Fabienne Serrat (ur. 5 lipca 1956 w Le Bourg-d’Oisans) – francuska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka mistrzostw świata.
Kariera
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 8 grudnia 1971 roku w Val d’Isère, gdzie została zdyskwalifikowana w pierwszym przejeździe slalomu[1]. Pierwsze punkty wywalczyła 2 marca 1973 roku w Mariborze, gdzie zajęła siódme miejsce w tej samej konkurencji. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanęła 22 marca 1973 roku w Heavenly Valley, kończąc rywalizację w slalomie na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła swą rodaczkę, Patricię Emonet i Christę Zechmeister z RFN. W kolejnych startach jeszcze 36 razy stawała na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 25 stycznia 1974 roku w Badgastein wygrała giganta, a 17 grudnia 1975 roku w Cortina d’Ampezzo i 13 grudnia 1980 roku w Piancavallo była najlepsza w slalomach. Ostatni raz w czołowej trójce znalazła się 18 marca 1983 roku w Furano, gdzie była druga w gigancie. W sezonie 1977/1978 zajęła czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu była trzecia. Ponadto w sezonach 1974/1975 i 1973/1974 była druga w klasyfikacji giganta, a w 1973/1974 była też trzecia w klasyfikacji slalomu.
Wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku w 1976 roku, gdzie zajęła 21. miejsce w zjeździe, a slalomu nie ukończyła. Podczas rozgrywanych cztery lata później igrzysk w Lake Placid była czwarta w gigancie, przegrywając walkę o medal z inną Francuzką, Perrine Pelen, o 0,01 sekundy. W tej samej konkurencji wystartowała również na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, ale nie ukończyła drugiego przejazdu. W międzyczasie zdobyła dwa medale na mistrzostwach świata w Sankt Moritz w 1974 roku. Najpierw zwyciężyła w gigancie, wyprzedzając Traudl Treichl z RFN i swoją rodaczkę, Jacqueline Rouvier. Parę dni później zwyciężyła też w kombinacji, wyprzedzając Hanni Wenzel z Liechtensteinu i Austriaczkę Monikę Kaserer. Na tej samej imprezie była też czwarta w slalomie, gdzie w walce o medal lepsza okazała się Lise-Marie Morerod ze Szwajcarii. Podczas mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen w 1978 roku wywalczyła brązowy medal w slalomie, tym razem ulegając Austriaczce Lei Sölkner i Pameli Behr z RFN. Wystartowała też na mistrzostwach świata w Schladming w 1982 roku, gdzie była piąta w gigancie i dziesiąta w slalomie.
W 1984 roku zakończyła karierę[2]
Jej mężem jest były szwajcarski alpejczyk, Peter Lüscher[3].
10-krotna mistrzyni Francji: w gigancie (1973, 1975, 1977, 1978, 1979, 1981, 1983), slalomie (1974, 1978) oraz w zjeździe (1978).
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
3 lutego
|
1974
|
Sankt Moritz
|
Gigant
|
1:43,18
|
-
|
-
|
10.
|
7 lutego
|
1974
|
Sankt Moritz
|
Zjazd
|
1:50,84
|
+2,62
|
Annemarie Moser-Pröll
|
4.
|
8 lutego
|
1974
|
Sankt Moritz
|
Slalom
|
1:34,63
|
+0,98
|
Hanni Wenzel
|
1.
|
8 lutego
|
1974
|
Sankt Moritz
|
Kombinacja
|
20,14 pkt
|
-
|
-
|
21.
|
8 lutego
|
1976
|
Innsbruck
|
Zjazd
|
1:46,16
|
+5,18
|
Rosi Mittermaier
|
DNF1
|
11 lutego
|
1976
|
Innsbruck
|
Slalom
|
1:30,54
|
-
|
Rosi Mittermaier
|
31.[4]
|
1 lutego
|
1978
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Zjazd
|
1:48,31
|
+8,84
|
Annemarie Moser-Pröll
|
5.
|
3 lutego
|
1978
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Slalom
|
1:24,85
|
+0,90
|
Lea Sölkner
|
6.
|
4 lutego
|
1978
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Gigant
|
2:41,15
|
+1,68
|
Maria Epple
|
3.
|
4 lutego
|
1978
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Kombinacja
|
2460,39 pkt
|
+18,05 pkt
|
Maria Epple
|
4.
|
21 lutego
|
1980
|
Lake Placid
|
Gigant
|
2:41,66
|
+0,76
|
Hanni Wenzel
|
DNF2
|
23 lutego
|
1980
|
Lake Placid
|
Slalom
|
1:25,09
|
-
|
Hanni Wenzel
|
5.
|
2 lutego
|
1982
|
Schladming
|
Gigant
|
2:37,17
|
+1,32
|
Erika Hess
|
10.
|
6 lutego
|
1982
|
Schladming
|
Slalom
|
1:41,60
|
+3,29
|
Erika Hess
|
DNF2
|
13 lutego
|
1984
|
Sarajewo
|
Gigant
|
2:20,98
|
-
|
Debbie Armstrong
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w zawodach
- Heavenly Valley – 22 marca 1973 (slalom) – 2. miejsce
- Pfronten – 6 stycznia 1974 (gigant) – 3. miejsce
- Les Diablerets – 16 stycznia 1974 (slalom) – 2. miejsce
- Badgastein – 24 stycznia 1974 (slalom) – 2. miejsce
- Badgastein – 25 stycznia 1974 (gigant) – 1. miejsce
- Abetone – 27 lutego 1974 (slalom) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 7 grudnia 1974 (gigant) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 13 grudnia 1974 (slalom) – 2. miejsce
- Grindelwald – 11 stycznia 1975 (gigant) – 2. miejsce
- Garibaldi – 1 marca 1975 (gigant) – 2. miejsce
- Sun Valley – 13 marca 1975 (gigant) – 3. miejsce
- Val Gardena – 22 marca 1975 (slalom równoległy) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 17 grudnia 1975 (slalom) – 1. miejsce
- Mont-Sainte-Anne – 19 marca 1976 (gigant) – 2. miejsce
- Schruns – 19 stycznia 1977 (slalom) – 2. miejsce
- Crans-Montana – 26 stycznia 1977 (slalom) – 3. miejsce
- Maribor – 2 lutego 1977 (gigant) – 3. miejsce
- Cervinia – 10 grudnia 1977 (slalom) – 2. miejsce
- Les Diablerets – 10 stycznia 1978 (gigant) – 3. miejsce
- Berchtesgaden – 25 stycznia 1978 (slalom) – 2. miejsce
- St. Gervais – 8 lutego 1978 (slalom) – 3. miejsce
- Megève – 9 lutego 1978 (gigant) – 3. miejsce
- Stratton Mountain – 5 marca 1978 (slalom) – 2. miejsce
- Waterville Valley – 7 marca 1978 (gigant) – 3. miejsce
- Meiringen – 19 stycznia 1979 (kombinacja) – 2. miejsce
- Pfronten – 3 lutego 1979 (slalom) – 2. miejsce
- Limone Piemonte – 8 grudnia 1979 (gigant) – 3. miejsce
- Limone Piemonte – 14 grudnia 1979 (kombinacja) – 3. miejsce
- Wysokie Tatry – 8 marca 1980 (slalom) – 2. miejsce
- Saalbach-Hinterglemm – 12 marca 1980 (gigant) – 3. miejsce
- Limone Piemonte – 8 grudnia 1980 (gigant) – 3. miejsce
- Limone Piemonte – 12 grudnia 1980 (kombinacja) – 2. miejsce
- Piancavallo – 13 grudnia 1980 (slalom) – 1. miejsce
- Badgastein – 20 stycznia 1982 (slalom) – 3. miejsce
- Schruns – 21 stycznia 1983 (kombinacja) – 3. miejsce
- Waterville Valley – 9 marca 1983 (gigant) – 3. miejsce
- Furano – 18 marca 1983 (gigant) – 2. miejsce
- 3 zwycięstwa, 17 drugich i 17 trzecich miejsc.
Przypisy
Linki zewnętrzne