W 1957 roku 128. paplot został ponownie przeformowany w 26. Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej i podporządkowany dowódcy 4. Pomorskiej Dywizji Piechoty.
W czerwcu 1960 roku dywizjon został dyslokowany do Skwierzyny, a w styczniu 1967 roku ponownie przeformowany w 128. Pułk Artylerii Przeciwlotniczej.
28 kwietnia 1975 roku pułk został przeniesiony do garnizonu Czerwieńsk[1].
W 1993 roku oddział został przemianowany na 4. Pułk Artylerii Przeciwlotniczej, a rok później na 4. Pułk Przeciwlotniczy.
2 października 2004 roku pułk przyjął wyróżniającą nazwę „Zielonogórski”.
3 marca 2010 roku w Lesznie Minister Obrony Narodowej Bogdan Klich ogłosił swoją decyzję w sprawie rozformowania 69. Leszczyńskiego Pułku Przeciwlotniczego im. gen. dyw. Stefana Roweckiego „Grota” i z dniem 1 stycznia 2012 roku włączenie jednostki w struktury 4. Zielonogórskiego pułku przeciwlotniczego. Nowa jednostka stacjonuje w dwóch garnizonach: dowództwo pułku i dwa dywizjony w Czerwieńsku, a kolejne dwa dywizjony w Lesznie[2].
15 grudnia 2011 roku w Czerwieńsku odbyła się ceremonia przekazania pułku w bezpośrednią podległość dowódcy Wojsk Lądowych[3].
Doroczne święto pułk obchodzi w dniu 2 października.
Przeznaczenie
Pułk jest oddziałem taktycznym wojsk obrony przeciwlotniczej przeznaczonym do osłony przeciwlotniczej sił dywizji i innych ważnych obiektów na polu walki przed rozpoznaniem i uderzeniami środków napadu powietrznego. Obecnie pułk jest elementem korpusu Sił Szybkiego Reagowania NATO (ARRC).
↑Decyzja Nr 274/MON
Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 października 2013 roku w sprawie nadania imienia patrona 4 Zielonogórskiemu Pułkowi Przeciwlotniczemu, Dziennik Urzędowy MON z dnia 7 października 2013 roku, poz. 243.
↑Decyzja Nr 274/MON Ministra Obrony Narodowej weszła w życie w dniu 22 października 2013 roku.
.svg)
.jpg)
.jpg)
