Nektanebo I (380-362 p.n.e.) faraon – władca Starożytnego Egiptu, założyciel ostatniej rodzimej, XXX dynastii.
Życiorys
Był synem naczelnego dowódcy armii egipskiej Dżedhora z Sebennytos, prawdopodobnie mężem Egipcjanki Udżaszu lub Greczynki Ptolememais[1]. Jego synami byli Tachos i generał Czahapimu. Jeszcze na pewien czas przed oficjalnym przejęciem władzy sprawował faktyczną kontrolę nad Egiptem[1].
Doszedł do władzy najprawdopodobniej obalając Neferitesa II[2][3][1]. Koronował się w Sais[1]. Chcąc utrzymać prestiż swoich rządów i jedność państwa prowadził intensywną politykę religijną i budowlaną[3]. Szczególne względy okazywał kapłanom Tota w Hermopolis[1]. Poza tym inicjował przedsięwzięcia budowlane m.in. w Luksorze, Karnaku, Memfis, Abydos i na Elefantynie[1].
Wiosną 373 p.n.e. armia perska i flota z Akko w Palestynie pod dowództwem satrapy Syrii Farnabazosa i greckiego dowódcy najemników Ifikratesa zaatakowały Egipt[1]. Persom udało się wedrzeć na tereny Wschodniej Delty w okolicach odnogi Nilu przy Mendes, jednak silny opór egipski, nieporozumienia w dowództwie wojsk inwazyjnych i rozpoczynający się wylew Nilu zmusił armię perską do odwrotu[1][3]. Wielkie powstanie satrapów zachodnich prowincji Persji w latach 60. IV w. p.n.e. doprowadziło do zmiany sytuacji i teraz Egipt zaczął wspierać Greków w Azji Mniejszej oraz Spartę i Ateny[1].
Prawdopodobnie ok. 365 p.n.e. Nektanebo uczynił syna Tachosa koregentem, umożliwiając mu tym samym przejęcie władzy po swojej śmierci w 362 p.n.e.[1] Zmarł najprawdopodobniej śmiercią naturalną i został pochowany w Memfis[1].
Tytulatura
Oprócz imienia tronowego każde z imion Nektanebo posiada kilka różniących się od siebie wariantów zapisu[6][7].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m BogusławB. Kwiatkowski BogusławB., Poczet faraonów. Życie. Legenda. Odkrycia, wyd. 2, Iskry, 2021, s. 879-883, ISBN 978-83-244-1042-2 .
- ↑ Praca zbiorowa: Egipt. Świat faraonów. Firma Księgarska Jacek Olesiejuk sp. z o.o., 2008, s. 275. ISBN 978-83-7512-989-2.
- ↑ a b c Peter A.P.A. Clayton Peter A.P.A., Chronicle of the Pharaohs, (reprint 2001), Thames&Hudson, 1994, s. 203, ISBN 0-500-05074-0 .
- ↑ a b c d e Ronald J.R.J. Leprohon Ronald J.R.J., Denise M.D.M. Doxey Denise M.D.M., The great name: ancient Egyptian royal titulary, Atlanta: Society of Biblical Literatures, 2013 (Writings from the ancient world), s. 171-172, ISBN 978-1-58983-767-6 [dostęp 2023-05-25] .
- ↑ a b Egipt Starożytny - XXX Dynastia [online], narmer.pl [dostęp 2023-05-28] .
- ↑ Jürgen vonJ. Beckerath Jürgen vonJ., Handbuch der ägyptischen Königsnamen, München ägyptologische Studien, München: Deutscher Kunstverlag, 1984, s. 282, ISBN 978-3-422-00832-8 [dostęp 2023-05-27] (niem.).
- ↑ PeterP. Lundström PeterP., Nectanebo I in hieroglyphics [online], Pharaoh.se [dostęp 2023-05-28] (ang.).
Od okresu predynastycznego do Pierwszego Przejściowego (przed ok. 3150–2133)
| Okres | |
|---|
Predynastyczny
(przed ok. 3150) | |
|---|
Wczesnodynastyczny
(ok. 3150–2686) | |
|---|
Stare Państwo
(ok. 2686–2181) | |
|---|
1. Przejściowy
(ok. 2181–2133) | | VII |
- Neferkare (młodszy)
- Neferkare Nebi
- Dżedkare Szemai
- Neferkare Chendu
- Merienhor Neferkamin
- Nikare
- Neferkare Tereru
- Neferkahor
|
|---|
| VIII |
- Uadżkare Pepisonbe
- Neferkamin Anu
- Kakare Ibi
- Neferkare
- Neferkauhor Kapuibi
- Neferirkare
|
|---|
| IX |
- Meribre Cheti I
- Neferkare Nebkaure
- Cheti II
- Setut
|
|---|
| X |
- Merihathor
- Neferkare
- Uachare Cheti III
- Merikare
- Nebkaure Cheti IV
|
|---|
|
|---|
Średnie Państwo i Drugi Okres Przejściowy (ok. 2133–1567)
Nowe Państwo i Trzeci Okres Przejściowy (ok. 1567–730)
Od Epoki Późnej do panowania rzymskiego (od 730)
![]()
