrywając tylko z Ari-Pekką Nikkolą[8]. Również w marcu zaliczył trzeci występ w mistrzostwach świata juniorów, tym razem bez medalu – zajął siódme miejsce drużynowo i dziesiąte indywidualnie[5].
W sezonie 1990/1991 regularnie brał udział w Pucharze Świata, zadebiutował również w Turnieju Czterech Skoczni. Najwyższe miejsce w pojedynczym konkursie zajął w Garmisch-Partenkirchen, notując 16. lokatę[5]. W całym turnieju zajął 27. miejsce[9]. W pierwszym konkursie po turnieju, 12 stycznia 1991 w Oberhofie zdobył pierwsze w karierze punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, zajmując 13. miejsce. W tym sezonie zapunktował jeszcze sześciokrotnie – w Kuopio, Lahti, Trondheim, Oslo i Planicy[5]. W Trondheim po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Świata, zajmując trzecie miejsce[10].
Starty w kolejnym sezonie Pucharu Świata rozpoczął od szóstego miejsca w Thunder Bay. Był to jego najlepszy rezultat w sezonie 1991/1992, w którym punkty do klasyfikacji generalnej wywalczył jeszcze pięciokrotnie, jednak tylko raz plasując się w czołowej dziesiątce zawodów – w Sapporo. W marcu zajął jeszcze piąte miejsce w konkursie drużynowym w Planicy[5].
W lutym 1992 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Albertville. Wziął udział w obu konkursach indywidualnych – na dużej skoczni zajął 34., a na normalnej 35. miejsce[1].
W pierwszej części sezonu 1993/1994, w którym po raz pierwszy punkty do klasyfikacji generalnej zdobywało 30 zawodników, punktował w większości swoich startów w zawodach tej rangi. Raz uplasował się w pierwszej dziesiątce – w styczniu był dziewiąty w Sapporo[5].
Po igrzyskach Berg z Bredesenem, Ottesenem i Bjørnem Myrbakkenem zajął trzecie miejsce w drużynowych zawodach Pucharu Świata w Lahti[14]. Również na trzecim miejscu uplasowali się Norwegowie w konkursie drużynowym w Thunder Bay, startując w podobnym składzie – z Steinem Henrikiem Tuffem zamiast Myrbakkena[15].
W kolejnych sezonach Øyvind Berg rzadko pojawiał się w rywalizacji w Pucharze Świata. Regularnie startował natomiast w Pucharze Kontynentalnym, w którym czterokrotnie stanął na podium, w tym dwukrotnie na jego najwyższym stopniu. Dokonał tego w Brotterode (3. miejsce w grudniu 1995), w Lake Placid (dwukrotnie 1. miejsce w grudniu 1995) i Voss (2. miejsce w marcu 1996)[5].
Ośmiokrotnie zdobywał medale mistrzostw Norwegii. W 1991 wywalczył srebro w drużynie, w 1992 złoto w drużynie i brąz indywidualnie na dużej skoczni, w 1993 srebro indywidualnie na normalnej skoczni i złoto w drużynie, w 1994 srebro indywidualnie na dużej skoczni, w 1995 srebro indywidualnie na normalnej skoczni[16] i w 1996 brąz w drużynie[17].
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
