PROFILPELAJAR.COM

Wąsoraczki
	Mystacocarida
	Pennak & Zinn, 1943
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	skorupiaki
Gromada	wąsoraczki
Rząd	Mystacocaridida
Rodzina	Derocheilocarididae; Pennak & Zinn, 1943
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Playa Ritoque, Region V, Chile, gdzie znaleziono Mystacocarida

Wąsoraczki^[2]^[3], smukłoraczki^[3] (Mystacocarida) – gromada^[2]^[3]^[4] lub podgromada^[5]^[6]^[7] skorupiaków^[8] psammonowych.

Opis

Skorupiaki o smukłym, cylindrycznym, pozbawionym karapaksu ciele o długości zwykle poniżej 0,5 mm, a maksymalnie do 1 mm. Pięciosegmentowa głowa ma wcięcie na przedniej krawędzi i przewężenie między parami czułków. Szczęki i duże, skierowane w przód czułki pierwszej pary są jednogałęziste, czułki drugiej pary i żuwaczki dwugałęziste. Tułów pięciosegmentowy, z jedną parą szczękonóży i czterema parami krótkich, nieczłonowanych pereiopodiów. Czwarty segment tułowia u obu płci z gonoporami. Odwłok sześciosegmentowy, beznogi, zakończony furką^[2].

Występowanie i biologia

Zasiedlają słoną wodę interstycjalną uwięzioną między ziarenkami piasku. Odżywiają się materią organiczną zeskrobaną z ziarenek. Przemieszczają się, używając drugiej pary czułków i żuwaczek^[2]. Zasiedlają litoral i sublitoral atlantyckich wybrzeży obu Ameryk, wybrzeży Morza Śródziemnego^[2]^[3] oraz pacyficznych wybrzeży Chile^[2]. W tym ostatnim znaleziono je na Playa Ritoque w Regionie V^[9]. Wąsoraczki odkryto w połowie XX wieku na plaży w Woods Hole i początkowo wzięto za przedstawicieli widłonogów^[10].

Systematyka

Dotychczas opisano 13 gatunków, zaliczanych do monotypowego rzędu Mystacocaridida i rodziny Derocheilocarididae oraz do dwóch rodzajów:

Ctenocheilocaris Renaud-Mornant, 1976
Derocheilocaris Pennak et Zinn, 1943

Część autorów klasyfikuje wąsoraczki jako podgromadę Maxillopoda^[5]^[6]. Kilku wskazywało na ich bliskie pokrewieństwo z widłonogami^[6]. Inni uznają Maxillopoda za niemonofiletyczne i wynoszą wąsoraczki do rangi osobnej gromady^[2]^[3]^[4]. Wyniki analizy Oakleya i innych z 2013 roku wskazują na polifiletyzm Maxillopoda. Zgodnie z tymi wynikami wąsoraczki wraz z małżoraczkami, splewkami i wrzęchami tworzą klad Oligostraca. W obrębie niego wąsoraczki wraz ze splewkami i wrzęchami mogą tworzyć grupę Ichthyostraca, jednak ta uzyskała już znacznie słabsze wsparcie we wspomnianej analizie^[8].

Przypisy

↑ Mystacocarida, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Wojciech Jurasz: Gromada: wąsoraczki — Mystacocarida. W: Zoologia: Stawonogi. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. T. 2, cz. 1.. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011. ISBN 978-83-01-16568-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Czesław Jura: Bezkręgowce : podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 443-444.
↑ ^a ^b Karol Komosińsk: Podtyp: skorupiaki (skrzelodyszne) Crustacea (Branchiata). W: Alicja Boroń, Jolanta Szlachciak: Różnorodność i taksonomia zwierząt Tom 1. Charakterystyka i systematyka zwierząt. Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, 2013.
↑ ^a ^b Shane T.S.T. Ahyong Shane T.S.T. i inni, Subphylum Crustacea Brünnich, 1772, [w:] Z.-Q.Z.Q. Zhang (red.), Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness, „Zootaxa”, 3148, grudzień 2011, s. 165–191 .
↑ ^a ^b ^c Joel W. Martin, George E. Davis: An Updated Classification of the Recent Crustacea. Natural History Museum of Los Angeles County, 2001. [dostęp 2016-04-03].
↑ Mystacocarida. [w:] World Register of Marine Species [on-line]. [dostęp 2016-04-03].
↑ ^a ^b Todd H. Oakley, Joanna M. Wolfe, Annie R. Lindgren, Alexander K. Zaharoff. Phylotranscriptomics to Bring the Understudied into the Fold: Monophyletic Ostracoda, Fossil Placement, and Pancrustacean Phylogeny. „Mol. Biol. Evol.”. 30 (1), s. 215-233, 2013. DOI: 10.1093/molbev/mss216.
↑ R.R. Hessler: Mystacocarida. W: R.P. Higgins, H. Thiel: Introduction to the study of meiofaun. Smithsonian Institution Press, 1988. ISBN 0-87474-488-1.
↑ Gerald A. Cole, Paul E. Weihe: Textbook of Limnology:. Wyd. Piąte. Long Grove: Waveland Press, 2015, s. 65. ISBN 978-1-4786-2307-6.

Bibliografia

Zinn, D.S., Found, B.W. & Kraus, M.G.. A bibliography of the Mystacocarida. „Crustaceana”. 43, s. 270-274, 1982. DOI: 10.1163/156854082X00975. JSTOR: 20103725. (ang.).

Linki zewnętrzne

J.K. Lowry: Crustacea, the Higher Taxa. [w:] crustacea.net [on-line]. 1999. [dostęp 2019-03-20]. (ang.).

[itis-1] Mystacocarida, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Blaszak-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Wojciech Jurasz: Gromada: wąsoraczki — Mystacocarida. W: Zoologia: Stawonogi. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. T. 2, cz. 1.. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011. ISBN 978-83-01-16568-0.

[Jura-3] Czesław Jura: Bezkręgowce : podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 443-444.

[Boron-4] Karol Komosińsk: Podtyp: skorupiaki (skrzelodyszne) Crustacea (Branchiata). W: Alicja Boroń, Jolanta Szlachciak: Różnorodność i taksonomia zwierząt Tom 1. Charakterystyka i systematyka zwierząt. Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, 2013.

[tax-5] Shane T.S.T. Ahyong Shane T.S.T. i inni, Subphylum Crustacea Brünnich, 1772, [w:] Z.-Q.Z.Q. Zhang (red.), Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness, „Zootaxa”, 3148, grudzień 2011, s. 165–191 .

[Martin-6] Joel W. Martin, George E. Davis: An Updated Classification of the Recent Crustacea. Natural History Museum of Los Angeles County, 2001. [dostęp 2016-04-03].

[worms-7] Mystacocarida. [w:] World Register of Marine Species [on-line]. [dostęp 2016-04-03].

[Oakley-8] Todd H. Oakley, Joanna M. Wolfe, Annie R. Lindgren, Alexander K. Zaharoff. Phylotranscriptomics to Bring the Understudied into the Fold: Monophyletic Ostracoda, Fossil Placement, and Pancrustacean Phylogeny. „Mol. Biol. Evol.”. 30 (1), s. 215-233, 2013. DOI: 10.1093/molbev/mss216.

[Hessler-9] R.R. Hessler: Mystacocarida. W: R.P. Higgins, H. Thiel: Introduction to the study of meiofaun. Smithsonian Institution Press, 1988. ISBN 0-87474-488-1.

[cole-10] Gerald A. Cole, Paul E. Weihe: Textbook of Limnology:. Wyd. Piąte. Long Grove: Waveland Press, 2015, s. 65. ISBN 978-1-4786-2307-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]