RWD-20

RWD-20
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

DWL

Typ

samolot doświadczalny

Konstrukcja

mieszana, kryta płótnem.

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1937

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

4-cylindrowy silnik rzędowy Walter "Major 4"

Moc

96 kW (130 KM)

Wymiary
Rozpiętość

11,64 m

Długość

7,85 m

Wysokość

2,75 m

Powierzchnia nośna

16 m²

Masa
Własna

560 kg

Użyteczna

210 kg

Startowa

770 kg

Osiągi
Prędkość maks.

200 km/h

Prędkość przelotowa

180 km/h

Prędkość minimalna

72 km/h

Prędkość wznoszenia

4,5 m/s

Pułap

5000 m

Rozbieg

90 m

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska
Multimedia w Wikimedia Commons

RWD-20 – polski dwumiejscowy samolot doświadczalny.

Historia

Prototyp został wykonany na bazie istniejącego prototypu RWD-9 w celu zbadania zachowania samolotu z podwoziem z kołem przednim dla potrzeb projektu RWD-18. Przeróbka prototypu RWD-9 została wykonana przez Bronisława Żurakowskiego w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych (DWL) w roku 1937[1]. Samolot zmodyfikowano poprzez pozostawienie w nim tylko dwóch miejsc, usunięto tylne okna w kabinie oraz zmieniono usterzenie pionowe na zbliżone do stosowanego w RWD-13[2].

Samolot początkowo badano w locie z kółkiem przednim nie posiadającym sterowania i amortyzacji. Po pierwszych lotach koło przednie zostało zmodyfikowane, dalsze loty doświadczalne wykazały pozytywne własności rozwiązania nowego podwozia, znacznie wzrosła widoczność podczas kołowania na lotnisku i startu samolotu. Podczas prób kołowania z prędkością 30 km/h samolot miał promień zakrętu 8 m. Samolot uległ zniszczeniu podczas bombardowania wytwórni we wrześniu 1939 roku[1].

Konstrukcja

Dwumiejscowy samolot doświadczalny o konstrukcji mieszanej w układzie zastrzałowego górnopłata.

Silnik PZInż. Walter Major 4 eksponowany w MLP w Krakowie

Kadłub wykonany ze spawanych rur stalowych, kryty płótnem. Kabina załogi zamknięta z dwoma miejscami obok siebie. Skrzydła o konstrukcji drewnianej, kryte płótnem. Składane, wyposażone w dwa zbiorniki paliwa oraz w automatyczne sloty. Usterzenie klasyczne, statecznik pionowy stanowił część kadłuba, statecznik poziomy wolnonośny, dwuczęściowy. Podwozie trójpunktowe z kółkiem przednim. Kółko przednie skrętne, sprzężone z drążkiem i sterem kierunku, osłonięte owiewką. Golenie główne z amortyzatorem olejowo-powietrznym, zamocowane przy okuciu zastrzału. Koła główne były wyposażone w hamulce[2].

Silnik rzędowy chłodzony powietrzem Walter Major 4, o mocy nominalnej 120 KM przy 2100 obr./min i mocy startowej 130 KM. Napędzał drewniane dwułopatowe śmigło Szomański o stałym skoku[1].

Malowanie

Cały samolot był malowany na zielonooliwkowo, statecznik pionowy i ster kierunku miał kolor kremowy[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Glass 1976 ↓, s. 328.
  2. ↑ a b Skrzydlata Polska 1959 ↓, s. 6.

Bibliografia

Ciąg oznaczeń samolotów RWD