Decio Azzolini (ur. 11 kwietnia 1623 w Fermo, zm. 8 czerwca 1689 w Rzymie[1]) – włoski kardynał.
Życiorys
Był synem Pompeo Azoliniego i Giulii Ruffo, a także krewnym kardynała Decio Azzolini[1]. Studiował na uniwersytecie w Fermo, gdzie uzyskał doktoraty z teologii, filozofii, prawa cywilnego i kanonicznego[1]. Po studiach, przybył do Rzymu, gdzie został sekretarzem kardynała Giovanniego Panciroli i przyjął święcenia kapłańskie[1]. Wkrótce potem został szambelanem honorowym Jego Świątobliwości i prosekretarzem stanu[1]. 2 marca 1654 został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Sant Adriano al Foro, urząd ten sprawował do 1568 roku. W latach 1668–1681 kardynał diakon Sant Eustachio.[2]. Dzięki jego umiejętnościom dyplomatycznym, wyznaczono go do powitania w Rzymie królowej Szwecji Krystyny Wazy[1]. Od 25 czerwca 1667 do 9 grudnia 1669 pełnił rolę sekretarza stanu[2]. 22 grudnia 1681 został podniesiony do rangi kardynała prezbitera i otrzymał kościół tytularny Santa Croce in Gerusalemme[1]. W latach 1683–1684 był kardynałem prezbiterem Santa Maria in Trastevere, a od 1684-1689 – kardynałem prezbiterem Santa Prassede[1]. Uczestniczył we wszystkich konklawe od momentu promocji kardynalskiej, a na trzech z nich: w 1667, 1669-1670 i 1676 był liderem frakcji "Lotny szwadron", która głosiła niezależność od mocarstw świeckich[1].
Przypisy
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej
(1551–1644) |
|
|---|
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej
(1644-1829) |
|
|---|
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej
(od 1829) |
|
|---|
![]()
- ↑ w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII
.jpg)
