Isolde Kostner (ur. 20 marca 1975 w Bolzano) – włoska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata oraz dwukrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji Pucharu Świata w zjeździe.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Isolde Kostner pojawiła się w 1992 roku, kiedy wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Mariborze. Zajęła tam trzynaste miejsce w zjeździe, siódme w supergigancie oraz dziewiąte w slalomie gigancie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Montecampione zwyciężyła w supergigancie, wyprzedzając Madlen Summermatter ze Szwajcarii oraz swą rodaczkę, Alessandrę Merlin. W międzyczasie zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, 28 lutego 1993 roku w Veysonnaz zajmując 43. miejsce w supergigancie.
Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 4 grudnia 1993 roku w Tignes, zajmując jedenaste miejsce w zjeździe. W sezonie 1993/1994 punktowała jeszcze wielokrotnie, w tym 29 stycznia 1994 roku w Garmisch-Partenkirchen po raz pierwszy stanęła na podium zawodów tego cyklu, zwyciężając w biegu zjazdowym. Następnie na podium stanęła także 2 i 6 lutego 1994 roku w Sierra Nevada, gdzie była kolejno trzecia w zjeździe i druga w supergigancie. W klasyfikacji generalnej zajęła dziewiętnaste miejsce, a w klasyfikacji zjazdu była czwarta. W lutym 1994 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, zdobywając dwa medale. Najpierw zajęła trzecie miejsce w supergigancie, ulegając tylko Diann Roffe z USA oraz Rosjance Swietłanie Gładyszewej. Cztery dni później brązowy medal zdobyła także w zjeździe, przegrywając o 0,92 sekundy z Niemką Katją Seizinger i o 0,26 sekundy z Picabo Street z USA. Na tych samych igrzyskach startowała także w kombinacji, w której po zjeździe zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Seizinger 1,24 sekundy. Slalomu jednak nie ukończyła i ostatecznie nie była klasyfikowana. W sezonie 1994/1995 trzy razy stawała na podium zjazdu: 2 grudnia w Vail była druga, 17 lutego w Åre była trzecia, a 5 marca 1995 roku w Saalbach-Hinterglemm ponownie zajęła drugie miejsce. Sezon ukończyła na dwudziestym miejscu w klasyfikacji generalnej i piątym w zjeździe.
Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1995/1996, zdobywając 905 punktów i zajmując czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej. Na podium stawała ośmiokrotnie, jednak odniosła przy tym tylko jedno zwycięstwo, wygrywając bieg zjazdowy 20 stycznia 1996 roku w Cortinie d’Ampezzo. Była też czwarta w klasyfikacji supergiganta i trzecia w klasyfikacji zjazdu, plasując się za Street i Seizinger. W lutym 1996 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sierra Nevada, gdzie zwyciężyła w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziła Heidi Zurbriggen ze Szwajcarii i Picabo Street, zostając tym samym pierwszą Włoszką, która zdobyła tytuł mistrzyni świata w tej konkurencji. Tytuł ten obroniła podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere, tym razem wyprzedzając Katję Seizinger i jej rodaczkę, Hilde Gerg. Na tych samych mistrzostwach była też między innymi czwarta w zjeździe, przegrywając walkę o podium ze Szwedką Pernillą Wiberg o 0,15 sekundy. W zawodach pucharowych na podium znalazła się pięć razy, odnosząc dwa zwycięstwa: 23 i 25 stycznia 1997 roku w Cortinie d’Ampezzo wygrywając kolejno zjazd i supergiganta. Sezon 1996/1997 zakończyła na piątej pozycji, zajmując także czwarte miejsce w supergigancie i szóste w zjeździe.
Najważniejszym punktem sezonu 1997/1998 były igrzyska olimpijskie w Nagano. Włoszka zajęła tam jedenaste miejsce w supergigancie, a rywalizacji w zjeździe nie ukończyła. W Pucharze Świata pięciokrotnie stawała na podium, w tym 22 stycznia 1998 roku po raz kolejny wygrała zjazd w Cortinie d’Ampezzo. W klasyfikacji generalnej tym razem była ósma, a w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta plasowała się na trzeciej pozycji. Sezon 1998/1999 zaczęła od zajęcia dwukrotnie drugiego miejsca w zjeździe w dniach 27-28 listopada w Lake Louise. W drugiej części sezonu na podium stanęła jeszcze 21 stycznia w Cortinie d’Ampezzo, gdzie ponownie była druga oraz 5 marca 1999 roku w Sankt Moritz, gdzie zajęła trzecie miejsce w zjeździe. Wyniki ten dały jej jednak czternaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Bez medalu wróciła także z mistrzostw świata w Vail, gdzie jej najlepszym wynikiem było szóste miejsce w supergigancie.
Przez trzy kolejne sezony plasowała się w czołowej szóstce klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie osiemnaście razy stawała na podium, z czego dziewięć razy zwyciężała: 27 listopada 1999 roku w Lake Louise, 17 grudnia 1999 roku w Sankt Moritz, 10 lutego w Santa Caterina, 1 grudnia 2000 roku w Lake Louise, 19 stycznia 2001 roku w Cortinie d’Ampezzo oraz 29 i 30 30 listopada 2001 roku w Lake Louise była najlepsza w zjeździe, a 8 grudnia 1999 roku w Val d’Isère i 25 lutego 2001 roku w Lenzerheide zwyciężała w supergigantach. W sezonie 1999/2000 była czwarta w klasyfikacji generalnej, a w sezonach 2000/2001 i 2001/2002 była szósta. Równocześnie zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji zjazdu w sezonie 1999/2000, a w dwóch kolejnych latach zdobywała w tej klasyfikacji Małą Kryształową Kulę. Na początku 2001 roku startowała na mistrzostwach świata w St. Anton, zdobywając srebrny medal w supergigancie. Rozdzieliła tam na podium Francuzkę Régine Cavagnoud oraz Niemkę Hilde Gerg. Swój ostatni medal zdobyła podczas rozgrywanych rok później igrzysk olimpijskich w Salt Lake City, gdzie była druga w zjeździe. W zawodach tych straciła 0,45 sekundy do Francuzki Carole Montillet, a o 0,38 sekundy wyprzedziła Austriaczkę Renate Götschl.
Startowała do połowy sezonu 2005/2006, swoje ostatnie zwycięstwo odnosząc 31 stycznia 2004 roku w Haus, gdzie była najlepsza w zjeździe. Ostatnie podium w zawodach pucharowych wywalczyła 25 lutego 2005 roku w San Sicario, zajmując drugie miejsce w supergigancie. W klasyfikacji generalnej plasowała się jednak poza czołową dziesiątką. W 2003 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, zajmując dziewiąte miejsce w zjeździe i osiemnaste w supergigancie. Brała także udział w rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Bormio, gdzie jej najlepszym wynikiem było piąte miejsce w supergigancie. Na miesiąc przed rozpoczęciem igrzysk olimpijskich w Turynie Włoszka ogłosiła zakończenie kariery.
Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Włoch, w tym dwanaście złotych: w gigancie w 1996 roku, w zjeździe w latach 1995, 1996, 1998 i 1999 oraz supergigancie w latach 1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999 i 2000. Podczas ceremonii otwarcia igrzysk w 2002 roku była chorążym reprezentacji Włoch. W 2002 roku została odznaczona Orderem Zasługi Republiki Włoskiej.
Jest kuzynką łyżwiarki figurowej Caroliny Kostner oraz żoną włoskiego alpejczyka Wernera Perathonera.
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
3.
|
15 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
Supergigant
|
1:22,15
|
+0,30
|
Diann Roffe
|
3.
|
19 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
Zjazd
|
1:35,93
|
+0,92
|
Katja Seizinger
|
DNF
|
21 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
Kombinacja
|
3:05,16
|
-
|
Pernilla Wiberg
|
11.
|
11 lutego
|
1998
|
Nagano
|
Supergigant
|
1:18,02
|
+0,60
|
Picabo Street
|
DNF
|
16 lutego
|
1998
|
Nagano
|
Zjazd
|
1:29,89
|
-
|
Katja Seizinger
|
13.
|
17 lutego
|
2002
|
Salt Lake City
|
Supergigant
|
1:13,59
|
+1,40
|
Daniela Ceccarelli
|
2.
|
12 lutego
|
2002
|
Salt Lake City
|
Zjazd
|
1:39,56
|
+0,45
|
Carole Montillet
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
12 lutego
|
1996
|
Sierra Nevada
|
Supergigant
|
1:21,00
|
-
|
-
|
6.
|
18 lutego
|
1996
|
Sierra Nevada
|
Zjazd
|
1:54,06
|
+0,98
|
Picabo Street
|
6.
|
22 lutego
|
1996
|
Sierra Nevada
|
Gigant
|
2:10,74
|
+1,43
|
Deborah Compagnoni
|
DNF
|
19 lutego
|
1996
|
Sierra Nevada
|
Kombinacja
|
3:19,68
|
-
|
Pernilla Wiberg
|
7.
|
9 lutego
|
1997
|
Sestriere
|
Gigant
|
2:39,19
|
+2,42
|
Hilary Lindh
|
1.
|
11 lutego
|
1997
|
Sestriere
|
Supergigant
|
1:23,50
|
-
|
-
|
4.
|
15 lutego
|
1997
|
Sestriere
|
Zjazd
|
1:41,18
|
+0,41
|
Hilary Lindh
|
6.
|
3 lutego
|
1999
|
Vail
|
Supergigant
|
1:20,53
|
+0,68
|
Alexandra Meissnitzer
|
DNF
|
5 lutego
|
1999
|
Vail
|
Kombinacja
|
3:08,52
|
-
|
Pernilla Wiberg
|
9.
|
7 lutego
|
1999
|
Vail
|
Zjazd
|
1:48,20
|
+1,29
|
Renate Götschl
|
2.
|
29 stycznia
|
2001
|
St. Anton
|
Supergigant
|
1:23,44
|
+0,05
|
Régine Cavagnoud
|
5.
|
6 lutego
|
2001
|
St. Anton
|
Zjazd
|
1:36,20
|
+0,80
|
Michaela Dorfmeister
|
18.
|
3 lutego
|
2003
|
Sankt Moritz
|
Supergigant
|
1:27,48
|
+1,75
|
Michaela Dorfmeister
|
9.
|
9 lutego
|
2003
|
Sankt Moritz
|
Zjazd
|
1:34,30
|
+0,68
|
Mélanie Turgeon
|
5.
|
30 stycznia
|
2005
|
Bormio
|
Supergigant
|
1:17,64
|
+0,90
|
Anja Pärson
|
DNS
|
4 lutego
|
2005
|
Bormio
|
Kombinacja
|
2:53,70
|
-
|
Janica Kostelić
|
10.
|
6 lutego
|
2005
|
Bormio
|
Zjazd
|
1:39,90
|
+1,68
|
Janica Kostelić
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
13.
|
25 lutego
|
1992
|
Maribor
|
Zjazd
|
1:21,68
|
+1,29
|
Céline Dätwyler
|
7.
|
26 lutego
|
1992
|
Maribor
|
Supergigant
|
1:20,66
|
+1,33
|
Regina Häusl
|
9.
|
27 lutego
|
1992
|
Maribor
|
Gigant
|
1:56,37
|
+1,49
|
Regina Häusl
|
25.
|
4 marca
|
1993
|
Montecampione
|
Slalom
|
1:16,22
|
+6,56
|
Morena Gallizio
|
1.
|
5 marca
|
1993
|
Montecampione
|
Supergigant
|
1:39,23
|
-
|
-
|
8.
|
7 marca
|
1993
|
Montecampione
|
Gigant
|
2:06,03
|
+2,42
|
Karin Roten
|
6.
|
7 marca
|
1993
|
Montecampione
|
Kombinacja
|
?
|
?
|
Morena Gallizio
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w zawodach
- Garmisch-Partenkirchen – 29 stycznia 1994 (zjazd)
- Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 1996 (zjazd)
- Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 1997 (zjazd)
- Cortina d’Ampezzo – 25 stycznia 1997 (supergigant)
- Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 1998 (zjazd)
- Lake Louise – 27 listopada 1999 (zjazd)
- Val d’Isère – 8 grudnia 1999 (supergigant)
- Sankt Moritz – 17 grudnia 1999 (zjazd)
- Santa Caterina – 10 lutego 2000 (zjazd)
- Lake Louise – 1 grudnia 2000 (zjazd)
- Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2001 (zjazd)
- Lenzerheide – 25 lutego 2001 (supergigant)
- Lake Louise – 29 listopada 2001 (zjazd)
- Lake Louise – 30 listopada 2001 (zjazd)
- Haus – 31 stycznia 2004 (zjazd)
- 15 zwycięstw (12 zjazdów i 3 supergiganty)
Pozostałe miejsca na podium
- Sierra Nevada – 3 lutego 1994 (zjazd) – 3. miejsce
- Sierra Nevada – 6 lutego 1994 (supergigant) – 2. miejsce
- Vail – 2 grudnia 1994 (zjazd) – 2. miejsce
- Åre – 17 lutego 1995 (zjazd) – 3. miejsce
- Saalbach-Hinterglemm – 5 marca 1995 (zjazd) – 2. miejsce
- Vail – 16 listopada 1995 (supergigant) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 1996 (zjazd) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 3 lutego 1996 (zjazd) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 4 lutego 1996 (supergigant) – 2. miejsce
- Narwik – 2 marca 1996 (gigant) – 3. miejsce
- Kvitfjell – 6 marca 1996 (zjazd) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 7 marca 1996 (supergigant) – 3. miejsce
- Vail – 7 grudnia 1996 (zjazd) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 12 grudnia 1996 (supergigant) – 3. miejsce
- Bad Kleinkirchheim – 12 stycznia 1997 (supergigant) – 2. miejsce
- Mammoth Mountain – 29 listopada 1997 (supergigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 5 grudnia 1997 (zjazd) – 3. miejsce
- Lake Louise – 6 grudnia 1997 (supergigant) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 24 stycznia 1998 (supergigant) – 3. miejsce
- Lake Louise – 27 listopada 1998 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 28 listopada 1998 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 1999 (zjazd) – 2. miejsce
- Sankt Moritz – 5 marca 1999 (zjazd) – 3. miejsce
- Lake Louise – 28 listopada 1999 (supergigant) – 3. miejsce
- Lake Louise – 30 listopada 2000 (zjazd) – 2. miejsce
- Sankt Moritz – 17 grudnia 2000 (zjazd) – 2. miejsce
- Haus – 13 stycznia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
- Åre – 8 marca 2001 (zjazd) – 2. miejsce
- Sankt Moritz – 21 grudnia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
- Saalbach-Hinterglemm – 11 stycznia 2002 (zjazd) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2002 (zjazd) – 2. miejsce
- Åre – 2 lutego 2002 (zjazd) – 3. miejsce
- Aspen – 29 listopada 2002 (supergigant) – 3. miejsce
- Haus – 30 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
- Sestriere – 10 marca 2004 (zjazd) – 3. miejsce
- San Sicario – 25 lutego 2005 (supergigant) – 2. miejsce
Bibliografia