Ten artykuł dotyczy placu w Płocku. Zobacz też: inne place tego imienia.

plac Gabriela Narutowicza

Stare Miasto
Plac Gabriela Narutowicza. W tle wylot ulicy T. Kościuszki.
Państwo	Polska
Miejscowość	Płock
Położenie na mapie Płocka plac Gabriela Narutowicza
Położenie na mapie Polski plac Gabriela Narutowicza
Położenie na mapie województwa mazowieckiego plac Gabriela Narutowicza
52°32′33,3″N 19°41′20,3″E/52,542580 19,688959
Multimedia w Wikimedia Commons

Plac Gabriela Narutowicza (dawny Rynek Kanoniczny) – plac na Starym Mieście w Płocku. Drugi po Starym Rynku najstarszy plac w mieście z historią sięgającą XIII wieku.

Plac jest w kształcie trapezu. Od północy łączy się z ulicą Grodzką i ul. Tadeusza Kościuszki, z zachodu z Teatralną. Po stronie wschodniej przebiega po nim ulica Tumska.

Zapiski dotyczące placu pochodzą z XIII wieku. Było to miejsce handlu oraz główny wjazd do grodu. Początkowo nosił nazwę Rynek Kanoniczny, ponieważ wokół niego mieściły się kanonie. Tuż przed II wojną światową nazwa została zmieniona ku czci prezydenta II Rzeczypospolitej Gabriela Narutowicza. Dzisiejszy wygląd plac zawdzięcza zaprojektowanej w 1803 roku przez Schmida regulacji miasta. Sukcesywnie rozbierano wszystkie budynki, znajdujące się między pałacem biskupim a nowo utworzoną pierzeją, łączącą ulicę Grodzką i T. Kościuszki. W rezultacie powstał rozległy plac, który z trzech stron otoczyły klasycystyczne kamienice mieszczańskie i kanonie, wzniesione na przełomie lat 20. i 30. XIX wieku. W latach 60. XIX w. plac przekształcono w zieleniec.

• Towarzystwo Naukowe Płockie
• Dom pod Opatrznością, w którym mieści się Biblioteka im. Zielińskich
• Pałac Biskupi mieszczący gmachy sądów rejonowego i okręgowego
• Dom pod Trąbami
• płyta Grobu Nieznanego Żołnierza
• najstarsza apteka w Płocku
• oddział PTTK

• Artykuł w Gazecie Wyborczej o Placu Narutowicza