Data i miejsce urodzenia
|
24 marca 1967 Warsaw
|
Wzrost
|
162 cm
|
Debiut w PŚ
|
Sezon 1983/1984
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
7.03 1984, Lake Placid (8. miejsce – gigant)
|
Pierwsze podium w PŚ
|
13.03 1985, Lake Placid (1. miejsce – gigant)
|
Dorobek medalowy
|
|
Diann Roffe-Steinrotter (ur. 24 marca 1967 w Warsaw) – amerykańska narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska oraz mistrzyni świata.
Kariera
Pierwszy sukces w karierze Diann Roffe osiągnęła w 1984 roku, kiedy zdobyła srebrny medal w gigancie podczas mistrzostw świata juniorów w Sugarloaf. Szybsza była tam tylko Mateja Svet z Jugosławii. Wkrótce zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, a 7 marca 1984 roku w Lake Placid zdobyła pierwsze punkty, zajmując ósme miejsce w gigancie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 13 marca 1985 roku w tej samej miejscowości, gdzie była najlepsza w gigancie. W kolejnych latach jeszcze siedmiokrotnie plasowała się w czołowej trójce, w tym odniosła jeszcze jedno zwycięstwo: 17 marca 1994 roku w Vail wygrała supergiganta. Zwycięstwo w Vail był jednocześnie jej ostatnim podium w zawodach tej rangi. Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 1991/1992, który ukończyła na dziesiątej pozycji w klasyfikacji generalnej oraz trzeciej w klasyfikacji giganta. Uległa wtedy jedynie Francuzce Carole Merle oraz Vreni Schneider ze Szwajcarii.
Na rozgrywanych w lutym 1985 roku mistrzostwach świata w Bormio wywalczyła złoty medal w gigancie. Wyprzedziła tam Austriaczkę Elisabeth Kirchler oraz swą rodaczkę, Evę Twardokens. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Crans-Montana wystartowała w gigancie oraz slalomie, jednak obu konkurencji nie ukończyła. Kolejny medal zdobyła podczas igrzysk olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie w swej koronnej konkurencji zdobyła srebrny medal. Po pierwszym przejeździe zajmowała dziewiąte miejsce, tracąc do prowadzącej Ulrike Maier 1,05 sekundy. W drugim przejeździe uzyskała drugi wynik, co dało jej drugi łączny czas i srebrny medal. Konkurencję wygrała Szwedka Pernilla Wiberg, a drugie miejsce ex aequo z Roffe zajęła Anita Wachter z Austrii. Brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie zdobyła złoty medal w supergigancie. Pokonała tam Rosjankę Swietłanę Gładyszewą oraz Wołoszkę Isolde Kostner, zdobywając pierwszy w historii złoty medal dla USA w tej konkurencji.
Roffe-Steinrotter parokrotnie była wykluczona z rywalizacji przez kontuzje. W styczniu 1986 roku zerwała więzadło rzepki, a w 1991 roku zerwała więzadła krzyżowe w lewym kolanie[1].
Sześciokrotnie zdobywała mistrzostwo kraju. W 1994 roku zakończyła karierę[2].
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
6 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Gigant
|
2:18,53
|
-
|
-
|
DNF2[3]
|
5 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Gigant
|
2:21,22
|
-
|
Vreni Schneider
|
DNF1[4]
|
7 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Slalom
|
1:33,30
|
-
|
Erika Hess
|
14.
|
8 lutego
|
1989
|
Vail
|
Supergigant
|
1:19,46
|
+1,36
|
Ulrike Maier
|
9.
|
11 lutego
|
1989
|
Vail
|
Gigant
|
2:29,37
|
+4,25
|
Vreni Schneider
|
DNF1[5]
|
9 lutego
|
1993
|
Morioka
|
Slalom
|
1:27,66
|
-
|
Karin Buder
|
9.
|
10 lutego
|
1993
|
Morioka
|
Gigant
|
2:17,59
|
+2,64
|
Carole Merle
|
13.
|
14 lutego
|
1993
|
Morioka
|
Supergigant
|
1:33,52
|
+1,41
|
Katja Seizinger
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
21 lutego
|
1984
|
Sugarloaf
|
Gigant
|
2:23,08
|
+0,13
|
Mateja Svet
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium
- Lake Placid – 13 marca 1985 (gigant) – 1. miejsce
- Waterville Valley – 17 marca 1985 (gigant) – 2. miejsce
- Park City – 24 listopada 1989 (gigant) – 2. miejsce
- Vail – 3 grudnia 1989 (gigant) – 2. miejsce
- Veysonnaz – 5 lutego 1990 (gigant) – 3. miejsce
- Santa Caterina – 8 grudnia 1991 (gigant) – 3. miejsce
- Morzine – 27 stycznia 1992 (gigant) – 3. miejsce
- Vail – 17 marca 1994 (supergigant) – 1. miejsce
Bibliografia
Przypisy