Sztuka Cejlonu – wytwory kultury artystycznej powstałe na Cejlonie.

Kultura i sztuka Cejlonu kształtowały się pod wpływem Indii, czerpiąc wzorce stylistyczne przede wszystkim z Indii Południowych. Ściśle związana z buddyzmem wprowadzonym przez władców syngaleskich w III w. p.n.e. Na terenach tamilskich występują zabytki hinduskie. Prężnymi ośrodkami były stolice: Anuradhapura III w. p.n.e. – VIII w. n.e. oraz Polonnaruwa IX – XIV w. Dla Anuradhapury charakterystyczne są stup zwane dagobami (Ruwanweli, Dźetawana), świątynie typu ćajtja-ghara, budowle przy świętych drzewach (bodhighara) oraz sadzawki (pokuna). W epoce Polonnaruwy powstawały: świątynie, skalne rzeźby Buddy, posąg króla Parakramabahu I, godige i sadzawki w kształcie lotosu. Kryzys w rozwoju sztuki cejlońskiej przypadł na lata kolonizacji europejskiej. Ponowny rozkwit przypadł na XVIII – XIX w. Powstawały wówczas zdobne świątynie i pałace, rozwijało się rzemiosło artystyczne^[1].

• 
  Stupa, Polonnaruwa
• 
  Stupa, Anuradhapura
• 
  Lankarama Dagaba, Anuradhapura
• 
  Kochankowie Isrumuniya IV – VI w. p.n.e.
• 
  Posąg Parakramabahu I
• 
  Zaśnięcie Buddy
• 
  Freski, Sigiriya
• 
  Księżycowy kamień, Anuradhapura
• 
  Kamienny lew, Abhayagiri
• 
  Kuttam Pokuna