Polana należy do tzw. suchych polan pienińskich. Jest bogata w gatunki, gdyż na 1 m² występuje tu aż 30-40 gatunków roślin kwiatowych, wśród nich takie, jak: koniczyna pogięta, kozibród wschodni, kukułka bzowa, mieczyk dachówkowaty. Dawniej polana była użytkowana rolniczo – koszona. Notowana jest w dokumentach z 1621 r. Po włączeniu jej do Pienińskiego Parku Narodowego zaprzestano jej rolniczego użytkowania. By jednak zapobiec jej zaniknięciu wskutek naturalnej sukcesji (tu: zarośnięcia lasem), polana jest co roku koszona (pod koniec lipca). Pozostawia się jednak pewien niewykoszony obszar (co roku w innym miejscu), by umożliwić przetrwanie licznym i rzadkim gatunkom pienińskich owadów[3].
Obok polany, w kierunku szczytów Trzech Koron znajduje się w lesie bardzo atrakcyjna skała wapienna zwana Kopą Siana[2]. Polana jest ogrodzona drewnianym płotem, by zapobiec jej rozdeptywania przez licznie wędrujących tędy turystów – przełęcz Szopka jest w sezonie turystycznym jednym z najbardziej zatłoczonych miejsc w Pieninach[3].
↑ abKazimierzK.ZarzyckjKazimierzK., RomanR.MarcinekRomanR., SławomirS.WróbelSławomirS., Pieniński Park Narodowy, Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003, ISBN 83-7073-288-7. Brak numerów stron w książce