Mimas został odkryty wraz z Enceladusem w 1789 roku przez W. Herschela, odkrywcę Urana. Nastąpiło to 105 lat po odkryciu Tetydy i Dione. Nazwy siedmiu znanych wówczas księżyców Saturna zasugerował w 1847 syn odkrywcy, John Herschel, w publikacji Rezultaty Astronomicznych Obserwacji. Nazwa wywodzi się z mitologii greckiej. Mimas był jednym z gigantów, brał udział w gigantomachii.
Mimas i pierścienie, zdjęcie z sondy Cassini
Charakterystyka fizyczna
Mała gęstość Mimasa wskazuje, że jest księżycem lodowym, składającym się głównie z lodu wodnego z niewielką domieszką skał. Powierzchnia pokryta jest kraterami uderzeniowymi, z których największy – Herschel – ma średnicę 130 km, ponad 1/3 średnicy Mimasa, z sześciokilometrowej wysokości wzniesieniem centralnym. Pozostałe kratery mają rozmiary rzędu 40 km, z wyjątkiem rejonów bieguna południowego, gdzie zazwyczaj nie przekraczają 20 km.
Mimas krąży stosunkowo blisko Saturna, w obszarze pierścieni. Jest odpowiedzialny za istnienie Przerwy Cassiniego pomiędzy pierścieniami A i B. Ciała krążące na wewnętrznym skraju przerwy znajdują się w rezonansie 2:1 z Mimasem, a te, które znalazły się w obszarze przerwy, są z niej usuwane.
16 stycznia 2005 – przelot sondy Cassini w odległości 213 000 km
2 sierpnia 2005 – przelot sondy Cassini w odległości 48 842 km[2]
13 lutego 2010 – przelot sondy Cassini w odległości 9520 km[2]
Ciekawostka
Ogromny krater Herschel na północnej półkuli sprawia, że Mimas przypomina z wyglądu Gwiazdę Śmierci (stację kosmiczną, zdolną niszczyć całe planety) z filmu Gwiezdne Wojny[3]. Pierwsze dokładne zdjęcia Mimasa ujrzały światło dzienne dopiero trzy lata po premierze filmu.[4]
↑Kelly Young: Saturn's moon is Death Star's twin. New Scientist, 2005-02-11. [dostęp 2020-04-16]. Cytat: Saturn's diminutive moon, Mimas, poses as the Death Star – the planet-destroying space station from the movie Star Wars – in an image recently captured by NASA's Cassini spacecraft. (ang.).
Linki zewnętrzne
Mimas. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-21)].
Mimas. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26]. (ang.).
