Parowóz został skonstruowany w fabryce StEG na zamówienie austriackiej Kolei Północnej Cesarza Ferdynanda (KFNB) na silny parowóz manewrowy[1]. W latach 1898–1908 zbudowano tam 37 lokomotyw tej serii, które zostały oznaczone początkowo jako seria KFNB X i otrzymały na kolei numery 35 – 71. Po przejęciu kolei KFNB przez Cesarsko-Królewskie Koleje Państwowe (kkStB) zostały one od 1909 roku oznaczone jako seria 66 kkStB (numery 66.01 do 66.37)[5].
Parowóz napędzany był silnikiem bliźniaczym, z rozrządem Heusingera, pracował na parę nasyconą. Lokomotywy wykonano w dwóch różniących się seriach. Pierwsze 12 lokomotyw, wyprodukowanych w 1898 roku, było cięższych i mocniejszych, a dalsze 25 lokomotyw miało skrócony kocioł o nieco mniejszej powierzchni i mniejszy ruszt, lecz za to miało nacisk osi na szyny zmniejszony z 14 do 13 ton, co umożliwiało wykorzystanie na gorszych szlakach[1]. Dziesięć z nich zbudowano w latach 1899–1901, a pozostałe 15 po przerwie, w latach 1906–1908[5]. Oba typy miały w kotle 124 płomieniówki, lecz różniące się długością[2].
Służba po I wojnie światowej
Po I wojnie światowej wszystkie lokomotywy tej serii zostały rozdzielone pomiędzy nowo powstałe państwa. Polska otrzymała 13 parowozów (dawne 66.17 do 66.29), z tego 12 wcielono do służby na PKP pod oznaczeniem serii TKh17 (numery TKh17-1 do TKh17-12). Polska posiadała tylko lżejsze lokomotywy drugiej serii[1][5]. Część została przejęta przez ZSRR lub Niemcy podczas II wojny światowej.
Po II wojnie światowej PKP posiadały w inwentarzu 6 parowozów serii TKh17, lecz tylko cztery należały faktycznie do dawnej serii kkStB 66 (numery 1 – 4[5]), natomiast dwa były omyłkowo zaliczonymi parowozami przemysłowymi innych typów[6]. Z drugiej strony, przedwojenny parowóz TKh17-11 był po wojnie omyłkowo zaliczony do zbiorczej serii TKh100, jako TKh100-34[5]. Parowozy TKh17 były eksploatowane w Polsce przynajmniej do 1955 roku[6].
Pozostałe 24 lokomotywy, łącznie z dwunastoma pierwszej serii, otrzymała Czechosłowacja, gdzie służyły na kolejach ČSD jako seria 314.3 (numery 314.301 do 314.324)[5]. Ostatnia lokomotywa 314.303 została wycofana w 1965 roku i zachowana jako pomnik, następnie eksponat w Valašské Meziříčí[1].