Karl-Adolf Hollidt (ur. 28 kwietnia 1891 w Spirze, zm. 22 maja 1985 w Siegen) – niemiecki dowódca wojskowy z czasów II wojny światowej w stopniu generała pułkownika.
Życiorys
Jego ojciec był nauczycielem. Hollidt kształcił się w swojej rodzinnej miejscowości Spira. Po ukończeniu nauki w 1909 roku zaciągnął się do 117 Pułku Piechoty[1]. Rok później został awansowany do stopnia podporucznika. W czasie I wojny światowej, Hollidt służył na froncie zachodnim. Po zakończeniu I wojny piął się w górę po szczeblach w Reichswehrze.
Na początku kampanii wrześniowej w krótkim okresie dowodził nowo utworzoną 52 Dywizją Piechoty. Od 10 września 1939 roku pełnił funkcję szefa sztabu 5 Armii, która w trakcie trwania kampanii wrześniowej znajdowała się w składzie Grupy Armii C i dozorowała zachodnią granicę na Westwallu. 15 maja 1940 roku jako szef sztabu 9 armii, brał udział w kampanii francuskiej. Od października 1940 roku był dowódcą 50 Dywizji Piechoty[1].
W marcu 1943 roku Hollidt objął dowództwo nad 6 Armią[1], która poniosła klęskę w bitwie stalingradzkiej. Odtworzono ją w marcu w południowej Rosji z Odcinka Armijnego Hollidt. Pod koniec marca 1944 roku został odwołany ze stanowiska dowódcy 6 Armii i przeniesiony do rezerwy.
Po wojnie został aresztowany i sądzony w procesie wyższego dowództwa w Norymberdze. Uznany odpowiedzialnym za zbrodnie wojenne w podległych mu jednostkach armii niemieckiej. Został skazany na 5 lat więzienia. Odzyskał wolność 22 grudnia 1949 roku[1].
Awanse
Odznaczenia
Przypisy
- † – zabity lub zmarły w trakcie wojny; ? – zaginiony w trakcie wojny