Sformowany 7 maja 1792 z nadwornych Kozaków w drodze ustawy sejmowej[1]:
Dwa pułki kozackie, każdy z tysiąca koni złożony, z przyzwoitą liczbą właściwych takowemu gatunkowi żołnierza officyerów, sotników, attamanów w płacy do pułków przedniej straży porównanych ustanawiamy i niezwłoczny zaciąg nakazujemy.
Sformowano go z Kozaków berszadskich, korsuńskich, granowskich oraz nadwornych księcia Czartoryskiego.
Pułk miał składać się ze sztabu i ośmiu chorągwi[2].
W październiku 1792 2 Pułk Wiernych Kozaków został przez władze targowickie połączone z 1 pułkiem. W wyniku połączenia utworzono Kijowski pułk lekkokonny[2]. Pułk walczył pod Dubienką (18 lipca 1792)[3]. Pułk wziął udział w bitwach pod Montwiłówką i Zieleńcami[4]
Wiosną 1793 roku pułk został wcielony do armii rosyjskiej i przemianowany na pułk bohski[2].
Obsada personalna
Korpus oficerski składał się z komendanta w randze pułkownika, majora, adiutanta z rangą porucznika, kwatermistrza-audytora w randze porucznika, sztabschirurga, ośmiu sotników i ośmiu chorążych. Łącznie w pułku powinno być 21 oficerów[4].
↑Według Machyni i Srzednickiego Józef Poniatowski na znak protestu przeciw akcesowi króla do konfederacji targowickiej złożył dymisję → Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 487 i 488
↑Według Machyni i Srzednickiego Michał Chomętowski był majorem i na znak protestu przeciw akcesowi króla do konfederacji targowickiej złożył dymisję → Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 487 i 488
Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.
