Zarówno Cubryna, jak i Zadni Mnich opadają na przełączkę pionowymi uskokami. 50–metrowy uskok w grani Zadniego Mnicha, opadający na przełęcz, jest jednym z najtrudniejszych punktów całej grani głównej (VI stopień trudności UIAA), przy schodzeniu niezbędny jest zjazd na linie[2]. Zejście ze szczytu Cubryny tą drogą zaleca jednak Władysław Cywiński zimą, przy dużym zagrożeniu lawinowym. Wielka Galeria Cubryńska, przez którą prowadzi najłatwiejsze zejście z Cubryny jest bowiem bardzo lawiniasta[3].
W rejonie przełączki stwierdzono występowanie m.in. wiechliny tatrzańskiej (Poa nobilis) oraz warzuchy tatrzańskiej (Cochlearia tatrae) – bardzo rzadkich roślin, w Polsce występujących tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach[4].
Przez Przełączkę pod Zadnim Mnichem nie prowadzi żaden szlak turystyczny, znajduje się ona jednak w rejonie udostępnionym do wspinaczki dla taterników. Drogi wspinaczkowe:
↑ abcWitold HenrykW.H.ParyskiWitold HenrykW.H., Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem, t. 4, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951. Brak numerów stron w książce