Projektantem gmachu szkoły w stylu barokowym jest architekt pochodzenia włoskiego Carlo Lurago. Gmach powstał w latach 1665–1690 na planie prostokąta z wewnętrznym dziedzińcem o powierzchni 600 m². Najwcześniej oddano do użytku skrzydło zachodnie (od strony ulicy Wojska Polskiego), bo już w 1667. Wymiary budowli wynoszą odpowiednio: ok. 49 m długości i ok. 40 m szerokości. Część budynku (północną) zajmuje klasztor jezuitów. Wejście od strony placu Kościelnego ozdobione jest portalem, w którym umieszczona jest data zakończenia budowy całego obiektu: 1690[4].
Do najciekawszych pomieszczeń należy dawny refektarz (obecnie aula im. Arnoszta z Pardubic) oraz dawna sala teatralna (obecnie mała sala gimnastyczna).
Dane statystyczne
1945 – naukę w szkole rozpoczęło 583 uczniów w 15 klasach, których uczyło 7 nauczycieli (pod koniec 1945 – 20)
2003 – naukę w szkole rozpoczęło 993 uczniów w 31 klasach (w tym 4 klasy ze 170 słuchaczami w LO dla Dorosłych), których uczyło 61 nauczycieli (w tym 3 niepełnozatrudnionych)[5]
2021 – w szkole kształciło się 728 uczniów, których uczyło 48 nauczycieli[2]
Kierunki kształcenia
Szkoła oferuje 4-letni cykl kształcenia w klasach ogólnych. Szkoła oferuje uczniom w swojej podstawie programowej następujące języki obce: angielski, niemiecki, francuski i rosyjski. Poza przedmiotami ogólnokształcącymi uczniowie w I klasie dokonują wyboru rozszerzenia wybierając dodatkowe przedmioty pod kątem poszczególnych specjalizacji. W roku szkolnym 2021/2022 do wyboru były następujące rozszerzenia[6]:
psychologiczne (język polski, język angielski, biologia)
teatralne (język polski, język angielski, ekspresja twórcza)
Po ukończeniu szkoły absolwent otrzymuje świadectwo ukończenia szkoły i może przystąpić do egzaminu maturalnego, który uprawnia do podjęcia studiów wyższych.
nauczyciel geografii i wiedzy o Polsce i świecie współczesnym; uzyskał absolutorium na UJ z geografii, dokształcał się później na kursach dla dyrektorów szkół ogólnokształcących[9], poseł na Sejm PRL II kadencji (1957–1961)[10].
ur. 1975 r. w Nowej Rudzie[21], absolwentka filologii romańskiej na Uniwersytecie Wrocławskim, którą ukończyła w 2000 roku. Następnie pracowała jako nauczycielka języka francuskiego oraz przedsiębiorczości w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych, gdzie pełniła funkcję wicedyrektora[22]. Wygrała organizowany przez MEN konkurs na objęcie stanowiska wicedyrektora w szkole UE we Włoszech[23].
13
2011–2012
Bożena Czak
ur. 1965 r. we Wrocławiu[24], absolwentka Wydziału Chemii Politechniki Wrocławskiej, nauczycielka chemii.
14
2012–2013
Mirosław Gil
ur. 1958 r. w Nowej Rudzie[25], absolwent informatyki na Politechnice Wrocławskiej oraz studiów podyplomowych z zakresu matematyki na Uniwersytecie Wrocławskim. Absolwent i także nauczyciel w I Liceum Ogólnokształcącym w Nowej Rudzie.
W 1597 r. do Kłodzka został sprowadzony zakonjezuitów, który rozpoczął w mieście działalność duszpasterską[28]. W październiku tego samego roku uzyskał on zgodę papieską na prowadzenie nauki, prowadząc ją w budynkach dawnego klasztoru augustianów na Górze Zamkowej. Obecny obiekt dydaktyczny budowano w latach 1655–1690[29]. Mimo że papież Klemens IV skasował zakon jezuitów bulląDominus ac redemptor Noster w 1773 r., prowadzili oni swoją działalność w Prusach do śmierci króla królaFryderyka II[30]. W 1787 r. zakon rozwiązano, a dobra klasztorne byłego kolegium zlicytowano[31]. W 1800 r. z części dawnego kolegium utworzono męskie gimnazjum. Dziesięć lat później przekształcono je w Królewskie Gimnazjum Katolickie[32]. Przed I wojną światową wzniesiono obok gimnazjum salę gimnastyczną. Klasy przeniesiono z części zachodniej obiektu do wschodniej. W okresie dwudziestolecia międzywojennego oddzielono probostwo od części szkolnej, zamurowując dawne wejścia. Naukę przerwano dopiero w styczniu 1945 r., w ostatniej fazie II wojny światowej[31].
Polskie liceum (od 1945)
Obiekt został przejęty przez władze polskie 13 sierpnia 1945 r. Szkoła zajęła większość pomieszczeń w budynku poza wspomnianą częścią należącą do parafii katolickiej. Organizatorem liceum był Roman Birkenmajer, pełniący funkcję pierwszego dyrektora. Inauguracja pierwszego roku szkolnego odbyła się 10 września tego samego roku. Początkowo szkoła nosiła nazwę Państwowego Koedukacyjnego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego. Po reorganizacjach w latach: 1947, 1948 i w 1953 r. zmieniono nazwę na Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego[33].
Od 1971 r. po reformie edukacji liceum działało jako szkoła 4-klasowa na podbudowie ośmioklasowej szkoły podstawowej. Sześć lat później dokonano połączenia Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego z Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących. 1 stycznia 1978 r. szkołę przekształcono w Zespół Szkół Ogólnokształcących. W tym okresie na terenie szkoły trwały intensywne prace budowlane, w wyniku których zabudowano przestrzeń między skrzydłem południowym a salę gimnastyczną, zmieniając nieco wygląd szkoły. Od roku szkolnego 2002/2003 do trzyletniego liceum uczęszcza młodzież po ukończeniu gimnazjum[34].
Od 2006 r. szkoła działa jako I Liceum Ogólnokształcące imienia Bolesława Chrobrego[35].