|
Przełęcz Szopka
Przełęcz Szopka – przełęcz w Pieninach na wysokości 779 m pomiędzy szczytami Trzech Koron (982 m) a wzniesieniem Czoło (815 m.)[1]. Bywa także nazywana przełęczą Chwała Bogu (być może nazwa pochodzi od okrzyku ulgi po trudach wspinaczki)[2]. Główny węzeł szlaków w Pieninach Właściwych. Na przełęczy i poniżej niej znajdują się dwie polany. Z polany Szopka widok na pogórza Spisza i Tatry, z polany nad przełęczą widać Gorce. Polana jest koszona przez Pieniński Park Narodowy, jednak z powodu niewielkiego rozmiaru i częściowego zarośnięcia widoki są ograniczone. Przełęcz jest miejscem odpoczynku turystów. Źródełko i ławki wzdłuż ogrodzeń krzyżujących się szlaków, dydaktyczne tablice informacyjne. W sezonie turystycznym bywa zatłoczona. Szlaki rozchodzą się na Trzy Korony, do Czorsztyna, Krościenka i Sromowiec Niżnych[3].
Znajdująca się w Pieninach Właściwych przełęcz Szopka oddziela Masyw Trzech Koron od Pienin Czorsztyńskich. Przełęcz leży na najdogodniejszym i używanym od dawna przejściu łączącym Krościenko ze Sromowcami Niżnymi. W połowie XIX wieku pierwsi turyści wyjeżdżali na nią góralskimi furmankami[3]. Dawniej w sąsiedztwie przełęczy znajdowała się altana dla turystów, często nocowali w niej flisacy. Planowano też budowę schroniska[3].
Polanę porasta zbiorowisko zwane umiarkowanie suchą łąką pienińską. Jest to formacja sztuczna, powstała na terenie po wykarczowanym kilka wieków temu lesie. Gromadnie występują na niej m.in. przelot pospolity, koniczyna pogięta i pagórkowa oraz mietlica pospolita[4]. Na polanie zakwita rzadka już roślina mieczyk dachówkowaty[5], znaleziono tu też zagrożony wyginięciem gatunek grzyba koronicę ozdobną[6]. Notowany jest również kozibród wschodni i storczyk bzowy. Po stronie północnej, ok. 30 m od siodła przełęczy, przy młaczce i źródle, licznie występują sity, turzyce i wełnianki, a nieco dalej przy ścieżce zarośla jałowca pospolitego[4].
Przez Przełęcz Szopka biegnie granica między miejscowością Sromowce Niżne w gminie Czorsztyn (stok południowy) i Krościenkiem nad Dunajcem (stok północny)[7].
Szlaki turystyczne
 Główny Szlak Pieniński – do Czorsztyna przez przełęcz Trzy Kopce, Macelak i przełęcz Osice. 2:10 h, ↑ 2:20 h- Główny Szlak Pieniński – do Szczawnicy przez Siodło, Górę Zamkową, Bajków Groń, Czertezik, Sokolicę i przeprawę promową Nowy Przewóz. 2:50 h, ↑ 3:05 h
 – do Sromowiec Niżnych przez Wąwóz Szopczański. 1 h, ↑ 1:15 h- – do Krościenka przez Bajków Groń. 1:10 h, ↑ 1:40 h
-
Początek szlaku na Trzy Korony
-
Tatry widziane z przełęczy
-
Przełęcz Szopka – widok na Tatry
-
Rozdroże na przełęczy
Przypisy
- ↑ Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:20 000, Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart, lipiec 2006, s. 1, ISBN 83-87873-07-1 .
- ↑ B.A.B.A. Węglarz B.A.B.A., Spacerkiem po starej Szczawnicy i Rusi Szlachtowskiej, Pruszków: Wyd. diecezjalne i drukarnia w Sandomierzu, 2011, ISBN 978-83-62460-17-5 . Brak numerów stron w książce
- ↑ a b c JózefJ. Nyka JózefJ., Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, s. 179, 257, ISBN 83-915859-4-8 .
- ↑ a b RajmundR. Bartyzel RajmundR., EugeniuszE. Szyda EugeniuszE., Ścieżki dydaktyczno-naukowe Pienińskiego Parku Narodowego, „Karpaty. Materiały szkoleniowe o problematyce górskiej (...)”, 1978–79, 15–16, Krakowski Klub Przodowników Turystyki Górskiej przy Krakowskim Oddziale PTTK, 1981, s. 38–45 .
- ↑ KazimierzK. Zarzyckj KazimierzK., RomanR. Marcinek RomanR., SławomirS. Wróbel SławomirS., Pieniński Park Narodowy, Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003, ISBN 83-7073-288-7 . Brak numerów stron w książce
- ↑ AnnaA. Kujawa AnnaA., MałgorzataM. Ruszkiewicz-Michalska MałgorzataM., Izabela L.I.L. Kałucka Izabela L.I.L. (red.), Grzyby chronione Polski. Rozmieszczenie, zagrożenia, rekomendacje ochronne, Poznań: Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego Polskiej Akademii Nauk, 2020, ISBN 978-83-938379-8-4 . Brak numerów stron w książce
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-12-28] .
|
|
