Herb miasta przedstawia dwie ryby (karpie) na niebieskim tle w kształcie tarczy hiszpańskiej. Umiejscowione one są naprzemianlegle, jedna nad drugą. Natomiast flaga Krasnegostawu jest prostokątną, żółtą tkaniną z umieszczonym na środku herbem miasta. Miejscowość posiada swój hejnał.
Krasnystaw znajduje się na terenie Ekologicznego Systemu Obszarów Chronionych oraz fragmencie Grabowiecko-Strzeleckiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.
Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia miasta wynosi 42,13 km²[6].
Miasto zostało założone na gruntach wsi Szczekarzew. Prawa miejskie otrzymało w akcie Władysława Jagiełły sporządzonym w Krakowie 1 marca 1394[9]. W XV wieku dzięki położeniu na trakcie handlowym Pomorze-Lublin-Lwów nastąpił rozwój miasta. W 1525 Krasnystaw otrzymał prawo składu soli i miodu. W 1554 miasto uzyskało przywilej de non tolerandis Judaeis[10]. Stanowił on także ośrodek handlu zbożem i rzemiosła. W latach 1490–1826 był on siedzibą biskupów chełmskich. Po likwidacji diecezji chełmskiej i utworzeniu diecezji lubelskiej w 1805 Krasnystaw funkcjonował również jako stolica diecezji lubelskiej. Pełnił również funkcję starostwa grodowego i w związku z tym za czasów I Rzeczypospolitej miały tu miejsce sądy szlacheckie: ziemski i grodzki[11].
Podczas I wojny światowej, miasto w latach 1914–1916 było trzykrotnie zdobywane i w wyniku tego zostało kompletnie zniszczone na skutek walk między wojskami austriackimi i rosyjskimi[12]. Wg relacji miasto było zniszczone w 3/4 i jego stan był katastrofalny. Wg danych prezentowanych na Zjeździe Przedstawicieli Miast i Miasteczek w dniach 8 i 9 września 1917 zorganizowanym przez Wydział Budowlany Głównego Komitetu Ratunkowego i Rady Miejskiej Lublina aż 380 budynków w Krasnymstawie zostało spalonych w wyniku działań wojennych[12]. Było to jedno z najbardziej zniszczonych miast na terenie okupowanym przez Austro-Węgry[12]. W 1916 do Krasnegostawu doprowadzono kolej.
Okres międzywojenny
W okresie wojny polsko-bolszewickiej 1920 Krasnystaw był terenem o dużych wpływach komunistów, którzy z sukcesem rozwijali działalność propagandową, w szczególności wśród poborowych[13]. W okresie międzywojennym w powiecie krasnystawskim dominowała lewica spod znaku Polskiego Stronnictwa Ludowego „Wyzwolenie”[14]. W 1922 rozpoczęto odbudowę spalonego ratusza.
Podczas okupacji hitlerowskiej (1940–1942) w mieście znajdowało się getto, w którym zamknięto ok. 4 tys. obywateli polskich narodowości żydowskiej. Getto znajdowało się przy ul. Grobla i miało charakter przejściowy, po kilku miesiącach ludność została przetransportowana do obozu w Izbicy i obozu zagłady w Bełżcu (ok. 2 tys. osób). W mieście znajdowało się także więzienie, w którym Niemcy rozstrzelali 395 osób (1939–1944).
W latach 1944–1950 na terenie Krasnegostawu i okolic działała partyzantka antykomunistyczna. 5 stycznia 1946 w czasie zabawy urządzonej w budynku zarządu miejskiego wrzucono dwa granaty. Zginęły 3 osoby a 11 zostało rannych[16].
W okresie Polski Ludowej nastąpił gwałtowny rozwój miasta. W okresie powojennym założono w mieście wodociąg. W 1951 oddano do użytku pierwszą inwestycję przemysłową w mieście – Fermentownię Tytoniu. W 1969 zbudowano Zakłady Wyrobów Sanitarnych zatrudniające ok. 800 osób. W latach siedemdziesiątych powstały tu m.in. Zakłady Przemysłu Odzieżowego (filia warszawskiej „Cory”), Proszkownia Mleka i Cukrownia „Krasnystaw” (w momencie budowy największy tego typu zakład w kraju).
kolegium jezuickie z 1720 (w 1730 i 1902 rozbudowane, 2008 całkowity remont i przebudowa), styl barokowy – obecnie muzeum, biblioteka publiczna i Młodzieżowy Dom Kultury im. Marii Konopnickiej
Budynek seminarium (1719–1739) – przebudowany w XIX i XX wieku
Zespół klasztoru augustianów:
budynki z XIV i XVII wieku (obok zabudowań do 1816 stał zamek):
kościół powstały ok. 1458, ufundowany przez Władysława Jagiełłę, zniszczony podczas najazdu tatarskiego, odbudowany w 1458. Przebudowany w 1826 i 1951. Kościół zachował swoją bryłę i oszkarpowane prezbiterium
klasztor powstały w drugiej połowie XVII wieku. W październiku 1696 został w nim pochowany ks. bp Stanisław Jacek Święcicki
budynki powstałe po 1826 – w 1826 rząd carski odebrał augustianom stary kościół i klasztor. W ramach rekompensaty powstały nowe zabudowania:
klasztor – służył jako koszary wojsk carskich w okresie zaborów. W okresie międzywojennym mieściła się w nim Podoficerska Szkoła Łączności. Natomiast w czasie okupacji stacjonowały w nim wojska niemieckie. Obecnie znajduje się w nim szkoła zawodowa
Dwór w zespole dworsko-folwarcznym przy ul. Sikorskiego 10, drewniany, wzniesiony w 1 poł. XIX w., gdy administratorami dóbr byli Marianna i August Kiccy. Wyróżnia się zwartą bryłą o przysadzistych proporcjach, z charakterystycznym portykiem kolumnowym od frontu i wydatnym dachem naczółkowym, pierwotnie poszytym gontem. Oprócz niewątpliwych walorów architektonicznych, ma dużą wartość historyczną, gdyż jest jedyną zachowaną siedzibą starostów na terenie chełmszczyzny
Rosnący na rynku klon jesionolistny został zgłoszony przez Krasnostawski Ruch Ekologiczny „Viridis” do ogólnopolskiego konkursu Drzewo Roku 2018 i zajął I miejsce[17].
Od 1971[20] w mieście organizowane jest Ogólnopolskie Święto Chmielarzy i Piwowarów „Chmielaki Krasnostawskie”. Festiwal odbywał się na początku września i trwał trzy dni, obecnie Chmielaki odbywają się pod koniec sierpnia i również trwają 3 dni.
Organizowane są w tym czasie koncerty podzielone na kategorie, m.in. Chmiel Rock, Cersanit Jazz, występy kapel ludowych oraz inne imprezy towarzyszące. Co roku przez ulice miasta przechodzi korowód chmielakowy składający się z uczniów miejscowych szkół. Od 2005 świętu towarzyszy Konsumencki Konkurs Piw oraz wybierana jest Najlepsza Karczma Piwna (konkurs na najciekawszy ogródek piwny prezentowany podczas Chmielaków)[21].
Złote Karpie[28] – honorowe wyróżnienie przyznawane od 1998 osobom przyczyniającym się do rozwoju miasta (zawodowo, artystycznie lub społecznie). Jest ono wręczane podczas Dni Krasnegostawu. Zostało ono nadane następującym osobom:
1998 – ks. Piotr Kimak, Tadeusz Badach, Bronisława Żuk
1999 – ks. Ryszard Winiarski, Jan Ćwirta, Maria Gleń
↑Jan Szczepański „Władze i społeczeństwo Drugiej Rzeczypospolitej wobec bolszewickiego zagrożenia w 1920 roku“ Wydawnictwo Sejmowe 2022, ISBN 978-83-7666-720-1, s. 272
↑Jan Szczepański „Władze i społeczeństwo Drugiej Rzeczypospolitej wobec bolszewickiego zagrożenia w 1920 roku“ Wydawnictwo Sejmowe 2022, ISBN 978-83-7666-720-1, s. 166
.JPG)
