Jan Stefan Gałecki [1] (ur. 18 czerwca 1932 w Zalesiu , zm. 27 kwietnia 2021 w Szczecinie ) – polski duchowny rzymskokatolicki , doktor nauk filozoficznych , biskup pomocniczy szczecińsko-kamieński w latach 1974–2007, od 2007 biskup pomocniczy senior archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej .
Życiorys
Urodził się 18 czerwca 1932 w Zalesiu . Kształcił się w Krasińcu i Makowie Mazowieckim, następnie w latach 1950–1952 w Niższym Seminarium Duchownym w Słupsku. W 1952 złożył egzamin dojrzałości[2] . W latach 1952–1957 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Gościkowie-Paradyżu [1] . Święceń prezbiteratu udzielił mu 23 czerwca 1957 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wielkopolskim biskup Teodor Bensch [1] , delegat Prymasa Polski z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego w Gorzowie Wielkopolskim[3] .
W 1970 rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytecie Lubelskiego . W 1972 uzyskał magisterium w Instytucie Teologii Pastoralnej[1] . Doktorat nauk filozoficznych otrzymał w 1978 w Sekcji Filozofii Społecznej Wydziału Filozoficznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na podstawie dysertacji Religijność rodziców a religijność dzieci w środowisku miejskim. Studium socjologiczne [1] [4] .
Przez 13 lat pracował jako wikariusz kolejno w parafiach: Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze (1957–1959), Najświętszego Zbawiciela w Szczecinie (1959–1960), św. Jadwigi Śląskiej w Zielonej Górze (1960–1964), Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Drawnie (1964–1966) i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Szczecinku (1966–1970)[5] . W latach 1971–1974 był administratorem i proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata w Stargardzie Szczecińskim , jednocześnie pełnił funkcję wicedziekana dekanatu stargardzkiego. Od 1964 do 1971 był zatrudniony w kurii biskupiej w Gorzowie Wielkopolskim, początkowo w latach 1964–1970 na stanowisku referenta pomocniczego ds. środków społecznego przekazu, następnie w latach 1970–1971 jako notariusz[1] . W 1972 został inkardynowany do diecezji szczecińsko-kamieńskiej [6] . W kurii diecezjalnej w Szczecinie od 1972 do 1974 pełnił funkcję konsultora diecezjalnego, zaś w latach 1973–1974 był referentem duszpasterstwa nauczycieli i wychowawców[1] [4] .
4 lutego 1974 został prekonizowany biskupem pomocniczym diecezji szczecińsko-kamieńskiej ze stolicą tytularną Maiuca . Święcenia biskupie otrzymał 17 marca 1974 w katedrze św. Jakuba w Szczecinie . Udzielił mu ich kardynał Stefan Wyszyński , prymas Polski, któremu asystowali Jerzy Stroba , biskup diecezjalny szczecińsko-kamieński, i Bogdan Sikorski , biskup diecezjalny płocki[1] . Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Mitte me ” (Poślij mnie )[7] . 18 marca 1974 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji. W kurii biskupiej pełnił funkcje moderatora kurii oraz moderatora wydziału duszpasterskiego[1] , od 2003 sprawował nadzór nad III rejonem obejmującym 13 dekanatów północnych archidiecezji[5] . Od 9 października 1978 do 10 marca 1979, w związku z przeniesieniem dotychczasowego biskupa diecezjalnego Jerzego Stroby do archidiecezji poznańskiej, pełnił funkcję wikariusza kapitulnego diecezji[2] . W maju 1978 został ustanowiony prepozytem kapituły katedralnej w Szczecinie. W 1986 rozpoczął prowadzenie wykładów z katolickiej nauki społecznej , a następnie teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Szczecinie[1] . 22 września 2007 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej[8] [9] .
W ramach prac Episkopatu Polski został członkiem Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu, Komisji ds. Duszpasterstwa Ludzi Morza, Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego oraz Rady ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek[4] . W 1980 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego szczecińsko-kamieńskiego Stanisława Stefanka [10] .
Zmarł 27 kwietnia 2021 w Szczecinie[2] . 1 maja 2021 został pochowany w grobowcu kapłanów archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej na cmentarzu Centralnym w Szczecinie [11] .
Przypisy
↑ a b c d e f g h i j K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej . Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas” , 1998, s. 40–41. ISBN 83-7052-900-3 .
↑ a b c G. Wejman: Nota biograficzna Jana Gałeckiego na stronie archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej . diecezja.szczecin.pl. [dostęp 2021-11-07].
↑ P. Nitecki : Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny . Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax” , 2000, kol. 25. ISBN 83-211-1311-7 .
↑ a b c G. Polak: Kto jest kim w Kościele . Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna , 1999, s. 92–93. ISBN 83-911554-0-4 .
↑ a b G. Wejman: Biskup dr Jan Gałecki, życie i działalność . szczecin.kuria.pl, 2014-03-17. [dostęp 2014-12-01].
↑ Szczecin: 25 rocznica sakry bp Gałeckiego – zapowiedź . ekai.pl (arch.), 1999-03-13. [dostęp 2018-11-28].
↑ Jan Gałecki na stronie Konferencji Episkopatu Polski . episkopat.pl. [dostęp 2016-11-13].
↑ Rinuncia di Ausiliare di Szczecin-Kamień (Polonia) . press.vatican.va, 2007-09-22. [dostęp 2013-12-27]. (wł. ) .
↑ Benedykt XVI przyjął dwie rezygnacje biskupie . episkopat.pl (arch.), 2007-09-22. [dostęp 2013-12-27].
↑ Jan Gałecki . catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-12-27]. (ang. ) .
↑ Uroczystości pogrzebowe bp. Jana Gałeckiego . ekai.pl, 2021-05-01. [dostęp 2021-05-01].
Linki zewnętrzne
Biskupi diecezjalni pomorscy
Biskupi diecezjalni kamieńscy
Biskupi diecezjalni szczecińsko-kamieńscy
Biskupi pomocniczy