Święty
Epafrodyt

Czczony przez	Kościół katolicki Cerkiew prawosławną
Wspomnienie	22 marca (kat.) 12 kwietnia i 21 grudnia (praw.)

Epafrodyt – postać biblijna wymieniana w Nowym Testamencie, uczeń św. Pawła, święty Kościoła katolickiego i Cerkwi prawosławnej.

Wymieniony przez apostoła Pawła w napisanym między 56 a 57 rokiem w Efezie lub 61 a 63 r. w Rzymie Liście do Filipian (2,25-30 BT), chrześcijanin z Filippi^[1]. W czasie misji dostarczenia datków do Rzymu zachorował, a po powrocie do zdrowia wraz z Tymoteuszem z Efezu z polecenia apostoła został posłańcem do Filipian, dostarczając list z podziękowaniami^[a][2].

Był nazywany apostołem (przez Greków) i współwięźniem św. Pawła, zaliczany do siedemdziesięciu uczniów Pańskich. Przypisywano mu biskupstwo Andriaki (w Licji) – jak chciał Pseudo-Doroteusz, Filippi – według Teodoreta lub – jak twierdzą inni – Terraciny. Mylnie identyfikowano Epafrodyta z Epafrasem.

Jego wspomnienie obchodzono w Kościele katolickim 22 marca, a w Cerkwi prawosławnej 12 kwietnia i 21 grudnia^[3][4]

• Epafrodyt (imię)
• kult świętych
• wstawiennictwo świętych

• Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 2: D-G. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 174. ISBN 83-7097-374-4.
• Święci na każdy dzień. T. I: Marzec. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2009, s. 111. ISBN 978-83-7558-293-2.

• San Epafrodito (wł.)