Józef Unrug

Józef Unrug
Joseph Michael Hubert von Unruh
Ilustracja
Józef Unrug (przed 1928)
wiceadmirał wiceadmirał
Data i miejsce urodzenia

7 października 1884
Brandenburg an der Havel, Królestwo Prus

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1973
Lailly-en-Val, Francja

Przebieg służby
Lata służby

1904–1948

Siły zbrojne

 Kaiserliche Marine
 Marynarka Wojenna (II RP)
Polska Marynarka Wojenna

Jednostki

Flota i Obszar Nadmorski

Stanowiska

I zastępca szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Późniejsza praca

kierowca

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Miecza (Szwecja) Komandor 1. klasy Orderu Miecza (Szwecja) Order Trzech Gwiazd II klasy (Łotwa) Komandor Orderu Danebroga (Dania) Komandor Orderu Świętego Sawy (Serbia) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Członek Orderu Słonia Białego (Tajlandia)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Józef Michał Hubert Unrug właśc. Joseph Michael Hubert von Unruh (ur. 7 października 1884 w Brandenburg an der Havel, zm. 28 lutego 1973 w Lailly-en-Val) – niemiecko-polski oficer marynarki niemieckiej, następnie polskiej, pochodzący z rodu Unruh / Unrugów herbu własnego. Służył najpierw jako oficer w Kaiserliche Marine, gdzie podczas I wojny światowej był dowódcą okrętów podwodnych oraz flotylli podwodnej. Po wstąpieniu do odrodzonej polskiej Marynarki Wojennej, był pokładowym oficerem okrętów podwodnych. Od 1925 do 1939 był dowódcą Floty, a w czasie kampanii wrześniowej dowodził Obroną Wybrzeża. Zabrany do niemieckiej niewoli, po wyzwoleniu, pod koniec II wojny światowej, zajmował stanowisko I zastępcy szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej wcielonej pod dowództwo Admiralicji brytyjskiej. 21 września 2018 mianowany pośmiertnie na stopień admirała floty.

Życiorys

Młodość

Urodził się 7 października 1884 w Brandenburgu pod Berlinem (wówczas jako Joseph von Unruh). Był synem generała majora gwardii pruskiej Tadeusza Gustawa i saksońskiej hrabianki Izydory von Bunau. Do gimnazjum uczęszczał w Dreźnie. Ojciec, po przejściu w stan spoczynku, nabył majątek Sielec k. Żnina, gdzie mieszkał aż do śmierci w 1907 r. Jego przodkowie z rodu Unrugów mieszkali w Wielkopolsce od XVI wieku, gdy protoplasta polskiej gałęzi rodu, Christoph von Unruh (1550–1622) nabył majątek i zamek w Międzychodzie[1].

Od 1 kwietnia 1904 do 27 września 1907 przeszedł szkolenie oficerskie w Marineakademie Kiel, po którym otrzymał stopień podporucznika (Leutnant zur See). Później pływał na pokładach niemieckich okrętów: „Stosch” i „Mars”. Ukończył także kursy minowo-torpedowe oraz podwodnego pływania. Po promocji oficerskiej służył na krążownikach „München” i „Niobe” oraz pancerniku „Braunschweig”. Od 21 czerwca 1911 do 25 sierpnia 1913 służył jako oficer inspekcyjny w Szkole Marynarskiej (Marineschule) Mürwik we Flensburgu, po roku został dodatkowo adiutantem komendanta szkoły. Od 1913 pływał na pancerniku „Friedrich der Große”, początkowo jako oficer wachtowy, następnie jako dowódca baterii dział. W latach 1915–1919 pełnił służbę na okrętach podwodnych. Był drugim oficerem i dowódcą okrętów podwodnych UB-25, UC-11 i UC-28, potem komendantem szkoły okrętów podwodnych oraz dowódcą flotylli okrętów podwodnych.

W II RP

od lewej: kmdr Józef Unrug, adm. Jean de Laborde i kmdr dypl. Eugeniusz Solski na pokładzie ORP „Bałtyk” w czerwcu 1931

Po odzyskaniu niepodległości Polski przeniósł się do niej w 1919 i zgłosił się do Wojska Polskiego. Zweryfikowany jako kapitan marynarki, przydzielony został na kierownika Wydziału Operacyjnego w Sekcji Organizacyjnej Departamentu dla Spraw Morskich w Warszawie. W 1920 został pierwszym kierownikiem Urzędu Hydrograficznego w Gdańsku. Kupił w Hamburgu na własne nazwisko pierwszy polski okręt – ORP „Pomorzanin”. W latach 1920–1922 pełnił obowiązki szefa Sztabu Dowództwa Wybrzeża Morskiego. 28 kwietnia 1921 roku poślubił Zofię Unrug, daleką kuzynkę pochodzącą z tego samego rodu. W listopadzie 1922 roku został zatwierdzony na stanowisko szefa sztabu Dowództwa Floty[2]. W dniu 1 lipca 1924 został przeniesiony w stan nieczynny na okres jednego roku z prawem do uposażenia[3]. W 1925 prezydent RP Stanisław Wojciechowski przywrócił go do służby czynnej i powierzył stanowisko dowódcy Floty w Gdyni.

21 grudnia 1932 prezydent RP Ignacy Mościcki nadał mu stopień kontradmirała ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 w korpusie oficerów Marynarki Wojennej[4].

II wojna światowa i niewola

 Osobny artykuł: Obrona Wybrzeża w kampanii wrześniowej.

21 sierpnia 1939 przeniósł Dowództwo Floty na Hel. Po ogłoszeniu mobilizacji 24 sierpnia został dowódcą Obrony Wybrzeża, bezpośrednio podległym Naczelnemu Wodzowi marszałkowi Polski Edwardowi Śmigłemu-Rydzowi. Pomimo iż od pierwszych chwil II wojny światowej dowodzone przez niego wybrzeże zostało odcięte od pozostałej części kraju, poddało się jako jeden z ostatnich punktów oporu. 1 października, w związku z zepchnięciem resztek odciętych sił na Półwysep Helski i brakiem sensu dalszej obrony, podjął decyzję o kapitulacji. Kontradmirał Unrug wraz z pozostałymi marynarzami i żołnierzami zostali wzięci do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagach, X B Nienburg, VIII B Silberberg, XVII C Spittal, II C Woldenberg, VII B Sandbostel, IV C Colditz, X C Lubeka, a od 1941 w VII A Murnau. Uwolniony został w 1945.

Józef Unrug na morzu
Oficerowie polscy w niewoli niemieckiej. Oflag Colditz. Od prawej: płk Antoni Durski-Trzaska, płk Mieczysław Mozdyniewicz, adm. Józef Unrug, gen. Tadeusz Piskor, płk Władysław Smolarski, kmdr Marian Majewski

Jako urodzony pod Berlinem w spolszczonej rodzinie o niemieckich korzeniach[5] szlacheckich, mówił lepiej po niemiecku niż po polsku, lecz w obozowych kontaktach z Niemcami obcował jedynie w języku polskim, przez tłumacza. Swojej niemieckiej rodzinie, która odwiedziła go w oflagu, i starym kolegom z niemieckiej marynarki (wysłanym aby go przywrócić na niemiecką stronę) powiedział, że 1 września zapomniał, jak się mówi po niemiecku. W obozach przeczytał ponad 400 książek po angielsku i francusku, a żadnej w języku niemieckim. Odmówił przejścia w stopniu admirała na stronę niemiecką i objęcia ważnego stanowiska w Kriegsmarine, dzieląc niewolę ze swoimi marynarzami[6].

Ostatnie lata

Po opuszczeniu obozów jenieckich przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie brał udział w likwidacji Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Został I zastępcą szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej. 2 września 1946 został awansowany na wiceadmirała. Nie powrócił do kraju i przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii do 1948, po czym wyjechał do Maroka, gdzie pracował fizycznie przy kutrach, w magazynie oraz przy ładunkach. Od 1955 mieszkał w Lailly-en-Val koło Beaugency we Francji, pracując jako kierowca ciężarówki, wożący żywność z pobliskiego miasteczka. Zmarł w wieku 88 lat w Domu Spokojnej Starości Polskiego Funduszu Humanitarnego, w Lailly-en-Val. Pochowany został 5 marca 1973 w kaplicy zamku Montrésor nad Loarą.

Ekshumacja i pogrzeb w Polsce

Trumna z ciałem admirała na lawecie, chwilę przed wymarszem konduktu spod kościoła garnizonowego Marynarki Wojennej, 2 października 2018
Kondukt koło kościoła św. Michała Archanioła w Gdyni Oksywiu

21 września 2018 prezydent RP Andrzej Duda, na wniosek ministra obrony narodowej, mianował pośmiertnie wiceadmirała Józefa Unruga na stopień admirała floty[7].

24 września 2018 zwłoki Józefa Unruga i jego żony, Zofii (zm. 1980), zostały ekshumowane w Montrésor i przeniesione do francuskiego portu w Brest, gdzie czekała gwardia honorowa. Po 45 latach admirał miał spocząć na ziemi ojczystej[8].

W dniach 1–2 października 2018 roku w Gdyni Oksywiu odbyły się uroczystości pogrzebowe Józefa i Zofii Unrugów po sprowadzeniu ich trumien do Polski. Po czuwaniu przy trumnach w kościele garnizonowym Marynarki Wojennej pw. NMP Częstochowskiej, odprawiona została Msza św., a następnie spod kościoła wyruszył kondukt na Cmentarz Marynarki Wojennej w Gdyni[9]. W czasie ceremonii Prezydent wręczył akt mianowania wnukowi Admirała, Christophe’owi Unrugowi, burmistrzowi miasteczka Montrésor.

Testament Unruga

W swoim testamencie zastrzegł, że sprowadzenie jego szczątków do Polski będzie możliwe tylko, „jeżeli uprzednio lub równocześnie, zostaną podobnie uczczeni i zrehabilitowani także – mający prawo do pamięci Narodu – koledzy, oficerowie Marynarki Wojennej RP, niewinnie straceni lub zmarli w więzieniu”[10]. Wśród nich wymienił m.in. kontradmirałów Stanisława Mieszkowskiego i Jerzego Staniewicza oraz komandora Zbigniewa Przybyszewskiego, zamordowanych przez komunistów w 1952 roku pod pretekstem tzw. spisku komandorów. Godny pochówek ich trzech odbył się 16 grudnia 2017 roku na tym samym cmentarzu. Dopiero 29 czerwca 2018 roku tamże pochowani zostali z honorami, wraz z żonami: kontradm. Adam Mohuczy, kmdr pil. Kazimierz Kraszewski, kmdr Wacław Krzywiec, kmdr Marian Wojcieszek, kmdr por. Robert Kasperski, kpt. mar. Adam Dedio, kpt. mar. Zdzisław Ficek, bosm. Edmund Sterna, st. mar. Jerzy Sulatycki[11].

Dla przywrócenia dobrego imienia Marynarce Wojennej RP Józef Unrug domagał się także „dokładnego, jasnego i publicznego ustalenia winy oraz ukarania winnych” popełnionych na nich zbrodni[10].

Zobacz też

Awanse

Niemcy

Polska

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

W 1976 roku poświęcono tablicę jego pamięci w kościele garnizonowym Marynarki Wojennej w Gdyni. Imię Józefa Unruga nadano Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce, Szkole Podstawowej nr 17 w Gdyni, Szkole Podstawowej w Laskach Wielkich oraz Ogólnokształcącemu Liceum Programów Indywidualnych w Gdańsku. Nosi je również wiele ulic miast na Wybrzeżu, m.in. w Gdyni, Gdańsku, Władysławowie, Starogardzie Gdańskim oraz we Wrocławiu, w Krakowie, w Dąbrowie Górniczej i w Kielcach. W 2006 roku uhonorowano go gwiazdą wmurowaną w Alei Zasłużonych Ludzi Morza w Rewie[9].

Przypisy

  1. ↑ Artur Paczesny, Unrugowie herbu Lew [online], Karty Pamięci [dostęp 2018-10-07].
  2. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 49 z 29 listopada 1922.
  3. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych z 17 czerwca 1924 r., Nr 56, s. 330.
  4. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych z 22 grudnia 1932 r., Nr 14, s. 467.
  5. ↑ Pochodzenie Admirała Józefa Unruga: https://sejm-wielki.pl/b/cz.I028773.
  6. ↑ Czy powiedzą przepraszam?, „Angora”, nr 34, 23 sierpnia 2009, s. 15.
  7. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 26
  8. ↑ Frachet Stéphane. Le Parisien: Indre-et-Loire : la dépouille de l’amiral Unrug, héros polonais, rentre au pays. „Le Parisien”, 2018-09-25. [dostęp 2018-10-01]. (fr.). 
  9. ↑ a b Ostatnia droga wiceadmirała Józefa Unruga do Polski [online], 100 lat Marynarki Wojennej [dostęp 2018-10-07].
  10. ↑ a b Admirał floty Józef Unrug spoczął na polskiej ziemi [online], 100 lat Marynarki Wojennej [dostęp 2018-10-02].
  11. ↑ Pogrzeb oficerów, podoficerów i marynarzy – ofiar zbrodni komunistycznej [online], 100 lat Marynarki Wojennej [dostęp 2018-10-07].
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 18 z 3 maja 1926 r.
  13. ↑ Czesław Ciesielski, Twórcy Polskiej Marynarki Wojennej 1918–1951, s. 59.
  14. ↑ Prezydent RP pośmiertnie awansował Józefa Unruga [online], Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej [dostęp 2018-10-07].
  15. ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 373.
  16. ↑ a b c d e f g h Borowiak 2004 ↓, s. 47, 57, 146, 161, 195.
  17. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu organizacji, administracji i wyszkolenia marynarki”.
  18. ↑ a b c d e f g h i Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 765–766.
  19. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 15 z 11 listopada 1928.
  20. ↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438 „za zasługi około rozwoju marynarki wojennej”.
  21. ↑ Piętnastolecie L.O.P.P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 290.
  22. ↑ Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 15.
  23. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 380, nr 8 z 11 listopada 1931. 
  24. ↑ Dziennik Personalny MSWoj. Nr 2/1931, s. 67.
  25. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 4 z 4 lutego 1927.
  26. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 20 z 6 sierpnia 1927.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Dowódcy niemieckich okrętów podwodnych
I wojna światowa
1914–1918
II wojna światowa
1939–1945

Read other articles:

Grand Prix F1 Inggris 2012

Grand Prix Inggris 2012 Lomba ke-9 dari 20 dalam Formula Satu musim 2012 Sirkuit Silverstone.Detail perlombaanTanggal 8 Juli 2012Nama resmi 2012 Formula One Santander British Grand Prix[1]Lokasi Sirkuit Silverstone, Northamptonshire dan Buckinghamshire, InggrisSirkuit Fasilitas balapan permanenPanjang sirkuit 5.901[2] km (3.667 mi)Cuaca KeringTemp Udara 20 °C (68 °F)[3]Temp Trek 31 °C (88 °F)[3]Penonton 127,000 (Hari Balapan)[4]P...

 

Internationaux de Strasbourg 2017

Internationaux de Strasbourg 2017Tanggal22 – 28 Mei 2017Edisike-31KategoriInternational[1]Peserta32T / 16GHadiah uang$226,750Jenis lap.Tanah liat (out.)LokasiStrasbourg, PrancisTempatTennis Club de Strasbourg← 2016 ·Internationaux de Strasbourg· 2018 → Internationaux de Strasbourg 2017 adalah turnamen tenis putri yang diselenggarakan di Strasbourg, Prancis. Tahun ini merupakan edisi ke-31 dari penyelenggaraan Internationaux de Strasbourg dan merupak...

 

Léon Jouhaux

Léon Jouhaux Léon Jouhaux (1 Juli 1879 – 28 April 1954) adalah pemimpin serikat dagang Prancis yang menerima Hadiah Nobel Perdamaian pada 1951. Ayah Jouhaux bekerja di sebuah pabrik korek api di Aubervilliers. Pendidikan dasarnya terhenti saat upah ayahnya putus akibat pemogokan. Ia bekerja di pabrik ini pada usia 16 dan segera menjadi bagian penting persatuan ini. Pada 1900, Jouhaux bergabung dengan gerakan pemogokan terhadap penggunaan fosfor putih yang membutakan ayahnya ...

Liputan media massa terhadap pemanasan global

Artikel ini perlu dibagi menjadi beberapa bagian sesuai topik, agar lebih mudah dipahami. Silakan perbaiki artikel ini sesuai pedoman gaya Wikipedia (November 2019)Artikel ini perlu diwikifikasi agar memenuhi standar kualitas Wikipedia. Anda dapat memberikan bantuan berupa penambahan pranala dalam, atau dengan merapikan tata letak dari artikel ini. Untuk keterangan lebih lanjut, klik [tampil] di bagian kanan. Mengganti markah HTML dengan markah wiki bila dimungkinkan. Tambahkan pranala wiki. ...

 

Maladies des plantes

Symptômes de diverses maladies de plantes, illustration extraite de l’Encyclopédie Brockhaus et Efron (1890—1907). Chez les plantes, la maladie est un état phénotypique anormal, qui présente des écarts, appelés « symptômes », par rapport au phénotype normal attendu, et qui réduit la croissance de la plante, sa productivité et son utilité pour l'homme. On distingue deux grands types de maladies des plantes[1] : les maladies biotiques ou infectieuses, causées p...

 

Rex Barney

American baseball player Baseball player Rex BarneyBarney in 1948PitcherBorn: (1924-12-19)December 19, 1924Omaha, Nebraska, U.S.Died: August 12, 1997(1997-08-12) (aged 72)Baltimore, Maryland, U.S.Batted: RightThrew: RightMLB debutAugust 18, 1943, for the Brooklyn DodgersLast MLB appearanceSeptember 4, 1950, for the Brooklyn DodgersMLB statisticsWin–loss record35–31Earned run average4.31Strikeouts336 Teams Brooklyn Dodgers (1943, 1946–1950) Career highl...

Terrapin attack

Cryptographic attack on the ssh protocol Terrapin attackLogo for the Terrapin attackCVE identifier(s)CVE-2023-48795Date discovered19 December 2023; 4 months ago (2023-12-19)DiscovererFabian Bäumer, Marcus Brinkmann, Jörg Schwenk (Ruhr University Bochum)Affected softwareimplementations of the Secure Shell (SSH) protocol including OpenSSHWebsitehttps://terrapin-attack.com/ The Terrapin attack is a cryptographic attack on the commonly used SSH protocol that is used for secure...

 

Toyota Previa

Toyota PreviaDescrizione generaleCostruttore  Toyota Tipo principaleMonovolume Produzionedal 1990 al 2019 Sostituisce laToyota TownAce SeriePrima (1990–1999)Seconda (2000–2005)Terza (2006–2019) Altre caratteristicheAltre antenateToyota Sienna La Previa è un'autovettura prodotta dalla Toyota dal 1990 al 2019[1]. Il modello è stato commercializzato come Toyota Estima (エスティマ?, Esutima) in Giappone, Toyota Canarado nell'Asia Pacifica e Toyota Tarago in Australi...

 

赛夫丁阿都拉

尊敬的拿督赛夫丁阿都拉Saifuddin bin Abdullah国会议员馬來西亞国会下议院英迪拉马哥打现任就任日期2018年7月16日 (2018-07-16)前任法兹阿都拉曼（希盟公正党）多数票10,950（2018） 马来西亚外交部长任期2021年8月30日—2022年11月24日君主最高元首苏丹阿都拉首相依斯迈沙比里副职卡玛鲁丁查化（国盟土团党）前任希山慕丁（国阵巫统）继任赞比里（国阵巫统）任期2018年7月2�...

San Sicario

Disambiguazione – Se stai cercando altri significati, vedi San Sicario (disambigua). San SicariofrazioneLocalizzazioneStato Italia Regione Piemonte Città metropolitana Torino Comune Cesana Torinese TerritorioCoordinate44°57′30″N 6°48′22″E / 44.958333°N 6.806111°E44.958333; 6.806111 (San Sicario)Coordinate: 44°57′30″N 6°48′22″E / 44.958333°N 6.806111°E44.958333; 6.806111 (San Sicario) Altitudine1 700 m...

 

Leonardo Antonelli

Leonardo Antonellicardinale di Santa Romana Chiesa  Incarichi ricoperti Segretario della Congregazione Concistoriale (1757-1766) Segretario del Collegio Cardinalizio (1757-1766) Segretario della Cifra (1759-1766) Assessore della Congregazione della Romana e Universale Inquisizione (1766-1775) Cardinale presbitero di Santa Sabina (1775-1794) Prefetto della Congregazione di Propaganda Fide (1780-1795) Camerlengo del Collegio Cardinalizio (1784-1785) Prefetto della Congregazione sopra la Co...

 

Daftar pendamping Skotlandia

Berikut ini merupakan daftar pendamping penguasa Skotlandia yang memiliki gelar mereka melalui pernikahan. Kerajaan Skotlandia pertama kali disatukan sebagai negara oleh Cináed mac Ailpín atau Kenneth I dari Skotlandia pada 843, dan tidak lagi ada sebagai kerajaan mandiri setelah Undang-Undang Penyatuan 1707, ketika digabungkan dengan Kerajaan Inggris menjadi Kerajaan Britania Raya. Sejarah awal Skotlandia membingungkan dan sering tidak jelas, sebagian besar disebabkan oleh informasi yang d...

حوزة النجف

حوزة النجف مدرسة شيعية قديمة، أسسها الشيخ الطوسي، بعد خفوت حوزة بغداد، وهجرة الطوسي إلى كربلاء، ثم إلى النجف.[1] وتعد أهم مركز ديني للشيعة في العالم الإسلامي.صورة تجمع مرجعي الشيعي السيدين الخوئي من اليمين والسيستاني من اليسار في العام 1992 تاريخ في سنة (448 هـ) نزح إلى مدين...

 

Tariq Aziz

Iraqi politician (1936–2015) For other people named Tariq Aziz, see Tariq Aziz (disambiguation). Tariq Aziz طارق عزيزAziz in 2001Deputy Prime Minister of IraqIn office16 July 1979 – 9 April 2003Minister of Foreign AffairsIn office11 November 1983 – 19 December 1991PresidentSaddam HusseinPreceded bySa'dun HammadiSucceeded byMohammed Saeed al-SahhafMember of the Revolutionary Command CouncilIn office16 July 1979 – 9 April 2003Member of the Regional Com...

 

Bulgarian Jews in Israel

Ethnic group Bulgarian Jews in IsraelTotal population75,000 (Bulgarian citizens)[1]Regions with significant populationsJerusalem and Tel AvivLanguagesHebrew (Main language for all generations); Older generation: Ladino, BulgarianReligionJudaism Bulgarian Jews in Israel are Jewish immigrants and descendants of the immigrants of the Bulgarian Jewish communities, who now reside within the state of Israel. They number around 75,000 in the wider definition,[citation needed] and 7,5...

Puerarin

Puerarin Names IUPAC name 8-(β-D-Glucopyranosyl)-4′,7-dihydroxyisoflavone Systematic IUPAC name 7-Hydroxy-3-(4-hydroxyphenyl)-8-[(2S,3R,4R,5S,6R)-3,4,5-trihydroxy-6-(hydroxymethyl)oxan-2-yl]-4H-1-benzopyran-4-one Other names Daidzein-8-C-glucoside7,4'-Dihydroxy-8-C-glucosylisoflavone Identifiers CAS Number 3681-99-0 Y 3D model (JSmol) Interactive imageInteractive image ChEBI CHEBI:8633 Y ChEMBL ChEMBL486386 Y ChemSpider 4445119 Y ECHA InfoCard 100.130.674 KEGG C10524&#...

 

Campo Lameiro

Municipality in Galicia, SpainCampo Lameiromunicipality SealCampo LameiroLocation in SpainCoordinates: 42°32′32″N 8°32′34″W / 42.54222°N 8.54278°W / 42.54222; -8.54278CountrySpainAutonomous communityGaliciaProvincePontevedraComarcaPontevedraGovernment • MayorJulio G Sayáns BugalloArea • Total63.82 km2 (24.64 sq mi)Population (2018)[1] • Total1,806 • Density28/km2 (73/sq mi)Tim...

 

Giovanni Bononcini

Italian composer (1670–1747) Giovanni BononciniBorn(1670-07-18)18 July 1670Modena, ItalyDied9 July 1747(1747-07-09) (aged 76)ViennaOccupationsComposerCellist Giovanni Bononcini (or Buononcini)[1] (18 July 1670 – 9 July 1747) (sometimes cited also as Giovanni Battista Bononcini)[2][3] was an Italian Baroque composer, cellist, singer and teacher, one of a family of string players and composers. He was a rival to George Frederic Handel. Biography Early years Bono...

Hotchkiss M1922 machine gun

Light machine gun M1922 machine gun A Greek Hotchkiss M1922 chambered for 6.5×54mm Mannlicher–Schönauer at the Israel Defense Forces History MuseumTypeLight machine gunPlace of originFranceService historyIn service1922–1950sWarsRif War[1]Constitutionalist Revolution[2]Spanish Civil War[1]Second Sino-Japanese WarWorld War IIGreco-Italian WarFirst Indochina WarProduction historyDesignerHotchkiss et CieManufacturerHotchkiss et CieSpecificationsMass8.5...

 

Neuvicq

NeuvicqcomuneNeuvicq – Veduta LocalizzazioneStato Francia Regione Nuova Aquitania Dipartimento Charente Marittima ArrondissementJonzac CantoneLes Trois Monts TerritorioCoordinate45°14′42″N 0°11′03″W45°14′42″N, 0°11′03″W (Neuvicq) Altitudine85 m s.l.m. Superficie22,07 km² Abitanti442[1] (2009) Densità20,03 ab./km² Altre informazioniCod. postale17270 Fuso orarioUTC+1 Codice INSEE17260 CartografiaNeuvicq Sito istituzionaleModifica da...