Ligarki

Ligarki
Ilustracja
Państwo

 Polska

Położenie

województwo małopolskie

Pasmo

Pieniny

Wysokość

730–750 m n.p.m.

Zagospodarowanie

nieużytki

Położenie na mapie gminy Czorsztyn
Mapa konturowa gminy Czorsztyn, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Ligarki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Ligarki”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Ligarki”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Ligarki”
Ziemia49°25′01″N 20°25′27″E/49,416944 20,424167
Multimedia w Wikimedia Commons

Ligarki[1][2], Legarki[3] – niewielka polana w Pieninach. Znajduje się na wysokości 730–750 m w Masywie Trzech Koron[3]. Położona jest na grzbiecie porośniętym dzikim lasem jodłowo-świerkowym, który już Kazimierz Sosnowski uważał za las pierwotny. Ma powierzchnię 0,45 ha i z powodu niewielkich rozmiarów pozbawiona jest widoków, gdyż przesłania je las. Mimo niewielkich rozmiarów stwierdzono występowanie na niej ok. 100 gatunków roślin naczyniowych. Do 1980 polana była regularnie koszona, później zaprzestano koszenia, prowadzi się natomiast badania nad sukcesją wtórną[2].

Przez polanę Ligarki prowadzi szlak turystyczny, na polanie zakręca on o 90°. W Pieninach istnieją jeszcze jedne Ligarki – skalne żebra o wysokości ok. 240 m, opadające do Przełomu Dunajca z tego grzbietu, na którym znajduje się polana Ligarki[1].

Z rzadkich roślin m.in. stwierdzono tutaj występowanie tawuły średniej, kokoryczy żółtawej i ostrożnia głowacza[4].

Polana znajduje się na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego, w granicach wsi Sromowce Niżne, w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czorsztyn[3].

Szlak turystyki pieszej

szlak turystyczny zielony od wylotu Wąwozu Szopczańskiego południowymi zboczami Trzech Koron, przez Wyżni Łazek i Ligarki do polany Kosarzyska, gdzie krzyżuje się ze szlakiem niebieskim prowadzącym głównym grzbietem Masywu Trzech Koron i Pieninek[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.
  2. ↑ a b Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
  3. ↑ a b c Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-10-19].
  4. ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.

Linki zewnętrzne

Polany Pienin Centralnych