Albioriks
|
| Planeta
|
Saturn
|
| Odkrywca
|
M.J. Holman, T.B. Spahr[1]
|
| Data odkrycia
|
9 listopada 2000[1]
|
| Tymczasowe oznaczenie
|
S/2000 S 11
|
| Charakterystyka orbity
|
| Półoś wielka
|
16 393 000 km[2]
|
| Mimośród
|
0,4797[2]
|
| Okres obiegu
|
783,46 d[2]
|
| Nachylenie do ekliptyki
|
34,060°[2]
|
| Długość węzła wstępującego
|
102,512°[2]
|
| Argument perycentrum
|
55,932°[2]
|
| Anomalia średnia
|
32,828°[2]
|
| Własności fizyczne
|
| Średnica równikowa
|
32 km[1]
|
| Okres obrotu wokół własnej osi
|
13,32 h[3]
|
| Albedo
|
0,06[1]
|
Jasność obserwowana
(z Ziemi)
|
20,5m
|
Albioriks (Saturn XXVI) – naturalny satelita Saturna, odkryty przez M.J. Holmana i T.B. Spahra w 2000 roku za pomocą teleskopu w Obserwatorium Whipple’a w Arizonie[1]. Jego nazwa pochodzi z mitologii celtyckiej, od jednego z głównych bogów galijskich – Albioriksa, utożsamianego z rzymskim Marsem[1].
Charakterystyka
Albioriks jest największym księżycem z grupy galijskiej księżyców nieregularnych, krąży po nachylonej orbicie o dużym mimośrodzie. Jego powierzchnia ma dwie różne barwy – czerwonawą, podobną do Erriapusa i Tarvosa, oraz obszar mniej czerwony. Podobieństwo orbit może wskazywać, że oba księżyce są fragmentami Albioriksa, wybitymi przez uderzenie, które utworzyło duży krater[4].
Jest on prawdopodobnie przechwyconą przez pole grawitacyjne Saturna planetoidą.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Albiorix. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-28]. (ang.).
- Lista jest posortowana według odległości od Saturna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione. Nazwy tymczasowe opisano kursywą.
