Urodziła się w Kijowie 23 marca 1920 w rodzinie wielodzietnej, jako córka Władimira Markowicza Tamarkina i Anny Lwowny Tamarkiny[1]. Miała dwie siostry Mariję i Sarę[1]. Podpatrywała jak jej starsze siostry grały na fortepianie i skrzypcach, co być może zadecydowało, że zapragnęła grać na instrumentach muzycznych[2].
Będąc wielce utalentowaną oraz zafascynowaną fortepianem już w wieku kilku lat rozpoczęła naukę gry na tym instrumencie[3]. W 1928 wstąpiła do klasy dziecięcej Konserwatorium Kijowskiego, gdzie w okresie 1928–1932 uczyła się pod okiem jej pierwszego pedagoga Nikołaja Goldenberga[3]. Następnie w latach 1932–1935 była uczennicą „specjalnej grupy dziecięcej” przy Konserwatorium Moskiewskim, po czym rozpoczęła w wieku piętnastu lat swoją karierę pianistyczną występami publicznymi, budząc uznanie słuchaczy i krytyków interpretacją, temperamentem i wirtuozerią[3]. W 1935 wygrała konkurs Radiokomitetu ZSRR dla młodzieży wraz z Arnoldem Kapłanem[4][2]. Od 1936 występowała regularnie w różnych miastach Związku Radzieckiego (m.in. w Jekaterynburgu, Nowosybirsku czy Ałmaty)[5].
W 1937 jako siedemnastoletnia studentka wystąpiła na III Konkursie Chopinowskim w Warszawie, gdzie była jedną z najmłodszych uczestniczek[3]. Już po pierwszym etapie krytycy i członkowie jury, byli przekonani, że jest ona kandydatką do nagrody i jedną z faworytek konkursu[3]. Ostatecznie zajęła w nim II miejsce, ustępując tylko swemu rodakowi Jakowowi Zakowi[6]. Krytyk muzyczny i pedagog Piotr Rytel tak scharakteryzował wówczas jej występ[3]:
Młodsza (...) od Zaka p. Roza Tamarkina (...) jeśli idzie o jej stosunek wewnętrzny do muzyki to kto wie, czy dziś już nie stoi ona ponad Zakiem. (...) Szesnaście lat i ta doskonałość techniki, wielostronność i swoboda.
Piotr Rytel
Po zakończeniu Konkursu Chopinowskiego została odznaczona 27 kwietnia 1937 przez władze radzieckie Orderem „Znak Honoru”[5]. W 1939 została wybrana posłem do Rady Miejskiej w Moskwie[5].
↑Роза Тамаркина (ф-но), [w:] КАТАЛОГ СОВЕТСКИХ ПЛАСТИНОК [online], records.su [zarchiwizowane z adresu 2019-01-06](ros.).
↑Rosa Tamarkina, [w:] Vista Vera [online], vistavera.com [zarchiwizowane z adresu 2018-12-31](ang.).
Bibliografia
StanisławS.DybowskiStanisławS., Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie (z dyskografią), Warszawa: Przedsiębiorstwo Muzyczne Selene, 2005, s. 98–101, ISBN 83-910515-1-X, OCLC68802269.
Jean-PierreJ.P.ThiolletJean-PierreJ.P. i inni, 88 notes pour piano solo, t. 70, Magland: Neva éditions, 2015, ISBN 978-2-35055-192-0, OCLC946445855(fr.). Brak numerów stron w książce
StefanS.WysockiStefanS., Wokół Konkursów Chopinowskich, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987, ISBN 83-212-0443-0, OCLC749899851.
Александр Ш.А.Ш.КрыловАлександр Ш.А.Ш., ЛЕГЕНДАРНАЯ РОЗА ТАМАРКИНА [online], liveinternet.ru, 24 października 2014 [zarchiwizowane z adresu 2016-10-10](ros.).
.jpg)
