George Snell urodził się w Bradford, w stanie Massachusetts, jako najmłodsze dziecko z trójki rodzeństwa. Nauki pobierał w szkołach w Brookline a następnie uczęszczał do Dartmouth College w Hanover, gdzie kontynuował swoją pasję do matematyki i nauki, skupiając się na genetyce. W 1926 roku odebrał swój licencjat na Dartmouth College.
Z rekomendacji Johna Gerould, profesora genetyki na Dartmouth, Snell wykonał pracę kończącą studia na Harvardzie z Williamem E. Castle, pierwszym amerykańskim biologiem, który szukał Praw Mendla u ssaków. Snell uzyskał tytuł doktora na Harvardzie w 1930. W swojej rozprawie doktorskiej zajmował się badaniem sprzężeń genetycznych u myszy.
Te doświadczenia „przekonały mnie, że badania były moją prawdziwą miłością”, jak napisał Snell w swojej autobiografii. „Jeśli miałem zajmować się nauką, genetyka myszy była oczywistym wyborem, a Laboratorium Jacksona, założone w 1929 przez Dr. Clarence Cook Little'a, jednego z wcześniejszych studentów Castle, niemal nieuniknionym wyborem, jeśli chodzi o miejsce pracy”. Laboratorium Jacksona było i nadal jest światową mekką dla genetyków zajmujących się myszami.
W 1935 Snell zasilił kadry wspomnianego laboratorium w Bar Harbor na malowniczej wyspie Mount Desert Island u wybrzeża Maine i pozostał tam do końca swej długiej kariery.
W Bar Harbor Snell poznał Rhodę Carson i ożenił się z nią. Razem mieli trzech synów: Thomasa, Roya i Petera. W wolnym czasie Snell jeździł na nartach, natomiast podczas pobytu w Dartmouth jego pasją stał się tenis.
W 1988 napisał istotną książkę pt. Search for a Rational Ethic na temat natury etyki i reguł, według których żyjemy. Publikacja ta zawiera etykę bazującą na ewolucji w odniesieniu do biologicznych realiów, która wg Snella miała mieć zastosowanie dla wszystkich istot ludzkich.
Jego prace nad myszami doprowadziły do odkrycia HLA (ludzkich antygenów leukocytarnych), głównego układu zgodności tkankowej u ludzi (oraz wszystkich kręgowców), homologicznego do układu H-2, występującego u myszy. Poznanie tych kluczowych genów umożliwiło dalsze sukcesy w przeszczepianiu tkanek i organów.
Bibliografia
Wilhelm Odelberg, Les Prix Nobel. The Nobel Prizes 1980, Fundacja im. Alfreda Nobla, Sztokholm, 1981.
