Kamienica przy ulicy św. Barbary 12 w Siemianowicach Śląskich
nr rej. A/634/2020 z 31 maja 1995 roku
|
Kamienica widziana od frontu
|
Państwo
|
Polska
|
Województwo
|
śląskie
|
Miejscowość
|
Siemianowice Śląskie
|
Adres
|
ul. św. Barbary 12, 41-100 Siemianowice Śląskie
|
Typ budynku
|
kamienica mieszczańska
|
Styl architektoniczny
|
historyzm
|
Architekt
|
Fiedrich Schröder
|
Ukończenie budowy
|
1898
|
Pierwszy właściciel
|
Carl Koppenhöfer i Fiedrich Schröder
|
Położenie na mapie Siemianowic Śląskich Kamienica przy ul. św. Barbary 12
|
Położenie na mapie Polski Kamienica przy ul. św. Barbary 12
|
Położenie na mapie województwa śląskiego Kamienica przy ul. św. Barbary 12
|
50°18′14,31″N 19°01′54,78″E/50,303975 19,031883
|
|
Kamienica przy ulicy św. Barbary 12 w Siemianowicach Śląskich – zabytkowa kamienica mieszczańska, położona przy ulicy św. Barbary 12 w Siemianowicach Śląskich, w granicach dzielnicy Centrum. Pochodzi ona z 1898 roku i została wzniesiona w stylu historyzmu przez Fiedricha Schrödera.
Historia
Kamienica została ona oddana do użytku 6 maja 1898 roku według projektu laurahuckiego budowniczego Fiedricha Schrödera[1] . Pierwszymi właścicielami byli: Carl Koppenhöfer oraz Fiedrich Schröder. Jeszcze w tym samym roku, 25 czerwca 1898 roku jedynym właścicielem budynku pozostał Carl Koppenhöfer, który potem sprzedał swoją kamienicę, która w późniejszym czasie jeszcze kilkukrotnie zmieniała swoich właścicieli[1] . Pozostaje ona dalej własnością prywatną[2].
W dniu 31 maja 1995 roku kamienica została wpisana do rejestru zabytków pod aktualnym numerem A/634/2020[3] (dawniej A/1569/95). Ochroną konserwatorską objęto cały budynek wraz z podwórzem gospodarczym[4]. Według stanu z początku grudnia 2021 roku, przy ulicy św. Barbary 12 w systemie REGON były zarejestrowane 3 aktywne przedsiębiorstwa[5].
Architektura
Kamienica położona jest przy ulicy św. Barbary 12 w Siemianowicach Śląskich[3], w granicach dzielnicy Centrum[6]. Powstała ona w 1898 roku[3] w stylu późnego historyzmu. Elewacja kamienicy jest siedmioosiowa, a pokryta jest żółtą cegłą klinkierową. W środkowej osi znajduje się brama wjazdowa zakończona łukiem z ozdobnym zwornikiem, zaś bezpośrednio nad bramą wbudowano witraż. Dekoracyjne naczółka nad oknami ozdobione są ornamentami, zaś nad wjazdem płaskorzeźbą przedstawiającą głowę męską, a na wyższej kondygnacji wyżej głowę dziecięcą. Na szczycie frontowej elewacji, na całej szerokości budynku znajduje się dekoracyjny gzyms[1] .
We wnętrzu, na korytarzu zachowała się oryginalna stolarka drzwiowa, a także drewniana klatka schodowa z tralkami. We wjeździe oraz w części pomieszczeń zachowała się także dekoracja sztukatorska sufitów, a także piece kaflowe[1] .
Przypisy
Bibliografia
Bud. użyteczności publicznej |
|
---|
Kamienice i wille |
|
---|
Kościoły i cmentarze |
|
---|
Zespoły pałacowo-parkowe |
|
---|
Parki |
|
---|
Inne |
|
---|
Gminna ewidencja zabytków |
|
---|