Federico Borromeo (ur. 29 maja 1617 w Mediolanie, zm. 18 lutego 1673 w Rzymie[1]) – włoski kardynał.
Życiorys
Był spokrewniony z Karolem i Fryderykiem Boromeuszem[1]. Studiował teologię, a w 1635 uzyskał doktorat utroque iure[1]. 29 marca 1644 otrzymał święcenia diakonatu[2]. Po przybyciu do Rzymu, został szambelanem Jego Świątobliwości i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej[1]. W latach 40. był gubernatorem w Ascoli i Benewencie, a w 1652 został inkwizytorem na Malcie[1]. 19 października 1654 został łacińskim patriarchą Aleksandrii, a 28 listopada przyjął sakrę[2]. Odmówił przyjęcia biskupstwa Como[1]. W latach 1654–1665 był nuncjuszem apostolskim w Szwajcarii, a w okresie 1668-1670 w Hiszpanii[2]. W maju 1670 został mianowany sekretarzem stanu, natomiast 20 grudnia został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Augustini[2].
Przypisy
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644) |
|
---|
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829) |
|
---|
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829) |
|
---|
- ↑ w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII
- ¹ – od 1406 jako papież Grzegorz XII
- ² – w latach 1948-1964 nastąpił wakat zaś po tym patriarchat zniesiono
Prefekci Kongregacji |
|
---|
Prefekci Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego |
|
---|