Malowidło z grobu Tutanchamona przedstawia Aja symbolicznie otwierającego usta zmarłemu faraonowi, przez które dusza odejdzie do nieba. Przywilej następcy tronu. Skóra lamparta to atrybut najwyższego kapłana
Aj (także Ay lub Eje) – faraon, władca starożytnego Egiptu. Prawdopodobnie panował w latach 1323–1319 p.n.e.[potrzebny przypis] lub w latach 1325–1321 p.n.e.[1] Był synem Jujego i Czuju, a więc bratem królowej Teje. Niektórzy badacze uważają go również za ojca Nefertiti. Zaliczany jest do grona władców XVIII dynastii.
Za panowania poprzednich władców Egiptu Amenhotepa IV, Smenchkare i Tutanchamona, Aj sprawował różne urzędy w administracji państwowej, m.in. był jednym z wezyrów, Komendantem wszystkich wierzchowców Jego Majestatu oraz Osobistym pisarzem króla. Po śmierci Tutanchamona dokonał ceremonii pogrzebowych i ogłosił się faraonem. Usiłując nie dopuścić do małżeństwa Anchesenamon z jednym z synów króla Hetytów - Suppiluliumy I, rozkazał go zamordować. Spowodowało to długoletnie wojny z państwem Hetytów. Jednocześnie sam poślubił czterdzieści lat młodszą Anchesenamon - wdowę po Tutanchamonie[2].
