Kościół znajduje się w I Rione Rzymu – Monti przy Via di Tor de’ Conti 31/A. Świątynia jest zlokalizowana za Forum Augusta.
Patroni
Patronami świątyni są święci Julita i Cyryk – matka i bardzo młody syn, którzy ponieśli śmierć męczeńską za wiarę chrześcijańską w IV wieku w Tarsie.
Historia
Pierwszy kościół w tym miejscu został zbudowany w VI wieku za pontyfikatu papieża Wigiliusza, który (według starodawnego epigrafu) w świątyni tej poświęcił ołtarz dedykowany świętym diakonom Szczepanowi i Wawrzyńcowi.[1] Dedykacja kościoła świętym Cyrykowi i Julicie po raz pierwszy pojawiła się w Itinerarium z Einsiedeln z VIII wieku.[1]
Na początku XII wieku dobudowano dzwonnicę.[3] W 1475 roku dokonano renowacji kościoła pod kierunkiem Baccio Pontelli.[3] Z kolei w 1584 roku przeprowadzono zmianę orientacji kościoła – został obrócony o 180 stopni.[3] W 1608 roku na polecenie papież Pawła V nastąpiły kolejne zmiany: podniesiono poziom podłogi (w celu rozwiązania problemu wody wlewającej się do kościoła) oraz wybudowano nową fasadę.[1] Za pontyfikatu papieża Urbana VIII odrestaurowano wnętrze i wstawiono nowe ołtarze.[1]
W 1716 roku kościół został zniszczony przez pożar. Papież Innocenty XIII (dla którego wcześniej świątynia ta była kościołem tytularnym) zlecił odbudowę. Ruiny zostały przekazane pod opiekę dominikanom i w 1727 roku rozpoczęła się odbudowa według projektu Filippo Raguzziniego.[1] W 1734 roku odbyło się poświęcenie odbudowanego kościoła.[1] Dominikanie administrowali kościołem do 1921 roku, wówczas został przejęty przez księży diecezjalnych.[1] Parafię istniejącą przy kościele, jako zbyt małą, zlikwidowano w 1910 roku.[1] W 1930 roku pod świątynią prowadzono wykopaliska archeologiczne.[1]
Na sklepieniu centralny fresk z 1856 roku autorstwa Pietro Gagliardi przedstawia Apoteozę św. Cyryka i Julity.[3]
Wnętrze kościoła
Ołtarz główny pochodzi z 1600 roku, został odrestaurowany w 1736 roku.[1] Cztery alabastrowe korynckie kolumny podtrzymują cztery słupki, wewnętrzna para jest lekko wysunięta do przodu i podtrzymuje segmentowy naczółek z zagłębioną częścią środkową.[1] Obraz ołtarzowy pochodzi z 1631 roku i przedstawia świętych patronów kościoła (jako autora dzieła sugerowano Mattia Preti).[1]
Muzeum
W krypcie kościoła znajduje się Międzynarodowe Muzeum Szopek Angelo Stefanucciego założone w 1967 roku.[1] Jest to kolekcja wszystkiego, co ma związek z bożonarodzeniowymi szopkami.[1]
Kardynałowie prezbiterzy
Kościół świętych Cyryka i Julity jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sanctorum Quirici et Iulittae)[4]. W 1477 do kościoła tego przeniesiony został stary tytuł kościoła S. Ciriaco alle Terme (Sancti Ciriaci in Thermis). Początkowo jednak zachowano starą denominację, lub stosowano nazwę łączoną S. Ciriaco e Ss. Quirico e Giulitta (Sancti Ciriaci & Sancti Quirici et Iulittae)[5][6]. 13 kwietnia 1587 ostatecznie przyjęto nazwę tytułu kardynalskiego jako Ss. Quirico e Giulitta[4]
↑Carol Richardson: Reclaiming Rome: Cardinals in the Fifteenth Century. Leiden - Boston: BRILL, 2009, s. 269-270. ISBN 978-90-04-17183-1.
↑Onofrio Panvinio: De Episcopatibus, Titulis et Diaconiis Cardinalium Liber. [w:] Romani Pontifices et Cardinales S. R. E. ab eisdem a Leone IX. a d Paulum IV. per quingentos posteriores a Christi natali annos creati [on-line]. 1557. s. 55. [dostęp 2020-03-11].
.jpg)