PROFILPELAJAR.COM

Kormoran nowozelandzki
	Leucocarbo chalconotus
	(G.R. Gray, 1845)
	; Rysunek z 1844 roku przedstawiający kormorana nowozelandzkiego
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	głuptakowe
Podrząd	głuptakowce
Rodzina	kormorany
Rodzaj	Leucocarbo
Gatunek	kormoran nowozelandzki
Synonimy
	Graculus chalconotus G.R. Gray, 1845; Phalacrocorax chalconotus (G.R. Gray, 1845); Phalacrocorax chalconotus chalconotus (G.R. Gray, 1845); Leucocarbo chalconotus chalconotus (G.R. Gray, 1845);
	Graculus chalconotus G.R. Gray, 1845; Phalacrocorax chalconotus (G.R. Gray, 1845); Phalacrocorax chalconotus chalconotus (G.R. Gray, 1845); Leucocarbo chalconotus chalconotus (G.R. Gray, 1845);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kormoran nowozelandzki^[4] (Leucocarbo chalconotus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae).

Występowanie

Jest on endemitem. Występuje jedynie w Nowej Zelandii, na południowo-wschodnim wybrzeżu Wyspy Południowej^[5].

Systematyka

Zwykle nie wyróżnia się podgatunków^[4]^[6]. Niektórzy autorzy uznają kormorana zmiennego (Leucocarbo stewarti) za podgatunek^[7] lub synonim L. chalconotus^[4]^[8]. Dawniej kormoran nowozelandzki bywał często uznawany za podgatunek kormorana szorstkodziobego (L. carunculatus)^[4]^[7].

Charakterystyka

Morfologia

Osiąga około 68 cm długości oraz masę ok. 2,5 kg. Występują dwie odmiany tego gatunku różniące się ubarwieniem. Mniej pospolita (20–30% populacji) zwykle ma ciemną głowę oraz biały brzuch i gardło. Częstsza odmiana (70–80% populacji) jest w całości pokryta czarno-brązowawymi piórami z zielonym połyskiem na skrzydłach i niebieskim połyskiem na ciele. Młode osobniki zwykle mają mniej błyszczące pióra^[5]^[9].

Zachowanie

Zazwyczaj zakładają kolonie na stromych zboczach, przy wybrzeżu. Poruszają się również w pobliżu brzegu, zaobserwowano je najdalej w odległości 10 km od brzegu^[5].

Dieta

Żywią się głównie rybami dennymi oraz bezkręgowcami. Zróżnicowanie diety zależy od sezonu, wiosną ryby stanowią 85% masy pożywienia, natomiast zimą tylko 45%. Polując, mogą zanurkować nawet do 30 metrów^[5].

Rozmnażanie

Gatunek jest monogamiczny. Ich sezon lęgowy trwa od maja od listopada. Tworzą gniazdo z błota o szerokości 0,5 m i wysokości 1–1,5 m. Samica składa 1 do 3 jaj od maja do września. Jajo ma 66 mm długości i 42 mm szerokości i jest jasnoniebieskie. Wysiadywaniem zajmują się na zmianę samica i samiec. Są zdolne do reprodukcji od 3 roku życia^[5].

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN kormoran nowozelandzki jest klasyfikowany jako gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable), z tym że IUCN stosuje ujęcie systematyczne, w którym z taksonem tym synonimizowany jest kormoran zmienny (Leucocarbo stewarti). Szacuje się, że łączna populacja tych ptaków wynosi 3300–5300 osobników i ciągle maleje^[3].

Przypisy

↑ Leucocarbo chalconotus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d D.D. Lepage D.D., Otago Shag Leucocarbo chalconotus, [w:] Avibase [online] [dostęp 2024-10-14] (ang.).
↑ ^a ^b Leucocarbo chalconotus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-05-27] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 – kormorany – Cormorants (wersja: 2023-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-10-13].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e B.B. McKinlay B.B., N.J.N.J. Rawlence N.J.N.J., Otago shag | Matapo, [w:] C.M. Miskelly (red.) New Zealand Birds Online [online], 2022 [dostęp 2024-05-27] (ang.).
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v14.2). [dostęp 2024-10-13]. (ang.).
↑ ^a ^b J. Orta, F. Jutglar, E.F.J. Garcia, G.M. Kirwan, P.F.D. Boesman: Stewart Island Shag (Leucocarbo chalconotus), version 1.1. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. [dostęp 2024-10-14]. (ang.).
↑ HBW and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 8.1 [online], styczeń 2024 [dostęp 2024-10-14] .
↑ kormoran nowozelandzki, [w:] eBird [online], Cornell Lab of Ornithology [dostęp 2024-05-27] (ang.).