Tarczenice
Tarczenice[1][2], splewki[2] (Branchiura) – gromada[3][2][1] lub podgromada[4][5][6] skorupiaków, obejmująca wyłącznie skórne pasożyty kręgowców wodnych: ryb słodkowodnych i morskich, kijanek i aksolotli[1].
Charakteryzują się grzbietowo-brzusznym spłaszczeniem ciała. Segmentacja ciała zatarta w wyniku zrośnięcia się ze sobą poszczególnych członów. Głowa zrośnięta z tułowiem w głowotułów. Ciało pokryte jest dużym tarczowatym karapaksem. Tarcza ta pokrywa nie tylko segmenty głowowe, ale również tułowiowe. Do tyłu poza pancerz wystają dwa płaty odwłoka. Tarczenice mają dwie pary anten. Szczęki I pary są przekształcone w przyssawki tylko u splewek. Żuwaczki są w rurce gębowej. Na tułowiu są 4 pary dwugałęzistych odnóży pływnych. Po bokach pancerza wydłużone pola oddechowe. Oczy złożone z 30–70 omatidów. W rozwoju występują postacie larwalne nauplius i kopepodit.
Systematyka
Martin i Davies w 2001 oraz Ahyong i inni w 2011 zaliczyli tarczenice do Maxillopoda w randze podgromady[4][5]. Wielu autorów polskich traktuje je jako niezależną gromadę[1][2][3]. Analiza filogenetyczna Oakleya i innych z 2013 wskazuje na polifiletyzm Maxillopoda. Według niej tarczenice wraz z wąsoraczkami, małżoraczkamii wrzęchami tworzą klad Oligostraca. W obrębie niego tarczenice wraz z wąsoraczkami i wrzęchami mogą tworzyć grupę Ichthyostraca, choć ta uzyskała już słabsze wsparcie we wspomnianej analizie[7]. W bazie WoRMS (2016) tarczenice mają rangę podgromady w gromadzie Ichthyostraca i nadgromadzie Oligostraca[6].
Niezależnie od przyjętego systemu do tarczenic zalicza się tylko monotypowy rząd Arguloida i monotypową rodzinę Argulidae[4][6], która obejmuje około 175 gatunków[1], sklasyfikowanych w 4 rodzajach[6]:
Przypisy
- ↑ a b c d e Gromada: tarczenice — Branchiura. W: Zoologia: Stawonogi. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. T. 2, cz. 1.. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011. ISBN 978-83-01-16568-0. Brak numerów stron w książce
- ↑ a b c d Czesław Jura: Bezkręgowce : podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 444.
- ↑ a b Karol Komosińsk: Podtyp: skorupiaki (skrzelodyszne) Crustacea (Branchiata). W: Alicja Boroń, Jolanta Szlachciak: Różnorodność i taksonomia zwierząt Tom 1. Charakterystyka i systematyka zwierząt. Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, 2013. Brak numerów stron w książce
- ↑ a b c Shane T.S.T. Ahyong Shane T.S.T. i inni, Subphylum Crustacea Brünnich, 1772, [w:] Z.-Q.Z.Q. Zhang (red.), Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness, „Zootaxa”, 3148, grudzień 2011, s. 165–191 .???
- ↑ a b Joel W. Martin, George E. Davis: An Updated Classification of the Recent Crustacea. Natural History Museum of Los Angeles County, 2001. [dostęp 2016-04-03].
- ↑ a b c d Mystacocarida. [w:] World Register of Marine Species [on-line]. [dostęp 2016-04-03].
- ↑ Todd H. Oakley, Joanna M. Wolfe, Annie R. Lindgren, Alexander K. Zaharoff. Phylotranscriptomics to Bring the Understudied into the Fold: Monophyletic Ostracoda, Fossil Placement, and Pancrustacean Phylogeny. „Mol. Biol. Evol.”. 30 (1), s. 215-233, 2013. DOI: 10.1093/molbev/mss216.
Bibliografia
- Grzimek B., Grzimek's Animal Life Encyclopedia, Second Edition Volume 2: Protostomes, Michael Hutchins, Sean F. Craig, Dennis A. Thoney, and Neil Schlager. Farmington Hills, Ml: Gale Group, 2003, str 289-293
- Prost M., Choroby ryb, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa, 1989, str. 302
- Stefański W., Parazytologia weterynaryjna tom II, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa, 1970, str. 20-23
Współczesne gromady stawonogów
Hipotezy na temat pokrewieństwa między podtypami: żuwaczkowce, Myriochelata, pajęczakokształtne, Cormogonida
Taksony niemonofiletyczne: skorupiaki, Maxillopoda, skrytoszczękie, staroraki, tchawkowce, jednogałęziowce, skrzelodyszne, bezżuwaczkowce
Źródło: Gonzalo Giribet, Gregory Edgecombe: The Invertebrate Tree of Life. Princeton University Press, 2020. ISBN 978-0-691-17025-1. Brak numerów stron w książce
Identyfikatory zewnętrzne:
|
|