Gieorgij Bajdukow
Gieorgij Filippowicz Bajdukow (ros. Гео́ргий Фили́ппович Байдуко́в, ur. 13 maja?/26 maja 1907 w miejscowości Taryszta w guberni tomskiej, zm. 28 grudnia 1994 w Moskwie) – radziecki pilot doświadczalny i dowódca wojskowy, generał pułkownik lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1936). Kawaler największej liczby orderów (22) w historii ZSRR[1][2][3][4][5]. ŻyciorysW 1918 roku skończył szkołę podstawową w Barabińsku, pracował na kolei omskiej, w 1924 ukończył zawodową szkołę techniczną w Omsku, od marca 1926 służył w Armii Czerwonej. W październiku 1926 skończył leningradzką wojskowo-teoretyczną szkołę Wojskowych Sił Powietrznych, a w 1928 roku wojskową szkołę lotników i został pilotem w samodzielnym oddziale lotniczym w Moskiewskim Okręgu Wojskowym, 1930-1934 był pilotem doświadczalnym Naukowo-Badawczego Instytutu Sił Wojskowo-Powietrznych. Prowadził wiele testowych prac nad myśliwcami i uczestniczył w opracowaniu metod "ślepych" startów i lądowań, od listopada 1934 roku uczył się na Wydziale Inżynieryjnym Akademii Wojskowo-Powietrznej im. Żukowskiego. W marcu 1935 został odwołany z akademii dla przygotowania transarktycznego lotu na samolocie ANT-25, 20 sierpnia 1935 w składzie załogi Zygmunta Lewoniewskiego brał udział w próbie przelotu, przerwanej z powodu usterki technicznej. Po tym prowadził dalsze testy ANT-25, we wrześniu 1935 roku został pilotem doświadczalnym zakładu lotniczego nr 22 w Moskwie; testował bombowce TB-3. W dniach 20–22 lipca 1936 jako drugi pilot załogi Walerija Czkałowa wykonał (wraz z Aleksandrem Bielakowem) lot z Moskwy przez Ocean Arktyczny i Pietropawłowsk Kamczacki, pokonując 9374 km w ciągu 56 godzin i 20 minut. 18-20 czerwca 1937 roku na samolocie ANT-25 z tą załogą wykonał lot bez międzylądowań z Moskwy przez Biegun Północny i Vancouver pokonując 8504 km w ciągu 63 godzin i 16 minut. Od marca 1940 do sierpnia 1941 testował bombowce Pe-2. Od września 1941 roku uczestniczył w wojnie z Niemcami jako zastępca dowódcy, a w lutym-marcu 1942 dowódca 31 Mieszanej Dywizji Lotniczej, od marca do maja 1942 roku dowodził Siłami Wojskowo-Powietrznymi 4 Armii Uderzeniowej, a w maju-czerwcu 1942 211 Mieszaną Dywizją Lotniczą. Od czerwca 1942 do grudnia 1943 roku dowodził 212 Szturmową Dywizją Lotniczą/4 Gwardyjską Dywizją Lotniczą, a od stycznia 1944 do maja 1945 4 Szturmowym Korpusem Lotniczym, od grudnia 1941 do marca 1943 roku walczył na Froncie Kalinińskim, od lipca do października 1943 Woroneskim, od października do grudnia 1943 1 Ukraińskim, od czerwca do sierpnia 1944 roku 1 Białoruskim, a od sierpnia 1944 do maja 1945 roku 2 Białoruskim. Brał udział w bitwie pod Moskwą, operacji rżewsko-syczewskiej, wielkołuckiej i biełgorodzko-charkowskiej, bitwie o Dniepr, operacji kijowskiej, żytomiersko-berdyczowskiej, bobrujskiej, osowieckiej, mławsko-elbląskiej, pomorskiej i berlińskiej. Od grudnia 1945 do lipca 1946 roku był zastępcą dowódcy 13 Armii Powietrznej Leningradzkiego Okręgu Wojskowego, w 1951 roku ukończył Wyższą Akademię Wojskową, służył w Sztabie generalnym Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Kraju, w latach 1955–1957 był I zastępcą szefa, a od 1955 do 1972 roku szefem 4 Głównego Zarządu Ministerstwa Obrony ZSRR, następnie w latach 1972– 1988 naukowym konsultantem dowództwa wojsk obrony przeciwlotniczej. W maju 1988 roku zakończył służbę wojskową. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym. Awanse
Odznaczenia i nagrody
I inne. BibliografiaPrzypisy
Information related to Gieorgij Bajdukow |