Uliczny Opryszek – polski zespół muzyczny pochodzący z Nowego Tomyśla założony w grudniu 1991 r. Jest to kapela grająca muzykę zaliczaną do punk rocka, w szczególności według opinii niektórych autorów publikacji, szczególnie w początkach istnienia zespołu, w nurcie określanym jako punko-polo. Zespół występował w ramach polskich festiwali, w tym między innymi kilkukrotnie na Przystanku Woodstock / Pol'and'Rock Festival, Rock na Bagnie, Punk Fest, czy Ultra Chaos Punk Piknik. Ponadto koncertował także poza granicami, w tym w takich krajach jak Wielka Brytania, Niemcy, Czechy i Słowacja. Na 2024 r. dorobek kapeli obejmuje między innymi osiem albumów studyjnych oraz inne wydawnictwa muzyczne, w tym jeden split, EP, wydany w Stanach Zjednoczonych.
Historia i występy
Wprowadzenie do powstania i działalności grupy
Powstanie zespołu Uliczny Opryszek wiąże się z historią odejścia Bunta (Piotr Giglewicz) z zespołu Nauka o Gównie, w której pełnił funkcję perkusisty[1]. To wydarzenie stało się impulsem do założenia nowego zespołu, co nastąpiło w grudniu 1991 r.[1][2][3][4][5], choć sam pomysł powstał nieco wcześniej, a nazwa zespołu została przyjęta już jesienią tego właśnie roku[2]. Miało to miejsce w Nowym Tomyślu (województwo wielkopolskie)[1][2][3][4][5][6].
Historia i działalność muzyczna zespołu zaprezentowana jest w kolejnych rozdziałach, w tym poświęconych jego występom na festiwalach i koncertach oraz prezentujących dorobek w zakresie dyskografii i innych publikacji. Można tu przytoczyć na podstawie zestawienia prezentowanego przez zespół, że w latach 1992-2024 zespół dał 217 występów na różnych festiwalach i koncertach[7] oraz wydał osiem albumów studyjnych[2]. Warto przy tym zaznaczyć, że pierwszy koncert nowej kapeli miał miejsce w 1992 r., w rodzinnym mieście Nowym Tomyślu[8]. Również pierwszy album muzyczny ukazał się już w 1992 r.[9][10].
Ważnym aspektem działalności grupy jest zdecydowana postawa antyfaszystowska, antynacjonalistyczna, czy antyrasistowska oraz generalny sprzeciw wobec różnym formom dyskryminacji, promowanie empatii, ale też np. kwestie ochrony środowiska, sprzeciw wobec wojen, niesprawiedliwości i inne kwestie społeczne[11][12][13][14][15][16]. Przejawiają się one zarówno w samej twórczości zespołu i w przekazie płynącym z niektórych utworów, jak i poprzez uczestnictwo w imprezach lub projektach o innym charakterze, w ramach których promowane są wymienione postawy oraz współtworzenie utworów muzycznych i publikacji o takiej tematyce[7][11][17][12][13][14][15], a także wyraźnych i mocnych wypowiedzi w tych tematach przy różnych okazjach, między innymi podczas występów kapeli[18]. Jedną z bardziej znamiennych w tym kontekście akcji tego typu, w której kapela brała także udział, jest akcja pod nazwą „Muzyka Przeciwko Rasizmowi”[7][12][14][19], zainicjowana w 1997 r. przez Marcina Kornaka, założyciela i prezesa antyrasistowskiego Stowarzyszenia „Nigdy Więcej”[12][14][19].
Historia i działalność zespołu
Jak wyżej wspomniano zespół Uliczny Opryszek powstał w grudniu 1991 r. Założycielami byli koledzy z jednej klasy w szkole zawodowej z Nowego Tomyśla. Kapela prowadziła próby w Domu Kultury w Nowym Tomyślu[20][21][22][16]. Jednak po pewnym czasie zespół przestał istnieć, a jego reaktywacja nastąpiła w 1996 r., po której grupa działała około trzech lat. Po tym okresie znów nastąpił rozpad zespołu. Kolejna jego reaktywacja miała miejsce w 2000 r. i od tego momentu zespół istnieje oraz działa zarówno w zakresie wydawnictw muzycznych jak i koncertów oraz innej działalności poza muzycznej. Ten pierwszy okres działalności jak określają sami muzycy, to był chaos, zabawa i przyjęta przez zespół nazwa. Był to też okres w którym zmieniał się skład kapeli, działalność była nieregularna, były okresy, w których grupa nie istniała (a nawet jak to określają muzycy, w tym okresie kapela więcej nie istniała niż istniała), ale też okres w którym powstało sporo utworów, a pośród nich późniejsze hity[20][21][22].
W tym okresie zespół Uliczny Opryszek miał możliwość wystąpić w programie „Halo!gramy” emitowanym w telewizji Polsat. Muzycy wysłali do programu kasetę z albumem „Młodzież Punkowa 2”, która trafiła do Tomka Świtalskiego, jednego z prowadzących ten program. Zaprosił on zespół do wystąpienia na antenie. Jak wyjaśnił później muzyka z przesłanego albumu mocno skojarzyła mu się z twórczością zespołu Kryzys. Niebagatelny wpływ miał na to fakt, że był to okres kiedy w składzie zespołu był saksofonista ale i także muzyka grana przez kapelę była prosta. W trakcie programu zespół na żywo zagrał dwa utwory – „Butapren” i „Radio Ma Ryja”[21].
Zdarzyły się w tym okresie również taka sytuacja, że praca nad materiałem muzycznym i różne roszady personalne doprowadziły do powstania nowej kapeli i nagranie albumu pod innym szyldem. W ten właśnie sposób powstał zespół Robotnik. Gdy po rozpadzie zespołu Nauka o gównie do Ulicznego Opryszka dołączył basista z tego zespołu oraz na próby kapeli zaczął przychodzić brat Bunta – Mariusz Gilewicz (lider i wokalista Nauki o Gównie) – padła propozycja założenia nowego zespołu i tak powstał zespół Robotnik oraz jego pierwszy album wydany na kasecie magnetofonowej pod tytułem „Ciągle tyle krwi...”[20][21].
Po pierwszym okresie działalności zespołu pełnym różnych perturbacji i jego rozpadzie pod koniec lat 90. XX wieku, pojawił się pomysł założenia całkiem nowego zespołu, pod nową nazwą. Jednak już po kilku próbach nowego składu, kapela powróciła do starej nazwy i tak rozpoczął się nieprzerwalny później okres działalności muzycznej. Jednym z pierwszych większych występów grupy w nowej odsłonie był koncert w ramach Punkowej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Krakowie z 2001 r. Po tym występnie działalność zespołu sukcesywnie rozwijała się, a kapela w kolejnych latach zakwalifikowała się i wystąpiła po raz pierwszy na „Przystanku Woodstock” w 2004 r. Wydawane również były kolejne albumy muzyczne. Mimo, że skład zespołu czasem zmieniał się, zespół działał nieprzerwalnie także przez następne lata[7][21].
Uczestnictwo w polskich festiwalach
W swojej karierze zespół uczestniczył w kilku festiwalach muzycznych i podobnych imprezach cyklicznych, w niektórych z nich kilkukrotnie. I tak jeśli chodzi o „Przystanek Woodstock”, później „Pol’and’Rock Festival”, to Uliczny Opryszek występował w edycji 10. Przystanku Woodstock, która odbyła się w Kostrzynie nad Odrą, w dniach od 30 do 31 lipca 2004 r., gdzie kapela grała na dużej scenie[23][24][25] jako pierwszy zespół występujący w danym dniu[25], w edycji 19. Przystanku Woodstock, która odbyła się w Kostrzynie nad Odrą w dniach od 01 do 03 sierpnia 2013 r., a grupa grała w ramach „Pokojowej Wioski Kryszny”[26][27], w edycji 25. Pol'and'Rock Festival, również w Kostrzynie nad Odrą, która odbyła się w dniach od 01 do 03 sierpnia 2019 r. i tu również zespół grał w ramach „Pokojowej Wioski Kryszny”[28][29] oraz w edycji 28. Pol'and'Rock Festival, która z kolei została zorganizowana na Lotnisku Broczyno-Czaplinek w województwie zachodniopomorskim, w dniach od 4 do 6 sierpnia 2022 r., a zespół grał na małej scenie[30][31].
Z innych polskich festiwali, na których kapela grała, można wymienić „Rock na Bagnie”. Tutaj Uliczny Opryszek występował w edycji I, którą przeprowadzono w dniach od 2 do 4 lipca 2010 r. w Strękowej Górze, a kapela grała w dniu 2.07.2010 r.[32][33], w edycji IV trwającej od 4 do 5 lipca 2014 r., a odbywającej się w Goniądzu[34][35][36] i edycji XIV przeprowadzonej w dniach od 5 do 6 lipca 2024 r. również w Goniądzu[37][38][39], a w której kapela grała w dniu 6.07.2024 r. obok takich grup muzycznych jak Acapulco, Czerwone Kościoły, Jaws, Leniwiec, Pidżama Porno, Royal Spirit, Sexbomba, The Casualties, The Exploited, The Rebels[37][38].
Dalej z imprez cyklicznych wskazać można „Punk Fest”, w którym zespół występował w dniu 15.03.2014 r. (Kraków, klub „Kwadrat”), razem z takimi wykonawcami muzycznymi jak Blade Loki, Bulbulators, Sedes i Siwy z Defekt Muzgó, Sexbomba, The Bill, TZN Xenna, Włochaty, Ga-Ga/Zielone Żabki[40][41], w dniu 17.10.2014 r. (Toruń, Klub OdNowa), pozostali wykonawcy – Włochaty, Brudne Dzieci Sida, Baader Meinhof, Cela nr 3, Qulturka[42], w dniu 7.03.2015 r. (Kraków, klub „Kwadrat”), razem z takimi kapelami jak Bunkier, Karcer, Moskwa, Profanacja, Psy Wojny, Sedes, Sexbomba, The Bill, TZN Xenna[43][44], w dniu 11.03.2017 r. (Kraków, klub „Kwadrat”)[37][45][46][47], obok takich grup muzycznych jak Bachor, Fort BS, Lej Mi Pół, Leniwiec, Psy Wojny, Pull The Wire, Sajgon, Stress, The Bill[37][45], Punk Fest 2020, przykładowo w Gdańsku (Klub B90) z dnia 12.12.2020 r., na małej scenie razem z Prawdą, Nauką o Gównie i WC[48], Punk Fest 2021, przykładowo w Warszawie (Letnia Scena Progresji), 11.09.2021 r., obok KSU, Seksbomby, The Bill, Ga-Ga/Zielone Żabki, Towot, Pul The Wire[49] czy w Gdańsku (klub B90, grudzień)[16][50] oraz w dniu 15.03.2024 r. (Kraków, klub „Kwadrat”), pozostali wykonawcy – Ga-Ga/Zielone Żabki, Sexbomba, Fort BS, Bang Bang, TZN Xenna (i inne lokalizacje w ramach „Punk Fest Tour”)[51][52][53].
Inne wydarzenia festiwalowe lub cykliczne, w których zespół uczestniczył to przykładowo „Czad Orkiestra” 2001 w Krakowie, w klubie „38-10,5 Club”, w ramach Punkowej Orkiestry Świątecznej Pomocy IX, w dniu 7.01.2001 r., razem z takimi zespołami jak Alians, KSU, Vespa, The Analogs, Plebania, Po prostu, Prawda, Balde Loki, Deuter, Post Regiment, Sedes, Femina, Koniec Świata, Bulbulators i Habakuk[22][54], „PRL Festiwal” w Jarocinie z 2005 r.[2][5][55][56][57][58] (dwa występy zespołu na małej i na dużej scenie[55][57]), „Ulicznik Fest 2” w dniach od 21 do 22 lipca 2006 r., Zawoja koło Suchej Beskidzkiej (Karczma „Tabakowy Chodnik”), pozostali wykonawcy – Skunx, Zbeer[59]), „Gangfest 2009” w dniu 13.06.2009 r. w Kaniowie, razem z następującymi wykonawcami: Analogia Snu, De Łindows, Eye For An Eye, Konopians & Robert Brylewski, Leniwiec, S.K.T.C[37][60], „Gostyńskie Rockowisko”, edycja III, Gostyń, 9.03.2012 r., pozostali wykonawcy – Rewizja, Męczenie Owiec, SideWar, Larry Tas, RTU, 100lash[61], „Underground Festiwal”, edycja 6, Czechowice-Dziedzice, od 6 do 7 licpa 2012 r. (występ Ulicznego Opryszka w dniu 6.07.2012 r.)[62], Festiwal w Jarocinie 2013, edycja 33 (Jarocin, od 19 do 21 Lipca 2013 r.), koncert na polu namiotowym w dniu 21.07.2013 r.[63][64], „Ultra Chaos Punk Piknik”, edycja 6, będący dwudniowym festiwalem trwającym od 27 do 28 czerwca 2014 r. zorganizowanym w Żelebsku koło Biłgoraja, na którym Uliczny Opryszek wystąpił obok wielu innych wykonawców[65][66][67], „Nacjonalizm? Nie, dziękuję!”, edycja 3, 22.11.2014 r. (Bielsko-Biała, klub „Rudeboy”), pozostali wykonawcy – Bright Light, Gevernment Flu, Miraż, Mister X (Białoruś, Grodno), Nice Shoes, On Yer Bike, Profanacja, Schizma[11][68], „Fuck Facism Fest”, edycja 3, 27-28.03.2015 r., Poznań[69][70], squat Rozbrat, wielu wykonawców (występ w drugim dniu festiwalu)[69], „Hey Ho Ramona”[71][72] (festiwal poświęcony pamięci Franka Rybaka, tragicznie zmarłego basisty kapeli Muchozol organizowany od 2013 r.[71]), który odbył w dniach do 24 do 25 lipca 2015 r. w Trzcielu[71][73], a postali wykonawcy to Crash Test, Pełna Kultura, Persona non Grata, Las Melinas, Zero Gain, Cisza, Punkrockgang, Moskwa, TZN Xenna, Zielone Żabki, Acapulco, Sexbomba (Uliczny Opryszek wystąpił w dniu 24.07.2015 r.)[71][72], „MEBP Fest”[74][75][76] (Festiwal Maniowy Ekipa Biba Party, festiwal zorganizowany w formule DO IT YOURSELF – DIY – przez członków zespołów APE oraz ADHD Syndrom[76]), edycja VI[74], Maniowy[74][75][76], wielu wykonawców (występ Ulicznego Opryszka w dnu 8.08.2015 r.)[74], 2017 r. – „161 Fest” w Warszawie[47][77], „Muszlafest 2017” w Bydgoszczy[47][78][79], który odbywał się w dniach od 18 do 19 sierpnia 2017 r., a kapela wystąpiła razem z wieloma innymi wykonawcami w dnu 19.08.2017 r.[78], „Hey Ho Ramona”, edycja VI, Trzeciel, 20.07.2018 r., wielu wykonawców[80][81][82], „Zgrzytowisko” ’17, 18-19 sierpnia 2017 r. w Miłosławiu[83], edycja VI trwająca od 20 do 21 lipca 2018 r.[81], „Tik Tak Punk Rock Memoriał” (cykliczny koncert dedykowany pamięci zmarłych muzyków zespołu Bulbulators), edycja XIV[4], 23.04.2022 r., Czerwionka-Leszczyny[4][84], Sala MOK, pozostali wykonawcy – Bulbulators, Darek Dusza i Demony, 1984[4].
Interesującym wydarzeniem był również występ w Gliwicach, w dniu 29.10.2021 r. Była to druga odsłona imprezy odbywającej się pod szyldem „Punk Generation”. Odbył się on w klubie Spirala, a związany był z autorskim spotkaniem z Adą Lyons-Dąbrowską, autorką książki „Polski Punk 1978–84”. Zespół na tą okazję przygotował specjalny repertuar, w ramach którego zagrał covery utworów wykonywanych niegdyś przez zespoły tworzące polską scenę punk z lat 1976-1994[85][86]. Uliczny Opryszek występował także innych edycjach tego wydarzenia, przykładowo również w następnej edycji 2022, dnia 22.10.2022 r., Gliwice (CKS Mrowisko, Klub Spirala), obok innych kapel: Dezerter, Darek Dusza i Demony, Czerwone Kościoły, Skorup/a, Eye For An Eye i Atencja[87].
Inne przykładowe występy w Polsce
Inne przykładowe występy w Polsce zespołu Uliczny Opryszek oraz wykonawcy, z którymi kapela grała na tych koncertach:
2005-07-01: Nowy Tomyśl, „Pod Grabem”, pozostali wykonawcy – Cela nr 3[5][95]
2006-09-22: Bielsko-Biała, „Rudeboyclub”, koncert promujący płytę „Bunt i Miłość” zespołu Włochaty, pozostali wykonawcy – Włochaty, WC, Punk't Widzenia, Volte Face[96]
2009-01-11: Jarocin, XVII Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, pozostali wykonawcy – Arte-fuck-t, Roots of the stone, Reverox[97]
2012-10-26: Łódź[100][101], Stereo Krogs, pozostali wykonawcy – De Łindows[100]
2014-08-09: Zbąszynek[102][103], Dni Zbąszynka od 9 do 10 sierpnia 2014 r., pozostali wykonawcy w tym dniu – Brainfreezer, In Rock, Białe Kurki, Mrozu[102]
2015-10-24: Gdynia[104][105], klub Ucho, pozostali wykonawcy – Bunkier, De Łindows[104]
Warto także wspomnieć o serii koncertów z 2003 r., jakie odbyły się od marca od czerwca wymienionego roku w takich miastach jak Bielsko-Biała, Kraków, Nowy Sącz, Rzeszów, Sanok i Wrocław, wspólnie z zespołami Farben Lehre, Myszka i Sprzeciw oraz wykonawca – niespodzianka[118]. Uliczny Opryszek był także gościem, razem z Baladymi Lokami, na koncercie w Łodzi (klub „Dekompresja”), w dniu 26.11.2004 r., jaki zorganizowano z okazji jubileuszu osiemnastolecia zespołu Farben Lehre[119]. Podobny koncert zorganizowano w dniu 7.02.2009 r., w Złotowie (Klub VIP). Tym razem wydarzenie dotyczyło osiemnastolecia zespołu Cela nr 3, a oprócz samego jubilata i Ulicznego Opryszka wystąpił także zespół Pełna Kultura[120]. Zespół występował także na pięciu z siedmiu koncertów jakie odbyły się w ramach trasy „Poza Kontrolą” w 2012 r. W wydarzeniu brały także udział zespoły De Łindows i Bunkier. Uliczny Opryszek wystąpił wówczas w Łodzi, Bielsku-Białej, Opolu, Chorzowie i Krakowie[121]. Oczywiście takich, różnych koncertów w karierze zespołu było więcej[7].
Kapela uczestniczyła także w wydarzeniach i koncertach charytatywnych[122][123]. Nie tylko jako wykonawca na scenie ale czasem także jako współorganizator. Przykładem takiego działania jest koncert w Gostyniu (GOK Hutnik) z dnia 13.04.2024 r. Ten koncert miał na celu udzielenia wsparcia dla Antosia Białka (mającego wówczas 4 latka), chorującego na paraplegię spastyczną. To był już trzeci występ Ulicznego Opryszka w ramach serii akcji odbywających się pod szyldem „Punki grają dla...”. Razem z nim wystąpili wówczas: Zero Gain, Reszta Pokolenia, N.V.U (Czechy, Hradec Králové), Fort BS[122]. Inny tego typu koncert miał miejsce jeszcze w tym samym roku, a konkretnie w dniu 26.10.2024 r. Odbył się on w Trzcielu[123][124] (pub „Ramona”), tym razem pod hasłem „Punki grają dla Oliwiera”. Cały dochód przeznaczono na pomoc dla Oliwiera chorującego na dystrofię mięśniową Duchenne’a. W wydarzeniu udział wzięli także inni wykonawcy – Zero Gain, Brudne Dzieci Sida, Fate[123]. Inny koncert skierowany dla szerokiej grupy, a związany z ówcześnie aktualną sytuacją, miał miejsce w Poznaniu, w „Klubie u Bazyla”. Zorganizowany został w dniu 7 maja 2022 r. i odbył się z przesłaniem antywojennym pod hasłem „Punki grają dla Ukrainy”[16][125][126]. Dochód i darowizny zostały przeznaczone na pomoc ukraińskim uchodźcom[125][126]. Wystąpili wówczas także NoG, Amunicja i Izerbejdżan[126].
Występy zagraniczne
Oprócz wyżej wspominanych występów w Polsce na koncertach i festiwalach Uliczny Opryszek pojawiał się także poza granicami Polski. Ich występy miały miejsce między innymi w Wielkiej Brytanii (Londyn), w Niemczech (przykładowo w Berlinie i Hamburgu), w Czechach (między innymi w ramach Festiwalu POD PAROU), czy na Słowacji[2][4]. Jednym z zagranicznych festiwali, na którym występował Uliczny Opryszek, jest „Hafen Rock” z 2019 r. Festiwal odbył się w Niemczech, w Hamburgu. Wydarzenie trwało od 10 do 12 maja 2019 r.[127].
Zagraniczne występy Ulicznego Opryszka (do 2024 r.):
Wyżej wymienione zagraniczne koncerty Ulicznego Opryszka (do 2024 r.) obejmowały 17 występów, w tym jeden w Wielkiej Brytanii, dwa na Słowacji, pięć w Czechach oraz dziewięć w Niemczech[7].
Nazwa i logo
Nazwa własna zespołu to „Uliczny Opryszek”. Została przyjęta jesienią 1991 r. Wywodzi się ze słownika wyrazów obcych (nie sprecyzowano o jakie wydanie słownika chodzi), w którym przy haśle punk, to właśnie zwrot „uliczny opryszek” otwierał jego definicję. Stąd założyciele zespołu zaczerpnęli tę nazwę[22][145][25]. Jednakże w niektórych, przeważnie pierwszych, wydawnictwach zespołu[10][146][147][148][149] oraz w niektórych publikacjach, można spotkać nazwę rozszerzoną o frazę „Oj”, czasem pisaną z wykrzyknikiem. Wówczas nazwa kapeli zapisywana jest jako „Uliczny Opryszek Oj”[6][22][14] „Uliczny Opryszek (Oj)”[3] lub „Uliczny Opryszek Oj!”[22][148][149]. Istnieje również wersja nazwy z apostrofem przed słowem „Oj”, czyli „Uliczny Opryszek 'Oj”[10][146][147][150] lub „Uliczny Opryszek 'Oj!”[150].
Sam zespół nie wyjaśnia jednoznacznie w swoich wypowiedziach która z form zapisu jest prawidłowa, choć w późniejszym okresie stosowany był już tylko zapis bez przyrostka. Potwierdza jednak, że w pierwszym okresie działalności do około 2001 r. stosowali nazwę z tym przyrostkiem. W zasadzie jej pochodzenie zdecydowanie nie ma jakiegokolwiek związku ze sformułowaniem „oi!” powiązanym z nurtem muzycznym street punk / oi!. Można za to znaleźć wyjaśnienie członków zespołu, że dla nich kiedy zakładali zespół mając po naście lat oznaczało on coś jak okrzyk zdziwienia, zaskoczenia – „Łoj”, czyli „Oj!”[21][22]. Muzycy sami przyznają, że przyrostek i różne sytuacje z nim powiązane były dość śmieszne, ludzie często pytali się o niego i jego znaczenie, ale ostatecznie zaczął on zbyt mocno kojarzyć się, mimo różnic w zapisie, z ruchem oi!. Stało się to istotnym przyczynkiem do skrócenia nazwy zespołu do podstawowej formy „Uliczny Opryszek”[22].
Według niektórych publikacji początkowo zespół nosił nazwę „Budka Snajpera”[3], a według innych ta druga nazwa została przyjęta w 1999 r., gdy po krótkiej przerwie w działalności kapeli postanowiono ją reaktywować, ale ostatecznie wrócono do nazwy pierwszej, czyli „Uliczny Opryszek”[151]. I to ta druga wersja wydarzeń potwierdzona jest przez samych muzyków. To po reaktywacji kapeli przyjęto nową nazwę by szybko powrócić jednak do starej nazwy Uliczny Opryszek, choć zdecydowanie już przez przyrostka „Oj”[20][21][22].
Logo zespołu obejmuje napis odzwierciedlający jego nazwę „Uliczny Opryszek”. Do jego zapisu użyto specjalnej czcionki, wersalików i stylizacji. Słowa zapisano w logo jedno pod drugim. Opracowano je na podstawie plakatu zapowiadającego koncert zespołu w 2002 r. w Łomży. Muzykom spodobał się design zastosowany tam przez twórcę plakatu i postanowili przyjąć go jako swoje logo, które od tego momentu towarzyszy kapeli przez kolejne lata jej działalności[89].
Twórczość
Twórczość zespołu Uliczny Opryszek, zarówno według samych muzyków jak i publikacji oraz komentarzy jej dotyczących, to punk rock. Takie przypisanie dotyczy warstwy muzycznej i tekstowej. W tym zakresie oceny twórczości nie ma żadnych wątpliwości, tym bardziej, że ze sceną punk kapela jest związana od początku swojej działalności[1][20][21][22][57][152][153]. Jednak w niektórych opracowaniach można spotkać obok wskazania punk rocka jako takiego, także nurt street punk / oi!, co jednak nieczęsto się spotyka i budzi duże wątpliwości. Może to wynikać z tego, że w nazwie zespołu w początkowych latach jego działalności, znajdował się przyrostek „Oj” (co zostało wyżej opisane), jednak z pisownią odmienną niż „Oi”. Należy więc przyjąć, że takie przypisanie zespołu do nurtu oi! jest błędne[1][22], co zresztą potwierdzają sami muzycy[22]. Zdecydowanie dominuje pogląd, że zespół konsekwentnie przez lata podąża ścieżką tradycyjnego punk rocka. Ale nawet odrzucając nietrafne przypisanie grupy do sceny oi!, to w wielu przypadkach pojawiły się do tej twórczości takie określenia jak np. punko-polo, GRS sound, słowiański punk, czy prawdziwy polski punk. Zespół jednak wyraża jasny pogląd, że jest to punk, a opinie innych oraz „szufladki” nie mają znaczenia, gdy idzie się swoją drogą[22]. Istnieją również porównania twórczości grupy do polskiego punk rocka z lat 80. XX wieku, a nawet mocne stwierdzenia, że zespół jest wyraźnie osadzony w takim klimacie i stylu muzycznym[154][152][155].
W tekstach utworów można znaleźć tematy powiązane zarówno z zabawą, alkoholem, jak i poważniejsze odniesienia do rzeczywistości czy nawiązania do klasy robotniczej oraz jej życia, tematy społeczne i polityczne[20][21][153]. Nie brakuje także tekstów dotyczących subkultury punk[21]. Komentarze są tutaj stosunkowo spójne – są to w dużej mierze teksty zaangażowane[153].
Inspiracje
Jak wskazują sami muzycy, członkowie zespołu, z różnych okresów czasu, słuchają i inspirują się różnymi zespołami, a nawet różną muzyką, nie tylko punk rockiem. Pośród gatunków muzycznych lub nurtów muzycznych wymieniają przy różnej okazji nie tyko stary, tradycyjny i przede wszystkim prosty punk rock, ale też ska, reggae, hardcore punk, heavy metal i wiele innych[22]. Ale w swojej twórczości bez względu na modę, trendy czy inne uwarunkowania, zawsze trzymają się – jak to sami określają – prostego, zwykłego punk rocka. Pośród inspirujących zespołów zaś padają takie nazwy (które są wymienione w utworze „Na zawsze punk”) jak: Sex Pistols, The Clash, Ramones[21][22], Crass czy Dead Kennedys[16], a z polskich kapel: Karcer, Włochaty, Kryzys, Dezerter[21][22] (choć w jednym z wywiadów Bunt stwierdza, że nigdy specjalnie za Sex Pistols nie przepadał i budzi on pewne kontrowersje, ze względu na opinie, że popchnął on punk rock w kierunku komercji[16]). W szczególności muzycy podkreślają swoje przywiązanie do polskiego punk rocka lat 80. XX wieku[21].
Skład
Skład i zmiany
Skład zespołu Uliczny Opryszek przez długie lata jego działalności zmieniał się wielokrotnie[20][21][22][154][156]. Początkowo grupę tworzyli koledzy z klasy uczęszczający do jednej szkoły zawodowej[20][21][22]. Jeden z jej założycieli miał już doświadczenie związane z graniem zespole i to już z okresu szkoły podstawowej. Był nim Piotr Giglewicz, który już wówczas przyjął pseudonim Bunt. Grał od wcześniej razem z ze swoim bratem w kapeli Nauka o gównie. Ten początkowy skład Ulicznego Opryszka rozpadł się z różnych przyczyn, czasem niestety z nieprzyjemnych powodów związanych z postepowaniem niektórych członków zespołu. Dochodziło w tym początkowym okresie do sytuacji, w której album zespołu Uliczny Opryszek jest nagrywany w studio nagrań przez jedynego jego członka – Bunta – i muzyków z zaprzyjaźnionej, wyżej wymienionej Nauki o gównie („Młodzież Punkowa”, 1995 r.)[21]. Dopiero po 2000 r., kiedy istnienie i działalność zespołu nabrały tempa, skład ustabilizował się, choć również i po tej dacie następowały zmiany, jednak już bez rozpadu oraz późniejszej reaktywacji kapeli, ani bez sytuacji w której pozostaje jeden członek zespołu[20][21][22]. Jedyną osobą, która współtworzyła Ulicznego Opryszka przez cały okres jego istnienia jest właśnie Piotr Giglewicz – Bunt[21].
Członkowie zespołu
Członkowie zespołu z całego okresu jego działalności:
Pierwszy skład koncertowy grupy z 1992 r. wyglądał następująco: Bunt, Egon i Mazur. Już w następnym, 1993 r., skład ten zmienił się i na koncertach występowali: Bunt, Małysz i Tobiasz oraz na niektórych z nich Mazur i Misiu. Skład koncertowy zmienił się dość radykalnie w 1998 r. Wspólnie występowali wówczas w różnych konfiguracjach osobowych następujący muzycy: Bunt, Mariusz, Kozi, Kaczy, Vova, Klaus. W kolejnych latach zespół grywał swoje koncerty na przestrzeni już ustabilizowanego okresu działalności w różnych składach, w tym niekiedy z gościnnym udziałem muzyków spoza grupy, co obrazuje poniższa tabela[7].
W przypadku pozostałych muzyków, liczba ich występów razem z kapelą do końca 2024 r. była zdecydowanie mniejsza, a mianowicie na swoim koncie sześć koncertów ma Lechu, po pięć mają Faja i Radek, po cztery koncerty mają Iwan, Małysz oraz Tobiasz, po trzy koncerty mają Filip, Buczek, Mazur, Vova, po dwa koncerty: Egon, Mariusz, Misiu i Klaus[7].
Mariusz Giglewicz jest starszym bratem Piotra Giglewicza /Bunta/. Występował jako wokalista oprócz Ulicznego Opryszka w takich kapelach jak Nauka o Gównie, Robotnik, Kultura Obszczymura[159][158]. Piotr Giglewicz /Bunt/ jako perkusista występował także w zespołach Nauka o Gównie i Robotnik[158]. Członkowie Ulicznego Opryszka i Robotnika stworzyli grupę muzyczną o nazwie WRS Band, która nagrała utwór „Wykopmy Rasizm Ze Stadionów” zamieszczony w składance z utworami różnych wykonawców muzycznych o tym samym tytule („Wykopmy rasizm ze stadionów”)[12][13][161]. Pośród innych członków zespołu Nauka o Gównie, którzy byli członkami Ulicznego Opryszka lub występowali gościnnie z kapelą można wymienić Agnieszkę[148], Chudego[146], Topeża[148], Vovę[148][162] (także Robotnik[162]). Gościnnie z zespołem mieli okazję występować między innymi tacy muzycy jak Chlorek[160], czyli Maciej Kiersznicki, znany między innymi z grania razem z The Analogs, Sobota, 747, czy współpracy technicznej oraz twórczej z Beri Beri, Gan, The Blakauts, The Junkers i inni[163], oraz Skoda[160], czyli Piotr Skotnicki uczestniczący między innymi jako muzyk oraz jako twórca i w zakresie realizacji technicznej nagrań między innymi w takich projektach muzycznych jak Reżim, Włochaty, Anti Dread, WC i inne[164].
„To Solidarność Sprzedaje Nas”: 1992 r., wydawca – GRS Tape (identyfikator albumu: 001), split (razem z zespołem Nauka o Gównie), nośnik danych – jedna kaseta magnetofonowa[146]
2009 r., wydawca – WIR Records (identyfikator albumu: WIR Records 001), nośnik danych – jedna kaseta magnetofonowa[182]
2014 r., wydawca – Pasażer, nośnik danych – jedna płyta kompaktowa i jedna płyta DVD wideo[9][183]
2014 r., wydawca – Pasażer (identyfikator albumu: LP 47), nośnik danych – jedna płyta gramofonowa LP i jedna płyta DVD wideo /wydane w dwóch wersjach/[9][184][185][186]
2022 r. (premiera: 26.09.2022 r.), wydawca – Pasażer, nośnik danych – dwie płyty kompaktowe[9][206][207][209]
2022 r. (premiera: 26.09.2022 r.), wydawca – Pasażer, nośnik danych – płyta gramofonowa /wydane w dwóch wersjach – LP i 12"/[9][206][210][211][212]
2022 r., wydawca – WIR Records (identyfikator albumu: WIR Records 003), nośnik danych – jedna kaseta magnetofonowa[213]
„Na Zawsze Punk 1/2/3”: 2022 r., wydawca – WIR Records (identyfikator albumu: WIR Records 003), BOX, nośnik danych – trzy kasety magnetofonowe[9][214][215].
„Lechu Przeboje Polskiego Punka”: 1995 r., wydawca – PH Kopalnia (identyfikator albumu: 003), nośnik danych – jedna kaseta magnetofonowa[217]
„Polska Scena Punk”: 1997 r., wydawca – GRS Tape (identyfikator albumu: 006), nośnik danych – jedna kaseta magnetofonowa[218]
„Polska Scena Punk Vol.2”: 1997 r., wydawca – GRS Tape (identyfikator albumu: 014), nośnik danych – jedna kaseta magnetofonowa[219]
„Turbopunk CD 1”: 1998 r., wydawca – Turbopunk Zine / Mami Records, nośnik danych – jedna płyta kompaktowa[220]
„Polska Scena Punk Vol.5”: 2002 r., wydawca – GRS Tape (identyfikator albumu: 032), nośnik danych – jedna kaseta magnetofonowa[221]
„Pasażer #19 Sampler”: 2005 r., wydawca – Pasażer, sampler (załączona do fanzinu Pasażer #19), nośnik danych – jedna płyta kompaktowa[222]
„Punks, Skins & Rudeboys Now! Vol. 13”: 2005 r., wydawca – Jimmy Jazz Records, promo (załączona do fanzinu Garaż #23), nośnik danych – jedna płyta kompaktowa[223]
2019 r., wydawca – NOG Records (identyfikator albumu: 002), nośnik danych – jedna płyta kompaktowa[235]
2020 r., wydawca – NOG Records (identyfikator albumu: LP001), nośnik danych – dwie płyty gramofonowe[236]
„Pasażer #36”: 2020 r., wydawca – Pasażer, sampler (załączona do fanzinu Pasażer #36), nośnik danych – jedna płyta kompaktowa[237]
„Polska Scena Punk Vol 2. Czy Pamiętasz?”: 2020 r., wydawca – NOG Records (identyfikator albumu: 007), nośnik danych – jedna płyta kompaktowa[238][239]
„Polska Scena Punk Vol.3 - Trzeba Żyć”: 2020 r., wydawca – NOG Records (identyfikator albumu: 008), nośnik danych – jedna płyta kompaktowa[240]
„Polska Scena Punk Vol.4 - Wolność”: 2021 r., wydawca – NOG Records (identyfikator albumu: 009), nośnik danych – jedna płyta kompaktowa[241]
„Pasażer #37”: 2022 r., wydawca – Pasażer, sampler (załączona do fanzinu Pasażer #37), nośnik danych – jedna płyta kompaktowa[242]
„Pasażer #38”: 2024 r., wydawca – Pasażer, sampler (załączona do fanzinu Pasażer #38), nośnik danych – jedna płyta kompaktowa[243].
Teledyski i inne nagrania wideo
Oficjalne teledyski zespołu obejmują nagrania wideo do następujących utworów (w nawiasie podano rok ukazania się materiału):
Ponadto nagrano i udostępniono, między innymi w ramach serwisu społecznościowego Youtube, szereg nagrań koncertowych – live – które powstawały sukcesywnie, praktycznie niemal od początku działalności zespołu, bowiem pierwsze z tych nagrań pochodzi już z 1992 r.[244].
Wydawnictwa poza granicami Polski
Poza granicami Polski ukazały się wydawnictwa z nagraniami zespołu, a także dystrybuowano niektóre z wyżej wymienionych albumów. I tak jednym z bardziej znanych takich wydawnictw jest split pod tytułem „Uliczny Opryszek / Angry 4 Life”. Ukazał się on w 2007 r. w Stanach Zjednoczonych. Został on wydany na płycie winylowej w formacie EP, a oprócz utworów Ulicznego Opryszka, znalazły się tak także utwory zespołu Angry 4 Life[9][156][175][176][177] pochodzącego z San Jose w Kalifornii[156][176][177]. Ten krążek dostępny był także w ramach niezależnej sceny w Japonii. Inne wydawnictwo grupy, które dostępne było za granicą to album „Młodzież punkowa 33 1/3”. Był on bowiem rozprowadzany na Filipinach przez wokalistę zespołu The Istukas Over Disnaeyland, który to zespół grał muzykę punk rokową, oi! i ska[156]. Pewną ciekawostką jest fakt znalezienia przez pewnego podróżnika w Meksyku na stoisku sprzedaży z muzyką niezależną wydanych nieoficjalne (piracko) płyt z dyskografią zespołu[245].
Autorzy i covery
Autorzy muzyki i tekstów
Zespół gra własne kompozycje muzyczne z własnymi tekstami lub piosenki napisane przez autorów zewnętrznych. Autorami tekstów piosenek Ulicznego Opryszka, z wyłączeniem coverów, był zespół lub poszczególni członkowie albo osoby z powiązanych kapel[5]. Dotyczy to twórców między innymi takich grup jak Nauka o gównie czy Robotnik, w tym między innymi: Ewka, Tobiasz[147][148], Agnieszka[148], G.G. Error[147][148][149][160] (Grzegorz Górniewicz[246]), Mariusz Giglewicz[147][148][149][160]. Pośród autorów zewnętrznych wymienić można Kabaret Klika[149], Krzysztofa Supranionek, Łukasza Bajda[160]. Ponadto warto wspomnieć, że autorem tekstu do utworu „Bóg ma twoje imię”[21][160] oraz jeszcze jednej niewymienionej wprost[21], jest Zdzisław „Dzidek” Jodko, między innymi wydawca zina Garaż[21][247] oraz szef wytwórni Jimmy Jazz Records[247]. Kolejnym autorem tekstu do utworu wykonywanego przez zespół jest Janusz Reichel[15][16], poeta i pieśniarz, który napisał między innymi piosenkę „Biegnij Franek”[15] i inne[16].
Utwory innych wykonawców
Interesujące jest również zestawienie wybranych coverów nagranych lub wykonywanych przez Ulicznego Opryszka. Pośród takich, licznych realizacji znajdują się różne utwory muzyczne zespołów z nurtu punk rock, w tym między innymi utwór „Chodź pójdziemy tam” zespołu Nocne Szczury[154][160][248], „Wariat” – Rejestracja, „Wszyscy pokutujemy” – Sedes[160][154], „77” – Ramzes & The Hooligans[160][181][248], „Piwo” – Borygo[160][181][248][249], „Teatr polityczny” – Kabaret Klika[149], „Tym co odeszli” – Gruba Berta[181], „Zapytaj Boga” – Post Regiment[181][248][249], „Ballada” – Kanada[181], „Polska” – Zakon Żebrzących[181][249], „Hymn Punks” – Poerocks[181][248], „Czerwień i biel” – Konwent A[181], „Jesteś” – Mamusiu Ratuj[181][248], „Rób to co chcesz i mów to co myślisz” – Liberum Veto[181], „Kamienie kwiaty” – Rebeliant[181][248][249], „Potrzebny cios” – Lumpersi, „Dla nadziei” – Defloracja[181], „Zjednoczeni” – Nocne Szczury, „Zabili mnie” – Corpus X, „Pomnik” – Stress[181][248], „Kultura” – Mocz Tenora, „Wszystko jest piękne” – Detonator BN, „Punk jest w nas” – Robotnik[181], „Nie Jestem...” – Walek Dzedzej Punk Band[181][248], „Punks not dead?” – Guernica y Luno, „Odwaga” – Egzystencja, „Po co żyć” – Prowokacja, „Chuligan” – Stan Zvezda, „Wolny człowiek” – Wegetacja, „Poza dobrem i złem” – Ręce do Góry, „W ciszy” – Magister z Wyciętą Przysadką Mózgową, „Żołnierz” – Zbombardowana Laleczka, „Klątwa” – Spasi Sohrani, „Komunikaty” – Inkwizycja, „Dla Ciebie” – Insekty na Jajach, „Miłość” – Schizofreniczna Prostytutka Maria, „Tolerancja” – Zima, „Nowa dyskoteka” – Absurd, „Harcerzyki” – Pancer, „Trędowaty” – Agonia, „Do przyjaciół czerwonych” – Reżim, „Punk zawsze czuje się ok” – Amputacja, „Polskie świnie” – Paranoya, „Praca, dom” – Bush Doctor[187][190], „Walczyk” – Formacja Brudny Widelec, „Namiętności nie wystarczą” – Chaos, „Kapłani szatana” – Popularne i zapałki, „Plaża” – Brzytwa Ojca, „Faszyzm” – La Aferra, „Wolność” – Czerwona chorągiewka, „Janosik” – Abecadło wolnych dzieci, „Naród wybrany” – Palce Ireny, „Obcy nowi pod mur” – Mechaniczna Pomarańcza, „Prawdziwy mężczyzna” – Svoboda, „W kawiarni” – Bikini, „Sarajewo” – Łysina Lenina, „Inwestycja” – Ulica, „Robaka nikt nie kocha” – Kumader, „Chory świat” – Die Fallen, „Szara rzeczywistość” – Ural, „Dziennik telewizyjny” – Kontrola W., „Żydzi” – Zbuntowany Kaloryfer, „Wojna” – 4 kopniętych i Fred, „Nigdy” – Okupacja'81[207][209], „Młodość walcząca” – Karcer[56].
Zdarzały się także takie sytuacje, że w coverze przygotowanym przez Ulicznego Opryszka wystąpił muzyk związany z kapelą, która była pierwotnym autorem lub wykonawcą utworu. Przykładem takiej sytuacji jest zamieszczony w albumie „Prałat” utwór zespołu Detonator BN. Piosenka ta została zaśpiewana przez oryginalnego wokalistę – Mirosława Adamkiewicz. Tę sytuację najlepiej opisuje wypowiedź Bunta, który wprost stwierdza, że jest czymś ekstra po latach współtworzyć i nagrywać z muzykami dawnych zespołów[16].
Bogaty zestaw takich realizacji w repertuarze zespołu niewątpliwie wynika między innymi z faktu, że Bunt, wcześniej także wspólnie ze swoim bratem, zgromadził bardzo dużą kolekcję historycznych już niemal nagrań, często nigdzie niedostępnych. W kolekcji tej są dema, bootlegi i dawne albumy już wówczas trudno dostępne, a współcześnie będące w wieku przypadkach białymi krukami, do tego stopnia, że nawet zespoły, czy dawni ich członkowie, które są ich twórcami, są zadziwieni posiadanymi przez niego unikatami[21][156][249][250][251][252]. Niektóre archiwalne nagrania były prezentowane w Radiu Ulicznik, w kanale muzycznym prowadzonym pod nazwą „Punkowe archiwum”[156]. Pośród wydanych przez Ulicznego Opryszka albumów są takie, w których covery stanowią większość zawartych w nich utworów[153][155][156][248][249][253]. Na nich można znaleźć informację, iż są one hołdem, zarówno dla dawnych kapel, często mniej znanych, jak i dla festiwalu w Jarocinie oraz punkowych załóg[156][248][250][251][252][254]. Dobór takich zespołów i utworów przykładowo do pierwszego z tego typu wydawnictw, albumu „Na Zawsze Punk” opierał się oczywiście o indywidualne, subiektywne upodobania muzyków kapeli, ale uwzględniał też takie założenie, aby ująć dobre kapele nieco mniej znane, czasem wręcz zapomniane, które w tamtym czasie nie były aktywne[155][156][250][251][252][253], a wiele z nich to takie grupy muzyczne sceny niezależnej, które nigdy nie nagrały swojej twórczości w studio nagrań[47][253].
Oceny, opinie, wywróżenia
W początkowym okresie działalności do 2001 r. zespół w ramach sceny punk i hardcore nie był szerokim zakresie lubiany. Mimo to istniały jednak grupy i środowiska punkowe, które doceniały i lubiły Ulicznego Opryszka, podobnie zresztą jak powiązane kapele Nauka o Gównie i Robotnik[20].
W późniejszym okresie działalności zespołu jego rozpoznawalność i popularność nie podlegała już dyskusji. Często w czasie wydarzeń, na których występowało obok Ulicznego Opryszka kilku innych wykonawców, to właśnie ten zespół był już gwiazdą lub jedną z gwiazd przyciągającą publiczność. Podczas występów zaś kapela potrafiła rozgrzać uczestników wydarzenia doprowadzając do prawdziwej, dobrej zabawy, a wiele utworów zespołu przez lata nabrało charakteru znanych, lubianych i śpiewanych przez publikę szlagierów. Do takich piosenek należą między innymi „Na zawsze punk”, „Zapierdol faszystowskich morderców”[5][58][69]. Jednak według niektórych autorów publikacji wymieniona rozpoznawalność i popularność dotyczy jedynie dość niszowej sceny punk, w której zespół pozostaje, bez wyraźnych perspektyw na wypłynięcie do mainstreamu choćby tylko polskiej sceny muzycznej[255]. Do tej punkowej twórczości przypisywane jest określenie „prosty”, ale też „szczery” i „melodyjny”[152], także „surowy”[153]. Pojawia się także pogląd, że kapela jest zespołem koncertowym i w studnio wypada nieco słabiej. Ponadto te same utwory są w komentarzach do twórczości grupy różnie oceniane przez różnych recenzentów, tak że można spotkać opinię pozytywną i negatywną[154][152]. Co prawda na razie z rzadka, ale pojawiają się już powoli takie określenia w stosunku do Ulicznego Opryszka jak „ikona” czy „legenda” polskiego punk rocka[107][109][153].
Zaproszenie przez Jerzego Owsiaka zespołu do występu na Przystanku Woodstock w 2004 r. było dla grupy dużym wyróżnieniem. Z tej okazji kapela przygotowała specjalny utwór zatytułowany „Jedziemy na Woodstock”. Stał się on festiwalowym przebojem[5], a bardzo pozytywne przyjęcie przez publiczność zespołu[5][154] i dobra atmosfera podczas ich występu były zaskoczeniem dla samego Jerzego Owsiaka[5].
Podczas występów w Jarocinie, w roku 2005, na PRL Festiwalu, kapela zdobyła nagrodę jury[2][5][56][57], „Złotego Kameleona”[5][57] wręczanego podczas konkursu będącego przeglądem młodych kapel[18][57], a sam występ grupy był bardzo wysoko wówczas oceniony. Jak podano w artykule na temat festiwalu zamieszczonym w Gazecie Jarocińskiej, to właśnie wejście na sceną Ulicznego Opryszka zelektryzowało widownię, a pośród publiczności zawrzało i duża jej część rozkręciła ostrą zabawę pod sceną[5][58]. Po prostu zespół dał czadu dla grupy fanów, która czekała na jego występ. W pierwszym dniu konkursowym publiczność nie chciała wręcz wypuścić kapeli ze sceny[57]. Walter Chełstowski, niegdyś szef festiwalu, a w 2005 r. przewodniczący jury[5][56], wypowiadając się dla tej gazety na temat festiwalu nawiązał do Ulicznego Opryszka oceniając grupę jako rasową, punkową kapelę dla której żywi duży sentyment oraz sympatię, a także że docenia jej muzykę[5]. Przyznał też, że zespół pozytywnie zaskoczył go wykonaniem utworu „Młodość walcząca” grupy Karcer[56][58] i standardów punkowych lat 80. XX wieku[58].
Zespół o sobie
Jedną z podstawowych i ważniejszych postaw zespołu jest ta, wyrażana przez nich oczywiście z pewną dozą przymrużenia oka, która podkreśla przekaz jednego ze sztandarowych ich utworów: Na zawsze punk[16][25]. I jest to także jeden z ulubionych przez artystów utworów własnych[25]. Dobrze oddaje idee stojące za przekazem płynącym z twórczości kapeli tekst utworu zespołu Karcer, który jest jednym z coverów wykonywanych przez nią, a mianowicie wyżej wymieniona „Młodość walcząca”. Dla muzyków to hymn pokoleń z mądrym choć ostrym przesłaniem[56]. I oczywiście ważne jest również hasło „Punx not dead” traktowane nie jak pusty, prosty slogan lecz odpowiednio, z pomysłem na życie i przeciwstawianiem się często występującym różnorakim absurdom w otaczającej nas rzeczywistości[251]. Swoją muzykę określają jako prosty, czasem melodyjny, a czasem szybki punk rock. Wspólnie tworzone piosenki są przede wszystkim o otaczającej rzeczywistości i problemach życia codziennego takich jak przykładowo bezrobocie czy beznadziejna polityka, problemy społeczne, kwestie skandali związanych z kościołem katolickim. Mimo punkowych korzeni muzycy stwierdzają, iż jak każdy są za normalnością[5][16].
Uwagi
↑1992 r. jest rokiem wydania splitu pod tytułem „To Solidarność Sprzedaje Nas” (razem z zespołem Nauka o Gównie)[146].
↑1994 r. jest rokiem wydania albumu muzycznego pod tytułem „Zapierdol Faszystowskich Morderców”[9][147].
↑1995 r. jest rokiem wydania albumu muzycznego pod tytułem „Młodzież Punkowa”. Przy tym albumie grupę tworzył Bunt, a w nagraniu utworów wspomagali go członkowie zespołu Nauka o Gównie[21][148].
↑2005 r. jest rokiem występu zespołu na festiwalu w Jarocinie[5].
↑2009 r. jest rokiem wydania albumu muzycznego pod tytułem „Na Zawsze Punk”[156][181].
↑Jeżeli w kolejnym wierszu powtarza się dany rok, to oznacza, że w trakcie tego roku nastąpiła zmiana składu.
↑Inni wymienieni tu muzycy, występowali z zespołem gościnie, okazjonalnie lub stosunkowo krótkotrwale, czasem jedynie na kilku lub kilkunastu koncertach.
↑Nie jest to pełne zestawienie, gdyż dla części muzyków brak jest informacji o ich funkcji lub instrumencie, na którym grali.
↑Kolumna zawiera informacje o muzykach występujących gościnnie lub stosunkowo krótkotrwale w grupie.
↑Jeśli przy danym albumie nie podano wprost kraju jego wydania, to album wydany został w Polsce. Dla pozostałych przypadków podano wprost kraj publikacji danego albumu lub jego konkretnego wydania.
Bunt [online], Discogs, Artist Code: [a258677] [dostęp 2024-11-13](ang.).
WalterW.ChełstowskiWalterW., Recenzja płyty "Na zawsze punk”, [w:] Prasówka (INTERVIEWS) [online], ulicznyopryszek.pl, 2009, ?article_id: 50 [dostęp 2025-01-07](pol.), Walter Chełstowski - z korespondencji e-mail. Wrzesień 2009.
SebastianS.GabryelSebastianS., Nic nigdy się nie zmieni, MarcelinaM.Drzymała i inni red., [w:] sztuka / muzyka [online], Kultura u Podstaw 2018 – 2025, Wielkopolska; Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego, Departament Kultury, 15 czerwca 2022, /nic-nigdy-sie-nie-zmieni/ [dostęp 2025-01-08](pol.).
AnnaA.GauzaAnnaA., Uliczny Opryszek – Jarocin 2005 (duża scena), [w:] Prasówka (INTERVIEWS) [online], Gazeta Jarocińska nr 23, 10 czerwca 2005 r. pod tytułem „Jarociiin!!!”; we fragmencie: ulicznyopryszek.pl, 10 czerwca 2005, ?article_id: 13 [dostęp 2025-01-03](pol.), Fragment artykułu Anny Gauza "Jarociiin!!!", GAZETA JAROCIŃSKA nr 23, 10 Czerwca 2005.
MarcinM.KornakMarcinM., Muzyka Przeciwko Rasizmowi, „"Nigdy Więcej"”, 4, Warszawa: Stowarzyszenie "Nigdy Więcej", 1997, ISSN1428-0884 [dostęp 2024-11-14](pol.).
Punk Generation 2022 [KS Spirala], [w:] Koncert [online], mrowisko.polsl.pl, 22 października 2022, /punk-generation-2022-ks-spirala/ [dostęp 2025-01-07](pol.).
Punk rock w natarciu, [w:] Kultura [online], Gliwice. Oficjalna strona miasta, 25 października 2021, /kultura/punk-rock-w-natarciu [dostęp 2025-01-07](pol.).
RobertR.SankowskiRobertR., Uliczny Opryszek – Jarocin 2005, [w:] Prasówka (INTERVIEWS) [online], Gazeta Wyborcza w artykule pod tytułem „Jak w Jarocinie punkowcy cofnęli czas”; we fragmencie: ulicznyopryszek.pl, 6 czerwca 2005, ?article_id: 15 [dostęp 2025-01-03](pol.), Fragment artykułu Roberta Sankowskiego "Jak w Jarocinie punkowcy cofnęli czas", GAZETA WYBORCZA, 6 Czerwca 2005.
JarosławJ.SobkowiakJarosławJ., Recenzja płyty „Na zawsze punk”, [w:] Prasówka (INTERVIEWS) [online], Garaż Nr 28 z 2009 r.; ulicznyopryszek.pl, 2009, ?article_id: 49 [dostęp 2025-01-07](pol.).
Sopel, Wywiad dla zina GARAŻ 2009 r., [w:] Prasówka (INTERVIEWS) [online], Garaż nr 28 z 2009 r.; ulicznyopryszek.pl, 2009, ?article_id: 48 [dostęp 2025-01-07](pol.), Wywiad ten ukazał się w 28 numerze zina GARAŻ w listopadzie 2009 roku.
MichałM.SzałaMichałM. (red.), Rozkwitająca Wiosna z Ulicznym Opryszkiem, [w:] Wiadomości [online], Nowy Tomyśl Nowiny Lokalne, 3 kwietnia 2017, /rozkwitajaca-wiosna-ulicznym-opryszkiem/ [dostęp 2025-01-08](pol.).
Tik Tak Punk Rock Memoriał 2022 [online], Centrum Kulturalno-Edukacyjne w Czerwionce-Leszczynach, 27 marca 2022 [dostęp 2024-11-15](pol.).
Uliczny Opryszek – Jarocin 2005 (mała scena), [w:] Prasówka (INTERVIEWS) [online], Gazeta Jarocińska nr 23, 10 czerwca 2005 r. pod tytułem „Jarociiin!!!”; we fragmencie: ulicznyopryszek.pl, 10 czerwca 2005, ?article_id: 14 [dostęp 2025-01-03](pol.), Fragment artykułu "Pogo na betonie", GAZETA JAROCIŃSKA nr 23, 10 Czerwca 2005.
Vova [online], Discogs, Artist Code: [a2574877] [dostęp 2025-01-02](ang.).
ŁukaszŁ.WewiórŁukaszŁ., Artykuł o płycie „Na zawsze punk”, [w:] Prasówka (INTERVIEWS) [online], Teraz Rock nr 9, wrzesień 2009; ulicznyopryszek.pl, 2009, ?article_id: 45 [dostęp 2025-01-03](pol.).
ŁukaszŁ.WewiórŁukaszŁ., Recenzja płyty "Na zawsze punk”, [w:] Prasówka (INTERVIEWS) [online], Teraz Rock nr 9, wrzesień 2009; ulicznyopryszek.pl, 2009, ?article_id: 47 [dostęp 2025-01-03](pol.).
PaulinaP.WilkPaulinaP., Uliczny Opryszek – Jarocin 2005, [w:] Prasówka (INTERVIEWS) [online], Rzeczpospolita w artykule pod tytułem „Nieboszczyk nieznany i niestraszny”; we fragmencie: ulicznyopryszek.pl, 6 czerwca 2005, ?article_id: 16 [dostęp 2025-01-03](pol.), Fragment artykułu Pauliny Wilk "Nieboszczyk nieznany i niestraszny", RZECZPOSPOLITA, 6 Czerwca 2005.
GrzegorzG.WitkowskiGrzegorzG., Uliczny Opryszek – Jarocin 2005, [w:] Prasówka (INTERVIEWS) [online], Teraz Rock nr 7, lipiec 2005; fragment: ulicznyopryszek.pl, 2005, ?article_id: 12 [dostęp 2025-01-03](pol.), Fragment artykułu Grzegorza Witkowskiego o festiwalu Jarocin 2005. TERAZ ROCK nr 7, lipiec 2005.
