Nikodem był jednym z dostojników żydowskich, faryzeuszem i członkiem Sanhedrynu, który potajemnie spotkał się z Jezusem i odbył z nim rozmowę opisaną w trzecim rozdziale Ewangelii Jana. Później stanął w jego obronie przed sanhedrynem. Po śmierci Jezusa, wraz z Józefem z Arymatei wziął pod swą pieczę jego zwłoki i zorganizował mu pochówek. Przypisuje mu się również autorstwo jednej z Ewangelii apokryficznych[2].
Poniósł męczeńską śmierć z rąk Żydów[1]. Nieznana jest dokładna data. W 415 wydobyto jego szczątki oraz relikwieśw. Szczepana. Pochowany został w Kefaz-Gamla (Palestyna).
W ikonografii prawosławnej jak i rzymskokatolickiej święty jest najczęściej przedstawiany razem ze św. Józefem z Arymatei w scenie zdjęcia ciała Chrystusa z Krzyża. Spotykamy go również w scenie namaszczania i balsamowania ciała Chrystusa oraz Jego pochowania. Nikodem jest odzianym w tunikę mężczyzną w średnim wieku, z niedługą brodą[1].