Christl Cranz w 1936 r.
|
Data i miejsce urodzenia
|
1 lipca 1914 Bruksela
|
Data i miejsce śmierci
|
28 września 2004 Oberstaufen
|
Klub
|
SC Oberstaufen
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Christel Franziska Antonia „Christl” Cranz-Borchers (ur. 1 lipca 1914 w Brukseli, zm. 28 września 2004 w Oberstaufen) – niemiecka narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska oraz wielokrotna medalistka mistrzostw świata. Jedna z najbardziej utytułowanych zawodniczek w historii narciarstwa alpejskiego. Startowała w barwach klubu SC Oberstaufen.
Kariera
Christl Cranz urodziła się w Brukseli, z której jej rodzina uciekła do Reutlingen po wybuchu I wojny światowej. Na początku lat 30' należała do Bund Deutscher Mädel, organizacji będącej częścią Hitlerjugend. Pierwsze sukcesy osiągnęła podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz w 1934 roku, gdzie zwyciężyła w slalomie i kombinacji, a zjazd ukończyła na drugiej pozycji. W ostatniej konkurencji lepsza okazała się jedynie Anny Rüegg ze Szwajcarii, która była szybsza o 2,6 sekundy. Podobne wyniki osiągnęła na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Mürren, wygrywając kombinację i zjazd. Srebrny medal zdobyła tym razem w slalomie, w którym uległa tylko Anny Rüegg. W 1936 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen, gdzie sięgnęła po złoty medal w rozegranej po raz pierwszy kombinacji. Po zjeździe do kombinacji, w którym upadła, Cranz zajmowała szóste miejsce, tracąc do prowadzącej Laili Schou Nilsen z Norwegii 6,6 sekundy. W slalomie uzyskała jednak zdecydowanie najlepszy czas, co dało jej najlepszy łączny wynik i zwycięstwo. Na podium wyprzedziła swą rodaczkę, Käthe Grasegger oraz Nilsen. Podczas mistrzostw świata w Chamonix w 1937 roku i rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Zakopanem Cranz wygrywała wszystkie konkurencje. W międzyczasie wystąpiła także na mistrzostwach świata w Engelbergu, gdzie wygrywała slalom i kombinację, a w zjeździe była druga za rodaczką Lisą Resch. Niemka zdobyła także złote medale w zjeździe i kombinacji oraz srebrny w slalomie podczas mistrzostw świata w Cortina d’Ampezzo w 1941 roku. W 1946 roku Międzynarodowa Federacja Narciarska uznała te mistrzostwa za niebyłe, bowiem udział wzięli przedstawiciele tylko pięciu państw.
Ponadto dwukrotnie wygrywała prestiżowe zawody w Arlherg-Kandahar: w 1937 roku w Mürren w slalomie i kombinacji, a siedmiokrotnie była najlepsza w zawodach SDS-Rennen w Grindelwald: w 1937 roku w zjeździe, slalomie i kombinacji oraz zjeździe i kombinacji w latach w 1938 i 1939. Wielokrotnie zdobywała mistrzostwo kraju: w kombinacji w latach 1934-1941, w slalomie w latach 1938-1941 oraz biegu zjazdowym w latach 1938-1940. Wygrała również mistrzostwa Szwajcarii w 1938 roku w slalomie i kombinacji oraz mistrzostwa Austrii w kombinacji w 1937 roku. W 1941 roku zakończyła karierę sportową.
W 1943 roku Cranz wyszła za mąż za pilota Adolfa Borchersa. Po zakończeniu II wojny światowej została aresztowana i spędziła 11 miesięcy w obozie pracy przymusowej[1]. Następnie wraz z mężem osiedliła się w Steibis, gdzie razem prowadzili szkołę narciarską. W latach 1956–1960 była trenerem Wspólnej Reprezentacji Niemiec. Była także jednym z sędziów podczas zawodów alpejskich na igrzyskach olimpijskich w Squaw Valley w 1960 roku i rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Innsbrucku.
Jej młodszy brat Rudolf Cranz również uprawiał narciarstwo alpejskie.
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
8 lutego
|
1936
|
Garmisch-Partenkirchen
|
Kombinacja
|
97,06 pkt
|
–
|
–
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
15 lutego
|
1934
|
Sankt Moritz
|
Zjazd
|
5:38,0 min
|
+2,6 s
|
Anny Rüegg
|
1.
|
16 lutego
|
1934
|
Sankt Moritz
|
Slalom
|
1:57,0 min
|
–
|
–
|
1.
|
16 lutego
|
1934
|
Sankt Moritz
|
Kombinacja
|
99,62 pkt
|
–
|
–
|
2.
|
22 lutego
|
1935
|
Mürren
|
Slalom
|
2:23,2 min
|
+2,3 s
|
Anny Rüegg
|
1.
|
23 lutego
|
1935
|
Mürren
|
Zjazd
|
3:27,2 min
|
–
|
–
|
1.
|
23 lutego
|
1935
|
Mürren
|
Kombinacja
|
99,21 pkt
|
–
|
–
|
1.
|
13 lutego
|
1937
|
Chamonix
|
Zjazd
|
5:17,0 min
|
–
|
–
|
1.
|
15 lutego
|
1937
|
Chamonix
|
Slalom
|
2:29,2 min
|
–
|
–
|
1.
|
15 lutego
|
1937
|
Chamonix
|
Kombinacja
|
511,0 pkt
|
–
|
–
|
2.
|
5 marca
|
1938
|
Engelberg
|
Zjazd
|
3:32,2 min
|
+2,4 s
|
Lisa Resch
|
1.
|
6 marca
|
1938
|
Engelberg
|
Slalom
|
2:51,9 min
|
–
|
–
|
1.
|
6 marca
|
1938
|
Engelberg
|
Kombinacja
|
352,0 pkt
|
–
|
–
|
1.
|
12 lutego
|
1939
|
Zakopane
|
Zjazd
|
3:25,24 min
|
–
|
–
|
1.
|
15 lutego
|
1939
|
Zakopane
|
Slalom
|
2:36,3 min
|
–
|
–
|
1.
|
15 lutego
|
1939
|
Zakopane
|
Kombinacja
|
330,2 pkt
|
–
|
–
|
Przypisy
- ↑ BartłomiejB. Kuraś BartłomiejB., PawełP. Smoleński PawełP., Krzyżyk niespodziany: czas Goralenvolk, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2017, s. 36, ISBN 978-83-8049-458-9 [dostęp 2024-02-10] .
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne: