W marynarce wojennej (okręty podwodne) służył od 1914[1]. Podczas II wojny światowej dowódca U-27. Zagorzały zwolennik rządów Karla Dönitza i jego polityki używania okrętów podwodnych, zdecydowany w swych działaniach marynarz.
W dniu 4 maja 1945 na wzgórzu o nazwie Timeloberg, znajdującym się w pobliżu miasta Lüneburg w północnych Niemczech, podpisał wobec marszałka Montgomery'ego reprezentującego aliantów akt kapitulacji wojsk Wehrmachtu w północnych Niemczech, Danii i Holandii, kończący działania wojenne II wojny światowej na froncie zachodnim. Wzgórze to zostało nazwane przez Brytyjczyków mianem Victory Hill (pol. Wzgórze Zwycięstwa)[2].
Jako jedyny z niemieckich oficerów uczestniczył w podpisywaniu wszystkich aktów kapitulacji III Rzeszy. 4 maja 1945 był jednym z sygnatariuszy aktu częściowej kapitulacji Niemiec przed Brytyjczykami w Lüneburgu ograniczającego się do terenów północnych Niemiec, Holandii oraz Danii. Następnie, 7 maja 1945 uczestniczył w podpisywaniu aktu bezwarunkowej kapitulacji III Rzeszy w Reims. Wreszcie był on, obok feldmarszałka Wilhelma Keitla oraz gen. Hansa-Jürgena Stumpffa, jednym z sygnatariuszy ponownego aktu bezwarunkowej kapitulacji Niemiec, zawartego 8 maja 1945 w Berlinie.
9 maja 1945 roku został zdymisjonowany przez Aliantów. Podczas próby przesłuchania popełnił samobójstwo.
