Artur Przybysławski

Państwo działania	Polska
Data urodzenia	1970
doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: filozofia buddyjska, historia filozofii
Doktorat	2001 – filozofia Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	2010 – filozofia Uniwersytet Łódzki
adiunkt Uniwersytetu Jagiellońskiego
Cytaty w Wikicytatach

Artur Przybysławski (ur. 1970)^[1] – polski filozof, doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego, a wcześniej Uniwersytetu Łódzkiego. Specjalista w zakresie filozofii buddyjskiej i historii filozofii. Tłumacz z języka angielskiego i tybetańskiego.

W 2001 na podstawie napisanej pod kierunkiem Władysława Stróżewskiego rozprawy pt. Myśl Talesa i Heraklita w filozofii Arystotelesa, Hegla, Nietzschego, Heideggera uzyskał na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w dyscyplinie filozofia specjalność historia filozofii. W 2010 na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Buddyjska filozofia pustki otrzymał na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dyscyplinie filozofia specjalność filozofia Wschodu^[2].

Był adiunktem w Instytucie Filozofii Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego. Został nauczycielem akademickim na stanowisku adiunkta w Katedrze Porównawczych Studiów Cywilizacji Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie^[2].

Otrzymał stypendium Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej. Został wyróżniony przez Stowarzyszenie Tłumaczy Polskich za prace przekładowe^[1]. Laureat Konkursu Literackiego Miasta Gdańska im. Bolesława Faca za powieść Pan Profesor (2019)^[3].

Został współpracownikiem Karmapa International Buddhist Institute w Nowym Delhi i International Institute of Asian and Tibetan Studies w Hiszpanii^[1].

Prace autorskie

• Świat jest tylko umysłem, czyli Filozofia buddyjska z przymrużeniem (trzeciego) oka (2018)
• Buddyjska epistemologia Tybetu: studia i przekłady (2017)
• Tales i początki refleksji europejskiej (2016)
• Pustka jest radością czyli Filozofia buddyjska z przymrużeniem (trzeciego) oka (2010)
• Buddyjska filozofia pustki (2009)
• Coincidentia oppositorum (2004)
• Nietzsche 1900–2000 (red. nauk., 1997)^[4]

Przekłady

• Nagardżuna, Filozofia pustki i współzależnego wyłaniania (2014)
• Arthur O. Lovejoy, Wielki łańcuch bytu: studium historii pewnej idei: z dodaniem tekstów „Historiografia idei”, „Obecne stanowiska i przeszła historia” oraz „Refleksje o historii idei” (2009)
• Paul de Man, Alegorie czytania: język figuralny u Rousseau, Nietzschego, Rilkego i Prousta (2004)
• Christopher Norris, Dekonstrukcja przeciw postmodernizmowi: teoria krytyczna i prawo rozumu (2001)
• Paul de Man, Ideologia estetyczna (2000)
• Arthur O. Lovejoy, Wielki łańcuch bytu: studium z dziejów idei (1999)
• Thomas de Quincey, Ostatnie dni Immanuela Kanta (1996)^[4]