PROFILPELAJAR.COM

Astatowodór
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	wodorek astatu
podst.	astatan
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	AtH
Inne wzory	AtH
Masa molowa	211,00 g/mol
	Identyfikacja
PubChem	23996
SMILES
	[AtH]
InChI
	InChI=1S/AtH/h1H
	InChIKey
	PGLQOBBPBPTBQS-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Podobne związki
Podobne związki	HF, HCl, HBr, HI
	Multimedia w Wikimedia Commons

Astatowodór, HAt – nieorganiczny związek chemiczny, połączenie astatu i wodoru, najcięższy znany halogenowodór. Ze względu na krótkie okresy półtrwania wszystkich izotopów astatu (maksymalnie około ośmiu godzin) oraz trudne do uniknięcia utlenianie At−
jest słabo poznany i nie ma znaczenia praktycznego^[1]^[2].

Z obliczeń teoretycznych wynika, że astatowodór powinien mieć właściwości przewidywane przez ekstrapolację danych dla pozostałych halogenowodorów – na przykład powinien być mniej trwały od jodowodoru. Obliczona długość wiązania H−At wynosi około 1,7 Å^[2].

Przypuszcza się, że otrzymanie astatowodoru na skalę preparatywną powinno być możliwe przez potraktowanie stałych astatków (MI
At) nielotnym kwasem nieutleniającym, przykładowo H
3PO
4, i odparowanie powstałego HAt^[1]. Spekulacje te oparte są na zaobserwowanej lotności astatu (prawdopodobnie w wyniku powstawania HAt) z roztworów zawierających aniony astatkowe At−
^[1]^[3].

Jony HAt+
zostały zaobserwowane na widmach masowych astatu, prawdopodobnie jako wynik hydrolizy tego pierwiastka przez zanieczyszczenie gazu nośnego parą wodną^[1]^[4]. H217
At został otrzymany w skali wystarczającej do badań chemicznych w wyniku rozpadu izotopu 225
At umieszczonego w stearynianie lantanu. Uzyskany astatowodór, po oczyszczeniu od innych gazowych produktów na aktywowanej platynie w temperaturze 27 °C, został wykorzystany do badania mechanizmu reakcji halogenowodorów z innymi halogenami (reakcje halogenowodorów lżejszych od HAt nie dawały jednoznacznych wyników)^[5]. Zaobserwowano transfer atomu wodoru do reagującego atomu halogenu, natomiast nie stwierdzono powstawania związków międzyhalogenowych, na przykład^[5]:

zachodzi: Cl + HAt → HCl + At

nie zachodzi: Cl + HAt → H + AtCl

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d E.H. Appelman: In Syntheses of Hydrogen Astatide. W: Inorganic Reactions and Methods: The Formation of Bonds to Hydrogen (Part 1). J.J. Zuckerman, A.P. Hagen (red.). Wiley-VCH, 1986, s. 100–101, seria: Inorganic Reactions and Methods (vol. 1). DOI: 10.1002/9780470145159.ch59. ISBN 978-0-470-14536-4.
↑ ^a ^b Enrique J. Baran. Vibrational Properties of Hydrogen Astatide, HAt. „Zeitschrift für Naturforschung A”. 59 (3), s. 133–135, 2014. DOI: 10.1515/zna-2004-0306.
↑ Johnson, G.L., Leininger, R.F., Segrè, E. Chemical Properties of Astatine. I. „The Journal of Chemical Physics”. 17, s. 1–10, 1949. DOI: 10.1063/1.1747034.
↑ Appelman, E.H., Sloth, E.N., Studier, M.H. Observation of Astatine Compounds by Time-of-Flight Mass Spectrometry. „Inorganic Chemistry”. 5 (5), s. 766–769, 1966. DOI: 10.1021/ic50039a016.
↑ ^a ^b Grover, J.R., Iden, C.R., Lilenfeld, H.V. Reactions of chlorine and bromine with hydrogen astatide. „The Journal of Chemical Physics”. 64, s. 4657–4671, 1976. DOI: 10.1063/1.432050.