Jaz Bartoszowice – stanowisko dolne (i Most Bartoszowicki)
Składa się z dwóch podstawowych elementów hydrotechnicznych, tj. budowli piętrzących, a także budynków oraz obiektów pomocniczych i towarzyszących[2]. Podstawowymi elementami[1][2] tego stopnia są[b]:
Oprócz podstawowych obiektów piętrzących, wybudowano także elementy pomocnicze i towarzyszące, takie jak mosty i kładki zapewniające możliwość komunikacji, budynki techniczne oraz administracyjne i mieszkalne, a także dodatkowe urządzenia i budowle techniczne[2].
Historia
Jaz Bartoszowice – stanowisko górne (i Most Bartoszowicki)
Obecny kształt Stopnia Wodnego Bartoszowice jest wynikiem realizacji inwestycji, polegającej na budowie nowej drogi wodnej oraz nowego systemu zabezpieczenia przeciwpowodziowego miasta, a także innych, następnych inwestycji polegających na modernizacji i budowie nowych obiektów. Inwestycja pierwotna prowadzona była w latach 1913–1917[c]. Część obiektów pierwotnie istniejących na stopniu została przebudowana, a część uległa zniszczeniu i została zdemontowana[2][3].
W okresie powojennym, w Polsce, ukształtowało się odpowiednie nazewnictwo w odniesieniu do obiektów stopnia oraz dla obiektów towarzyszących i kanałów wodnych. Nazwy stosowane w odniesieniu do tych obiektów wywodzą się od nazwy osiedla Bartoszowice, które położone jest na zachodnim, lewym brzegu Odry. Dla śluzy i jazu stosuje się nazwę zgodną z nazwą Stopnia Wodnego Bartoszowice: Śluza Bartoszowice oraz Jaz Bartoszowice[2]. Ponieważ współcześnie istniejące obiekty stopnia powstały w czasie, gdy Wrocław przynależał do Niemiec, miały również one wcześniej swoje nazwy niemieckie.
Stopień Wodny Bartoszowice oraz położony na Miejskiej Drodze Wodnej prowadzącej przez Wrocław Stopień Wodny Opatowice, współpracują ściśle ze sobą piętrząc wodny Odry na odcinku rzeki do poprzedniego na szlaku Stopnia Wodnego Janowice. Z tego względu część autorów różnych publikacji traktuje obiekty obu tych stopni łącznie i razem z lokalnym układem hydrologicznym definiując Węzeł Wodny Bartoszowicko-Opatowicki[2][4].
Stopnień ten obejmuje budowle piętrzące umiejscowione w dwóch kanałach wodnych, rozdzielonych groblą. Korona tej grobli została nazwana Ulicą Folwarczną. Do stopnia prowadzi od strony osiedla Bartoszowice ulica Braci Gierymskich, w ciągu której leży Most Bartoszowicki[4][6].
Wrocław położony jest nad skanalizowanym odcinkiem rzeki Odry[8][9], co oznacza, że Stopień Wodny Bartoszowice jest jednym z całego ciągu stopni utrzymujących wymagany poziom wody na rzece[1]:
Szlak wodny prowadzący przez Stopień Wodny Bartoszowice jest drogą wodną, w rozumieniu odpowiednich przepisów prawa, tj. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie śródlądowych dróg wodnych – wykaz śródlądowych dróg wodnych; został on ujęty w wykazie śródlądowych dróg wodnych stanowiącym załącznik do tego rozporządzenia[10], tzw. Odrzańska Droga Wodna, będąca elementem międzynarodowej drogi wodnej E–30[11]. Jest to główny szlak dla tej drogi wodnej, boczny szlak prowadzi przez Stopień Wodny Opatowice[1].
Obiekty podstawowe stopnia to obiekty utrzymujące odpowiedni, założony poziom piętrzenia na stopniu oraz realizujące inne, konkretne funkcje, do których dana budowla jest przeznaczona. Spad na stopniu dla normalnego poziomu piętrzenia wynosi: 3,7 m dla jazu i 3,1 dla śluzy[1].
Obiekty podstawowe Stopnia Wodnego Szczytniki[1][2][4]
Z nieistniejących obecnie obiektów wymienić należy most stalowy, który istniał przy śluzie; zniszczony podczas działań wojennych nie został odbudowany, lecz w jego miejsce w 2004 wybudowano kładkę[2][7].
↑tzw. II kanalizacja Odry, zrealizowana w latach 1913–1917, nowa droga wodna poprowadzona została Kanałem Żeglugowym, wybudowano także kanał przeciwpowodziowy nazywany Kanałem Powodziowym lub Kanałem Ulgi, przepływ przez te kanały reguluje bezpośrednio Stopień Wodny Bartoszowice; natomiast na starym szlaku żeglugowym, niezbędne było wybudowanie stopnia wodnego utrzymującego poziom wody zgodny z piętrzeniem utrzymywanym na stopniu Bartoszowie, tym stopniem jest Stopień Wodny Opatowice
↑analogiczne wrota przeciwpowodziowe znajdują się w głowie dolnej Śluzy Zacisze; razem zamykają one niemal cały odcinek Kanału Żeglugowego na wypadek wezbrań, zabezpieczając infrastrukturę techniczną oraz zapewniając bezpieczną przystań dla jednostek pływających na czas wysokich stanów wód
↑Wiesław Depczyński, Andrzej Szamowski: Budowle i zbiorniki wodne. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 1997, seria: Inżynieria Środowiska. ISBN 83-87012-66-1. (pol.). Brak numerów stron w książce
↑Zbigniew Szling, Jan Winter: Drogi wodne śródlądowe. Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 1988, seria: skrypt budownictwo. (pol.). Brak numerów stron w książce
